Over het algemeen dan, ik ben moderator op een forum waar erg veel tieners komen, soms lees je daar dingen waar je van schrikt. Meiden van 15 jaar die 65 kilo wegen en hun eigen modervet vinden, erger nog, ze worden gepest omdat anderen meiden hun te dik vinden. Je schijnt tegenwoordig perfect te moeten zijn om geaccepteerd te worden, en niemand is perfect dus dat ideaalbeeld is niet te halen. Ze zien graatmagere modellen in bladen en op tv en zo moet je eruitzien om mooi te zijn. Terwijl ze niet beseffen dat die moddelen dikke laag make-up op hebben en dat hun gezichten geretoucheerd worden via photoshop ea bewerkingsprogramma's. Waarom wordt nu niet gewoon iedereen geaccepteerd ondanks hun foutjes, of ze nu dik zijn, dun, donker, licht, grote neus, kleine neus , flaporen of kleine borsten. En het ergste is, volwassenen doen er vaak nog aan mee ook. Ik hoop echt dat Demi als ze die leeftijd heeft tevreden is over haar eigen, dat ze met trots in de spiegel kan kijken zonder air te hebben en anderen naar beneden te halen.
Tja, denk dat dat gewoon te maken heeft met de tijd waarin we leven. alles lijkt te draaien om flitsende tv, audio en de laatste gadgets.. als ik vroeger thuis kwam, was mijn moeder of oma er met een pot thee en gingen we om de tafel zitten kletsen. ik zie dat nergens meer terug en ik ben bang dat als ik straks zelf kids heb, ik daar ook geen tijd meer voor heb. je wilt toch mee doen met de maatschappij, die alsmaar draait op economische motieven. je moet carriere, gezellige vrienden, mooi huis, dikke auto....en je kids moeten er ook leuk bijlopen...dus werk je je de blubbers.. ik geloof dat mensen vergeten zijn waar het echt allemaal om gaat... zag laatst een programma op tv...weet niet meer welke maar degene die geinterviewd werd zei dat de westerse wereld tegenwoordig van god los leeft. dat mensen leeg zijn in hun hoofd, en murv geslagen door alle media en slechte berichten.. en dat ze dat nare, knagende gevoel af willen kopen met allerlei gadgets... waar mensen niet bij stil staan, is dat hun kids op die manier worden grootgebracht en het later dus heel normaal vinden om ook zo te reageren. je bent pas iets waard als je kunt showen wat je hebt...niet met wat je bent. heel triest als je er over gaat nadenken. maar misschien is het nog niet te laat om weer het tij te keren? het begint bij onszelf....hoe staan wij nu in de wereld en wat wil je aan je kids doorgeven? ik geloof dat als wij daar nu serieus over gaan nadenken, onze kinderen de omslag gaan maken.. interessant topic dit..ben benieuwd naar de reacties. Aoife
ik schrok laatst ook van mezelf nu ik zwanger ben kom je aan.. maar foto's van nu en toen ik was behoorlijk dun.. ik was niet dik! ik was gewoon. 1.66 en woog 52 kilo. rond mijn 12de kreeg ikpsoriassis, mijn leven verging zo erg vond ik het. lag dagen op mijn bed en ging de laatste weken niet naar school. wilde niemand zijn.. allen mijn vriend wilde ik zien. tja ik was net micheal jakson. van een mooi bruin meisje naar een bruinmeisje in de kleuren wit aan de rechterkant en bruin aan de andere kant :S na een tijdje (met make up) ging ik naar buiten. nu durf ik zelf zonder make up naar buiten.. geweldig vind het zo knap van mij zelf... maja in de kranten zie je geen meisjes met de ene kant wit en de andere kant bruin gezicht:S ik ben blij dat ik ervan af ben en dat ik strax ook met en psoriassis gezicht naar buiten kan!
@aoife, dat is precies de manier van leven waar ik mij volledig van afkeer, althans zoveel mogelijk,Rasta zijn gaat om dicht bij je oorspronkelijke zelf staan en ik heb een rustig en vooral tevreden leven, tevreden zijn met wat je hebt en wie je bent, dat is nogal een probleem in deze moderne, idd van god los gelagen wereld. Het is moeilijk om zo te leven, vooral met schoolgaande kinderen die van alle kanten beinvloed wordt, maar ik blijf true aan wat ik geloof en wie ik ben en hopelijk nemen mijn kinderen dat mee in hun leven.
Mais, als jij lekker relaxed door het leven gaat, nemen jouw kids dat ook over... jij bent uiteindelijk hun voorbeeld... ongetwijfeld zullen ze dingen anders doen...maar de basis ligt bij jou en jouw manier van leven.. ik hoop dat meer vrouwen zich daar van bewust worden....dat zij hun eigen leven leiden en dat ze hun leven niet geleid laten worden... veel mensen zijn zich daar namelijk niet van bewust.. echt meid, je doet het heel goed.. Aoife
Ach, in de tijd dat ik een puber was ging het niet anders. Toen was het al net zo... En wat doe je eraan? Weinig, denk ik, want op die leeftijd is de invloed van de ouders niet zo groot meer. Van media, vrienden, school en 'de straat' des te meer. Het enige dat je kan doen is proberen om een zo'n goed mogelijke basis mee te geven, waardoor ze er tegen die tijd tegen bestand zullen zijn...
Ik ben zeker voorstander van mijn kinderen respect bij te brengen voor anderen ongeacht huidskleur religie en uiterlijk. Ik denk dat de basis ook bij de ouders ligt en natuurlijk groeien de kinderen ook in deze tijd op met bladen waarin de meest perfecte mensen staan afgebeeld . Ik merk het nu ook, onze oudste is 8 en zei laatst dat hij een hekel heeft aan dikke mensen, ik heb direct haarfijn uitgelegd waarom je dat soort dingen niet mag en kan zeggen en dat elk mens uniek en mooi is op zijn of haar manier. Kinderen zijn nu al op jonge leeftijd bezig met populair zijn en dat vind ik vreselijk laat kinderen lekker kind zijn en samen lekker spelen. Ik denk dat karakter ook een rol speelt mijn zoon van 6 heeft dit helemaal niet en speelt met iedereen. de andere twee hebben dat dus heel anders maar misschien komt dat omdat ik de oudste niet vanaf baby op heb gevoed en aangezien zijn biologische moeder ook erg met uiterlijk bezig was en vooral een ander af te kraken zal dat daar ook mee te maken hebben. Materialisme is ook zon punt van nu , alles moet mooier en duurder dan dat van een ander en als het er eenmaal is word het in een hoek gesmeten. Ik ben nog een jonge vrouw maar voel me zo nu en dan 80 omdat ik wat dat betreft het verschil in tijd waarin ik ben opgegroeid en nu mega verschillend vind . Ik leer mijn kinderen naar de mooie dingen in het leven te kijken en dat is in deze tijd behoorlijk moeilijk. Ook leer ik ze steevast dat schoonheid van binnen uit komt en ten alletijde respect moet hebben voor een ander. xxx Jet
Ik denk dat je als ouders zeker veel invloed kunt hebben op je kinderen. Als ze van thuis uit meekrijgen dat ze goed zijn zoals ze zijn dan zal de invloed van van de plaatjes van 'perfecte mensen' minder groot zijn denk ik. Mijn moeder was bijvoorbeeld altijd op dieet. Had complexen over haar borsten. Dan zei ze tegen me dat ze hoopte dat ik niet haar borsten zou krijgen later. Of haar putten in haar billen. En ik moest vooral niet te dik worden zoals zij, want daar werd je alleen maar ongelukkig van. Ook toen ik volwassen werd en ze kwam op visite was 1 van de eerste vragen hoeveel ik nou woog. Of ik was aangekomen of afgevallen. Op mijn 14e begon ik met roken omniet te hoeven eten en op mijn 15e woog ik 48 kilo bij een lengte van 1.70. Maar ik vond mezelf niet super slank. Nu zie ik mijn beste vriendin. Ze is een emotie eter en is na een moeilijk jaar een kilo of 8 aangekomen terwijl ze net haar figuur weer terug had na 2 bevallingen. Laatst at ze niet met de pot mee maar nam ze zo'n vieze shake. Ze heeft een dochtertje van 1,5 jaar. Ik hoop zo dat ze zal overbrengen aan haar meisje dat ze mooi is. Maar dat begint inderdaad bij jezelf. Als jij als moeder laat zien dat je gelukkig bent met jezelf, ongeacht je gewicht etc. dan ziet je kindje dat. Want het zijn niet alleen de kinderen die materialistisch zijn en op uiterlijk gefixeerd. Ik zie mega hippe moeders lopen met al net zulke mega hippe kinderen. Laatst las ik een artikel in kinderen het ging over verschillende gezinnen en hoe ze het allemaal geregeld hadden met werk en oppas. Dit stel werkte beiden fulltime, en de vader had een drukke dynamische baan. Toch zei hij dat hij nooit zou kiezen voor minder werken maar wel voor meer geld dan kon hij meer mooie dingen kopen voor zijn gezin. Groter huis, luxe vakanties, enz. Ikzlef ben opgegroeid zonder een echte gezinssituatie. En ik herinner me hoe heerlijk ik het vond om bij een vriendinnetje te spelen waar moeders thuis zat te wachten met een kopje thee en vragen over school (ze wist ook echt welke lessen er op welke dagen waren Bij mij wist niemand dat). Ik vond dat vriendinnetje niet eens zo leuk maar vooral hoe het bij haar thuis was, de huiselijkheid, het gezellige. En dát gevoel hoop ik mijn kind(eren ) mee te kunnen geven. Ik hoop hem respect voor anderen mee te geven maar vooral ook voor zichzelf, dan hoeft hij hopelijk niet zo nodig anderen neer te halen. En ik hoop dat hij bestand zal zijn tegen het feit dat zijn ouders geen geld hebben voor dure merkkleding, scooters en mobieltjes.
Ik heb dat in mijn pubertijd niet zo meegekregen. Ik was zelf al broodmager, maar mensen in mijn omgeving accepteerden eigenlijk wel iedereen zoals ie was. Hazelip, dik of klein.. who cares. Dit is ook wat ik mee wil geven aan onze dochters. Wel is het zo dat ik ze ook zal meegeven dat alles wat je bereikt (positief of negatief) echt aan jezelf te danken hebt.
valt niet mee hoor in deze tijd puber te zijn heb zelf 2 pubers bijna 13 en 14 maar als ik daar naar kijk pppffff en ik ga toch redelijk relaxt door het leven hoor hahaha het is meer de vracht die ze van de buitenwereld meedragen (vriendjes en vriendinnen) en dat ondervind ik nu aan der lijfe maargoed ik kan niets anders doen dan me kids zo goed mogelijk bij te staan in hun roerende pubertijd en idd ze kijken als meisje tegen hun ma op maar als mam de zelfde maat hebben dan zij , zijn ze super bang maar een grammetje meer te gaan wegen en me dochter ziet er perfect uit ook al vindt zij van niet want mama heeft een dikke kont volgens haar hahaha maar haar kont is net zo dus fouttttttttttttt en echt meiden kep dacht ik toch niet zon dikke kont hoor hahaha weeg maar 54 kilo met 170cm kan er echter niets meer van maken , dus dochterlief je bent perfect want zij weegt 50 kilo met 165cm en bijna 13 jaar perfect figuurtje dan toch? maar als ik haar vriendinnetjes zie mag ze echt niet klagen hoor meeste zijn stukken voller dan zij maar breng haar dan maar bij dat ze een spettertje is
Maar ook al hebben haar vriendinnen een maatje meer, dan zijn het toch nog spetters? Maar je brengt het zelf als ouders over idd, mijn moeder was een alleenstaande moeder en werkte wel, maar alleen onder schooltijd. als wij thuiskwamen tussen de middag stond er ook een pot thee klaar of warme chocomel, vriendinnen kwamen graag bij ons, ze vonden dat ook gezellig. Dat wil ik Demi ook meegeven. en ook dat ze mooi is, ondanks dat ze misschien een dikke kont krijgt of kleine borsten of weet ik veel wat, ze is mooi en goed zoals ze is. Mensen zijn divers en dat is het mooie eraan. Ik ben nu zelf ook slang, weeg 56 kilo maar een jaarje terug woog ik nog bijna 70 kilo. De reacties die je dan krijgt van mensen is echt erg, net ofdat ik minder waard was toen ik zwaarder woog. Mijn man was toen nog net zo gek op mij als toen ik slanker was, hem boeide het echt niks en daar ben ik blij mee. Hij kijkt tenminste verder en houd van me om mijn innerlijk, ondanks dat toen wij verkering kregen ik wel zo'n "perfect" figuur had.
ja maar ik bedoel dat het zo moeilijk is die meiden te overtuigen dat het spettertjes zijn allemaal stuk voor stuk en het maakt niet uit hoe ze eruit zien gister nog een heelgesprek gehad over dat iedereen uniek is hoe ze er ook uitzien en ik zeg zelf ook altijd schoonheid zit van binnen en niet van buiten
idd, helaas denken veel meiden er zelf anders over, dit heb ik gevonden op een pro-ana site. Deze meiden willen dus afvallen. http://starvationinsilence.punt.nl/inde ... _archief=& Dat is toch afschuwelijk!
Wat vreselijk, en voor mij ZOOOOO herkenbaar. Maar weet je, hierbij draait het niet alleen om voldoen aan een ideaalbeeld maar ook om controle. Ik heb een 'moeilijke' jeugd gehad en had het gevoel dat ik nergens iets over te zeggen had maar mijn gewicht had ik perfect onder controle. Als het bijvoorbeeld heel erg begon op te vallen en ik kreeg opmerkingen als; je word nu wel erg mager. Dan wist ik precies hoeveel ik moest/mocht eten om net die 2, 3 kilo weer aan te komen zodat men me weer even met rust liet. Het gaf ook een kick om niets gegeten te hebben. Maar dit forum gaat nog wel even een stapje verder, die meiden zitten elkaar aan te moedigen af te vallen, ze hebben streefgewichten van kinderen van 9 a 10 jaar oud. Ik word er echt verdrietig van;-(
Zo dan is me dat even een shocking site die ik daar zojuist heb bekeken! Eng heel erg ENG ik heb er geen andere woorden voor. Deze meisjes hebben werkelijk psygische hulp nodig, ik snap alleen een ding niet waar zijn de ouders van deze meisjes?
trouwens over heel dun gesproken . ( even een heel ander iets) Ik kijk nu al een paar weken de X-factor en die Wendy van Dijk word ook steeds magerder. Ik had haar eens in Amsterdam gezien en toen had ik al zoiets van oke hele fijne bouw maar het lijkt wel of ze anorexia heeft, en tv maakt je in werkelijkheid nog dikker.
En dát is t hele eieren eten. Ik vind dat je als ouder(s) zijnde er moet zíjn voor je kinderen. Ik merk t nu ook bv bij mn man thuis. Als je daar komt, vraagt schoonmoeders meteen (ik noem ff een dwarsstraat) hoe t bv dindsdag bij de vk was. Als ik bij mn moeder kom moet ik t zélf vertellen want vragen doet ze niet. En áls je wat vertelt, moet er ook geluisterd worden, want ook dit doet mijn moeder niet of nauwelijks. Begrijp me niet verkeerd, ik hou zielsveel van mijn moeder maar vind t jammer om dit onder ogen te moeten zien wat een verschil in opvoeding mn man en ik al hebben. En dan is dit nog iets 'kleins'.
ik heb een neefje van 13 waarover ik laatst hoorde dat als hij naar het toilet is geweest het elke keer zuur ruikt (kots) toen heb ik gelijk tegen mijn zus gezegd dat ze met hem naar de ha moest (er zijn wel meer dingen) want dat dit van kwaad tot erger gaat.... ze moeten tegenwoordig allemaal aan een bepaald beeld voldoen anders val je buiten de boot, ik vindt dat echt erg...hoe krijg je een jong van 13 zover dat ie nu al gaat lopen kotsen omdat hij zichzelf te dik vindt (als ie zit) ik hoop echt dat al zouden ze later een maatje meer hebben ze zich nergens iets van moeten aantrekken, dat ze maar beter mooi van binnen kunnen zijn dan van de buitenkant want daar is nog nooit iemand gelukkig van geworden volgens mij....