Eppo dit is bij ons zéker ook de insteek. Ik hoop alleen heel erg dat we dit gaandeweg kunnen aanhouden. Kan me voorstellen dat er op een gegeven moment dingen gebeuren waardoor bijvoorbeeld boosheid en wrok de overhand kunnen krijgen. Wij zitten nu in een koophuis. Het liefst zou ik hier blijven wonen, voor mijn dochtertje.Maar ik kan t alleen niet betalen. Huren zal voor ons ook betekenen een hele stap achteruit qua buurt...
De groep op FB is ook gemaakt! Kickk en ik zijn al lid Ik heb hier even een heel moeilijk moment. Mijn familie hebben we afgelopen week ingelicht en ik krijg ALLEEN maar onbegrip, boosheid en teleurstelling van ze. Dit doet me zoveel pijn! Ze gaan zelf invullen waarom ik dit doe....want ik ben moe en dan kan ik niet helder denken, ik ben veel te impulsief, ik kan niet alleen zijn, ik heb het nu toch goed....en zelfs de vraag of ik dit toch niet allemaal op FB ga zetten. Ja wat denken ze nou zelf? dat ik dat zou doen? Dat ik dit in twee weken tijd beslist heb? Nee, ik heb er al veel langer over na gedacht, maar had veel eerder aan de bel moeten trekken. Dit heb ik niet gedaan om dat Lucas nog zo klein was. Dus voor iedereen lijkt het nu alsof ik dit even uit mijn mouw schudt. Onderling bellen ze elkaar allemaal enz. Ik voel me totaal niet gesteund! De enige die me begrijpt is mijn man....hoe gek dat ook klinkt!
Nah geen idee hoe het kan, maar ik wil echt wel graag lid worden, heb ook al pbtjes verstuurd... Mis ik ergens iets, waar ik moet klikken ofzo?
Ja tis idd gelukt haha, maar het is er wel erg rustig hoor Vandaag heb ik een echte off day geloof ik. Voel me vandaag mega gefrustreerd, er gebeurt/veranderd toch wel erg veel de laatste tijd, ook in mijn hoofd. Ben bang dat nu de emotionele klapper gaat komen... En daar zit ik zo niet op te wachten. Tuurlijk krijg heel veel steun... echter moet ik es leren me kop niet in het zand te steken, en mijn ellende op te gaan lossen.... Nu ook weer in dubio, zal ik gaan sporten of in bed gaan liggen..... ... Pfff of mijn dingen gaan regelen... wat ook niet vanzelf weg gaat. Ik ben moe, geestelijk moe, en gewoon ff klaar met alles. Laat mij maar lekker gaan, wie weet krijg ik nog de moed om naar de sportschool te gaan, meestal knap ik wel op....ik merk t wel. Hebben jullie ook zo van die dagen?
Hee meis, ja het moet wel nog wat drukker worden ja... We wachten het maar even af. De dagen die jij nu hebt herken ik zeker... Ga lekker naar de sportschool meis! Ff gedachtes verzetten en proberen het eventjes wat los te laten... Sterkte!!
Hier ook een mama die op is....... Ik kan niet meer in mijn eentje vechten. Steeds maar toch die hoop, maar het gaat niet meer gebeuren. Eind december een pittig en serieus gesprek gehad. Hij zou vechten voor mij en de kindjes, helaas merk ik er helemaal niets van..... Voorwaarde was dat hij een afspraak maakt bij de dokter voor een verwijzing voor een psycholoog.....we zijn een dikke maand verder en hij heeft nóg niet gebeld......ik vraag me af hoe graag hij voor mij wilt vechten. Hij denkt nooit eens leuk mee met plannetjes of komt zelf nooit met ideetjes, alles moet altijd van mij af komen. Zegt niet veel, zit als een dooie op de bank.....Ik krijg totaal geen hoogte van hem, kan hem niet peilen, laat staan dat ik kan peilen wat hij voor mij voelt. Daardoor loop ik steeds meer op mijn tenen om het zogenaamd leuk te houden en de stilte te doorbreken en te kijken of ik een reactie uit kan lokken waaruit blijkt wat hij voor mij voelt......dit breekt me op, het is niet leuk meer en ik ben niet meer de persoon die ik was. Nooit eens een lief woord, nooit eens een blijk van waardering, ik krijg geen ''emotionele voeding'' en ik geef alleen maar......ik ben op, het sloopt me ik kan zo niet verder....... dit is mijn situatie......mag ik ook met jullie meekletsen in het clubje?
@ Mutsie.... welkom helaas, maar wel van harte! Ik snap je gevoel, hier ging dat net zo... Tot ik op stapte... de hele wereld kon toen wel in 1x veranderd worden.... geloof me, gaat gebeuren, echter moet je dan sterk zijn, en niet happen... Als je afstand krijgt en neemt.. zie je dat het beter is, Althans das mijn ervaring. Ook ik ben in dec opgestapt... hij gaat nu wel naar therapien etc... maar das dan toch echt te laat. Sterkte, enne als je fb hebt, kan je ook mee praten, je mag me toevoegen als je wilt. Ik kan je weinig anders wensen dan sterkte en veel wijsheid. Vragen mag je me alles
Als je via een wetswinkel iemand aanvraagt kunnen ze je doorsturen naar een persoon die samen met hun werkt. Wij gaan als "vrienden" scheiden en werken met een mediator , 1x langs geweest en de rest ging via mail. De scheiding is er niet door maar kost ons beide "maar" 77 euro per persoon incl. Papieren opvragen enz. Dit is een berekening over de laatste 2 jaar geweest met wat we verdiende. Ik werk 8 maandjes per jaar en hij heeft een tijdje met een uitkering gezeten. Als je onder de 26.000 per jaar zit heb je recht op die korting uit m'n hoofd
Wij hebben begrepen dat 'onze mediator' ongeveer 125 euro per uur kost. Wel werd er direct gezegd dat we heel veel zelf kunnen doen wat betreft invullen van papieren enz. Ik heb inderdaad ook gehoord dat je wat terug kunt krijgen van die kosten. Maar wij gaan maar uit van een 1500 euro of zo.... Kost de scheiding bij de rechtbank dan ook nog geld? Of is het zo dat dat bij de prijs van de mediator in zit?
Hey allemaal, Ik zit ook in eenzelfde schuitje. Waar ik in december 2011 nog hier een topic had geopend over de vrijheid die mijn vriend maar opeiste barstte de bom begin april 2012. Even heel dramatisch samengevat, in twee weken tijd was ik afgestudeerd, jarig, wederom zwanger, abortus (met 6 weken ondergaan) kwam mijn partner niet meer thuis en had hij een ander, relatie voorbij en nam ik 3 nachten per week afscheid van mijn kleine kerel van amper 9 maanden oud omdat want papa had al een ander huisje. Het huis waar wij een nieuwe start zouden maken zoals afgesproken. Relatie voorbij.....oh oh wat een wanhopige k*&^(- tijd was dat. Mijn relatie liep uit de klauwen, ex wilde zijn vrijheid en daarmee het contact wat hij, stiekem, had met andere vrouwen. In zijn vorige relatie was hem geleerd altijd te ontkennen, wat niet weet wat niet deert. Zij hadden een open relatie en op die voet is hij bij mij verdergegaan. Het was nog niet uit of meneer had alweer een ander en deze vrouw heb ik zelfs heel beleefd gevraagd om ons met rust te laten omdat we een zoon van 8 maanden hebben. Hun gescharrel heeft twee maanden geduurd. Ik ben er uiteindelijk, na twee maanden, via anderen achtergekomen. Ze waren gezien tijdens een weekendje weg door mijn collega's. Maar vermoedens had ik al langer, omdat hij al eerder met andere vrouwen bezig was, echter ipv. eerlijkheid koos hij ervoor mij het probleem aan te praten. Ik had volgens hem waanideeën, spoorde niet, bipolair, depressief extreem wantrouwend en meer... hij deed in zijn omgeving voorkomen dat hij slachtoffer was van mij, maar hield zijn kaken stijf wanneer het om zijn daden ging en zijn nieuwe liefde. We zijn nog even in relatietherapie ( volgens de therapeut is het een verloren zaak) gegaan en een weekendje weg. Daar kwam ik erachter dat hij zich had ingeschreven bij 5 ( VIJF!) dating, sex, sites en aps. Ook had hij nog stiekem contact met de vrouw waarmee hij vreemdging tegen haar nog even zei dat ze da ware was voor hem. Ik was nog in de waan dat er nog hoop was voor ons en belde haar op om nu toch echt eens ons met rust te laten. Haar beeld over mij: dat ik compleet psychisch gestoord ben. Cadeautje van ex, die mij in zijn omgeving flink heeft zwartgemaakt. Eind november wilde hij wederom vechten voor onze relatie en herstel van het gezin. Wederom klopte er zoveel zaken niet. Ik moest maar accepteren dat hij contact had met andere vrouwen, en middels manipulatief probeerde hij zijn vrijheid vast te stellen. Heel sneaky. In 1 maand tijd waren er vijf oude sex scharreltjes bij hem thuis geweest, gezellig een wijntje volgens hem. Maar heeft hij ook wat gehad met een vrouw waarvan ik mijn vermoedens had die nota bene bij ons over de vloer kwam. Ovigens hadden we geen relatie op dat moment maar overwoog ik hem nog een kans te geven en was het juist aan hem om zich in die tijd te bewijzen. Ik zag ik hem twee keer actief op een datingap staan met foto en al, aan het e-mailen met onbekende vrouwen, onbekende whatsapp contacten en 'dates' in de kroeg. Oftewel meneer zal never nooit veranderen. Aard van het beestje en totaal niet geschikt voor een stabiel gezin. Bovendien staat hij totaal niet stil bij mijn verdriet. Hij wil het niet zien. Ik wil nooit meer een relatie met hem. Wat een eenzaamheid, onzekerheid en een wantrouwen. Ik ben zoveel meer waard en hij is een heel droevig mens. Ik neem het hem dan ook erg kwalijk dat hij zo respectloos met mij is omgegaan. Maar ik neem het mezelf ook zeer kwalijk, waarom heb ik niet eerder de stekker eruit getrokken. Hij heeft voldoende kansen gehad. Nu zit in met een burn out thuis, werkloos, heb ik een half jaar paniekaanvallen gehad en nog dagelijks ben ik ontzettend boos op deze hele situatie. Financieel moet ik het in mijn uppie redden, ik mis mijn kleine man, en baal verschrikkelijk dat ik geen gezinnetje heb laatstaan nu alleenstaande moeder ben. Mijn kleine man is vier dagen bij mij. Mijn ex zorgt goed voor hem en ze zijn dol op elkaar. Maar vrede heb ik niet met de situatie, nog niet. Mijn schoonouders denken dat ik blijkbaar, omdat hij dit heeft gezegd, dat ik depressief, gewelddadig en een leugenaar ben. Omdat ik nog een tijdje contact met zijn zusje heb gehad en haar mijn kant van het verhaal heb verteld. Hij heeft het afgedaan als leugens en waanideeën en je moest het maar met een korreltje zout nemen. Het lag allemaal anders volgens hem en al snel werd het telkens in zijn voordeel gedraaid. Wanneer ik zijn collega's tegenkom, die altijd zo lief en enthousiast over mij spraken, zeggen op afstandelijke wijze hallo en twee gezamenlijke vriendinnen hebben het opeens te druk om af te spreken. Blijkbaar omdat ik niet discreet ben geweest en de vuile was heb buitengehangen. Enerzijds dacht ik dat zij mijn vriendinnen waren. Spijtig. Ergens ben ik nog verliefd op hem. Gevalletje loslaten denk ik maar. Maar dit alles is zo onacceptabel dat ik zijn aanbieding niet kan aannemen om wederom gezinnetje te spelen.
Jeetje lentebaby! Wat heftig allemaal! Ik heb ervaring met zo'n manipulatieve narcist. Niet mijn huidige ex, maar mijn 1e vriendje was zo. Nadat je los bent gekomen, wat een zware weg is, ben je 100% opgelucht. Echt hoor! Houd moed!! Succes meid.
Lieve meid dit is echt een 100% zieke narcist!die mensen pakken je in en de hele wereld om hen heen ook.iedereen gelooft hen...dat is het gevaar! Laat los, werk daaraan!echt zulke mensen kunnen geen relaties aan, ze maken alles uiteindelijk kapot.dat komt uit op n gegeven moment.zorg dat je je eigen leven gaat leiden, hoe moeilijk ook.je zult dan mensen ontmoeten die jouw vriendschap waard zijn.schoonfamilie??laat me niet lachen!die steken hun kop in t zand.laat lekker gaan en jij weet beter! Heel veel sterkte...
Lieve meiden, Ben er een paar dagen tussenuit geweest naar mijn ouders..... Verleden week vrijdag ben ik de confrontatie met hem aangegaan en we hebben een goed gesprek gehad. Het is over.......we gaan uit elkaar. Ik voel vooral opluchting en ik kan weer vooruit kijken, plannen maken en dat voelt heel fijn. Maar aan de andere kant, wat een verdriet. Vooral om de kindjes. Ik zal gaan verhuizen naar waar ik vandaan kom, 200km km van hier.... van hun papa.. Ik heb hier verder niets te zoeken en ik heb hier verder ook niets. Van de week waren we met mijn ouders, zus en aanhang bij het pannenkoekenhuis, zonder mijn man natuurlijk. Wat confronterend! 13 jaar heeft hij deel uit gemaakt van mijn leven. Ik was zondag naar mijn ouders gegaan en was gister weer terug gekomen en gisteravond lagen mijn man en ik samen in bed en wat een emoties zeg! Ik moest zo huilen! Het besef dat het echt gaat gebeuren en dat alles wat zo vertrouwd is over gaat. Het voelde zo vertrouwd naast hem en ik ben zo verdrietig dat het zo moest lopen.... Maarja, we kunnen elkaar niet meer gelukkig maken en dat heeft zijn weerslag op alles dus het is echt het beste dat we uit elkaar gaan, maar weet je, we haten elkaar niet, zijn niet boos op elkaar....pfff....Hij trooste me gisteravond zelfs! Iets wat hij nooit heeft gedaan/gekund. Maar ik ben wel heel blij dat we er beiden achter staan om alles zo harmonisch mogelijk te laten verlopen voor onszelf en vooral voor de kinderen. We hebben verder ook het beste met elkaar voor en we gunnen elkander het geluk. Dus dames, ik kan gaan beginnen met verwerken en me blik op de toekomst gaan richten..........
Mutsie, wat vindt je man ervan dat je van plan bent 200 km verder te gaan wonen? Zoiets mag toch niet zomaar lijkt me?
Alamea: We zijn het er samen over eens. Ik heb hier geen familie en ook geen werk. Niets bind mij dan meer met deze plaats en ik heb er ook niets mee. Daarbij komt ook nog eens dat mijn man regelmatig maanden achter elkaar weg is om te varen, dus nee, ik zal hier niet blijven.