Zo nu even tijd voor mijn bevallingsverhaal: Vrijdagavond 22 oktober zijn mannetje en ik lekker uit eten, we grappen nog in het restaurant tegen de eigenaar dat het elk moment kan gebeuren. Ik ben dan 37w + 4d. 's Avonds thuis gaan we lekker naar bed en als ik naar de wc ga breken plots mijn vliezen. Mannetje en ik allebei shaken, want tja het kan nu elk moment gaan beginnen. De vk komt maar kan verder niet veel doen. We slapen die nacht erg slecht. Zaterdag 23 oktober komt de vk nog 2 langs voor controle van het hartje, de kleine doet het goed maar we worden ivm vliezen die al bijna 24 uur gebroken zijn overgedragen aan het ziekenhuis waar we zaterdagavond ook een CTG maken. We worden weer naar huis gestuurd en moeten wachten of er zelf iets op gang komt. Die nacht slapen we natuurlijk weer niet goed. Zondag 24 oktober moeten we weer naar het ziekenhuis voor een CTG. Alles ziet er goed uit en wederom worden we naar huis gestuurd. Gebeurd er deze nacht niets, moeten we maandagochtend om 7.15 uur in het ziekenhuis zijn en worden we ingeleid. Die nacht krijg ik om het kwartier wat krampen, slaap weer slecht, maar er zet niets door. Maandag 25 oktober, 7.15 uur melden we ons op de afdeling verloskunde. We moeten even wachten en dan word ik aan het GTG gelegd, de kleine doet het nog prima, maar nog geen weeenactiviteit te bespeuren. Ik word getoucheerd maar omdat mijn baarmoeder gekanteld ligt gaat dat moeizaam en moeten ze nog een poging doen, best pijnlijk helaas, ik heb 1 cm ontsluiting, een tegenvaller. Dan wordt het infuus feprikt, het zit niet mee, twee keer prikken ze mis en de derde keer gelukkig raak. Verder krijgt beeb een draadje op haar hoofdje voor de hartslag. Rond 9.00 uur wordt de pomp aangezet. De eerste weeen kan ik prima opvangen en het gaat heel goed. Rond 12.00 uur word ik weer getoucheerd en heb ik 2 cm. Balen want het wordt steeds zwaarder. De pomp wordt ook om het half uur opgehoogd. Rond twee uur bel ik de verpleging, ik vlieg tegen het plafond en hou het echt niet meer uit, ik heb om de minuut krachtige weeen, ik wil een ruggeprik. Na getoucheerd te hebben heb ik krap 3 cm ontsluiting dus ze stemmen in met de ruggenprik. Rond 14.30 uur wordt ik naar beneden gereden voor de prik. Hier heb ik echt niets van gevoeld en om 15.00 uur ben ik heerlijk pijnvrij. Rond 17.00 uur begin ik door de ruggenprik heen wat kleine krampjes te voelen. De ruggenprik wordt hoger gezet maar omdat de ontsluiting niet opschiet, ik heb dan ongeveer 4 cm worden de opwekkers ook steeds hoger gezet. Er word voorzichtig gemeld dat we eventueel rekening moeten houden met een keizersnede. Om 18.00 uur komen de weeen steeds krachtiger door de ruggenprik heen en vlieg ik weer tegen het plafond. Helaas is er niets meer aan te doen en zal ik ze moeten opvangen tot ik 10 cm ontsluiting heb. Ik word getoucheerd en heb dan 7 cm. Rond 19.45 uur krijg ik persdrang en word ik weer getoucheerd. Eindelijk die 10 cm en ik mag gaan persen. Ik heb vaak gelezen dat mensen persen als heerlijk ervaren, ik vond het echt vreselijk. Ik had de persweeen erg snel op elkaar en had na het weekend en die hele dag gewoon de kracht niet meer. Op een gegeven moment zijn de opwekkers iets lager gezet zodat ik iets meer tijd had om bij te komen tussen de persweeen door. Om 21.00 uur kreeg Sara het slechter en ik kreeg haar het bochtje niet om geperst. Er werd snel besloten een knip te zetten en de vacuum werd er bij gehaald. Na nog een paar persweeen kwam ons kleine meisje om 21.15 uur ter wereld. Wat een bevrijding!!!! Ze werd op mijn buik gelegd maar moest meteen mee om aan de beademing gelegd te worden. Apgar was eerst 7, even later gelukkig een dikke 10. Ze had het wel even slecht gehad. Daarna werd ik gehecht, en konden we van ons prachtige meisje gaan genieten. Wat zijn we blij en gelukkig met haar. We moesten tot donderdagochtend in het ziekenhuis blijven ivm gebroken vliezen en vacuumverlossing. Sara is nog een tijdje beroerd geweest, wilde niet eten, plastte niet en sliep alleen maar. Daarom heeft ze in het ziekenhuis bijvoeding gehad. Nu thuis gaat de borstvoeding erg goed en is ze alweer 60 gram gegroeid!!
Ikhebjelief, hier gaat alles goed, we hadden alleen een heel druk weekend Enne weet dat ik op de achtergrond voor je duim! Luukske, heel veel succes morgen! Ik wens je een voorspoedige bevalling toe! Dazwa, jullie kleine man al weer 5 maanden, jeetje wat vliegt de tijd Wat heerlijk he om te zien dat zo'n manneke er elke dag iets bij kan leren.
Zora, zie dat jij net voordat ik mijn berichtje poste, neet je bevallingsverhaal had geschreven. Zo dat klinkt erg heftig zeg, vanaf vrijdagavond t/m maandag 21.15u en met een heel pitiig einde...gelukkig maken jij en Sara het goed en kunnen jullie nu heerlijk genieten van elkaar!
Zora meid!! Alleereerst wat een prachtige dochter hebben jullie zeg!!! je hebt wel een zware bevalling gehad!! Gelukkig gaat het goed met jullie!!! Geniet van jullie wondertje!! Thanks voor het duimen dames!! Laatste provera is ingenomen.laat stortvloed maar komen en de clomid aanslaan tot mooi eitje met een positieve test hahaha!! Heb vanavond wel een enorme stemmingswisseling gehad, in een restaurant!! ik nam zelfs uit nijd geen nagerecht meer, echt te erg gewoon...schaam me nu diep maarja ik kan er echt niks aan doen!!! Verder ook nog naar de dierentuin geweest!! was wel erg leuk en rustgevend! even de zinnen op wat anders! liefs knuffels! duimpjes ahaha
luuske ik zal vandaag aan je denken meid.... ik wens je een voorspoedige bevalling en straks een wolk van een baby xxx jose
Zora tjeee het lijkt mijn verhaal bijna wel.... en dan heb je echt detijd nodig om bij te komen he??? is voor sara ook doodvermoeiend geweest dat merkte ik toen ook aan josefien... gelukkig is alles nu in orde... je tekstje onderaan klopt echt van begin tot eind... i said it won,t be easy.... xxx jose
Dazwa, wat een mooi mannetje! Zora, een heftige bevalling. Het lijkt wel of we het allemaal niet kado hebben gekregen... Gelukkig hebben we wel allemaal lieve kindjes Hoe gaat het met Sara? Joseetje, hoe voel je je? Redu, hoe gaat het met twee ukkies. Lukt het een beetje of is het vooral overleven? Hier alles goed, kwam even spieken of er al nieuws was over Luukske... Moet Ylona ook niet al bijna bevallen? Liefs elke
elke het is super met 2 ukkies. fennah is sinds ze nexium en pepti krijgt een makkelijke rustige baby. natuurlijk ben ik sávonds moe, maar dat was ik bij emily alleen ook. zal nog ff foto's spammen
Dazwa en redu, wat een heerlijke kids hebben jullie! En wat betreft luukske, idd ook nog steeds geen nieuws op haar hyves...benieuwd!
hey meiden, hier even een berichtje van Luukske, die nog steeds zwanger is..... de inleiding is niet gelukt, heb gisterochtend een speciale ballon ingebracht gekregen(die echt geen pretje was) die de ontsluiting zou moeten opwekken tot 3 cm, echter hij is mij eruit gevallen....de artsen meenden dat dit een goed teken was, en ze gistermiddag de vliezen al konden breken, echter na inwendig onderzoek alleen een verweekte bmm, maar amper ontsluiting(een topje van de vinger), dus opnieuw een ballon catheter....gisteravond flinke weeen om de 2 minuten, deze hebben aangehouden tot half 1 vannacht....ben toen in slaap gevallen, en vanochtend waren ze weg...balen dus... de ballon cath is er toen uitgehaald in de hoop dat de 3 cm nu wel werden bereikt, echter...helaas pindakaas.... nou, weer balen dus.... de artsen hebben toen allemaal overleg gehad, en heb even een gesprek gehad met hoofd gyneacologie....we hadden 2 opties, OF opnieuw een KS of nog even wachten(met gel mogen ze me niet inleiden ivm littekenweefsel in de buik van de vorige KS). ik zie zelf op dit moment een KS niet zitten, gelukkig dachten de artsen er ook zo over, zolang de beeb het goed blijft doen, en ik niet meer klachten krijg....dus we zijn naar huis gestuurd, in de hoop dat in 1 week wat gebeurd en maandag opnieuw wordt gekeken voor een nieuwe inleiding.... morgen en vrijdag moeten we wel terug voor CTG en bloeddruk controle... ben nu bekaf, ondanks ik vannacht goed heb geslapen.... ik laat het allemaal op me af komen, en hoop dat we maandag gewoon iets meer ontsluiting hebben.... ik heb zelf het idee dat het wel eens kan uitkomen wat Luka steeds zegt, dat zijn broertje op zijn verjaardag wordt geboren, dit is namelijk volgende week woensdag(10 nov). ik heb trouwens ontzettend veel pijn aan mijn polsen van het vocht, dus zal wat minder schrijven deze week, haha....als me dat lukt!
luukske, meis wat vreselijk balen allemaal. Je kijkt er bij een inleiding echt naar uit, dat je het ziekenhuis met je kleintje gaat verlaten en niet nog met je dikke buik. Knap dat je het allemaal over je heen laat komen, ik hoop dat jullie manneke zich vanzelf snel zal melden!