Hallo, Ik vraag me af of jullie hier ook wel eens last van hebben. Ik kan maar niet stoppen met huilen. Het lijkt af en toe met vlagen te komen, dan krijg ik enorme huilbuien en die duren echt kei lang. Ik kom dan maar niet uit gehuild. Ik heb niet echt een zorgeloze zwangerschap gehad, veel problemen met bekkenpijn, problemen op mijn werk, problemen privé, en nu lijkt alles in de laatste weekjes 'er uit te komen'. In de vorm van een tranenzee. Herkennen jullie dit? Zijn dit hormonale huilbuien ? Ik vind 't maar zwaar niks!
Hoi, ik ken dit niet. Heb het ook niet gehad bij mijn dochter. alhoewel, ik weet nog dat ik net mijn rijbewijs had en de auto stuk was. ik zat al die tijd al thuis met een erg laag hb en kon dus nog geen kant op. dat heeft idd wel wat tranen en boze buien gekost. misschien lucht het je op om er over te praten? heel veel sterkte met de laatste lootjes. Grb Lydia
Ik denk dat het ook te maken heeft met alle dingen die hier stress hebben veroorzaakt tijdens de zwangerschap. Door al die omliggende zaken heb ik niet echt kans gehad echt te genieten van de zwangerschap, wat al erg genoeg is. Ik heb veel te veel energie in andere mensen geduwd en te weinig aan mezelf gedacht, denk ik.... xxx
Probeer dan nog te genieten van je zwangerschap nu. je hebt nog een ruime 4 week ongeveer. ga alleen maar leuke dingen doen, en dat waar je zin in hebt. voordat je het weet ben je bevallen.
dat vind ik een heel goed idee van jou Ik kan ook gewoon niet goed tegen alleen thuis zitten, dan blijven mijn gedachten maar rondjes draaien Maar je hebt gelijk, ik moet gewoon nu gaan genieten, nu het nog even kan, lekker gaan wandelen, wat dingen voor mezelf doen, boeken lezen, lekker in bad gaan liggen... kortom eens de tijd voor mezelf nemen...
weet niet of je vrienden hebt die door de week ook vrij zijn? anders zou je eens lekker kunnen gaan lunchen of zo. lekker uit eten gaan met je partner, heb je na de bevalling niet echt tijd voor en geen zin in ( althans wij niet haha). Ik heb een heerlijke gezichtsbehandeling genomen, heb daar ook echt van genoten. zomaar wat ideetjes..
Ik herken het wel een beetje. Als ik nu huil is het waar ik vroeger 5 minuten om huilde nu een half uur kan janken en het lijkt inderdaad wel wat extremer. Maar ik denk dat het voor een ieder anders is. Wat er hierboven gezegd is - geniet nu nog even van de tijd. Probeer leuke dingen te doen
ehm... ik huil al vanaf het bekend is dat ik zwanger ben.. vanaf de 6 e week of zo. Er zijn periodes ( dagen )geweest dat ik wat minder huilde, maar het is er nu weer volop. Heb gisteren nog in het klaagtopic gemeld dat ik huilend de helpdesk van tele 2 ophing :s Heb wel gemerkt dat ik er het beste mee om kon gaan door het gewoon aan te kondigen dat mijn tranen weer erg hoog zitten en t maar gewoon te laten gebeuren. Heb geleerd er om te lachen.. werd op een gegeven momentje ook een wedstrijdje op mn werk.. kijken of t lukt binnen een minuut me aan t huilen te krijgen..t lukte ook nog Ik kan zelf geen reden vinden waarom ik zo huil... ben normaal geen huilerd, zijn geen bizare dingen gebeurd, dus t is hier toch echt gewoon hormonaal ( hopen mijn vriend en ik dan ) Ik denk maar zo.. nog maximaal 4 weken..en dan moet t hier toch echt wel weer wat minder zijn ( hoewel je dan natuurlijk altijd nog de kraamtranen hebt. ) Succes ermee.
Heel herkenbaar. Ik was voordat ik zwanger raakte ook helemaal geen jankerd. Als ik een keer in de paar maanden eens huilde, was het veel. Ik was echt zo'n type optimist, het type dat overal nog wel het positieve uit haalde. Maar nu... Sinds ik zwanger ben voel ik me gewoon heel anders, het lijkt wel alsof allerlei emoties los komen, sneller angstig, sneller overbezorgd, sneller kwaad, sneller helemaal overstuur... ik HOOP maar dat die hormonen straks snel weer verdwijnen en ik mezelf weer kan zijn! Want ik vind het gewoon eng hoe zeer ik nu niet mezelf ben eigenlijk.
Hier nog zo'n jankerd Het is echt verschrikkelijk, hoor! Nu werk ik nog, maar ik vrees het ergste voor als ik straks thuis zit... Voorbeeldje: vanmorgen toen ik zat te ontbijten had ik de herhaling van Hart van NL+Shownieuws aanstaan. Komt er zo'n stukje tussendoor over K2 zoekt K3, over hoe Kathleen (zo heet ze toch?) wegging etc. Heb mijn ogen uit mijn hoofd zitten huilen. En dat terwijl ik zoooooooooooooooo'n hekel heb aan K3, hahahaha! Heel genant. Maar goed, ook hier zijn genoeg "echte" dingen aan de hand die ik nu al een hele tijd zit weg te stoppen. Die gaan er onvermijdelijk uit komen als ik vanaf volgende week thuis ben. So be it. Ik schaam me er niet voor; het is namelijk ook niet niks, allemaal! Ik mag best af en toe een beetje overdonderd zijn door alles, vind ik...
@ MvS, Yep, heel herkenbaar. Alles kan een aanleiding zijn om die kraan open te draaien. Hier zijn ook genoeg 'echte' dingen gebeurd, en nu ik thuis zit komt alles los lijkt het wel. Kan echt niks meer er bij hebben. Als ik wakker word 's ochtends lig ik eerst een uur naar het plafond te staren en na te denken over vanalles, voordat ik mezelf het bed uit weet te werken
Hier nog één... Ik ben normaal al een emotioneel mens, dat makkelijk emoties uit.. Tijdens mijn zwangerschap ben ik wat evenwichtiger wat dat betreft, op af en toe van die gigantische hormonsteraanvallen na.. Vandaag ook, ik zit alleen maar te huilen, om de meest stomme dingen! Geen gein an...
Ik heb het ook gehad , en nog steeds ! Hoewel mijn zwangerschap over het algemeen nog steeds goed verloopt , Heb ik het de afgelopen maanden wel heel erg moeilijk gehad. De gene die ik het meest nodig heb/had is mijn moeder , maar ze leeft niet meer.. Ook mijn hele prive situatie thuis is niet altijd gegaan zoals het moet , Dat kwam er bij mij ook uit een aantal dagen geleden. Ik vind het heerlijk om uit te huilen , als ik dan ook klaar ben dan voel ik me echt opgelucht.. Ze zeggen hormonen he , maar dat is het niet enige denk ik.. Iedereen maakt een zwangerschap anders mee , en de laatste weken zijn het zwaarst..
overgevoelig is misschien t goede woord idd... ik heb een korter lontje.. minder geduld... achterdochtiger...huilen om de soaps op de tv idd... te erg voor woorden.. maar goed hou mezelf idd maar voor..t is hormonaal en t gaat over.. Ik mag t hopen tenminste want ik vind mezelf ook echt niet leuk zoals ik me nu af en toe gedraag en voor mijn zwangerschap.. nah..toen vond ik mezelf best een leuke meid grin
Zit ook al een hele middag te huilen........ Moet dinsdag op gesprek komen bij de directie, vanwege een mail die ik gestuurd heb. Gaat om een arbeidsconflict. Sinds hij gebeld heeft, ben ik alleen maar aan het huilen en shaken...... Gelukkig is m'n dochter met de oppas naar het strandje, anders had ik me weer groot moeten houden en zou hubby vanavond weer z'n handen vol hebben. Die heeft al zoveel met me te verduren.....
Hier ook erg last van sinds kort eigenlijk. Ik heb ook het gevoel veel meer onder invloed van hormonen te staan nu. Merk zoveel veranderingen aan mezelf, opeens zo opgezwollen etc. Tot 28 weken was ik gewoon lekker bezig met studie enzo. geen tijd om erbij stil te staan. daarna heel lang moeten wennen aan vrij zijn, maar nu eenmaal gewend. toch kan ik mij soms zo gedeprimeerd voelen en wat angstig, maar ik denk dat het ook allemaal komt doordat de bevalling steeds dichterbij komt. ik heb al een zoontje van 2,5 dus mensen zeggen dat ik het allemaal aankan want ik heb ervaring, maar toch voelt het weer als nieuw en denk ik soms: o mijn god, wat overkomt mij straks en kan ik het wel. daarnaast werkt mijn man als arts, hij werkt zeer lange dagen en erg onregelmatig. dat is vaak moeilijk te behappen, de zorg voor de kinderen komt dan echt op mij terecht. verder voel ik me regelmatig wat eenzaam zo thuis, iedereen werkt gewoon enzo. heb ook veel last van bekkeninstabiliteit, dus ik lig veel. dit alles bij elkaar, maakt dat ik het soms zoooo zat ben, en dan komen die tranen heel snel. maar goed, als het na de bevalling maar ophoudt he...
@Jenna, Heel herkenbaar inderdaad. Iedereen is gewoon werken en ik zit thuis. Ik ben gewend om altijd druk druk druk te zijn, carrière, huishouden, sociale activiteiten, veel feestjes etc., maar sinds ik zwanger ben heb ik ook last van BI en kan ik niet meer veel... kan nog maar 1/3 van wat ik zou willen doen, en dat vaak nog niet eens. Een simpele wandeling is vaak al een opgave, als ik een half uurtje heb gelopen moet ik uren bij komen er van. Zeker nu met deze hitte kan ik niet naar buiten, ik ben zo opgezwollen als een ballon en naast BI heb ik ook nog eens last van onverwacht urineverlies tijdens het lopen, dus dan durf je ook niet meer ver weg te gaan Ach, ik heb het er allemaal voor over, maar merk wel echt dat ik hoop dat ons kindje niet al te lang op zich zal laten wachten... ben er echt aan toe om hem/haar in mijn armen te nemen, moeder te zijn, en om me weer wat meer mezelf te voelen... Sterkte allemaal met het warme weer!!