ik wil even een serieus thema aansnijden... omdat ik gewoon ff niet weet wat te denken of doen... Sinds de bevalling (ongeveer een week later, door keizersnede bijna niet gevloeid), waarbij ik ook gesteriliseerd werd, ben ik hyperseksueel denk ik... Ik kan er gewoon niet genoeg van krijgen... ik bedoel, ik masturbeer niet en het gaat me niet echt om het hoogtepunt, maar zou liefst van al zelf IN mijn man kruipen om hem zo dichtbij mogelijk te zijn... Ik zou wel enkele keren dagelijks willen/kunnen en ben eigenlijk al door mijn eigen verveeld Ik snap best dat manlief dat niet lang zal volhouden (en denk ook, ookal geeft ie het niet toe, dat hij niet erg gelukkig met de situatie is...want af en toe laat hij dat toch doorschemeren...) ik denk dat we de laatste weken mss maar 2 of 3 keer een dag overgesprongen zijn, voor de rest hebben we dagelijks en soms meerdere keren per dag seks... Ik snap niet wat met me verkeerd is, waar dat plots vandaag komt, maar het stoort me ontzettend... Iedere keer als ik weer tegen manlief kruip in de avond of de morgen, of gewoon overdag... of hij raakt mij even aan, geeft een omhelzing en dergelijke... zou ik hem dadelijk kunnen opeten... ik wil het soms echt niet, maar meestal is die drang gewoon veel sterker Ik heb gegoogeld en kom op "hyperseksualiteit" of zelf "nymfomanie" uit... maar nergens een oplossing... :'( Is er iemand die dit herkend en evtl weet wat ik daartegen kan doen... ow ja, ff ter info, de drang om met een ander te vrijen heb ik dan wel niet...
Misschien is het iets hormonaals? Ik heb er nog niet eerder van gehoord. Omdat je aangeeft er last van te hebben (en je man ook) zou ik even langs de huisarts gaan. Misschien kan hij je helpen.
ik schaam me daar eigenlijk ontzettend over... dat is super moeilijk om dat aan de huisarts te vertellen
Ik herken het een beetje. Ik heb in mijn cyclus echt dagen dat ik zo verschrikkelijk zin heb. 7 dagen na de eerste dag dat ik ongesteld ben tot twee dagen na de eisprong. 9 a 10 dagen dus. En dan 2 dagen voor dat ik ongesteld moet worden nog een keer. Bij mij is het dus echt hormonaal. Ik vind het helemaal niet erg eigenlijk. Geniet er zelfs wel van. Nee zin met een ander vrijen heb ik ook echt niet.
Je zult je er toch overheen moeten zetten denk ik... Is het een man of een vrouw? Indien het een man is en dat je probleem is, zou je kunnen vragen of je elders terecht kan. Mijn (mannelijke) huisarts kan me doorverwijzen naar een vrouwelijke arts van een andere praktijk.
Toen ik je verhaal las dacht ik ook aans iets hormonaals, hoor. Ik snap je schaamte dan wel vanwege het onderwerp, maar die gevoelens zijn toch duidelijk na je sterilisatie gekomen. Lijkt me samen te hangen. Een huisarts kan je daar mee helpen. Beter dan met die gevoelens te blijven zitten.
Goh, mag ik wat van jouw zin, dan krijg jij wat van mijn geen-zin. Daar baal ik van, juist zo weinig zin, maar altijd maar willen lijkt me ook gene pretje. Mijn man heeft ook een hoog libido, en ik vind dat echt weleens irritant, kan me je gevoel van je man dus wel voorstellen. Ik zou toch even naar de HA gaan, ik weet echt niet of er een verband is met je sterilisatie?
Ik weet bijna wel zeker dat het hormonen zijn. Je bent nu puur zonder andere hormonen. Dus je eisprong en alles maak je gewoon mee. Dat heb ik ook. Een vrouw heeft dan gewoon meer zin omdat ze bevrucht wil worden. Dat je natuurlijk niet meer kan door sterilisatie dat weet je lichaam niet.
Ik zou ook wel wat meer zin willen hebben. Bij mij is dat sinds de tweede ook niet meer zo aanwezig. Stom he, dat de 1 er te veel van heeft en de ander te weinig.
Waarom niet? Je bent nog maar 8 weken geleden bevallen. Volgens mij gieren de hormonen nog door je lijf.
hahaha, nou hopelijk is het dan idd maar tijdelijk.. en eigenlijk zou mijn man helemaal niet mogen zagen Aangezien ik 3 jaar lang implanon had en een libido gehad heb die nog lager dan de kelder was en er dus mss maar 1 keer per maand gevreeën werd... en hij dus nu dat krijgt waarvan veel mannen dromen... hihihi positive thinking helpt (hopelijk)
ik denk ook homonen. en herken het wel een beetje.. tijdens de zwangerschap vreselijk veel zin en sinds ik de pil weer slik is het minder geworden gelukkig je bent nog niet zolang geleden bevallen he, denk dat je het een beetje tijd moet geven
Ik zou het een eind aan je hormonen toeschrijven. Toen ik heel hoog zat in mijn hormoon luste ik er wel pap van , mijn man vond dat uiteraard niet erg. Na een aantal weken (ongeveer 7 weken) is dit bij mij wel weer wat meer afgenomen (lees; rond bepaalde tijd in cyclus compleet GEEN zin). Ook merkte ik trouwens aanzienlijk verschil tussen het stoppen met de pil (veel meer zin!!) en het pil slikken (veel minder zin)! Maar omdat je aangeeft er echt last van te hebben; zou ik toch bij de huisarts vragen. Hoe moeilijk het ook is. Ik zou het benoemen naar hem/haar dat je het moeilijk vindt maar dat jullie er wel last van hebben. Verwacht neit dat de huisarts met z'n oren zal klapperen hoor; hij/zij zal wel wat meer gewend zijn! Succes ermee hoor!
Misschien kan je eens contact opnemen met een seksuologe als je de huisarts niet prettig vind om heen te gaan. Naar mijn weten heb je daar geen verwijzing voor nodig en zij hebben er speciaal voor geleerd.
Wow mijn vriend zou in de handen knijpen als ik zo'n libodo zou hebben . helaas voor hem. Maar natuurlijk is het even leuk als je zoveel zin hebt, maar ik snap dat het vervelend is als het gevoel blijvend is. Je hoeft je niet te schamen, komop de huisartsen zijn heel wat gewend hoor die zal jou echt niet raar aan gaan zitten kijken. We zijn 2011 en alles kan worden besproken en al helemaal met een professioneel deskundig persoon.
Sinds ik ben gestopt met de nuvaring heb ik precies hetzelfde, dus als zo vele denk ik dus ook dat het iets met je hormonen te maken heeft. Ach geniet er van en je man ook, voor je het weet is het weer zoals het eerst was......
Ik zou ook even langs de huisarts gaan, lijkt me iets hormonaals, mogelijk veroorzaakt doordat de sterilisatie bij de keizersnee is uitgevoerd.... lijkt mij helemaal geen gezonde combi trouwens: een keizersnee en hup gelijk maar even de boel stilleggen. Je moet al die zwangerschapshormonen nog kwijt en mij lijkt, met m'n boerenverstand, dat een sterilisatie dat wel aardig in de weg zou kunnen zitten, dat je je zwangerschapshormonen nog een beetje normaal kwijt kunt? Dus ik zou het wel aankaarten en even kijken of je bij een vrouwelijke huisarts terecht kunt. Die zijn echt wel wat gewend hoor! Ben zelf hulpverlener en jongeren komen ook met de meest uiteenlopende dingen aanzetten. In het begin moest ik nog wel eens echt een pokerface trekken, maar inmiddels ben ik al die dingen al zo gewend dat ik er niet meer zo van opkijk. Dat zal je huisarts heus ook hebben!