Nee, herkent het niet. Kijk er juist naar uit, denk dat ik goed ben in bevallen. Lees er veel over, vind het interessant en hoe meer ik lees, hoe meer vertrouwen ik krijg.
Wil alleen maar zeggen: there is nothing you can't handle. Geloof me..je krijgt kracht terwijl je denkt (en zegt ) dat je het niet meer kan. Probeer rustig te blijven en het te laten gebeuren. Dan verspil je de minste energie . Luister goed naar de vk (idd zuchten als ze dat zeggen ) en verder meegaan in de flow. Je weet van te voren niet wat er gaat gebeuren of hoe je je voelt. Dat vond ik fijn, zodat ik me ook niet druk heb gemaakt. Er kunnen zoveel dingen gebeuren. Maar jij kan het ook!echt! Ik ben ingeknipt, met hechten extra verdoofd en ja..de eerste week is geen pretje als je wil opstaan, gaan zitten, liggen in bed, traplopen..maar je lijf herstelt zo snel. 2,5 week erna stond ik op mn hoge hakken als daggast op de bruiloft van mn beste vriendin. Blijf rustig..geef aan wat je wil en ook pijnbestrijding is er niet voor niks. Ik het had remifentanil pompje en vond ik super. You can do it!!
Ik was bij de eerste niet zo bang, juist omdat ik niet wist wat mij te wachten stond. Bij de tweede was ik wel echt bang. Mijn vliezen braken ook nog eens een week voor de uitgerekende datum dus ik had mezelf eigenlijk ook nog niet echt ingesteld op de bevalling aangezien mijn eerste 2 dagen overtijd werd geboren. Ik stond de hele tijd te shaken na mijn gebroken vliezen zo bang was ik de tweede keer en ik wilde niet haha maar toch moest ik. Hoewel de tweede bevalling ook zwaar was kon ik er wel veel beter mee omgaan. Je ademhaling tijdens de weeen is echt het allerbelangrijkste is mijn ervaring nu. Vanaf de eerste wee moet je ze gewoon al weg gaan zuchten en dan gaat het echt het beste en kun je het lang volhouden. Als het straks zo ver is, zet m op! En je kunt het zeker weten!
Ik wou een keizersnede mijn vk verklaarde mij voor gek was echt zo bang omdat ze een groot hoofd had.Ik wou allerlei soort pijnstilling maar toen ze de GYN wouden bellen ervoor wou ze mijn ontsluiting voelen die bleek dus al volledig en ze voelden ook al een kruin persen werd mij opgedragen.Ik zei tegen haar dat ik het geen leuk grapje vond was gewoon in shock dat het opeens zo snel ging 20 minuten later lag zij op mijn borst.Uitgescheurd daar heb ik niks van gevoeld maar van het hechten wel zoals ik eerder al las ook bij mij werkte de verdoving op dat moment niet voelden alles ze zei of een paar prikjes van de hectingen of prikjes van de naald duurt het langer ik koos voor het eerste maar dat doe ik volgende keer niet meer zou rustig wachten tot het ingewerkt is. Deze zwangerschap ben ik nu al bang voor de bevalling. Ik verwacht niet weer zo'n makkelijke bevalling ben op het ergste voorbereid kan het of meevallen of ik wist al ongeveer dat het mij staat te wachten.Ik heb wel gemediteerd tijdens de weeën had dat ergens gelezen en bij deze bevalling neem ik het straks ook weer mee
Ik had bij de eerste ook zoiets van we gaan het zien en meemaken... Maar nu? Vind t nu ook enger! Niet de hechtingen waar ik tegenop zie maar gewoon alles
Hier al twee bevallingen gehad en stiekem knijp ik em nu wel een beetje. Ik weet dat ik het kan, maar toch vind ik het spannend. Ben bij de eerste bevallen met een spoedkeizersnede en bij de tweede heel snel en natuurlijk. Beide wel een hartslag die terugliep en koorts bij mezelf dus daar ben d ik nu al mee bezig. Toch houd ik me vast aan het feit dat het me de andere twee keer ook gelukt is, maar bevallen is niet mijn hobby. Moet wel zeggen dat ik het persen een verademing vond
Ja dit gevoel heb ik ook ervaren. Pas bij me tweede bevalling. Toen was ik veel meer bang voor van alles en nog wat. Bang voor complicaties, bang of alles wel goed zou zijn met de kleine. Zelfs tijdens de zwangerschap dacht ik net als jij ik heb nu al Zoveel kwaaltjes gaat de bevalling dan nog wel goed?! Bij me dochter was ik minder bang/nerveus en heb ik alles op me af laten komen. De tweede keer is de bevalling super snel gegaan, 3uurtjes en geen scheur niks. Ja het deed zeer, en heb deze bevalling ook veel heftiger ervaren. Rustig op je af laten komen en niet te veel doemdenken. Het is allemaal onrust vaak op niks af. Ik hoop dat je een vlotte bevalling Mag hebben!
Wij zijn nog niet eens zwanger, maar maak me er wel al druk om. Mijn pijngrens ligt sowieso al laag.. als ik niet zo tegen een bevalling zou opzien, hadden we veel eerder gestopt met de pil. Maarja, het 'moet' toch een keer de kinderwens is altijd al zo sterk geweest! Maak ik deel je angst!
Ik ben hiervoor doorgestuurd naar haptotherapie en dit heeft mij geholpen! Het geeft niet dat je bang bent.. Ik heb geleerd dat je jouw gevoel ook qua angst gewoon de ruimte mag geven... Alsof elke vrouw dit klusje zo maar even moet kunnen klaren! Ja, wij vrouwen kunnen het! Maar, veroordeel jezelf niet als je er tegenop ziet.. Geef ruimte aan je gevoelens, praat erover, juist ook met je vk. Ik heb geleerd om niet alleen naar de bevalling zelf te staren, maar om verder te kijken: je zet nieuw leven op de aarde. Pas als je bevallen bent begint het: durf verder te kijken dan de bevalling! Ook daarna heb je nog zoveel jaar samen met dit nieuwe wonder! Het is zoveel meer dan bevallen alleen! En daarnaast is bevallen niet alleen een taak voor jou: je kindje werkt met je samen om tot de ontsluiting te komen, je partner steunt je en je vk heeft al vele vrouwen vóór jou erdoorheen geholpen. Ook helpt het mij om fijne dingen voor de kraamweek te bedenken: taak voor manlief om dit op te pakken! Ik wil bijvoorbeeld verwend worden met een lekker broodje zalm, een wijntje en van een fijne brasserie een keer een ontbijtmand bezorgd krijgen. Nu al zin in!!! Geef vooral ruimte aan je onrust en focus je daarnaast óók op fijne dingen! Door hier zo gericht mee aan de slag te zijn de afgelopen maanden is mijn angst écht afgenomen en dat gun ik jou ook! P.s. Ik ben best een beetje jaloers geweest op vrouwen die redelijk nuchter en ontspannen naar de bevalling toeleven. Voorheen gaf ik mijn angst daarom weinig ruimte: ik vond dat ik dus ook niet zo bang moest zijn. Maar nu weet ik dat ik hier gewoon anders in ben en het nodig heb om hier extra stil bij te staan en dit ruimte te geven. Ik hoop dat jij jezelf dit ook gunt! Kortom: het is niet raar en niet erg dat je dit zo voelt, je bent hierin niet de enige én er zijn manieren om hierin wat meer rust en ontspanning te vinden. En vergeet niet: bij een bevalling hoort óók een beetje spanning, adrenaline: dat is juist iets wat extra kracht geeft om deze taak te volbrengen! (Mijn betoog verschijnt wel op een raar tijdstip: ik kan niet slapen, want m'n darmen zijn van slag en beeb is lekker wakker.. Laat ik mezelf dan maar wat nuttig maken: ik hoop dat het je helpt!)
Jammer dat je zo bang bent! Ik ga binnenkort starten met de cursus hypnobirthing. Juist om te voorkomen dat ik met angst de bevalling in ga. Er zit een sterkte theorie achter. Angst is bij mensen een emotie waardoor adrenaline aangemaakt wordt in de hersenen. Door de adrenaline gaat je lichaam in de "vluchtstand" (gevaar = vluchten). Je lichaam spant spieren aan waardoor je lichaam zich afsluit. M.a.w. ook je sluitspieren spannen aan waardoor het juist veel moeilijker is en veel meer energie kost om je kindje op de wereld te zetten. Angst kan dus juist zorgen voor een zwaardere bevalling!! Als je kunt zorgen dat je meer ontspannen en open de bevalling aangaat (door methodes als hypnobirthing) maakt je lichaam endorfines aan. Door endorfines wordt je geest en lichaam meer ontspannen, je kindje zal er dan makkelijker uit kunnen. Als ik jou was zou ik toch kijken of je iets kunt vinden om meer ontspannen en met vertrouwen je bevalling aan te gaan. Als je nog vragen hebt hoor ik het wel Succes in ieder geval!!
Ik was alleen bang voor het uitscheuren, vanwege alle horror verhalen erom heen. Ik was ook heel erg nerveus. Werd ingeleid, en wist daardoor wanneer ik ging bevallen. Heb de uren voor dat het gebeurde diarree gehad (schaam schaam). Uiteindelijk.... het was prachtig om te mogen bevallen. Mijn moeder die er overigens ook bij was, was jaloers op mijn bevalling.. Zij wou ook zo'n bevalling haha. Was een tikkeltje uitgescheurd, omdat die kleine meid ineens zo snel kwam. Heb weinig gemerkt van het hechten, tijdens het plassen was het wel irritant omdat het erg prikte. We waren zo nieuwsgierig hoe ons meisje eruit zou zien... Ze was (en is) nog mooier dan we dachten!!! De pijn van de weeën ect vergeet je echt nadat je je kindje in je armen hebt.
bij mijn eerste bevalling werd ik ingeleid ivm langdurige gebroken vliezen...nou ik vond de bevalling een ramp! omdat het geen "normale" bevalling was met lange tussenpozen tussen de weeen..nee meteen in een weeenstorm..had geen tijd om te ff te rusten/lopen/bewegen tussendoor...ben wel blij dat mijn bekkentherapeut destijds uitlegde hoe je kan puffen...en op die manier hield ik het ook vol... tussendoor kreeg ik nog een ruggenprik die meteen weer werd uitgezet omdat ik ondertussen al 9 cm ontsluiting had.. achteraf wel blij om eigenlijk.. en het persen was kort gelukkig..wel ingeknipt..en gehecht..nou daar heb ik niet eens wat van gemerkt... vond ik eerlijk gezegd het minst erge haha.. na de bevalling was ik meteen ziek met 40 graden koorts..gbs bacterie...dochter werd na een uur al meegenomen en op de kinderafdeling gelegd ivm vermoeden infectie gbs..week daar gelegen..achteraf was alles gewoon goed.. ben nu meer voorbereid ivm gbs bacterie enz... maar toch ben ik wel bang..maar heel eerlijk gezegd...heb je tijdens het bevallen geen tijd om bang te zijn....ik niet iig.. de bevalling was heftig maar kort..2.5 uur... hopelijk is het deze keer weer zo kort hahaha...