Ons zoontje heeft een moeilijke start gehad. Zijn eerste apgar was 2, daarna gelukkig snel hersteld met een 6 en een 8. Ik heb een pethidine prik gehad en vervolgens is het laatste stuk van de bevalling sneller dan verwacht gegaan. Dan hebben baby's vaak even wat hulp nodig bij de ademhaling. Maar bij ons zoontje zat de navelstreng ook nog eens zo strak om zijn nekje, dat deze al doorgeknipt moest worden voordat hij helemaal geboren was. Toen zijn hoofdje eruit was, hebben ze geprobeerd de navelstreng erover heen te schuiven, dat ging niet omdat hij te strak zat en toen hebben ze hem doorgeknipt. Daarna is zijn lijfje pas geboren. Ik heb hem 2 tellen op mijn buik gehad, maar hij huilde niet en was blauw. Toen hebben ze hem meegenomen en beademd en met zuurstof op gang geholpen. Hij heeft nog een dagje in de couveuse gelegen aan de monitor maar gelukkig knapte hij snel op. Ze hebben nog het bloed uit de navelstreng nagekeken en dat was goed, hij heeft geen zuurstoftekort gehad. Toch blijf ik het spannend vinden of hij er niks aan over zal houden. Ik weet dat de laatste apgarscores bepalender zijn dan de eerste, maar die eerste score van 2 heeft me flink laten schrikken... Ben benieuwd naar verhalen/ervaringen van andere mama's die ook zoiets hebben meegemaakt.
Ons zoontje had een lage apgar 0 - 6 - 8. Zie hier ons verhaal: http://www.zwangerschapspagina.nl/na-de-bevalling/273028-mijn-bevallingsverhaal-heel-heftig-maar-goede-afloop.html Bij Lucas hebben ze aan het bloed uit de navelstreng wel gezien dat hij zuurstof tekort heeft gehad. Maar toch denkt de neonatoloog dat hij geen schade heeft, omdat hij zich zo snel herstelt heeft. En dat is bij jouw zoontje eigenlijk hetzelfde, de eerste score is laag maar daarna zie je snel herstel en dat is heel positief.
Natuurlijk heeft die eerste score je flink laten schrikken! Ik moet zeggen dat bij ons de schrik pas achteraf kwam.. op het moment zelf heb ik er niet zo heel veel bewust van meegekregen (misschien gelukkig maar). Omdat ons dochtertje niet ingedaald was kon er niet ingeleid worden. Het enige dat ze konden doen om de bevalling te bespoedigen (wat nodig was omdat mijn vruchtwater ineens helemaal op bleek) was zo'n hormoonvetertje inbrengen. En daarmee ging mijn bevalling (tegen de verwachting in) supersnel, dus wat je zegt zou wel kunnen kloppen inderdaad... Toen ons dochtertje geboren werd was haar apgarscore 1... het enige waar ze op gescoord heeft was haar zwakke hartslag. Dus ook bij ons is inderdaad meteen de navelstreng doorgeknipt en is met de beademing en het zuurstof begonnen. Al tijdens de weeën dipte de hartslag van ons kleintje heel erg (kennelijk was dat al geen goed voorteken). Op een gegeven moment hebben ze de zuurgraad van het bloed gemeten en die was niet goed. En dus zou de vacuumpomp er aan te pas komen, maar gelukkig heb ik haar in twee persweeën ter wereld kunnen laten komen, waardoor ze te laat kwamen met de pomp. Bij de geboorte bleek dat ze in het vruchtwater gepoept had en dat ook ingeademd en geslikt had, tevens zat het navelstrengetje om de nek. Dus meteen uitgezogen, beademd en aan het zuurstof gelegd. Daarna hebben ze ook nog het maagje leeg gehaald, gespoeld en wat voeding ingebracht (tegen de misselijkheid). Ben nog wel benieuwd naar de nacontrole in het ziekenhuis, wil graag weten hoe het "zomaar" zo ver heeft kunnen komen... Hebben jullie in de dagen/weken daarna nog gevolgen ondervonden van zijn slechte start?
Fijn om jullie ervaringen te lezen. @Kruimel, ik ben 2x ingeleid terwijl de baby niet was ingedaald. Wat raar toch dat elk ziekenhuis daar weer een eigen beleid in heeft hè. Ik kijk ook wel uit naar de nacontrole om alles nog eens door te spreken over de bevalling. Ik merk tot nu toe niks aan mijn zoontje, hij slaapt wel ontzettend veel. Maar of dat komt door de moeilijke start dat weet ik niet.
Tsja, het is dat ze er bij toeval bij controle achterkwamen dat mijn vruchtwater op was, anders had ik nog een paar dagen doorgelopen en ik had niet willen weten wat de gevolgen dan waren geweest... wil toch wel graag weten hoe dit zomaar heeft kunnen gebeuren (weet niet of er een tweede komt, maar stel dat...) Ons dochtertje heeft eerst twee dagen lang alleen maar gehuild. Van de 24 uur sliep ze er 2 en huilde ze de rest, helemaal overprikkeld door de bevalling... toen heeft ze een paracetamol gehad van de kinderarts en toen begon ook "het grote slapen"... dat heeft echt dagen geduurd! Het is nu eindelijk zover dat ze wat meer wakker is (ze is inmiddels vijf weken). Echt inleiden met een infuus deden ze niet in ons ziekenhuis. Het enige dat ze konden doen was de baarmoedermond alvast laten verweken en dat kon dus met zo'n vetertje...
Hier begon de bevalling voorspoedig, na een paar uur een prikje in mn been gehad want ik kon me niet ontspannen... Ben toen binnen een kwartier van 4 naar 8 cm ontsluiting gegaan en de hartslag van Noah begon weg te zakken tijdens de weeën. Die dipte zo ontzettend dat er direct besloten werd om een spoedks te doen onder volledige narcose. Nu blijkt (heb er zelf niets van meegekregen natuurlijk) dat Noah een apgar van 2 had... Uiteindelijk is het goed gekomen maar de uren die volgden zakte zijn bloeddruk nog regelmatig. Er was al contact met het Sophia voor eventuele overplaatsing... Dit bleek eind van de avond gelukkig niet nodig... Heren hebben 2 weken in het zh gelegen maar dit kwam meer doordat ze met 34+6 weken geboren zijn. Nu zijn we bijna 8 maanden verder en ik zie het verschil qua gedrag en fysieke ontwikkeling tussen mijn mannen niet dus het zal niet veel effect gehad hebben...
Hoi! Hier een apgar gehad van 3-4-5 bij de bevalling van onze dochter. Bevalling duurde in totaal 19 uur met uiteindelijk de verlossing dmv de vaccuumpomp. Ze bleef toen nog hangen met haar schouder dus er is nogal wat duw en trekwerk aan te pas geweest. Ze werd direct meegenomen (helemaal wit) en ze heeft wat zuurstof gehad. Later bloed wat werd afgenomen liet ook nog eens zien dat het nog slechter ging met ons meisje, ze huilde ook helemaal niet de eerste paar uur, maar achteraf gezien betwijfelen ze of die waardes wel helemaal klopte. Want na anderhalve dag opgenomen te zijn geweest bleek het eigenlijk wel beter met dr te gaan. Ze mocht bij mij op de kamer komen liggen en we mochten al snel naar huis. Wel erg last gehad van een flinke plek op dr koppie, een ietwat pijnlijke arm en een bloeduitstorting bij dr oog.. maar dat is allemaal goed gekomen . Wel is ze echt een heel erg onrustige baby geweest, snel overprikkeld, veel huilen.. maar weet niet of dat te wijten viel aan de bevalling.
Ik heb zelf geen ervaring met lage apgar scores, mijn dochter had 3x een 10, mijn zoon had 6-8-10. Die 6 doordat hij 2x navelstreng om zijn nekje had, en dus even een moeizamere start had. Maar mijn zusje 7 jaar geleden had 1-1-1 Die kwam zo goed als levenloos ter wereld.. was blauw, klam, huilde niet.. helemaal niks. Ze hebben haar eerst gereanimeerd, toen aan de beademing gelegd, waarna ze na een tijd zelf begon te ademen en na 2 uur van de beademing af kon. Achteraf bleken er 2 knopen in de navelstreng gezeten te hebben. Gelukkig heeft ze er niks van over gehouden!
Ooh wat zal dat schrikken geweest zijn zeg! Lijkt me heel naar. Maar het klinkt zeker goed dat hij zich al zo snel hersteld heeft! Ik heb er geen ervaring mee, maar hoop dat alles goed is! Over je stukje van veel slapen: doet mijn zoon ook! En nog steeds vrij veel hoor. Tot een maand of 4 van voeding tot voeding slapen en in het begin maximaal een half uur wakker, later soms een uur of anderhalf. Dus maak je daar maar geen zorgen om!
Valerie had ook een lage score na de geboorte, ze hebben haar ook op gang moeten helpen met zuurstof etc.. Ze had 1-5-8. Ik had dus ook zo'n prik gehad tijdens de bevalling, ben ingeleid maar uiteindelijk is het een ks geworden omdat m'n ontsluiting op 7 cm. bleef steken. Gelukkig heeft ze ook geen zuurstoftekort gehad bleek uit bloedafname uit de navelstreng. Het enige waar ik nog aan merk dat ze het tijdens m'n zwangerschap (groei-achterstand van 3-4 weken, zw-suiker) en na de bevalling moeilijk gehad heeft is dat ze snel overprikkeld raakt. Drukte vindt ze echt niet fijn, dan keert ze in zichzelf, hangt maar een beetje tegen je aan of wordt huilerig en erg prikkelbaar. Rust en regelmaat probeer ik haar zoveel mogelijk te geven, ik neem haar wel zoveel mogelijk mee als ik ergens heen ga maar drukte vermijd ik liever . Verder is ze ontzettend lief, en een echte boef haha. Dus verder merk ik niets meer van de lage score. Gelukkig maar . @Juul84 : nog gefeliciteerd met de geboorte van je mannetje! Blij te horen dat hij geen zuurstoftekort gehad heeft. Zeker is het schrikken zo'n lage score, hopelijk houdt hij er ook niks aan over.
Hier ook een erg lage APGAR: 1-4-6. Robin is gehaald met een spoedkeizersnee en kwam meer dood dan levend ter wereld. Hij was slap, blauw, ademde niet en had geen hartactie. De artsen hebben hem flink op weg moeten helpen. Vanaf het moment dat hij zelf ademde is hij alleen maar vooruit gegaan, en met grote sprongen. Achteraf bleek dat ik een loslatende placenta had, waardoor hij ook even zuurstoftekort heeft gehad. Hoe lang is niet duidelijk maar waarschijnlijk niet heel lang, dat konden ze uit de PH van de navelstreng aflezen. Of hij er iets aan over heeft gehouden zal later moeten blijken. Tot nu toe lijkt hij het super te doen in ieder geval.
Mijn eerste zoontje had een apgar van 4-5-7, hij kwam erg ziek ter wereld. Gelukkig mocht hij na 8 dagen antibiotica weer naar huis. Pas bij mijn tweede zoontje besefte ik wat er precies aan de hand was geweest. Ik mocht hem na een nachtje ziekenhuis ( laag geboortegewicht + lage glucose) mee naar huis nemen. Het kon dus ook anders. Liefs Suzanne
Mijn jongste had ook een hele lage apgarscore. Ook hij had de navelstreng zo strak om z'n nekje dat deze ook eerst is doorgeknipt, daarna is zijn lijfje pas geboren. Alleen was hij niet blauw, maar lijkwit en haalde nauwelijks adem. Hij heeft een seconde bij mij op m'n buik gelegen daarna is hij weggehaald. Het bleek dat hij de helft van zijn bloed was verloren, een zeer zeldzame complicatie bij het direct doorknippen van de navelstreng. Hij heeft die zelfde nacht een bloedtransfusie gehad, daarna knapte die weer op. Na een week mocht hij mee naar huis. Hij ontwikkeld zich goed, maar ik merk dat ik soms nog bezorgd ben. Dus herken wel wat je schrijft.
Mijn dochtertje ook een slechte start met 2-5-9 meen ik mij te heugen. Week in het ziekenhuis gelegen en onder controle bij de kinderarts. Als zij anderhalf is moeten wij weer terug naar de kinderarts voor nacontrole. Het is afwachten of wel/geen zuurstoftekort heeft gehad. Ze hebben toegediend en in principe zou ze niet tekort moeten zijn gekomen, zeggen ze. Zij is nu bijna 15 maanden en ze doet het geweldig. Eerste maand was wel veel huilen maar dat kan ook aan mijn gemoedstand gelegen hebben was best depri. Volgens het consultatieburo kan en wil ze meer dan dat ze nodig heeft en loopt iets voor op de rest. Tandjes is ze echter langzaam mee. Maar qua geest en motoriek zit het tot nu toe wel snor. Ze is verder alleen wat aan de kleine kant maar altijd geweest. Het is een super leuk en lief kind, al vraag ik me af of ze nu niet in een vroege peuterpubertijd zit want ze begint driftbuien te krijgen als ze iets niet mag. Duurt gelukkig kort want ik geef er geen aandacht aan. Echt hoor ik teken voor zo'n kind, wat een genot is die meid. Ze probeert mama te helpen in het huishouden, tafel poetsen, eigen bezem pakken als mama gaat vegen, mama in de zeik nemen en er het hardste om lachen. Samen spelen, ze komt je altijd halen. Lekker fruit eten en dan gaat ze mama voeren. Veel knuffelen en kusjes. En gelukkig ook goed alleen kunnen vermaken. Zal wel moeilijk voor haar worden want 1 dezer weken krijgen wij een tweede erbij. Dit is dus mijn ervaring met een lage apgar score.