Hoi dames, Ik heb lang getwijfeld om dit topic te openen, maar heb uiteindelijk besloten om het maar toch te doen... Er is een topic over herhaalde miskramen in een andere deel van dit forum, en in deze deel van het forum schrijven met name meiden die in de MMM zitten omdat zwanger worden voor hen niet vanzelf gaat. Maar zijn er ook pechvogels die net als ik én moeilijk zwanger kunnen worden, én meerdere miskramen hebben gehad? In een topic over herhaalde miskramen schrijven met name meiden die snel makkelijk zwanger worden en daar voel ik me toch niet helemaal thuis, want bij ons is "opnieuw zelf proberen en hopelijk snel weer zwanger" niet echt van toepassing. Mijn man heeft slechte zaad, we hebben 5 IUI behandelingen gehad en staan op het punt om met IVF te beginnen. De eerste zwangerschap die in een MA is geeindigd, is na een IUI ontstaan. De tweede was wel een spontaan wonder, maar het heeft 2 jaar geduurt voordat het zover was, en er is dus weer een MA geworden. Soms lijkt het dus alsof alles tegenzit. We dachten dat het probleem bij ons alleen aan het zwanger worden lag en dat die hopelijk opgelost kon worden met IUI of IVF. Maar als ik ook nog zwanger niet kan blijven, dan lijken onze kansen helemaal dramatisch. Ik zou dus heel graag met lotgenoten willen spreken, zodat we elkaar hopelijk de moed kunnen inpraten en elkaar doorheen slepen. Ook zou ik graag ervaringen wisselen mvt eventuele onderzoeken naar herhaalde miskramen en eventuele behandelingen.
Ben ik toch de enige met dit probleem? Voel me heel verdrietig en alle vertrouwen in de toekomst is weg bij mij op dit moment...
En ik ook.... Sta weer met 1 been in de mmm, ga zondag weer starten met Clomid. Na laatste mk cyclus van ong 42 dgn en heb daarbij erg veel pijn. Dubbele reden om weer te starten. Hebben jullie nog geen kindje? Ik dus 1 dochter van 2 en 2 miskramen in 2012, alle 3 keer zwanger met clomid!
Sammy, dank je wel voor je reactie. Ik vind het heel erg voor je, dat je het hebt moeten meemaken. Ik vind het lief van je dat je reageert, maar eigenlijk zou je het liefst willen dat dit topic voor altijd leeg zou blijven... Ik hoop dat de volgende ICSI je eindelijk geluk zag brengen waar je zo naar verlangt!
Themar, jij ook bedankt voor je reactie. Nee, helaas hebben we inderdaad geen kinderen, alleen twee sterretjes in de hemel. Bij ons leek het probleem in de eerste instantie te liggen aan de zaadjes van mijn man. Ik heb van mezelf een eisprong en een redelijk regelmatige cyclus (30-32 dagen)... Al was mijn lichaam na de eerste miskraam helemaal in de war, en zal waarschijnlijk nu (ben 11 december gecuretterd) weer zo zijn... We hoopten dus dat IUI ons de oplossing zal bieden, en anders IVF. Maar na twee missed abortions vind ik het op dit moment somber eruit zien... Vandaar dat ik op zoek ben naar meiden die in hetzelfde schuitje zitten, ook in de mmm zitten en ook enkele miskramen hebben meegemaakt... Elke miskraam is een te veel, meerdere miskramen is al pijnlijk om eraan te denken, maar meerdere miskramen, als zwanger worden al zo moeilijk blijkt, is helemaal ondraagbaar. Ben je eindelijk blij, na zoveel teleurstellingen, frustratie, twijfels en pijn en is het jou weer binnen een paar weken ontnomen... Hoe raap je jezelf weer op, hoe ga je verder? Waar vind je de kracht en geloof on door te gaan?
Hier het zelfde probleem. Nu 3,5 jaar bezig waarvan 3 jaar in de MMM. Bij de 4 IUI pogingen geen zwangerschap evenals bij de 8 ovulatie inductie pogingen. ICSI 1 is mislukt en hadden we geen cryo's. ICSI 2 verse tp is mislukt en cryo 1 is een vmk met 6 weken geworden en cryo nr 2 is een MA met 11.4wk geworden. Dat je alles somser in ziet, dat begrijp ik volledig.. zo voel ik het momenteel ook. Waar ik de kracht vandaan haal... geen idee... soms heb ik echt dagen dat ik alles zwarter dan zwart zie. Ik denk dat het bij het verwerkings procces hoort ofzo... Wel heb ik hulp gezocht bij een psycholoog als ondersteuning, hier heb ik ook wel wat aan.
Lieve meiden, ik wou ook dat dit topic leeg bleef.. Januari 2009 gestopt met de pil, zwanger in april maar miskraam, eind 2010 in de mmm. Geen kindertjes . 1e ICSI maar 3 eitjes, 1 verse tp geen zwangerschap. Andere eitjes waren niet goed genoeg. 2e ICSI 13 eitjes. Verse tp zwanger maar miskraam .. Daarna 4 cryo terugplaatsingen gehad zonder resultaat en derest is niet goed ontdooid. 3e ICSI 2 verse teruggeplaats en zwanger weer miskraam anderhalf maand geleden. Nu heb k de 15e echo voor me laatste cryo, mits die goed ontdooid. En dan febr poging 4! Ik zie het soms ook allemaal niet meer zitten maar wil me kinderwens ook nog niet opgeven!,,. Succes allemaal!
Jeetje Cybell en Sammy, als ik jullie geschiedenis lees, dan voel ik me gewoon een drama queen... Mijn geschiedenis: sinds november 2010 bezig. Vrij snel achter gekomen dat manlief slechte zaadjes heeft (juni 2011). Toch moesten we van de arts nog half jaar zelf proberen. Januari 2012: eerste IUI - zwanger!! Maar bij 7 weken echo geen vruchtje zichtbaar. Een week later toch een kloppend hartje, maar 2 weken later niet meer... 23 maart curettage. Daarna nog 4 IUI pogingen, de laatste met hormonen, zonder resultaat. Doorverwezen naar IVF... We stonden op het punt om te beginnen, hadden al medicijnen al in huis, prikschema, ik moest de kliniek bellen als ik ongesteld werd... en ik bleek zwanger. Spontaan wonder na 2 jaar. We hebben natuurlijk wel op tijd "geklust" in de laatste maand, maar we geloofden allebei niet dat het nu ineens zou lukken. Maar ja, elke kans is er een, toch? Bij 6 weken echo kloppend hartje, alles leek goed te zijn, dus ik werd geadviseerd om een afspraak met een verloskundige te maken. Ik had wel een aantal dagen bruinverlies, maar de arts vond dat niet belangrijk. En bij 8 weken echo bleek het hartje bij 6 weken te zijn gestopt, waarschijnlijk bijna direct na de eerste echo... Dus weer een MA en weer curettage... Nu wacht ik totdat mijn cyclus weer op gang komt, zodat we verder kunnen. Vandaag is exact 1 maand na de curettage... Snik. Hoe verder?.. Durf ik nog uberhaupt zwanger worden na twee MAs? Gaat het toch ooit lukken? Was het gewoon domme pech, of is er toch iets mis met mijn lichaam? Allerlei vragen in mijn hoofd... Hebben jullie gedacht om onderzoek te laten uitvoeren na de miskramen? Of willen jullie dat liever niet? Je kunt in Nederland na twee miskramen in ieder geval antifosfolipiden en chromosoomonderzoek laten uitvoeren...
Kishka, je bent zeker geen drama queen hoor!!! Als die wens er eenmaal is wil je het het liefst meteen.. en het is gewoon klote als je er dan zo lang op wacht en het dan ook nog is niet vanzelf gaat.. en als het dan EINDELIJK lukt dat het misgaat... Ik heb er soms ook geen kracht meer v oor... Ik denk ook van Na al die pogingen van PFFF EINDELIJK zwanger en dan gaat het mis .. Ik ben ook erg bangg als ik weer zwanger zou zijn... Ik ga nog geen onderzoeken laten doen... omdat 3 miskramen nog steeds pech kan zijn en de kans nog steeds groter is dat je WEL blijvend zwanger bent ... Maar ook daarna vinden ze in 98% geen oorzaak.. Ik doe poging 4.. De cryo's doe ik niet en als dat mislukt gaan we voor poging 5 naar Istanbul. Ze zijn daar zoooo veel verder en er zijn zoveel opties nog daar voor slecht zaad. We gaan dan voor ICSI/IMSI met assisted hatching.. En ze heben daar nog meer medicijnen enz voor innesteling te verbeteren dus ik heb goeie hoop!!! Het belangrijkste is altijd hoop blijven houden meid!!!
Lieve meiden, als ik jullie verhalen lees, voel ik weer precies hoe het was.... Ook hier 3 miskramen, 2 na spontane acties ( na 1,5 en 2 jaar proberen) en 1 na IVF. "Gelukkig" had mijn lijf snel door dat het niet goed zat en wist ik voor de eerste echo al dat het niet goed zou komen. Door de artsen aangeduid als "pech". Maar na 9 IVF/ICSI's nog steeds niet blijvend zwanger. In Nederland vond men aanvullend onderzoek niet nodg, we waren immers nog jong genoeg en de basisonderzoeken waren goed. Eenmaal in Dusseldorf onder behandeling bleken mijn eicellen niet van goede kwaliteit en ben ik in een voorstadium van de overgang belandt. Dat verklaarde de (vroege) miskramen en het mislukken van alle pogingen. Aan de DHEA gegaan en hoppa, inmiddels bijna 24 weken zwanger. Nooit meer verwacht, de hoop al opgegeven, plannen aan het maken voor een leven met ons tweetjes. Boos dat het ons niet gegund was, jaloers op iedereen met kinderen of zwanger. Veel onbegrip in onze omgeving ( alle cliche's kwamen voorbij). En toen was daar ineens de oplossing. Jullie raken helaas niet zwanger van mijn verhaal, maar ik hoop dat het wel een opsteker kan zijn. Om toch nóg een keertje wat te proberen. Wie weet. Soms komt het goed. En dat gun ik jullie allemaal. Heel veel sterkte en succes meiden!
Tlc81, ik kan me jouw verhaal inderdaad herinneren van andere topics (schrijf ondertussen ook al 1,5 jaar hier, hoewel niet regelmatig). Wat goed dat bij jou in DD een reden gevonden werd en dat het de oplossing bleek! We gaan ook IVF doen in DD. Ze zijn daar inderdaad zo veel verder dan in NL! Ik ben voor mijn gevoel al wat ouder - 33 - en wilde meteen, als we IVF moeten doen, naar de beste kliniek stappen, want voor mijn gevoel hebben we bijna geen tijd meer, zeker als we toch twee kindjes willen. Ze hebben daar mijn AMH geprikt en die was super voor mijn leeftijd - even afkloppen, ben helemaal niet bijgelovig - dus daaraan zouden in ieder geval de miskramen niet moeten liggen... Ik blijf me afvragen of de kwaliteit van zaadcellen ook van belang is bij miskramen en of in dat geval bv ICSI niet een oplossing zou kunnen bieden. Maar je hoort er nooit iets over, er wordt altijd alleen maar naar de vrouw gekeken... @Sammy, wat spannend dat jullie naar Istanbul willen! Hopelijk is het natuurlijk helemaal niet nodig en wordt je volgende poging gewoon een succes! Maar ik ben wel benieuwd naar de kliniek daar... Ik lees weleens hier dat meiden naar Serum gaan in Athene, ze schijnen daar ook supergoed te zijn, of naar Spanje, maar dat is volgens mij meer voor eiceldonatie. Maar over Istanbul heb ik nog weinig gehoord. We willen in DD waarschijnlijk voor IMSI gaan en een embryoscoop, waarbij de embryos tot 5 dagen in een speciaal kamertje verblijven en met een camera worden geobserveerd, zodat ze in optimale omstandigheden blijven doorgroeien. Hopelijk wordt dat de oplossing voor ons... Net komt mijn man de kamer binnen en vraagt of ik vandaag al op FB had gekeken. Nee, nog niet, waarom? Nou dan moet je het vooral niet doen... Een zwangere vriendin heeft net een foto erop gezet van haar buik... Zucht... Wat blijft het veel pijn doen...