Dit weekend is mijn vermoeden bevestigd. Ik ben zwanger van de derde. De oudste is twee de jongste 8 maanden. Het is totaal niet gepland en eerlijk gezegd voel ik amper blijdschap. Ik weet dat het geweldig is dat het ons weer gegund is, maar voel vooral angst. Hoe ga ik dit doen? De oudste heeft veel aandacht nodig. De jongste neigt ook die kant op. De oudste is eigenlijk nog niet 'hersteld' van de komst van de tweede. En de tweede is nog zo klein. En dan al grote brus worden. Pfff Het vliegt me aan. Weet niet wat te doen. Iemand ervaring hiermee? tips?
Ik kwam er ongeveer 1 maand na de geboorte achter dat ik weer zwanger was. Ik was er ook echt niet blij mee, kon alleen maar huilen en voelde mij zo schuldig tegenover de oudste. Maar, na een paar weken was ik helemaal aan het idee gewend en zag ik het iets rooskleuriger in. En nu vind ik het alleen maar leuk. Ja het is zwaar en even aanpoten, maar ik kan mij niet meer voorstellen dat ik dit mooie meisje niet wilde hebben in het begin. Het komt goed, echt waar!! Je gaat er je eigen weg in vinden en je kindjes ook! Vergeet niet dat je 9 maanden de tijd hebt om aan het idee te wennen.
Boommm dat lijkt me ook erg zwaar! Ik heb helaas niet echt makkelijke kindjes. Beide hoog sensitief. Flesweigeraars etc. Pfff help
Hier ook 3 onder de 3.... Ik kwam er na de eerste na 3 maanden achter dat ik alweer zwanger was, dat was ook even een schok. Maar toen ik daarvan was bijgekomen was ik super blij, zeker omdat we bij de 1ste niet vanzelf zwanger zijn geworden. Nu gepland weer zwanger van de 3de, dus bewust de keuze gemaakt ze zo snel achter elkaar te krijgen. Ik heb het met de 1ste 2 heel druk, des te meer omdat het super drukke kids zijn die ook nog eens niet willen luisteren......maar ik dacht als ik het toch druk heb dan kan de derde daar ook wel bij en we vonder het ook niet leuk om opeens veel tijd tussen de 1ste 2 en de 3de te laten. Ik ben ook nog regelmatig onzeker en begin dan te twijfelen of ik het wel aankan. Ook de hormonen maken dat soms erger en het feit dat ik al weken stront ziek ben (zoals ik iedere zwangerschap helaas heel lang had) Ik probeer dan weer te relativeren, natuurlijk kan ik het aan.....zeker wordt het druk, maar dat komt wel goed en als de kids weer wat ouder zijn is dat ook weer minder. Maar als ik zie hoeveel plezier mijn kids nu al samen hebben en me voorstel hoeveel lol ze straks met zijn drieën hebben dan word ik vrolijk en kijk ernaar uit. Het komt zeker goed en je zult het zeker aankunnen en je kindjes ook! Zoals Boommm ok zeg je hebt nog 9 maanden om eraan te wennen en je voor te bereiden en tegen die tijd gaat het met de kinderen mss ook al weer wat beter.
Hier ook 3 onder de drie jaar. Met 2 is inderdaad al druk dus dan maakt een derde ook niet meer uit haha! Ik vind het helemaal geweldig maar hier is het ook gepland dus wist waar ik aan begon.
Ik ben nog zwanger van de derde dus kan het je niet zeggen maar zoveel drukker kan het niet worden Voor mijn gevoel gaat het gewoon met de meute mee. Ben benieuwd of er meiden zijn die wel al ervaring hebben!