Mensen die ook "bang" zijn voor familie bemoeienissen hier? Over 1,5 week word ik ingeleid, en mijn familie is onwijs enthousiast, zo erg dat ik een beetje bang ben dat ik ze straks echt enorm ga teleurstellen.. Ons kindje is voor beide opa's en oma's het eerste kleinkind, en ze lopen allemaal al erg te dromen, over hoe het zal zijn met hun kleinkind.. (want voor zowel moeder als schoonmoeder is het toch echt vooral hun kleinkind ipv ons kind) Ergens heel erg leuk natuurlijk, en er zullen vast mensen jaloers zijn omdat ze minder enthousiaste families hebben, maar ik word er afentoe een beetje bang van.. Heb al duidelijk aangegeven dat ze de eerste 2 dagen lekker kunnen langskomen (niet de hele dag en we spreken tijden af) maar dat man en ik daarna echt met de agenda gaan werken.. We hebben namelijk een enorme familie en vriendenkring, en die willen we ook graag zien + we willen ook graag samen genieten (en rusten) de eerste weken. Ik zat er daarbij aan te denken om de oma's desnoods om de dag te laten komen, met afentoe een dag helemaal niemand, zodat we een dagje voor onszelf hebben. Ik heb dat al aangegeven, maar of het doordringt weet ik niet.. Zou t zo jammer vinden als ze straks teleurgesteld zijn omdat ze stiekem toch verwacht hadden hier elke dag te zitten. Ik wil gewoon een stukje privacy de eerste weken.. Daarbij komt ook dat (met name door schoonmoeder) erg veel "meningen" ongevraagd naar voren gebracht worden.. Voorbeeld: gisteren werd nog even samen met schoonzus besproken hoe raar ze het fenomeen "rooming in" vinden.. want waarom zou je de baby bij je op de kamer laten slapen als het een eigen kamertje heeft? "Je slaapt dan zelf veel minder goed" Ik heb toen al aangegeven dat onze kleine echt de eerste weken bij ons slaapt, ik ga borstvoeding geven en vind dat fijner.. maar ze lieten daarop duidelijk merken dat ze het maar raar vonden. Ook is mijn schoonvader jarig, en willen ze 6 dagen na de vermoedelijke bevaldatum uiteten.. ook mwt mij en baby.. (terwijl wij sowieso 1 dag in t ziekenhuis moeten blijven) Ik weet nu al dat ik daar dan geen behoefte aan heb.. en er werd ook gezegd "je moet maar kijken" maar ik kreeg toch echt het gevoel dat ze erg teleurgesteld zijn als da baby (en ik) en niet bij zijn.. Dit zijn maar voorbeelden, zo zijn er veel meer dingen en ik kan me er beter gewoon niks van aantrekken, ik bof vast nog in vergelijking tot anderen.. maar ik ben gewoon een beetje bang voor de kraamperiode met de familie.. Iemand die dit herkend?
Hier was duidelijk zijn voor, tijdens en na de kraamweek het beste.teleurgesteld? Jammer je moet aan jullie zelf en aan de baby denken. En bij meningen over dingen zoals rooming in,duidelijk zeggen, prima dat je er zo over denk maar ik denk er zo over en uiteindelijk zijn WIJ de ouders dus is het ONZE beslissing,ADVIES geven mag altijd maar verwacht niet dat we het idd dan zo zullen gaan doen. Je zult niet altijd iedereen tevreden kunnen houden. Verder is het ook fijn als je man ook dingen verteld zodat je (schoon) moeder niet het idee heeft dat het alleen vanuit jouw komt. Ook en nog een dingetje 6 dagen na de bevalling naar een etentje?! Zou er niet aan moeten denken dus als ze graag wil dat jij en de baby er bij zijn zal ze het maar een weekje moeten opschuiven.
Ik herken het wel een beetje. En nog steeds hebben mensen commentaar op de manier waarop je dingen doet. Het enige wat ik je voor tip kan geven is luister naar je gevoel en doe waar jij je prettig bij voelt. Je moet vooral geen rekening houden met anderen, vooral niet nu. Als jij een dagje niemand wil zien, dan niet. Anders rust je nooit uit!
Weten hun de datum van je inleiden? Zo ja balen, ik had die lekker voor mezelf gehouden. Ik vind dat bemoei vreselijk het is dat zoontje naar mijn moeder moet en dus weet wanneer het gebeurd maar anders hadden we het lekker voor onszelf gehouden. Mijn moeder zal er vaker zijn omdat zij zoontje mee op sleeptouw neemt. Schoonmoeder zal ook even de eerste dag of dag erna komen maar de rest moet gewoon wachten. Eerste bevalling was vreselijk zwaar en geboortekaartjes ook pas na 2 weken verstuurd. Dit keer geven we 6 weken na de bevalling een kraamfeest dus daarvoor helemaal geen kraamvisite uitgezonderd onze ouders maar dan heb je het over mensen waar je lekker je gang bij kunt gaan maar zeker niet iedere dag ! moet er niet aan denken brrr
Klink hier ontzettend bekend, schoonouders zijn ook zo. Wat dat betreft had ik het 'geluk' dat het een zware bevalling was en ik de eerste week in het ziekenhuis moest blijven. Je hebt dan je bezoektijden en verpleging die mensen er gerust uit zet. Nu komen ze het liefst nog steeds zo veel mogelijk langs, maar wij houden het meer op afstand. Ze appen elke dag en eisen foto's (die dan naar iedereen die ze kennen verstuurd worden, dus ik ben er erg voorzichtig mee) en blijven van alles kopen, zodat ze wel langs moeten komen, want ja.. anders ligt het daar maar en heeft onze meid er niks aan. Als ze op bezoek zijn moet schoonmoeder ook constant aan ons meisje zitten. Zelfs wanneer we haar in de draagdoek hebben, dan verdwijnen gerust haar handen in de doek (erg fijn zo'n hand van je schoonmoeder half tussen je borsten in...) >.< Bij mijn man komt ze er gerust naast staan om de hele tijd zijn sik aan de kant te doen, want "daar heeft ze last van". Ondertussen zie je mijn man elke seconde bozer worden Zoals je merkt, genoeg frustratie hier. Wees duidelijk over je verwachtingen naar ze en ga op je strepen staan wanneer ze niet luisteren, dat verzacht alles hier een beetje. En wat betreft het 'advies', gewoon ene oor in, andere oor uit Heel soms komen er wel nuttige dingen voorbij trouwens. Als ik al het advies wat (schoon)ouders mij hebben gegeven had opgevolgd, dan hadden we niks kunnen doen zoals wij dat willen.
Kijk gewoon hoe het loopt. Je hebt aangegeven hoe jullie dat voor je zien, mochten ze toch te vaak willen komen dan zeg je dat jullie het even erg druk hebben gehad, gebroken nachten enzovoorts en datbje even een dagje wilt bijkomen en ook even met elkaar van jullie nieuwe gezin wil genieten. Spreek dan wel gelijk een moment af dat het wèl uitkomt, dat maakt het makkelijker. Normale mensen hebben daar best begrip voor. En anders is het toch echt hun probleem, waar jij niet jouw probleem van hoeft te maken. Wat betreft uit eten gaan; ik geloof dat onze jongste vier weken was toen wij voor het eerst uit eten gingen. Het kan dus wel, maar bij de oudste had ik daar echt niet aan moeten denken! Hij zal eerder een maand of 2-3 oud geweest zijn. Maak je niet te druk. Kijk hoe jij je voelt en hoe de dingen lopen. En kom voor jezelf op als het nodig is! Probeer daarnaast wel te snappen dat het krijgen van een kleinkind óók heel bijzonder is. Als jij begrip hebt voor het feit dat zij hun kleinkind regelmatig willen zien, al is het maar eventjes, dan is er vast ook begrip voor het feit dat jij rust nodig hebt, jullie soms ook gewoon met zijn drietjes willen zijn èn dat er nog meer mensen zijn die jullie baby willen bewonderen.
Wij waren hier ook bang voor en hebben samen afspraken gemaakt en die gecommuniceerd naar onze families en vrienden. Ook hier grote families met veel neefjes en nichtjes. We hebben onze ouders gebeld toen we thuis kwamen uit het ziekenhuis en de kraamzorg was opgestart. Op dag 1 hebben we alleen onze ouders en lief zijn broer en zus en 1 van mijn zussen gezien en niet tegelijk. Daarna hebben we 2 dagen niemand gezien. En op dag 3 hebben we onze naaste vrienden geïnformeerd. Het eerste weekend was voor mijn andere broers en zussen, maar weer niet tegelijk. Sindsdien hebben we af en toe bezoek van goede vrienden. Voor ons fijn omdat we veel rust krijgen, voor het bezoek prettig dat we ook alle aandacht voor ze hebben. Iedereen reageert heel erg goed op deze aanpak en zelf genieten we enorm!! De geboortekaartjes zijn inmiddels verstuurd maar we hebben niets op Facebook etc gezet. Het is echt onze kraamtijd, heerlijk! Ik kan het iedereen aanraden!
Ene oor in, andere weer uit met sommige dingen. Lekker je eigen weg varen. Jouw bevalling, jouw kraamweek, jouw gezinnetje. Daar heeft niemand anders inspraak in. Hier kwamen schoonouders vandaag en sm heeft bedacht dat ze vanaf nu elke week komt, zodat onze kleine meid er vast aan went dat oma komt als er gedoe zou zijn tijdens de bevalling of iets dergelijks. Normaal zien we ze misschien eens in de 4 weken ofzo. Ik laat ze maar lekker in die waan. Ik heb nl. met mijn eigen moeder afgesproken dat ik haar evt. laat komen, mocht het nodig zijn. Voor mij is dat de enige persoon die ik mijn dochter toevertrouw. Ondertussen prima dat sm elke week komt hoor, maar om en rond de bevalling trekken we ons eigen plan. Ze bedoeld het vast goed, maar ze moet er niet van uit gaan dat het op haar manier gaat gebeuren.
Over de meningen die ze wel of niet hebben: ene oor in, andere oor uit laten gaan. Schouders op halen en zeggen: WIJ zijn de ouders en WIJ bepalen wat we wel of niet willen of prettig vinden. Zeg desnoods dat de vk of kraamzorg dit heeft aangeraden. Ik maakte ooit een keer een opmerking tegen mijn moeder dat ik wel zou proberen borstvoeding te geven als ik ooit een kindje zou krijgen. Haar reactie was: dat moet je niet doen want dat kan niemand je helpen en dan moet jij altijd je bed uit en blablabla (ze bedoelde wss dat zij graag zelf de fles wilde geven). Tsja, jammer voor haar, ik ga het doen zoals zij het wil. Ook weet ik zeker dat we commentaar krijgen op de babykamer. Mijn ouders vinden dat ie altijd neutraal moet zijn (lees: wit), wij weten al dat we een houtkleur willen. Ik ga me er echt niks van aantrekken. Over de bezoektijden: je kan het nog een keer duidelijk aangeven. Zij hadden toch zeker ook behoefte aan rust toen ze net hun kinderen hadden gekregen? Wees niet bang dat ze teleurgesteld zijn als de baby er is en ze mogen niet elke dag komen. Dat is HUN probleem. Jullie waren duidelijk toch? Voet bij stuk houden en je grenzen bewaken hoor, anders is straks het hek van de dam! En over dat etentje: ze zullen zelf toch ook wel snappen dat je er niet naar toe gaat met een baby van een paar dagen/weekje oud terwijl je daar met lekkende tieten en een beurse, bloedende doos zit met kleine oogjes van het slaaptekort? Maak je niet té druk over die eerste week. De kraamzorg zal er ook zijn en die zal vast ingrijpen als dat nodig is. Nog een tip die ik hier las en wel een goeie vind: Ontvang alle bezoek beneden (dus ook al je familie) en ga met de baby naar boven als het je teveel wordt. Mama en baby weg vinden ze dan vaak niet veel meer aan en dan zijn ze zo de deur uit.
Ik herken je zorgen heel erg. Ik heb zelfs gewoon nachtmerries gehad over wat er allemaal mis zou kunnen gaan in de kraamweek. Uiteindelijk is het me echt zó meegevallen! Achteraf vind ik het zonde dat ik me daar al die tijd zo druk om heb lopen maken.
Wat een grap Zou me echt geen reet aantrekken van hun verwachtingen En mijn kraamzorg was erg duidelijk die stuurde iedereen gewoon weg haha Ik keek dr aan en dan wist ze genoeg
Ik snap wat je bedoeld. Toen ik zwanger was van ons zoontje waren ouderen en schoonouders ook ontzettend enthousiast, vooral mijn moeder en omdat ze zo enthousiast was ging ze over me grenzen heen. Ik heb hier heel veel van geleerd. Wij gaan dit keer heel duidelijk zijn en echt voor ons gezin en minder aantrekken wat andere mensen vinden of willen.
Herkenbaar! Hier kwam moeder de eerste dagen ook continu onaangekondigd langs.. Nu wil ik echt duidelijk op het kaartje hebben dat er gebeld wordt voor een afspraak.. Wil voor mijn oudste zoveel mogelijk een ritme aanhouden.. Er veranderd voor haar al genoeg de komende tijd en de tijd na de geboorte...
O herkenbaar! Tenminste zo voel ik het nu, Mijn ouders zijn gescheiden en die van mijn vriend ook. Ik heb een grote familie die allemaal staan te trappelen! Mijn moeder heeft al een helemaal ingericht babykamer ( wij nog niet eens ) een box in de kamer etc. Mijn schoonmoeder zeurt constant dat ze bang is dat ze het kindje niet zoveel ziet omdat ik een grote familie heb. Ze vinden het allemaal maar belachelijk dat we niet alles 2dehands willen want wij weten niet wat een kind kost. Mijn moeder heeft 2 week vrij als ik bevallen ben om elke dag voor ons te koken... Mijn god ik zie er zooo tegenop! Ik stel dan hoe dan ook mensen teleur! Het is ons eerste kindje en we vinden het echt moeilijk! Lees graag mee over tips
Duidelijk zijn, aan jezelf, de baby en jullie gezinnetje denken. De kraamzorg goede instructies geven om eventueel 'teveel' bezoek vriendelijk doch dringend duidelijk te maken dat ze mogen gaan. Jullie zijn belangrijk, verwachtingen jammer dan! Bovendien, na 6 dagen weer op de been zijn, moet je zoiezo maar zien of dat lukt. Helaas heb ik bijvoorbeeld weken niet kunnen lopen, vanwege een bekken en wervelbeschadiging na de bevalling. Dus... Verwachtingen laten voor wat ze zijn!!! Succes!
Ik had een top kraamzorg we hadden goede afspraken gemaakt, een blik en ze wist genoeg, een heerlijke kordate tante echt top! Ze bonjourde ze netjes en vriendelijke de deur uit En 6 dagen na de bevalling op een etentje verwacht worden Ik heb een sneltreinvaart bevalling gehad van 2, 5uur afgezien van het feit dat we nog midden in de kraamweek zaten en de gebroken nachten had ik na 6 dagen echt lichamelijke nog niet de puf om ver van huis te gaan of uiteten te gaan. Je moet echt even rustig bijkomen lichaam en geest. Mijn energieniveau was echt nog laag. In bed voelde ik me heel wat, maar beneden ect was ik toch nog wel slap, moe en pijnlijke hechtingen. Doe lekker rustig aan en geniet van je kraamweek! !!!
Hi TS, lees ik het nou goed dat je schoonouders jou en je baby verwachten bij een etentje aanwezig te zijn, 6 dagen na de bevalling? Werkelijk! Zij zijn écht vergeten hoe het was toen zij ouders werden! Geen haar op mijn hoofd. Rust is erg belangrijk, zowel voor jou als voor jullie kindje. Ik voelde me erg goed na een paar dagen en heb mijn rust toen niet voldoende gepakt, mooi dat ik daar 'straf' voor heb gekregen en langer dan nodig aan het herstellen ben geweest. Laat de deur dicht, doe telefoons uit en doe vooral waar je zelf behoefte aan hebt. Bedenk dat je je (schoon-)ouders leert hoe ze met je omgaan. Als je nu niets onderneemt, zullen ze wellicht de komende jaren ongewenst vaak voor de deur staan. Succes en probeer je te focussen op wat echt belangrijk is: de groei van je kind, de voorbereiding op de bevalling en jullie samen.
Hoe herkenbaar allemaal!!!! Hier ook precies hetzelfde! Schoonmoeder die na de eerste bevalling binnen 10 min in het ziekenhuis stond!! Ik had nog niet eens gedoucht!! Hoe gênant! Bij de tweede hebben we pas gebeld toen ik gedoucht had! Ik ben 2 keer ingeleid maar we hebben de datums bewust niet gemeld bij familie!! Nu zit schoonmoeder weer te vissen.... Want waarschijnlijk word deze ook een inleiding (als het deze week niet spontaan gaat gebeuren) maar we zeggen niks... De weken erna zal ze wel bijna dagelijks op de stoep staan!! Nu is onze relatie wel wat verslechterd door haar gedrag van de afgelopen jaren... Dus hopelijk valt het deze keer mee!! Zo niet dan ben ik echt van plan om nee te zeggen tegen haar! Ik ben ook toe aan rust en wil andere familie ook de kans geven om rustig langs te komen!
Ik zou lekker mijn eigen gang gaan na de bevalling. Klinkt makkelijk inderdaad, vond het zelf ook best pittig. Na de bevalling ben je natuurlijk ook erg trots en wil je de kleine spruit ook graag showen. Na de eerste hebben we het redelijk rustig aan gedaan met bezoek etc, maar achteraf toch nog te druk om zelf ook lekker te genieten. Dit keer ga ik nog meer tijd voor mezelf en voor mijn gezinnetje nemen! Tip: zet op het kaartje inderdaad rusttijden en dat je vooraf gebeld wilt worden voordat iemand langskomt. Is al een eerste stap om bezoek binnen de perken te houden. En wees vooraf duidelijk, vooral richting (schoon)ouders en hou je eraan. Maak duidelijke afspraken met je man/vriend zodat jullie op een lijn zitten qua afspraken etc. En na 6 dagen al uit eten? Lijkt me voor veel net bevallen vrouwen echt geen optie. Ik heb een prima bevalling gehad, maar was blij dat ik na 10 dagen even een kort (lees 10 minuten) rondje buiten heb gemaakt en kwam kapot weer terug. Een bevalling is een aanslag op je lijf en ook de dagen en nachten erna vond ik erg heftig. Weinig slaap, enige opstartproblemen, veel nieuwe indrukken en momenten met je baby etc. Hopelijk valt het voor je mee natuurlijk, maar dat weet je pas als je er middenin zit. Succes!