Hai allemaal, ik moet even iets van me af schrijven... Wij hebben een geweldige zoon van bijna 3 die we via IVF hebben gekregen en waar we ontzettend dankbaar voor zijn! Nu willen we graag voor een tweede kindje en gaan deze maand voor een tp van een cryo die overgebleven is van de vorige poging. We wilden het deze keer aan niemand vertellen, zodat als het (hopelijk) lukt dat we het net als iedereen pas rond de 12e week kunnen vertellen. Nu vroeg mijn schoonzusje al steeds of ik ook zo`n last van klapperende eierstokken had (zij kennelijk ook). Ik merkte dat ik daar heel onrustig van werd, want zij gaf hiermee aan dat zij ook graag een tweede kindje willen. Ik was heel nuchter en ontspannen over de terugplaatsing van de cryo en redeneerde dat ik al heel blij ben met ons eerste wonder. Aanstaande donderdag heb ik weer de eerste echo om te kijken hoe groot mijn eitje is en dan mag ik binnenkort weer pregnyl prikken en hopelijk naar het vu voor een tp. Afgelopen zondag kwam mijn schoonzus vertellen dat ze 6 weken zwanger is en het voelde als een klap in mijn gezicht. Ik was weer zoooo verdrietig! Onbewust ben ik dus toch weer heel bang dat het niet lukt. De timing kon niet slechter! Mijn stresslevel is weer tot het plafond gestegen, terwijl ik zo blij was dat ik zo rustig het traject in zou gaan. Ik zie ertegen op dat zij weer gaat groeien en dat de gesprekken weer over zwangerschap en baby`s zal gaan, terwijl wij weer een hele spannende tijd tegemoed gaan waarbij we veel rekening moeten houden dat het misschien niet lukt. Ik baal ervan dat ik zo ondersteboven ben van dit nieuws! Ik kan natuurlijk niet van haar verwachten dat ze op ons wacht, maar het komt zo ongelukkig uit! ik had het liever pas gehoord na de terugplaatsing... Mijn vriend begrijpt het niet, hij vindt dat we al zo blij moeten zijn met onze zoon en dat is natuurlijk ook zo, maar dat neemt niet weg dat ik er weer heel erg naar verlang om voor de 2e keer een positieve test in mijn handen te hebben... Ik voel me er ook schuldig over dat ik niet blij voor haar kan zijn... liefs Danielle
Heb ik inmiddels via een mailtje gedaan en daar reageerde ze heel lief op. Het kost me alleen zoveel moeite om me over dat onzekere/ negatieve gevoel heen te zetten...
hey een 2 jaar terug vertelde mijn vriendin dat ze zwanger was. In 1e instantie was ik blij en dag later heb ik gehuild. Een kleine 2 maanden terug vertelde ze dat ze weer zwanger was, maar ditmaal via messenger fb. En ik ben blij dat ze dat op deze manier moest doen, voordat ik het via haar enthousiaste vader op FB zou lezen. Ik was er wederom een dag of 2 kapot van en kon toen blij voor haar zijn, ondanks dat het bij ons niet lukte. Hele tijd in medische mallenmolen gezeten. Ik heb haar later vertelt wat het met me deed en waarom ik even afstand had. Zodat zij ook kon begrijpen waarom het me toen zeer deed. zoals meid85 zegt: in vertrouwen aangeven?
Hoi Daniëlle, Ik begin zelf deze maand met iui wel wat anders maar het gevoel kan ik zeker plaatsen, Mijn beste vriendin werd zwanger terwijl wij al lang bezig waren.. Nou precies zoon gevoel.. Ik was niet boos op haar maar meer op de situatie. Tja het haar vertellen? Ze zal het toch nooit helemaal kunnen begrijpen.. En rekening houden gaat lastig als ze op de grote roze wolk zit dan gaat het ongemerkt toch over de zwangerschap en wellicht op verjaardagen .. Ik denk dat je niet schuldig moet voelen en na een verjaardag lekker pot huilen kan ook geen kwaad juist om je stress level beetje lucht te geven door het eruit te laten denk ik.. Maar jij moet doen waar je goed bij voelt.. Aan haar zwangerschap kan jij toch niets aan doen dus probeer de focus te houden op je zelf en jullie wens en is echter al eerder gelukt en waarom dan nu niet?? Hoofd omhoog maar laat je gevoelens er ook zijn als die opkomen! Succes ermee! En kijk wat je met deze meningen en tips op het forum doet, en kies je eigen weg en wat voor jullie het beste voelt
Eerst: Heel veel sterkte en succes met jullie poging voor een brusje. Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen. Het is even een slechte timing. Neem even de tijd om aan het idee te wennen. Dat komt wel, ook al zal het moeilijk blijven vooral als jullie poging niet zou mogen lukken. Probeer het even naast je neer te leggen. Wij hebben inmiddels 2 mooie kindjes middels ICSI. En toch krijg ik nog steeds bij iedere zwangerschapsaankondiging in mijn omgeving of op Facebook zo'n onbestemd gevoel, een soort van MMM rugzakje wat altijd blijft. Heel apart. Dat gevoel is gelukkig snel weer weg maar blijf het houden hoewel ik altijd denk helemaal over de mmm heen te zijn. Het blijft gewoon zo oneerlijk dat sommigen zo hard moeten vechten en anderen niet, en dan is het helemaal cru als de timing zo slecht is. In onze/jouw ogen. Sterkte ermee, goed dat je het hebt gemaild, jouw gevoel mag er zijn. Hopelijk kunnen jullie straks samen zwangeren dat zou leuk zijn.
Heel herkenbaar hoor, zowel de intense wens voor een tweede terwijl je er al één via de mmm hebt en de acute stress als er weer eens iemand in je naaste omgeving zwanger blijkt. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je haar snel mag volgen! Knuffeltje!
Zelfs nu ik zwanger ben en het dus eindelijk gelukt is, kan ik moeite hebben met mensen die zwanger zijn. Inderdaad een mmmrugzakje. Verdrietig zijn mag en moet om zo alles een plekje te geven. Net na mijn miskraam vertelde mijn beste vriendin kindje nummer drie te krijgen. Ik vond (en soms vind ik dat nog steeds) het moeilijk om haar te zien...sterkte!
Wij zijn ook net de mmm ingestapt na mijn miskraam. Ondertussen heeft 1 vriendin een kindje gekregen. Ook weet ik van 2 dat ze nog een kinderwens hebben. Die verwacht ik ook wel binnen een paar maanden met zwanger-nieuws. Ik zou het ook leuk vinden voor hen, maar zou ook pijn doen! Bij mijn eerste miskraam zei mijn schoonzus 3 weken later dat ze zwanger was. Ik was woest! Niet laten merken hoor Je mag best verdrietig zijn, dat hoort er bij. Goed dat je het haar hebt verteld. Toen mijn beste vriendin een miskraam kreeg heb ik haar een tijdje later verteld dat wij ook weer een kindje wilde. Gewoon, zodat ze zich er op voor kon bereiden. Toen ik zwanger werd heb ik het haar als eerste verteld. 2 weken later bleek zij ook zwanger, onze kids schelen nu 5 weken. Hopelijk ben jij ook weer vlot zwanger!
Herkenbaar hoor... Alleen ben ik nu zwanger via IVF van onze eerste. Mijn nicht blijkt rond dezelde week als ik te zitten. Maar toch stak het wel. Dat het bij haar zo gemakkelijk ging (en na een mk een maand later weer zwanger). Natuurlijk ben ik ook blij voor haar (ben jij vast ook zeker voor je schoonzusje!) maar daardoor kijk je niet gemakkelijker terug op de behandeling. Sterkte er mee en fijn dat je het bespreekbaar kunt maken!
Zeker herkenbaar, ook dat onrustige gevoel wat je aan zoiets over houdt. Toen wij al bezig waren bij het zh voor een brusje werd mijn beste vriendin zwanger van haar tweede, haar dochter is nu 3 maanden. Ben vooral heel blij voor ze, en gek op die mini-meid, maar haar groeiende buik en uiteindelijke geboorte was soms wel confronterend. Ook haar relaxte bevalling en kraamtijd was voor mij confronterend, mijn dochter was 7wk te vroeg en lag 3wk in het ziekenhuis. Hoop echt nog eens een 'normale' kraamtijd meevte maken, en bovenal natuurlijk dat ik uberhaupt zwanger wordt. Heb er wel vertrouwen in, maar makkelijk is het niet altijd, daar weten jullie alles van.
zo herkenbaar ... mijn zus melde vorig jaar .. dat ze dwars door de pil heen zwanger was geraakt terwijl wij in de mmm zitten voor een tweede en zij geen kindjes meer wou kregen we dat effe op tafel bij de nieuwjaarsborrel bij me ma .. ik heb gewoon maske op gezet heel blij en lief gedaan .. maar boos was ik waarom zij wel en ik nie etc ... ben daar nu soms nog boos om ik weet ze kan er niks aan doen ... Nu is mijn nicht ook zwanger geraakt en ook dwars door de pil heen .. zei maakte het wereld kundig via mijn status bericht op fb dat kwam echt ook als een klap in mijn gezicht aan . waardoor ik nie blij ben voor haar best wel egoistisch van mij ... maar meis ... Onze tijd komt ook voor een 2e wonderdtje ... mijn vriend snapt mij ook nie altijd maar hij snapt wel dat ik nog 1 x zwanger wil zijn en broertje of zusje voor de 1e wil ... Wens jou iig heel erg veel succes ... xxx
Heel herkenbaar hoor!!! Mijn schoonzus is in de jaren dat wij al bezig waren 4X zwanger geweest, had al één kind en daarna zijn er nog twee gekomen. Iedere keer dat ze het zei voelde zo pijnlijk. Heb serieus genoeg tranen gelaten. Ook bij vriendinnen die per ongeluk iedere keer zwanger werden! En babyshowers, vreselijk!! Alleen dames die zelf in de mmm zitten begrijpen je! Voor deze cryo ga ik zo enorm hard voor je duimen!!! Ik ben van mijn eerste cryo zwanger geworden dus heb vertrouwen in cryo's.
Ooh hoe herkenbaar. Mijn schoonzusje is ook in 2 maanden zwanger geraakt. Zij is nu ongeveer een week of 10 en ik heb een MA gehad en zou vorige week uitgeteld zijn. Het doet me dus wel heel erg zeer. Zij zullen dadelijk een kindje hebben en ik weet niet of wij er ooit een zullen krijgen. Ik ben wel heel blij dat mijn broer en zijn vrouw dat gesodemieter van ons niet hebben maar het is wel confronterend. Zij krijgen het eerste kleinkind van mijn ouders terwijl wij al 4 jaar bezig zijn. Maar ik ben ook weer blij dat mijn ouders een kleinkind krijgen want ik weet niet of wij er ooit voor zullen zorgen. Mijn andere schoonzusje,zus van man heeft haar kindje verloren met 32 weken. Dat is een heel andere situatie want als ik iemand een kindje gun,is het hun wel. Zij zullen denk ik ook wel weer snel zwanger zijn ook al moeten ze IVF doen. Maar dan zal de confrontatie heel wat minder erg zijn. De meeste van mijn vriendinnen hebben al kinderen alleen eentje belde me laatst dat ze zwanger was,zij is ook 10 jaar jonger dan de andere meiden. Dat deed me het meeste zeer. Binnen een half jaar gelukt. Maar ze was heel lief om het me persoonlijk te vertellen. Dat scheelt vaak al zoveel. Maar ik heb dus gelukkig alle babyshowers ed al gehad ik duim voor je!