wie ook hulp ingeroepen bij extreme driftbuien en drukte

Goed dat je hulp hebt ingeroepen en dat ze je helpen.
Wij gaan nu met ons zoontje het onderzoekstraject in, bij hem is de verdenking autisme.
Hij kan niet tegen druktes, aanraking van mensen, veranderingen, of spontane dingen.
Omdat hij 4,5 is moet hij eigenlijk naar school maar omdat dus helemaal mis ging, migraine hele tijd huilen enzo begint hij volgende week op het mkd ( medisch kinderdagverblijf) zo kunnen ze hem observeren en voorbereiden op school een gewone of speciaal onderwijs.
Het is een heel traject en is zeker niet makkelijk wij zijn 4 jaar bezig geweest om hulp te krijgen en nu gaan we in een sneltrein vaart.
Blijf vooral op je eigen gevoel vertrouwen en laat je niets aanpraten door anderen. Jij kent je kind het beste.

Succes

 

Ik vind het heel moeilijk om dit te lezen, wij hebben op aanraden van de PSZ PSZPlus ingeschakeld.
Zij gaan ons zoontje observeren om te kijken of hij idd "afwijkend" gedrag heeft of dat het een terugslag is van de geboorte van zijn broertje.
Bij hem vermoed de juf autisme (maar dat mocht ze niet zeggen eigenlijk).
We zullen het wel zien, maar ik heb het er wel moeilijk mee. Vooral omdat de omgeving allemaal roept dat er niets met hem aan de hand is en dat zijn vader vroeger ook zo was.
Zal later nog wel reageren, heb nu geen tijd, moet naar mijn werk...

 

Dat van de fam. Herken ik wel hier roepen ze ook heel hard er is niets aan de hand valt wel mee.
Wij weten gewoon al ruim 4 jaar dat ons zoontje anders is.
Ook ik heb het er erg moeilijk mee niet dat ons zoontje anders is daar veranderd er niets voor ons want hij blijft dezelfde maar meer dat er geen steun/ begrip komt van de omgeving.
Wij zijn nu juist blij dat er hulp komt en dat hij goed geobserveerd wordt want voor ons gevoel kan het nu alleen maar beter worden en leren we nu hoe we het beste om kunnen gaan met hem en bepaalde situaties.

 

Volg je gevoel meid...

Ik ben inmiddels gestopt met teveel met de omgeving te bespreken. Het levert niks op. Wij trekken als gezin ons eigen plan wel en doen wat wij vinden wat goed is voor Sven.

Dit heb ik zo besloten nadat een familielid van mij een middag op Sven heeft gepast en hem achter de schuur heeft gezet, omdat mijn zoontje compleet overstuur raakte omdat er een ander familielid met 4 kinderen onverwachts binnenkwam.

Toen wij daar een paar weken later weer waren en mijn zoontje deed iets waar ik hem op corrigeerde (echt iets heel kleins, ik werd niet eens boos) liep hij naar de schuur en ging daar zelf achter zitten.

Nou, je wil niet weten hoe ik me heb gevoeld toen ik dit verhaal hoorde. Vanaf dat moment interesseert het me geen bal meer wat de omgeving denkt of vind. Ze doen maar.

 

Hier ook hulp gezocht voor ons zoontje en we zijn intussen gestart met videohometraining en hij word eind februari/begin maart geplaatst op het MKD.
Vanuit daar gaan we verder kijken wat het precies is en wat hij nodig heeft.

Als ik het probeer uit te leggen aan mensen hoor ik ook vaak ja maar dat is de leeftijd. Echter gaat dit veel verder als dat. De problemen opzich lijken dat ook wel maar de mate waarin het aanwezig is, is vele male hoger dan normaal.

Onze zoon is snacht ook vaak wakker en hem dan duidelijk maken dat het nog nacht is dat werkt niet dan moet en zal hij eruit. Ik slaap intussen heel erg licht omdat het het beste werkt om al naar hem toe te gaan bij de eerste tekenen van wakker worden en dan als hij nog ver weg is hem goed neer te leggen en knuffel weer aan te geven en kus geven en weltrusten te zeggen. Dan slaapt hii weer in. Ben ik te laat en hij is wakker dan is het voor hem tijd eruit te gaan.

En ja driftbuien ook enorm, erg dwangmatig, eet slecht vanwege bepaalde structuren van voedsel, kan moeilijk stil zitten. Erg veel energie.

Ben nu wel heel erg blij met de hulp. Eindelijk erkenning van de problemen waar we tegen aan liepen en nog belangrijk hoe maken we het ons en zoon gemakkelijker er mee om te gaan

 

Hoi, heel goed dat je hulp inschakeld, daar zijn ze voor en is absoluut geen schande!

Hier ook een manneke met enorm veel driftbuien, huilbuien en soms helemaal de weg kwijt was. Hij sliep altijd heel slecht, heeft tot zeker 2 jaar niet doorgeslapen en nu gaat het nog met ups en downs. We konden hem maar moeilijk uithalen en zaten met onze handen in het haar. Van alles al geprobeerd en uiteindelijk, toen hij 1½ was (weet het vrij vroeg) de stap gezet om hulp in te schakelen. We wilden niet dat we hem als peuter zijn later verkeerd zouden benaderen en het helemaal verkeerd zou gaan.
Eerst is iemand thuis met ons in gesprek gegaan omdat hij ook medisch onder behandeling was en ze dachten dat dit misschien dwars zat. Maar omdat na zijn operatie en hij weer helemaal fit was, het gedrag nog steeds onhandelbaar was (slaan, schoppen, bijten, gooien met van alles enz.) zijn we met hem langs gegaan bij een pedagoog. We hebben een super goed gesprek gehad. Alles op tafel kunnen leggen en onze zorgen kunnen uiten. Ons zoontje liet tijdens dat gesprek ook nog even heel duidelijk zien waar wij tegen aan liepen. We spreken haar nu ong. elk half jaar, maar omdat ze werkt boven mijn werk in het zelfde gebouw komt ze soms nog even langs lopen om te vragen hoe het gaat.

Voor nu is het een ventje die over emotioneel op alles reageert en absoluut niet om kan gaan met plotselinge veranderingen in zijn ritme of bezigheden. Omdat het ook een ventje is die veel gezondheid problemen heeft en een spraak achterstand heeft, wordt zijn gedrag hierdoor verergerd. We hebben ups en downs me hem, maar ben nog altijd blij dat ik die stap genomen heb. Wij hadden die ondersteuning echt nodig om beter met ons zoontje om te kunnen gaan.
Ik krijg nog altijd scheve gezichten van collega's die niet snappen waarom ik dit zelf niet kan oplossen. Ik werk zelf in de kinderopvang en heb redelijk wat kinderen onder mn hoede die gedrag problemen hebben, maar met je eigen kind is het zo anders. Het is jammer dat sommige mensen dit niet kunnen begrijpen.

 

Wij starten binnenkort ook met een onderzoek bij ons zoontje, hij is nu ongeveer 4,5 jaar. Vanaf het moment dat de kraamverzorgster hier weg was heb ik het gevoel gehad dat er iets met hem is. Hij heeft het eerste jaar van zijn leventje veel gehuild en was vaak gefrustreerd en boos. Hij is erg druk, snel afgeleid, kijkt je langs je heen als je oogcontact met hem zoekt. Samen met hem naar de winkel doen we liever niet. En hij is ook heel gevoelig voor wat of wie er in zijn omgeving is.

Op aanraden van het kdv is hij toen hij ongeveer 2,5 jaar oud was een ochtend geobserveerd want ook daar merkte de leidsters op dat hij awijkend gedrag vertoonde. Daar is toen niets uitgekomen maar dachten ze dat hij gewoon nog iets achter liep en het waarschijnlijk gewoon nog een soort sprongetje was die zijn ontwikkeling moest maken. Ik heb toen wel wat tips gehad hoe wij als ouders hem konden benaderen maar je zit dan eigenlijk al te lang in een soort cirkeltje met elkaar.


Toen hij 3,5 jaar was ben ik naar de huisarts gestapt en heb ik aangegeven dat ik het niet meer trok en hulp wilde hebben. Ze heeft me toen verwezen naar Indigo in eerste instantie voor mezelf omdat ik dacht en nog steeds voor een groot deel denk dat zijn gedrag mijn schuld is. De 1ste keer was ik dus alleen geweest en de 2de keer met mijn zoontje. Hij heeft toen 45 minuten netjes met playmobil zitten spelen, dus ook daar kwam niets uit.


We hebben samen besloten om te kijken hoe hij het op school ging doen. En sneller als gedacht gaf zijn juf al rond de herfstvakantie aan dat ze hem wel erg druk vond en ze vroeg zich af of het misschien aan zijn oren lag. Ik wist natuurlijk al beter maar ik ben toen naar de HA geweest en met zijn oren was niets mis.

We hadden samen met zijn juf afgesproken de afgelopen sinterklaas en kerstperiode nog af te wachten en vlak na de kerstvakantie is hij toch weer een ochtend geobserveerd. Toevallig was hij die ochtend erg moe en is er niets afwijkends uitgekomen. Zijn juf zit al 25 jaar in het vak en heeft dus heel veel kinderen voorbij zien komen, ik vertrouw dus ook op haar kennis. Zij mag dan geen uitspraak doen maar ze heeft het idee dat hij toch misschien wel een vorm van ADHD heeft. Zij heeft me toen een adres gegeven voor een instantie bij ons in de buurt die kinderen onderzoeken op ADD, ADHD, autisme, etc.


Ik heb toen verwijsbrief gekregen van de ha. Ook wilde ik hem laten testen op een voedselallergie omdat hij heel veel last heeft van eczeem en hormoonzalf niet meer helpt. Ik ben aan het zoeken geweest op internet en daar vond ik dus dat er vaak wel een verband is tussen druk gedrag, eczeem en een voedselallergie. Toevallig is er gister een buisje bloed bij hem afgenomen en volgende week vrijdag kan ik bellen voor de uitslag. En we hebben inmiddels ook een intakegesprek bij de instantie die zijn juf heeft geadviseerd


Er is dus eindelijk een begin en we hopen echt dat we ons zoontje hiermee helpen en dat het dan weer wat gezelliger gaat worden als gezin en dat we maar vooral ik als onzekere moeder dan ook wat beter met zijn gedrag om kan gaan.

Excuses voor het lange verhaal maar wij hebben dus ook hulp ingeroepen.

 

Dankje, doen we ook hoor. En heb het er ook niet uit mezelf zo over met mijn schoonouders. Maar wat erg wat jou familielid met je zoontje heeft gedaan zeg!!!

Ik ben ook heel erg benieuwd of er wat uit komt, want zo op het eerste gezicht lijkt er ook niets mis met hem. Maar hij kan heel driftig worden om hele kleine dingen, lijkt ook niet goed om te kunnen gaan met zijn woede en gaat dan maar om zich heen slaan. Zoals nu is hij heerlijk op zolder aan het spelen met de lego en is er niets aan de hand. Maar hij kan zo ineens omslaan en boos worden om iets kleins. En als je met hem praat of hem wil corrigeren dan kijkt hij weg. Hij wil niet (absoluut niet) in de belangstelling staan. Op school zeggen ze dat hij niet mee wil doen als ze bv aan het dansen zijn. Het is zeg maar meer het sociale gedeelte. Maar wat ze op school zeggen dat is thuis wel minder, maar dat is natuurlijk vertrouwd terrein.

Ach, zo waren er wel meer dingen die ze aangaven, kan er zo snel niet op komen. Maar hij hangt ook heel erg aan vaste rituelen (bv met naar bed brengen), het moet precies gaan zoals hij wil. En als je dat weet en je doet het ook zo dan is er niets aan de hand, maar als het anders gaat dan heb je een drama. Ik hou er rekening mee en doe dat dan ook zo, maar mijn man wil nog wel eens net anders doen dan zoonlief het altijd wil en dan gaat het mis.

Nou ja, we zullen wel zien wat PSZPlus zegt. Vind het ook wel fijn dat er naar gekeken gaat worden, maar heb het er ook wel heel moeilijk mee. Ergens voelt het alsof we gefaald hebben, hetzij in opvoeding hetzij in het op de wereld zetten van een "normaal" kind. Pfoe, dit klinkt heel erg hard en dat bedoel ik niet zo heftig als het er staat, maar op de een of andere manier heb ik het gevoel dat we ergens gefaald hebben...

Maar wat er ook uit komt, hij blijft het allerleukste, allerliefste en allermooiste wat ons is overkomen...

 

Ik ga maandag bellen. We vinden onze zoon erg druk, gevoelig voor prikkels, kan niet goed tegen veranderingen, is erg opstandig, heeft echt extreme gedragingen, gevaarlijk, gevoelig We twijfelde echt over onze manier van opvoeden en hebben een cursus opvoeden gevolgd. Ik kan toch zeggen dat we het naar omstandigheden goed doen. We voelen ons machteloos. Ik denk aan adhd. Ik heb zelf add. Lastig! Ben ook onzeker. Doe ikiets verkeerd? Ben ik te ongeduldig en ben ik dan de oorzaak van dit? Het antwoord nu: nee ik ben geduldiger dan een ander als het om mijn kind gaat. Ik hou van hem en wil dat ie gelukkig is. Ik heb alles geprobeerd, maar het vaak gebeurd er zoveel, ben ik zo gestrest, dat positief opvoeden moeilijk wordt. Ik wil daarvoor ook meer handvatten en ook meer begrip over waar het gedrag vandaan komt en hoe ermee om te gaan.
Is het normaal dat een peuter met 2 al uit het ledikant klimt en een paar maanden laten in de hoge vensterbanken, over traphekken e.d.? Niet luisteren of je niet horen, en maar doorgaan en doorgaan met ongewenst gedrag? Niet willen slapen en dan de plinten van de muur gaan trekken, muren gaan verfen met je luierinhoud, je gordijnkoord die op 2,40 meter hangt naar beneden weten te peuteren om het gordijn te openen, veel aandacht trekken, veel aandacht nodig hebben, van de bank naar stoelen springen, babyfoons uit elkaar halen, kussens uit elkaar halen, spaarlampen (op vakantieadres) eruit draaien en breken, haren trekken, zus duwen, bijten, en die laatste dingen niet om pijn te doen maar wild gedoe. Het is dus druk in huis. Ben ook bang dat mijn jongste zo te weinig aandacht krijgt en iedereen in huis is moe en loopt op zijn tenen.