Omgaan met omgeving ..

Hoi nien,
Wat is dit zo herkenbaar. In dezelfde periode dat wij te horen kregen dat het niet vanzelf zou gaan en de enige mogelijkheid icsi is bleken er 18! Vrouwen in onze direct omgeving zwanger te zijn, collegas, vriendinnen, nichtjes,klanten, noem het maar op. De enige zwangere waar ik moeite mee heb gehad is mijn schoonzus. Niet omdat zij direct de eerste maand zwanger was maar vanwege de opmerkingen, jullie tijd komt echt wel, maak je niet zo druk dan, enz. Enz.

Nu zijn we 3 jaar bezig, drie icsi's verder en in nl uitbehandeld. Dit was zwaar, slopend en onvoorstelbaar veel energie ging er doorheen.
Wat ons op de been heeft gehouden is de liefde voor elkaar. Mijn man en ik zijn er hechter doorgeworden. Bij ons is het echt lief en leed delen. Wij halen positiviteit uit humor.

Hopelijk vinden jullie uiteindelijk ook de rust. Maar neem jezelf niks kwalijk als je er van baalt dat het bij een ander wel lukt.

 

Ik denk dat je verhaal voor alle mensen in de mmm heel herkenbaar is. Wij zijn sinds 2008 gestopt met de pil, in 2010 voor het eerst naar het ziekenhuis gegaan. Op niks uitgelopen, gestopt en in augustus 2012 weer begonnen. Na een paar maanden clomid, hsg, laparoscopie en twee dichte eileiders aan ivf begonnen. Eerste twee verse tp's zijn mislukt, de eerste cryo mislukt maar nu inmiddels bijna 6 weken zwanger, eindelijk!! Zoveel domme opmerkingen gehad van mensen die maar hoeven te blazen en ze zijn zwanger. Het verdriet van weer een mislukte poging en een aantal zwangere vriendinnen. Het voelt vaak zo oneerlijk, het gevoel dat jij nu eens aan de beurt bent. Ik hoop met heel mijn hart dat jullie droom snel werkelijkheid word. Dat jullie de volgende zijn, die trots mogen vertellen dat je zwanger bent. Heel veel succes en sterkte, geef de moed niet op.

 

Hé Nien,

Ook voor mij ERG herkenbaar helaas. Het lijkt ook net of iedereen er ineens mee bezig is....zwanger zijn of zwanger worden. Maar dat heeft natuurlijk ook met de leeftijd te maken en je let er ook meer op. Ik merk dat ik ook "jaloers" kan zijn op andere mensen wie het geluk wel gegund is...het is niet dat ik het hen niet gun, maar ik gun het mezelf ook. En dat zorgt voor lastige situaties. Ik hoor meerdere keren per dag mensen die zwanger zijn...vooral op Facebook en daar kan ik dan ook best gefrustreerd door worden!

Ik probeer die frustratie dan van me af te schrijven of erover te praten. En ik probeer steeds (ondanks alles) hoop te houden...al is het maar een beetje.

Héél veel succes voor jou meid...laat je niet gek maken en blijf hoopvol.

Liefs jufBibi

 

Hi,

Ook ik snap wat je bedoeld. Het is zeker niet makkelijk allemaal.
Er over praten vind ik zelf heel erg goed helpen. Het neemt de pijn niet weg, die is er wel, maar je kan even je frustratie kwijt en gewoon even huilen als het nodig is.
Ik wens je nog veel sterkte in deze weg en veel succes...
xx

 

Pfffffff, het is heftig he . Ik herken het helemaal helaas. Toen ik voor mn dochter in de mmm zat was de overgrote meerderheid van mn omgeving nog niet met kids bezig, waardoor ik vrij goed met zwangeren in mn omgeving om kon gaan, maar nu... Echt, íedereen is zwanger. Alledrie mn beste vriendinnen, mn twee closeste collega's, mn zusje en ik...elke maand staar ik weer naar zo'n akelig wit strookje papier. Ik wou dat ik je de gouden tip kon geven, maar ik weet zelf ook niet goed hoe ermee om te gaan. Als ik een k#&^%%bui heb dan zeg ik afspraken met zwangeren af en probeer ik ze bijna ten koste van alles te vermijden (heb me zelfs eens ziek gemeld op werk, schaam schaam). Andere dagen gaat het wel, maar het doet bijna nooit helemaal geen pijn. Er is maar één recept dat echt tegen de pijn helpt en laat dat nou juist datgene zijn wat maar niet wil lukken.

Heel veel sterkte en een dikke knuffel!!

 

@t Nien, ja ik ben zwanger geraakt van een cryo van onze tweede ivf poging. Ik had er zelf helemaal geen vertrouwen in, maar het is dus toch goed gegaan.

Ik wens je het allerbeste!!

 

Ook al begin ik net in de mmm ik snap goed wat je bedoelt. Familie vraagt vaak en wanneer beginnen jullie aan kinderen. En ok ben nu 2,5 jaar bezig met zwanger worden en zie veel zwangere vrouwen en vind soms ook best moeilijk. En ik werk in de kinderopvang dus word er ook regelmatig met zwangeren geconfronteerd. Vind het leuk voor iedereen die zwanger is, maar zou zelf ook graag willen. Heb al vroeg in het leven geleerd dat ik moet vechten als k iets wil. Opleiding halen, relatie behouden, etc. Dus ook nu gaan we érvoor, maar soms zijn er toch die moeilijke momenten.

 

Herkenbaar..

De mmm is een achtbaan van hoop en verdriet en hopelijk goed nieuws. Veel afleiding zoeken, vasthouden aan de liefde voor elkaar en veel met elkaar praten. Vertel je omgeving als je er klaar voor bent; dat haalt een last van je schouders.

Wat mij wel eens helpt op verdrietige momenten is het verdriet tijdelijk om te zetten naar boosheid en sarcasme; daar is makkelijker mee om te gaan. Werkt niet altijd maar voor soms is het prettig.

En onthou waar je het voor doet

Sterkte!

 

Hoi,

Ook ik heb jullie berichtje met tranen in mijn ogen gelezen. En vind er erg veel herkenning in. Ik heb net het volgende berichtje op het forum geplaatst:

Afgelopen weekend kreeg ik een telefoontje van een vriendin. Ze is zwanger. Zag het helemaal niet aankomen, omdat ze over een paar een maanden aan IUI zou beginnen. Ik deed ad telefoon net of ik ontzettend blij voor haar was, maar toen ik ophing, brak ik. Ze belde om te vragen of ik het vervelend zou vinden als ze zondag (vandaag) langs zouden komen, "tuurlijk niet!", zeg je dan.... Maar ik zie er zo tegen op. Ze is nu net 1,5 maand zwanger. Sowieso al vreemd dat je het dan al verteld. Ze schijnt ook al zo'n boekje te hebben gekocht en zo'n belletje voor op haar buik. Ik vrees dus dat het veel over zal gaan. Ik denk me ook steeds in hoe blij ze waren (en zijn).... Dat maakt het nog erger. Verder was het een mooie overeen komst tussen ons. Iemand die een klein beetje in hetzelfde schuitje zat. En het moeilijkste vind ik nog wel dat haar kinderwens niet eens zo geel diep zat. Waren haar eigen woorden.
Geen idee wat ik tegen ze moet gaan zeggen...
Wil ook niet afbellen. Ik kan moeilijk met iedereen die zwanger wordt in mijn omgeving het contact verbreken. Maar het is zo confronterend!