Hallo leden van het forum. Ik ben een vader van een jongetje dat geboren is uit een IVF traject en ben super blij met hem. We hebben echter nog een 2e kinderwens en hadden van deze eerste poging nog 7 Cryo's over. Nu zijn deze helaas alle 7 mislukt na terugplaatsing bij mijn vrouw. Nu hebben we hier heel veel discussie's over waarin mijn vrouw zichzelf en haar lichaam de schuld geeft van het mislukken. Ik weet niet meer hoe ik hier mee om moet gaan, omdat ik niet vind dat ze zichzelf de schuld moet geven van het mislukken. Ook al snap ik dat ze zich zo voelt. Op het moment weet ik niet meer hoe ik hier mee om moet gaan en daarom deze post op het forum. Hebben jullie misschien tips of iets waardoor ik het gevoel van mijn vrouw misschien beter kan begrijpen?
Ik kan me het gevoel van je vrouw begrijpen. Ik zat en zit zelf in de medische malle molen en heb me er heel vaak schuldig over gevoeld dat ik niet op de natuurlijke manier zwanger kan worden. Ondanks dat ik 2 kinderen heb, voelt het nog steeds als falen en een losergevoel, zo van , "ik kan het niet eens zelf ". Langzaamaan leer en besef ik dat daar niet perse schuld aan zit, de 1 heeft nierproblemen, de ander een huidziekte en weer een ander een ander probleem. Daar zijn die mensen ook niet schuldig aan, dus waarom zou ik me wel schuldig voelen erover. Maar ja, zwanger worden lijkt zo makkelijk, maar weet dat dat natuurlijk niet zo is. Ik hoop voor je vrouw dat ze zich ook niet meer schuldig gaat voelen daarover, want een gevoel heb je niet altijd in de hand helaas. Het is echt een rouwproces, een acceptatie vind ik , de medisch molen. Sterkte