Ik heb vanmorgen een spiraaltje laten plaatsen en omdat dit spiraaltje door een ervaringsdeskundige moest gebeuren, kon dit bij een CASA vestiging (voormalig Rutgerstichting). Ik zat daar in de wachtkamer en om me heen zaten allemaal meiden van verschillende leeftijden, veelal met hun ouders of vriend. Ze hadden allemaal een grote tas mee met toillettas en handdoek (er stonden er een paar open, dus kon de inhoud zien). En toen realiseerde ik me waar deze meiden voor kwamen....voor abortus. Als moeder van twee kinderen greep dit me wel naar de keel. Ik moest echt mijn best doen niet in huilen uit te barsten in die wachtkamer. Ik kon me helemaal indenken dat die meiden eerst een echo krijgen waarop dan een vruchtje of wellicht al een echte embryo te zien zal zijn. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe bijzonder dat voor ons was, maar ja, dan is een zwangerschap wel gewenst natuurlijk. Ik wil hier helemaal geen discussie hoor over voor of tegen abortus, maar ik vond het wel heftig hier ineens van zo dichtbij mee geconfronteerd te worden. Al die verdrietige/gespannen gezichten bij die meiden....moest het echt even van me afschrijven, loop er al de hele ochtend mee rond.
Oei, ja ik kan me voorstellen dat dat er wel even inhakt! Zeker als je nog volop in je 'ontzwanger-hormonen' zit... pffff
heftig meid, Lijkt dan zo oneerlijk hé? Kijk eens 5 minuten rond op dit forum en je vind zo 10 meiden die zóó graag een kindje willen maar echt al héél lang bezig zijn. En dan kom je daar en zie je meiden waarbij het een "ongelukje" is geweest....
Een vriendin van mij heeft ook een abortus gehad, maar dit was op medisch indicatie. Ze had een gezwel in de baarmoeder en die groeide om de spruit heen. Zou hooguit tot week 15 a 16 goedgaan daarna niet meer dus heeft ze het weg laten halen, heel veel verdriet had ze. Nu anderhalf jaar verder heeft ze ook nog eens een spruit, dat is allemaal wel goedgegaan. Gelukkig ( houd ik maar in mijn hoofd) doen sommige het voor medisch.
Dikke knuf meid! Zou mij ook erg aangrijpen.. gewenst of ongewenst. Een abortus is volgens mij altijd moeilijk!
Pff lijkt me inderdaad heftig om daar zo mee geconfronteerd te worden! Zeker als je dan hier leest hoe gewild een kindje is, en je weet dat daar meiden zitten die even niet opgelet hebben en dus zeggen "dan maar een abortus" Maar er zijn er ook genoeg die moeten van de vader van het kind, ouders of andere familieleden.. of die het wel willen maar niet kunnen opvoeden. Dat hou ik dan maar in mijn hoofd.
Ja, ben er echt even van onder de indruk, het grijpt me erg aan. Maak zelf van dichtbij mee dat het bij een stel al 8 jaar niet lukt. En dan dit beeld van die meiden, pfff. Ben sinds ik moeder ben gewoon anders over zo'n iniminie vruchtje gaan nadenken, uit een klompje cellen zijn mijn twee dochters geboren....het lijkt dan natuurlijk nog niets, maar het is in aanleg al een compleet mens! Lijkt me trouwens ook een heel heftige baan als arts om daar te werken.
stomme vraag misschien maar hoe weet je nou zo zeker dat die meiden een abortus namen? bedoel, ik heb ook een abortus ondergaan, maar had daarvoor niks bij me :/
Dat weet je inderdaad nooit zeker, maar in deze kliniek worden of spiraaltjes geplaatst of overtijdsbehandelingen/ abortussen uitgevoerd. En voorlichting over SOA en anticonceptie. Neem aan dat je voor de eerste en de laatste 2 geen hele weekendtas mee hoeft te nemen. En ik denk dat als je een spiraaltje laat plaatsen, je niet met je ouders komt
Ik heb een aantal jaar geleden een miskraam gehad, wou ook voor abortus, maar mijn eigen moeder, heeft mij filmpjes laten zien en foto`s. En direct was het, nee bedankt. Blij dat ik het niet gedaan heb, heb moeder natuur het werk laten doen.
Ik moet zeggen dat ik gelijk dacht aan mijn eigen dochters. Hopelijk duurt het nog lang! Maar dacht, dit beeld lijkt me een goede anticonceptie! Het is niet zo dat ik tegen abortus ben hoor, alleen weet ik wel duidelijk voor mezelf dat ik het niet zal doen, zeker nu ik al twee kindjes heb, dat heeft dit vandaag wel bevestigd.
ik ken 2 meiden die een abortus hebben laten plegen en ik weet van beide gevallen dat het niet zomaar een 'ongelukje' was maar dat er een heel verhaal achter zat. ik denk niet dat er heel veel meiden/vrouwen zijn die 'zomaar even' een abortus doen alsof het niets is. begrijp wel je gedachte trouwens, je gaat over zulke dingen toch malen en helemaal als je kinderen hebt, je moet er toch niet aan denken als die er nooit waren geweest?
Ik heb ook een abortus ondergaan en ik had wel een pyama en handoek enzo mee dat wouden ze,, en ik heb de abortus gehad met 7 weken. Kan me heel goed voorstellen dat het zo confronterend is vooral voor de meiden die al veel langer bezig zijn in plaats van 3 rondes ofzo. Ik zeg niet dat het niet confronterend of moeilijk is voor meiden in de eerste rondes!!! Maar ik voel toch meer voor de meiden die al een hele tijd bezig zijn, want je wilt het zo graag en het gebeurd niet.