Hoi hoi, Ik ben gisteren bij vk geweest voor een 1e termijnecho (12wk). Heel leuk en spannend natuurlijk, tot ik het kindje zag liggen en het nogal klein en stil leek. Mijn angst werd al snel bevestigd, toen vk zei dat het kindje niet groter was dan een krappe 10 wk en ze het hartje niet zag kloppen. **PATSSS** daar gaat je droom en je wereld en de grond onder je voeten... Nu heb ik dus 3 opties gekregen; afwachten, medicatie of curretage. Aangezien curretage hier onder volledige narcose gaat en ik niks enger vind dan dat, heb ik die optie direct laten schieten. Nu heb ik dus gezegd dat ik af ga wachten totdat ik het niet meer aankan. Mijn vk was erg lief en zei dat ik dag en nacht mocht bellen als ik van gedachten veranderde, of als er iets gebeurde met mijn lichaam wat ik niet vertrouwde. Maar nu ben ik erg bang voor wat er komen gaat. Heb al echte horrorverhalen gehoord, helemaal wanneer medicatie gebruikt wordt. Maar narcose is voor mij echt geen optie, dus dan maar horror.. Maar wat kan ik verwachten? Qua pijn en bloed. Maar vooral het vruchtje. Het is al 10 wk. Dus zal aardig op een kindje lijken ben ik bang. Zijn hier meiden met ervaring, die mij (het liefst) kunnen geruststellen? Hoe lang duurt het allemaal en wanneer kan het opgang komen. Hoe lang moet ik wachten tot ik wel medicatie neem etc. etc. Ik was bang voor een bevalling, maar denk dat ik dit inmiddels enger vind... Lfs M.
ik heb daar geen ervaring mee, maar wil je even heel veel sterkte wensen en een virtuele knuffel geven.
Zoooo kl*te he...meis meis meis...dit doet zoveel pijn!! Ik heb ervaring met medicatie en curretages. Ben 5 keer gecurreteerd, voorafgaande aan medicatie. Je brengt die medicijnen vaginaal op, dan krijg je hele erge krampen, echt hele erge krampen hoor, en je verliest weefsel. Dat duurt een aantal uren. Bij mij was het zo dat ik nooit helemaal schoon werd en alsnog gecurreteerd moest worden onder narcose, maar dat is maar een roesje hoor, heel licht!!!! Dit was het lichte werk van het verwerken van je ma! Dan begint de rouwverwerking pas echt. Meis heel veel sterkte, en als je nog vragen hebt, stel je maar hoor!!
Ten eerst veel sterkte met het verlies. Ik heb ook ervaring met beide. Ben over beide wel positief. Maar pittig blijft het. Met tabletten krijgt je eerst een tablet dat je hormoon stopt dat je zwangerschap in stand houdt. 24 uur daarna moet je er vaginaal tabletten instoppen. Dat zijn weeenopwekkers. Zeker heftig, maar ik was binnen 5 uur schoon. Andere keer heeft gynaecoloog besloten tot curretage vond het allemaal niet goed voor mij verlopen. Gaat erg snel. Je kunt eerst een kalmeringstabletje krijgen. Daardoor heb ik de narcose niet eens gemerkt. 15 Minuten later ben je terug. Sommigen heb nog iets last van de buik. Bij mij niet het geval. Veel sterkte met het verwerken van het verlies!
Ik wil je sterkte wensen. Ik heb medicatie gehad maar ik heb niks geen pijn/ krampen gehad alleen bloedverlies. En ik was ook schoon Wil alleen zeggen elk lichaam is anders de 1 krijgt wel krampen en de ander niet.
heel veel sterkte, hier eerst afgewacht (ik was met 6weken voor een echo geweest, toen een kloppend hartje. met 9weken bleek het hartje net na die eerste echo gestopt te zijn.) toen er na 2weken wachten nog niks was medicatie. ik heb geen krampen gehad, maar wel veel bloedverlies (waarschijnlijk werken die medicijnen niet bij mij? want van weeopwekkers bij mijn laatste bevalling heb ik ook niet zo heel veel gevoeld) daarna alsnog curretage. ik was al eens gecurreteerd en dat vond ik ook heel erg eng. en ik was net zoals jij het meest bang voor de narcose. ik ben ooit geopereerd toen ik 3-4jaar was en ben daar helemaal hysterisch uitgekomen (dat weet ik nog, dus het heeft wel indruk gemaakt) en was zo bang nu voor de narcose. dat is me echt heel erg meegevallen. de tweede keer ook (eerste keer zat er nog een vlies na mijn bevalling) ik hoop voor jou dat het vanzelf komt en dat je geen narcose meer hoeft. ik heb geen last van de narcose of de ingreep gehad. dat viel echt reuze mee. nogmaals heel veel succes.
heel veel sterkte.. ik heb medicatie gehad die ik moest slikken. 2 pillen als ik het me goed herinner(?) ik heb een klein beetje kramp gehad(net als bij een gewone ongi) en toen veel bloed verlies, stolsels en ook het vruchtje. lichamelijk stelde het bij mij niets voor maar geestelijk wel. het is enorm zwaar vooral omdat ik ook echt het vruchtje heb gezien toen ik het verloor. sterkte meid!
Heel veel sterkte gewenst! Ik heb een curettage onder plaatselijke verdoving gehad, is dat niet wat voor je? Ik ben ook niet van de narcose, vind het maar troep en onder plaatselijke verdoving, met wat extra pijnstilling, is het prima te doen! En ik mocht na 2 uur al naar huis. Heb wel pillen de avond van tevoren ingenomen (dus niet vaginaal) en heb daat al flink kramp van gehad zodat de curettage wat makkelijker ging omdat alles al wat losser zat.
Uiteraard wens ik je sowieso veel sterkte met het verlies... Het is bij mij inmiddels alweer bijna 6 mnd geleden dat ik te horen kreeg dat het hartje gestopt was met kloppen met 8 wkn, terwijl ik dacht dat ik al 10 wkn was. Maar heb ook eerst 2 weken gewacht, omdat ik graag het vruchtje wilde opvangen, maar het kwam maar niet. Toen medicijnen geprobeerd en erg gehoopt dat het op gang zou komen, men zegt ook dat het bij 90% met medicijnen binnen 24 uur op gang komt, maar dat was bij mij niet het geval! Toen een curetage gepland en de aond ervoor nogmaals medicijnen ingebracht en toen begon het ´s nacht op gang te komen, echt heftig hoor... Maar moest alsnog maar naar het zkh komen om te kijken hoe en wat, ik verloor ook nog steeds niet genoeg bloed-stolsels. Dus alsnog de curetage gedaan en de arts zei later ook dat het goed was dat ik het gedaan had, omdat het erg vast zat en anders niet was gekomen... Ik snap dat je opziet tegen de narcose, maar in mijn geval had ik eigenlijk geen keus. En die medicijnen kunnen ook erg heftig zijn hoor, zijn echt wel weeen, vertelde de verpleegkundige me en zij had het zelf ook 2 keer meegemaakt! Maar bij weeen tijdens een bevalling maak je een bepaald hormoon aan en nu dus niet... Ik hoop dat het je allemaal een beetje mee gaat vallen, maar gun jezelf genoeg tijd en ruimte om met het verdriet om te gaan, want het is echt niet niets! Groetjes Pasjuh.
Ik wou zelf eerst afwachten en ik kon het idee niet meer aan dat er een dood 'kindje' in mijn lichaam zat, dus heb ik een curretage gekozen. Amper pijn gehad en is zeer goed verlopen. Niet bang voor zijn dus. Veel sterkte, en ik hoop dat je gauw alsnog een beebje krijgt.
Hé meid, wat heftig zeg. Zelf heb ik voor een curretage gekozen, omdat ik het heel moeilijk vond dat mijn lichaam zo zwanger was en zo niet langer door wilde gaan. Ik zag enorm tegen de narcose op. Van te voren kreeg ik rustgevende medicatie waardoor ik de narcose helemaal niet meer eng vond. De curretage is me "meegevallen". Je moet doen wat voor jou het beste voelt. De gyn vertelde me dat het beste is om af te wachten. Dit is emotioneel wel zwaar en dat moet je kunnen. Met pillen is geen 100% garantie dat het meteen goed gaat en dus alsnog gecurreteerd moet worden. Als je direct een curretage krijgt heb je meer kans op complicaties als verklevingen. Heel veel sterkte de komende tijd! Het is heel heftig en neem de tijd om dit verlies een plek te geven!
Bedankt voor jullie advies! Ik denk dat ik uiteindelijk maar voor de medicatie ga. Wil wel afwachten, maar vind het (zoals ik al bij meer las) niet echt een fijn idee om zo over straat te gaan. Aan de andere kant vind ik het ook wel een moeilijke beslissing, want het is wel mn kindje en wil het ook niet graag loslaten. Curretage onder plaatselijke verdoving zou ik nog wel aandurven, maar heb vk gevraagd en hier ging het altijd onder narcose. Ik weet dat het niet eng hoeft te zijn e.d. Maar probeer iemand die gillend gek wordt van spinnen maar eens een vogelspin vast te laten houden, die doen ook niks.. Bovendien ben ik altijd het persoon dat de 0,001 % kans op complicaties altijd even meepikt, dus wat dat betreft lijkt het mij niet verstandig. Heb zitten denken alsnog vk op te bellen voor medicatie, zodat ik dit weekend thuis kan blijven en het kan laten beginnen. Hadden jullie dat ook, dat je pas verwerken kan als het over is, zeg maar? Vind het zo moeilijk. Drijf er nu precies tussenin. Aan de ene kant wil ik verder, en aan de andere kant wil ik niet dat het eindigt.. (Is mijn verhaal nog te volgen?) iig heel erg bedankt, ben blij dat ik geen horror verhalen heb gehoord, geeft wel weer een beetje moed dat er meer meiden zijn die het hebben kunnen doorstaan.. Ik laat nog wel weten wat het wordt... xx
Lieve Marrr, Ten eerste heel veel sterkte, ik heb in de twee weken na dit allesvernietigende nieuws ( want zo voelt dat gewoon) erg veel aan dit forum gehad. Ik kwam er met bijna 13 wk achter en het kindje is 11 wk geworden. Ik wilde persee geen curretage, wilde het zelf doen en het kindje zien. Maar dat gebeurde dus niet, na een week weer naar het zh en daar gaven ze me deze info. Ik hoop dat je er iets aan hebt. * mij is verteld dat de pillen in 50% vd gevallen werken. De helft moet dus alsnog gecurreteerd worden. * als je zo ver bent kan het gevaarlijker zijn ivm meer bloedverlies dus hou gewoon een noodnummer bij de hand. * mij werd na twee weken wachten een curretage geadviseerd, ik moest voorafgaande pillen inbrengen om het wat op te rekken. * dit was uiteindelijk mijn motivatie: het kindje wat nu in je zit, ziet er na twee weken NIET meer uit als een kindje. Ik zag op de echo dat het na een week al een week kleiner was geworden en hoe langer het duurt, je kan dan soms niks meer herkennen. Ik was zo boos op mijn lichaam (er gebeurde nl niks) en zo ontzettend bang voor de curretage, maar het klinkt raar: ik ben zooo blij dat ik het gedaan heb. Ik werd na 15 min wakker en voelde helemaal niks. Moest een tijdje blijven vanwege veel bloedverlies maar na een paar uur slapen, stond ik de volgende dag herboren op. Lichamelijk dan, want ja, die klap komt daarna. Het is nu een paar mnd terug maar ik heb het er nog steeds moeilijk mee. Ik ben nu weer zwanger, maar na een zenuwslopende 3 mnd gaat nu alles goed. Heel veel sterkte met jullie verlies, ik hoop dat je veel lieve mensen om je heen hebt die je begrijpen. Heel veel sterkte met deze moeilijke keuze! Liefs Carlijn
Heel veel sterkte! Ik wilde je ook even laten weten, dat ik vind dat je een ontzettend mooie tekst bij je handtekening hebt staan!
Beste Marr, Sterkte bij het nemen van een goede beslissing. Wil wel even laten weten dat ik dus een van die vrouwen ben die complicaties heeft gekregen bij de curettage: verklevingen (syndroom van Asherman). Een van mijn eileiders is onherstelbaar verkleefd, en of ik nog zwanger kan worden is afwachten. De kans op Asherman wordt door sommige Nederlandse gyns vrij klein geacht, maar in Amerika schatten ze de kans op ernstige verklevingen na een curettage die niet door cytotec-gebruik vooraf is gegaan op 1 op de 3. Dat is nogal wat. Pillen heb ik ook een aantal keer gebruikt. Je hoort verhalen over gevaarlijk veel bloedverlies, maar meestal is het bloedverlies niet zo ernstig dat je ervoor naar het ziekenhuis moet. Je krijgt een soort weeën, verliest (best wel wat) bloed, en dan wordt vaak ook het vruchtje geboren. Als je dan nog niet helemaal schoon bent, krijg je vaak nog een paar pillen, en als dat niet werkt een mini-curettage, die vaak wél onder plaatselijke verdoving kan. De kans op verklevingen is na het gebruik van cytotec veel en veel kleiner. Laat je goed voorlichten over de pillen en maak de afspraak met het ziekenhuis dat je meteen langskomt als je té veel bloed verliest of als je echt helemaal niet lekker wordt. En zorg dat je niet alleen bent als je ze hebt ingebracht, en hou een warme kruik bij de hand. Paracetamol mag je innemen, ibuprofen is weeënremmend. Veel sterkte. Suus
Hallo. Het blijft moeilijk he, als je al die reacties zo leest.. Iedereen ervaart het ook anders. Ik zou achteraf gezien gelijk voor de curetage gaan, zonder de medicijnen te proberen. Maar heb wel eerst 2 weken gewacht of het spontaan op gang zou komen. Ik was die tijd nog heel nuchter, denk omdat ik het vruchtje nog bij me droeg, maar daarna is het nog zwaar geworden hoor en nog soms wel. Ik werk in de kinderopvang en op dit moment zijn er erg veel zwangere moeders en dat terwijl het mij niet snel genoeg gaat natuurlijk om weer zwanger te worden... Sterkte met je keus en het verwerken! Groetjes Pasjuh.
Ik heb afgelopen dinsdag een curretage gehad. De miskraam begon spontaan, ik had echt mega heftige krampen en veel bloedverlies, maar liefst drie dagen lang. Bij de inwendige echo bleek het vruchtzakje echter maar een stukje naar beneden gezakt te zijn. Ik moest meteen in het ziekenhuis blijven voor curretage onder algehele narcose. Ik heb er niks van gemerkt. Nu twee dagen later nog amper bloedverlies en geen krampen. Heel fijn dus! nu alleen de emotionele verwerking nog Heel veel sterkte in ieder geval!
Inderdaad erg verschillende verhalen van iedereen. Ik heb dinsdag een afspraak bij de gyn. Ik heb gezegd dat ik in eerste instantie voor de pillen wil gaan. Ik denk ook dat er gewoon geen goede opties zijn. Het is kiezen uit 2 slechten. Schrok nogal van de 1 op 3 in Amerika. Moet wel zeggen dat dat ook voor mij een van de belangrijke punten is waarom ik eerst voor medicatie wil gaan. Die tekst heb ik eerlijk gepikt ergens van internet, vond m zelf ook erg mooi en passend. Zou niet weten wat ik op dit moment zou moeten zonder zp! Echt fijn jullie reacties!!!
Ha Marrr, het is ook zo, het is een onmogelijke beslissing. Zelf zou ik nooit meer aan een curettage beginnen, mocht het me gegeven zijn om nog zwanger te raken. Ik schrok me ook rot van de 1 op 3, maar las het pas toen het al te laat was. Asherman's syndrome - Wikipedia, the free encyclopedia Heel veel sterkte, niet alleen met het fysieke gedeelte, maar ook zeker met de rest. Suus
Hoi, allereerst alle dames met een mk heel veel sterkte! Ik heb gisteren definitief te horen gekregen (bij 8 wkn) dat het vruchtje gestopt is met groeien bij 6wkn. Ik heb vanaf 5wkn bloedverlies gehad, eerst rood en daarna bruin. Niet veel, maar genoeg om me erg ongerust te maken. Ook omdat mijn vorige mk ook voorafgegaan werd door bruinverlies. Ik vind het vreselijk om zwanger te zijn in de wetenschap dat het vruchtje niet meer leeft, en mede door jullie verhalen heb ik gekozen voor de pillen in plaats van een currettage. Ik zie er wel vreselijk tegenop om ze in te brengen......zo dubbel om een mk op te wekken terwijl je zo graag zwanger wilt worden. Aan de andere kant wil ik dit ook graag achter me laten. Mijn gyn zei trouwens dat je 10% kans hebt dat je alsnog een currettage moest......dat vind ik best een acceptabel risico.