Hallo allemaal, Vandaag heb ik mij ingeschreven bij dit forum en hoop dat ik mijn hart een beetje kan luchten en dat ik misschien lotgenoten tegenkom. Ik ben 31 jaar en mijn man is 36. Mijn man heeft een dochter uit een ander huwelijk en wij willen graag zelf ook kinderen. Inmiddels zijn wij ruim een jaar bezig, maar het wil maar niet lukken. De eerste paar maanden is de teleurstelling nog niet zo groot. Dan denk je; ach, volgende maand beter, maar nu zijn wij inmiddels ruim een jaar verder en dan wordt die dag dat je ongesteld wordt ineens een enorme teleurstelling. Na een aantal maanden proberen heb ik een goed boek gekocht: Zwanger Worden van Mariëlle Croon (een echte aanrader voor een ieder die zwanger wil worden!) en heb nauwkeurig de stappen gevolgd en heb ook de nodige voorzorgsmaatregelen genomen zoals; geen alcohol, goede voeding, cyclus bijhouden etc etc. Mijn cyclus is zeer regelmatig (26-28 dagen). Ik voel zelfs mijn eisprong (eens per maand één dag flinke krampjes aan de linker en/of rechterkant van de onderbuik) en het cervixslijm is iedere maand ook een aantal dagen voor en na de eisprong duidelijk aanwezig. Ik heb ook ovulatietesten geprobeerd, maar die hebben mij geen enkele uitkomst geboden. Het tweede streepje bleef steeds vaag, dus dat heeft voor mij niet gewerkt. Mijn gyneacoloog heeft gezegd die testen maar te staken. Inmiddels heb ik temperatuurtabellen van het internet geplukt in de hoop dat ik op basis daarvan weet wanneer ik het meest vruchtbaar ben, hoewel ik niet echt zit te wachten om elke ochtend rectaal te meten, dus ik schuif dat nog liever even op de lange baan. In de vruchtbare periode vrijen mijn man en ik om de dag en op (of een dag voor) de eisprong nog een keertje extra. Maar waar ik (en mijn man) nu het meest moeite mee begin te krijgen is dat het vrijen niet meer iets spannends is, maar het begint een verplichting te worden. Het drie maal per week gezellig vrijen is omgeslagen tot schat-dit-zijn-de-vruchtbare-dagen-we-moeten-weer-syndroom en daar worden we allebij niet echt vrolijk meer van. Hebben jullie daar ervaring mee (gehad)? Inmiddels ben ik bij de gyneacoloog geweest en heb daar een inwendige echo laten maken en bloed laten afnemen. Het resultaat van dat onderzoek bleek als volgt; er lagen in totaal 17 eitjes klaar en dat zou voor mijn leeftijd goed en normaal zijn, mijn baarmoeder zag er goed uit. Kortom, daar was niets afwijkends te zien. Het bloedonderzoek wees echter uit dat mijn FSH (follikel stimulerend hormoon) aan de hoge kant was. Gemiddeld bij een jonge, vruchbare vrouw is de waarde 10, maar bij mij was het 12. De gyneacoloog vertelde mij dat er niets bekend is dat een hoger FSH ervoor zorgt dat je niet (snel) zwanger kan raken als er ook voldoende eitjes aanwezig zijn. Een hoog FSH hebben vrouwen die in de overgang zitten, maar zij hebben dan ook geen of weinig eisprong meer. De gyneacoloog verwacht dus geen problemen aan mijn kant. Het probleem ligt ook niet bij mijn partner, aangezien hij al een gezonde dochter heeft. De vervolgstap bij het ziekenhuis is een samenlevingstest en daarna (eventueel! want ik zie daar vreselijk tegen op) een kijkoperatie om te kijken of de eileiders wellicht verstopt zijn. Eind april moet ik weer naar het ziekenhuis. Deze maand is de 16e maand dat ik zwanger probeer te worden. Vorige week had ik de eisprong en volgende week moet ik ongesteld worden. Sinds zondag heb ik echter vreselijke krampen in mijn buik, zou dat iets kunnen betekenen? Ik heb regelmatig last van buikpijn, aangezien ik lijdt aan PDS (prikkelbare darmsyndroom), dus ik weet niet zeker of het dat kan zijn. Mijn buik is nu wel heel erg opgeblazen en ik heb een weeïg gevoel in de onderbuik... Ik hoop het zo... Moet het misschien niet teveel hopen, want dan is de teleurstelling alleen maar groter. Ik hang het niet aan de grote klok, maar erover praten (of schrijven) helpt toch best wel. In mijn omgeving hoor ik vaak; je moet er niet zo mee bezig zijn, dan duurt het alleen maar langer. Dat is mijns inziens makkelijk praten. Als jij eenmaal de keuze hebt gemaakt om zwanger te worden, dan ben je daar gewoon mee bezig. Punt uit. Dan zie je overal kinderen en baby's, dan zie je overal dikke buiken en dan vraag je je af waarom jij die niet hebt. Dan hoor je dat iemand het derde of vierde kind krijgt en dan denk je waarom jij vier en ik niet eens één... Als je in de stad loopt, loop je de Prénatal maar haastig voorbij, terwijl je er zooo graag even naar binnen wilt, enz. enz. Het is gewoon niet makkelijk. Mijn man zit er wat relaxter in en heeft behoorlijk wat meer geduld wat dat betreft. Maar ik zo langzamerhand niet meer. Als die klok tikt, dan tikt ie nou eenmaal... Graag zou ik jullie reacties zien als jullie dit verhaal kennen of als jullie nog tips hebben e.d. Alvast heel erg veel dank! Groetjes, Shareeza
dit is niet aan mijn om er wat op te zeggen want ik heb al 2 kinderen ben nog jong en pas in de 1e ronde voor een derde ik wil je alleen maar heel veel sterkte toe wensen want dat kan je wel gebruiken ik hoop echt dat het raak mag zijn hoor ! knuff
hey meis erg begrijpelijk hoe je je voelt. deze site is super om je gevoelens eens goed los te laten. mensen in de omgeving zeggen idd snel dat je er teveel mee bezig bent...i know.alleen al dat je de keuze maakt om voor kids te gaan...dat is een hele grote stap in je leven en daarom alleen al zijn we er veel mee bezig. en idd, dan zie je mensen om je heen met kids en dan is het weer super balen dat je weer ongi wordt... of dat je bijv dat verhaal hoort van dat jongetje van 13 en meissie van 15 in engeland die ouders zijn geworden...waarom zij wel?! maar meid, ik wil je zeggen, keep the faith en 1 ding is zeker..je wordt vast een heel goede moeder en jullie kid krijgt heel veel liefde en is super gewenst! zelf ben ik ook 31, mijn vriend 30. we zijn in augustus 2008 gestopt met de pil en ja...de tijd vliegt..alweer 8 maanden bezig...maar t zonnetje schijnt, de lucht is blauw en hopelijk deze maand veel geluk voor je vriend en jou! lente is immers de maand dat de bloemetjes uit de grond komen en de jonge diertjes geboren worden, oftewel: nieuw leven! keep the faith, wijffie! dikke knuffel!
Hey ik begrijp heel goed hoe verdrietig het is als het maar niet lukt. Wij zijn al ruim 2 jaar bezig en helaas aangewezen op de mmm. Ik heb de kijkoperatie ook gehad en kan je in ieder geval gerust stellen dat die 100% meevalt. Het kan ook zijn dat je een HSG krijgt om te kijken of je eileiders doorgankelijk zijn, dit is een onderzoek van 15 min., niet heel fijn, maar is zo voorbij. Ik wil je wel aanraden om te vragen of ze het zaad van je man ook onderzoeken. Het zaad van een man kan door allerlei verschillende factoren beter of slechter worden. Er zijn zelfs gevallen bekend van mannen die al meerdere kinderen hebben en nu aangewezen zijn op IVF of ICSI. Niet om je bang te maken maar wel om je duidelijk te maken dat je je neit moet vasthouden aan het idee dat met je man alles goed is omdat hij al een kind heeft. Succes en sterkte met alles! Liefs Zora
Hoi Shareeza! Ik snap je verhaal HELEMAAL volkomen! Ik kan je helemaal in jou verplaatsen! Wij zijn nu inmiddels al een jaartje of 5 bezig om zwanger te mogen worden! Ook lopen wij na zo'n lange tijd uiteraard bij het ziekenhuis! Zelf heb ik de kijkoperatie in januarie gehad,maar wel onder narcose! Bij mij hebben ze namelijk ook sneetjes in de buik gemaakt..... En het lijkt inderdaad wel dat iedereen om je heen in verwachting raakt en jij maar niet! MAAR OOK WIJ KOMEN AAN DE BEURT! Als je wil praten hierover kun je mij altijd een prive berichtje sturen! Ik heb nu wel een beetje het gevoel dat ik hierin wel een maatje gevonden heb...ik dacht altijd dat ik er maar alleen zo over dacht! Maar misschien is het nu wel raak bij je,ik snap dat je je daar niet zoveel mee bezig wil houden....MAAR WIE WEET! Liefs Brigitte
Erg moeilijk lijkt me...heb je wel eens aan een homeopaat gedacht? En dan met name een iriscopist? Die kunnen precies zien wat er niet goed werkt in je lichaam waardoor het komt dat je nog niet zwanger bent. Bij mij was er sprake van te weinig kleverig baarmoederslijm. Daar heb ik homeopathische middelen voor gehad en toen was ik na 1,5 maand zwanger. Een kennis van mij is 2,5 jaar bezig geweest en is op mijn aanraden toen ook naar die iriscopist geweest. Ze was na 2/3 maand zwanger. Misschien een tip? Verder héél veel sterkte!
Inderdaad ja! Ik heb toevallig vanmorgen gebeld met zo'n vrouw,en kan er 1 april terecht! Ik ben eens benieuwd!
Hoi Shazeera, Helaas weet ik ook precies wat je bedoelt. Ik heb in februari een HSG gehad en als ik in juni nog niet zwanger ben, krijg ik ook een kijkoperatie. Dit hoort bij mijn ziekenhuis bij de "standaard" tests die ze doen voor ze daadwerkelijk aan behandelingen beginnen. Ik zit hier idd ook niet echt op te wachten, maar goed, als het niet anders is, dan moet het maar. Ik moet zeggen dat ik wel veel meer innerlijke rust heb gekregen sinds we bij het ziekenhuis lopen. Ook al duurt het eeuwen (zijn in juni vorig jaar naar de ha gegaan), ik heb wel het gevoel dat er iig iets gebeurt. En over het er niet teveel mee bezig zijn.. ja... Ik sta er een beetje twijfelachtig tegenover. Ik zie hier meiden die bijna obsessief bij elk klein krampje vragen stellen of ze zwanger zijn en al bijna een week voor hun NOD testen (dit bedoel ik echt niet gemeen naar die meiden toe, het enthousiasme ken ik ook, maar het geeft gewoon mijn punt goed aan) en die zijn in een paar maandjes gewoon lekker zwanger, dus wat dat betreft denk ik vaak dat het onzin is. Aan de andere kant kent iedereen wel iemand die na het stoppen van alle behandelingen toch ineens zwanger wordt... Dus ik weet het niet. Het zal er vast wel iets mee te maken hebben, maar goed, we kunnen er nu eenmaal niet niet-mee-bezig-zijn. Maar ook ik ben ervan overtuigd dat onze tijd nog wel komt.
Een kijkoperatie is altijd onder narcose. De HSG die vaak vooraf gaat aan de operatie is nietonder narcose en duurt maar een 15 min. En op het deel vruchtbaarheidsbehandelingen op dit forum zjn nog veel meer lotgenoten (helaas). Liefs Zora
Succes! Uit ervaring weet ik dat een homeopaat meer succes heeft dan ziekenhuizen (niet alleen in zwanger worden hoor). Mensen denken soms dat ze geen kinderen kunnen krijgen, terwijl de echte oorzaak in het ziekenhuis nooit gevonden wordt. Erg jammer en totaal onterecht. Mijn homeopaat/iriscopist heeft eens gezegd dat hij nog nooit mensen bij zich heeft gehad die uiteindelijk niet zwanger zijn geworden. Verklaart ook maar weer hoe het kan dat ze het zo enorm druk hebben
Ja dank je wel. Ik ben heel benieuwd,hoe het gaat aflopen! 1 april mag ik naar die vrouw toe,ik laat jullie zeker iets weten wat ze heeft gezegd! Groetjes Brigitte
Hoi Shareeza, Je verhaal is heel herkenbaar! Ik ben zelf nu bijna 2 jaar bezig met zwanger worden. Afgelopen zomer hebben we de stap gezet naar de gynacoloog. In september hebben ze bij mij de kijkoperatie uitgevoerd. Ik zag er ook erg tegenop, ik was namelijk nog nooit onder narcose geweest, maar het is me 100% meegevallen. Ik ben de cyclus daarna ook zwanger geraakt, of dat kwam door de operatie zal ik nooit weten, maar het doet er ook niet echt toe. Helaas heeft het maar 3 maanden standgehouden. Maar ja, dat is het leven! Ik wil je veel succes wensen bij de gynacoloog. Hopelijk leidt het snel tot resultaten! En positief blijven denken is heeeeel belangrijk
Lieve mensen, Dank voor jullie reacties tot nu toe. Het doet mij echt goed! Over die kijkoperatie ga ik goed nadenken, want ik ben echt geen held in een ziekenhuis! Ik zal ik ook eens wat informatie zoeken over de iriscopist/homeopaat. Daar heb ik nooit bij stilgestaan. Is daar iets over te vinden op het internet? Hoe werkt een behandeling precies? Zijn zij gespecialiseerd in vrouwen die zwanger willen worden? Ik wens jullie natuurlijk allemaal ook heel veel sterkte en geluk! Ik hoop voor ons allemaal dat we uiteindelijk een kerngezond baby'tje op de wereld mogen zetten! Liefs, S.