heey meiden, wij zijn nu sinds augustus 2008 aan het proberen waarbij we juli 2009 een mk hebben gehad, vorige week eerste onderzoeken gehad bij de gyn en er blijkt 1 van mijn eierstokken niet meer helemaal te functioneren, gelukkig nog geen man overboard want mn linker eierstok is nog wel helemaal gezond.. maar nu heeft de gynocoloog mij geadviseerd er geestelijk zo min mogelijk mee bezig te zijn! maar hoe doe je dat in hemelsnaam we hebben een dochtertje van 5 (mijn man is niet de biologische vader, al ziet ze hem wel als vader en noemt hem ook papa) en zoals jullie begrijpen willen wij zo graag nog een klein wondertje samen, waardoor ik er iedere maand zoo verschrikkelijk mee bezig ben, ik voel van alles maar toch ook weer niets, als ik ongi word ben ik een paar dagen daarvoor misselijk tot overgeven toe hele pijnlijke borsten, hoofdpijn, vermoeidheid.. dus zoals je ziet allemaal symptonen die zowel bij een zwangerschap kunnen horen als een komende menstruatie dus iedere maand weer weet ik niet wat ik nou moet denken, en dit heb ik dus sinds mijn mk, ook is sinds mijn mk mijn cyclus verschrikkelijk onregelmatig geworden, dus helpt ook niet echt mee uiteraard! maar wie herkent dit, dat je soms het gevoel heb helemaal gek te worden van jezelf en je lichaam en hoe gaan jullie hiermee om? mn onregelmatige cyclus hebben we nu gelukkig wel een verklaring voor, en daar zijn we met onderzoeken voor bezig, voor evt. behandeling.. ben benieuwd of er meer vrouwen zijn die dit ook wel eens hebben.. liefs..
Ik kan je helaas geen tips geven, want ik ben vrees ik net zo erg... Ja hoe doe je dat, er niet teveel mee bezig zijn?!?!?! IS dat uberhaupt mogelijk???? Dus helaas, geen tips van deze kant, maar wel een begripvolle medelezer! Trouwens ik heb ook maar 1 eierstok!
nou wel fijn dat er iig nog iemand is die net zo erg is voel me zelf af en toe echt doordraaien haha.. gelukkig is mijn man vrij nuchter en houd hij me nog een beetje realistisch tot nu toe heb ik beide eierstokken nog alleen moet mijn rechter heel misschien verwijderd worden, gelukkig indd dat mijn andere eierstok nog gezond is en dat we er met 1 ook nog zwanger kunnen worden
Nou wel spannend en schrikken voor jou! Maar gelukkig kan het zwanger worden zeker! Maar uit ervaring hier weet ik dat bijna iedereen hier net zo erg is als wij hoor! Tja, als die wens er eenmaal is he...
Wanneer die wens zo groot is, is NIET er mee bezig zijn onmogelijk. Je lichaam en geest gaan je voor de gek houden en dat kleine beetje hoop laait dan weer helemaal op.. Helaas, ook ik kan je niet helpen. Heel veel succes!
dit zei ik dus ook tegen de gyn, maar die vind dat onzin:S maar goed, wat hij onzin vind is uiteraard niet wat het belangerijkste is, onze wens is indd ook erg groot en als ik er niet mee bezig probeer te zijn dan vraag ik me na 3 weken toch weer af wanneer ik ong. weer mijn NOD heb, en dan ga ik weer rekenen en doen, waardoor je dan weer de dagen gaat aftellen:S ach ja te veel mee bezig of nie ooit zullen we toch wel zwanger worden neem ik aan..
Jeetje, ja tips heb ik ook niet. Ik maak me er namelijk ook schuldig aan. Maar het blijft verschrikkelijk. Er zoveel mee bezig zijn doe je niet bewust en is voor jezelf ook niet leuk. Je maakt jezelf helemaal gek, maar kunt er niets aan veranderen.. Heel herkenbaar. Misschien een kleine tips: blijf het uiten. Hier op het forum en bij je partner en of vrienden/ familie. Heb je wel een goed gevoel bij de gyn dan? Sterkte!
ja dat dan weer wel, het is echt een hele fijne gyn heb hem ook bij de bevalling van mn dochtertje gehad dus is weer wel vertrouwd. al was ik minder blij met zijn opmerking uitraard, maar goed iets onschuldigs waar ik me maar niet te zwwar aan til! liefs
Ik hoor het al, een mannelijke gyn. Niet naar luisteren. Wat je voelt is heel normaal. Ik dacht in het begin ook dat ik helemaal gek werd, maar toen ging ik verder zoeken en alle vrouwen blijken hier last van te hebben. Alleen omdat er meestal niet gesproken wordt over "het proberen" hoor je dat bijna nooit. Je kan het niet uitzetten. De enige tip die ik heb, die voor mij werkt, is: probeer het niet uit te zetten, maar te accepteren dat dit erbij hoort. Iets heel graag willen is niet erg, en je lichaam denkt echt niet: Oh, ze wil het graag, doen doen we het lekker niet. Alle vrouwen, die om je heen zwanger zijn geworden, wilden het namelijk net zo graag als jij. Dus kortom: Je bent normaal!
dank je wel junior1 doet me goed dit te lezen, vandaag hebben de rode duivels zich weer aangekondigd, voel me er zo waardeloos bij.. en dan nog niet te spreken over al mijn vraagtekens.. vind het fijn om te lezen dat bijna al de vrouwen hier er wel last van hebben..
Mooie woorden en ik ben het er helemaal mee eens! @Sabina84, balen zeg dat je nu weer ongesteld bent geworden. ik hoop voor je dat het de volgende ronde raak mag zijn!
dank je wel marjolein, we gaan dr ook zeker weer voor de komende ronde, voel me vandaag de eerste keer na 19 ronde's echt ellendig, terwijl ik dat juist nie moet hebben aangezien er onderzoeken onderweg zijn en ik weet dat ik iig nog zwanger kan worden, maar voel me vandaag maar ach zullen ook mn hormonen wel zijn door mn ongi
hi ik snap wat je bedoelt je kan het niet uitzetten en zeker niet wegstoppen de wens is er altijd. wat bij mij wel helpt is genieten van de kleine dingen en gewoon de dingen doen die je anders ook zou doen (en niet van ik ga niet op wintersport want misschien ben ik dan zwanger. juist die dingen zijn heerlijk om te doen vind ik .) maar ik kan dit allemaal zeggen voor iedereen is het weer anders. liefs luusje