Hi Meis28, Ow dacht is echt al lang wachten zeg! Naar mijn weten heb ik alleen een te hoog prolactine gehalte, de overige hormale waardes uit de bloedtest waren 'normaal'. Ik heb nog geen medicijnen gekregen, maar hoop dat voorgeschreven te krijgen van de endocrinoloog. Is dat niet de gewone volgorde of zit ik ernaast? Ik vraag mij wel af, ik heb jarenlang de Diane35 geslikt of er een verband hiermee bestaat. Ik heb ook het gevoel dat mijn prolactine gehalte daalt aangezien de afgelopen keren mijn cyclus ook telkens terugloopt (als is daar deze keer weinig van te merken...). Heb jij of heeft een van de andere meiden hier ervaring mee? Ps. Leuk Spanje! Hoe ben je daar terecht gekomen?
Oh ja dat zou kunnen! Mij heeft de huisarts/gynaecoloog de medicijnen gegeven en zei dat als het nog niet beter zou worden, ik naar een endocrinoloog kon. Maar dat zal wel overal anders gaan . Ik heb cabergolina gekregen en na een maand was mijn waarde van 28,25 naar 1,97 ofzo gedaald (super laag nu vind ik maar schijnbaar was dat ok haha).. Dus heeft echt al goed gewerkt. Ik moet het blijven slikken tot ze weten waar al die stoornissen door komen, dmv een mri scan.. Ik heb toevallig ook jarenlang de Diane geslikt! Van m'n 17e tot m'n 23e geloof ik. Daarna bedacht ik me dat het al wel erg lang was dat ik die zware pil slikte en besloot een lichte/normale te vragen..had toen een tijdje stediril 30. Rot pil want kreeg steeds infecties! Toen een tijdje yasmin maar die was erg duur en daarna marvelon (waar ik later ook een heel krantenartikel over las dat ie slecht is). Uiteindelijk hier in Spanje nog een paar maanden een andere pil gehad en toen ben ik gestopt. Geen idee of het met de pil te maken heeft dit allemaal maar ik heb er wel echt m'n twijfels over! Of het gehalte vanzelf terugloopt geen idee, maar denk t eigenlijk niet zo snel.. Jouw waarde is maar licht verhoogd geloof ik want dat was mijne ook. Ik heb mijn man leren kennen toen ik hier stage liep en zijn nu 4 jaar samen. Twee jaar geleden ben ik hierheen verhuisd en hebben nu plannen deze winter naar NL te verhuizen. En hoe ben jij in Amerika terecht gekomen? Ook leuk! Wat waren jouw cycli na het stoppen met de pil?
Ja ik hoop dat ik medicijnen krijg, dat geeft goede resultaten als ik het zo lees. Ben reuze benieuwd! Ik heb ook een uitstrijkje gehad hier, ze vonden het reuze bijzonder dat ik dat nog nooit gehad had (28 jaar, dus in NL nog niet gehad). Hier kwam niets uit. Ik ben gestart met de Diane35 toen ik 15 was en tussen door heb ik 2 jaar een mirena spiraaltje gehad. Ook omdat ik had bedacht dat ik maar eens met wat minder hormonen toe moest kunnen. Ik vond dat echt fantastisch, enige was dat mijn huid weer slecht werd en dus weer terug gegaan. Nu heb ik daar natuurlijk spijt van, maarja doe er weinig meer aan. Er is nu helemaal niets mis met mijn huid, dus waar ik mij toen druk over maakte... Bijzonder dat we dus zo ongeveer hetzelfde hebben gehad/gedaan. In maart 2013 ben ik gestopt met de pil. De eerste keer ben ik na 150 dagen ongesteld geworden, toen na 111 dagen en de laatste keer na 46 dagen. Nu ook alweer dag 44... nog geen enkel teken. Nee ik weet inderdaad dat ik net 2.5 punten boven het maximum zit (het maximum ligt (23.3) hier lager dan in NL denk ik). Mijn huisarts gaf ook aan niet exact te weten in welke mate dit te hoog was, maar wilde graag het zekere voor het onzekere nemen en heeft dus die referentie naar het MRI centrum en de endocrinoloog. Haha voor mij is ook de liefde aanleiding om naar Amerika te gaan. Al is mijn man een nuchtere Hollander die een baan aangeboden kreeg in Amerika en wij hebben samen besloten die kant op te gaan. Het bedrijf waar ik werkte heeft mij besloten voor 2 jaar uit te zenden, dus het plan is om na 2 jaar (nu nog 1 jaar) van San Francisco terug naar NL te verhuizen. Wat is jullie reden om terug te verhuizen naar NL? De economie? Ik hoop dat je snel een MRI kan krijgen en meer komt te weten!
Hihi leuk hoor! Maar dan ben je dus nog bij hetzelfde bedrijf in NL als het goed is? Dan is het ook makkelijker terug te komen met een kleintje, als je verzekerd bent van werk ik moet weer helemaal opnieuw beginnen straks in NL. Heb hier net een vast contract en manlief heeft dat dus ook. Maar de economie idd geeft ons hier weinig mogelijkheden voor de toekomst en we zitten in een vakantie gebied waardoor we alleen werken in het hoogseizoen. Heerlijk hoor maar mochten we in de toekomst weg willen zal het misschien moeilijker gaan omdat we dan ook ouder zijn! Ben benieuwd wat er uit jouw mri komt! Ik ga volgende week of over twee weken toch even terug naar de ha om te vragen of ze het niet wat op kunnen laten schieten want voel me lichamelijk gewoon niet goed. En daardoor geestelijk ook niet. Je blijft ook maar malen wat er nou aan de hand is! Ook al is het niets ernstigs, je wil toch weten wat er aan de hand is.. Bij mij maken ze dan ook nog een echo van m'n schildklier omdat die dus te traag was (nu redelijk onder controle met de medicijnen). Haha ja ook mijn eerste pap uitstrijkje, morgen dus de tweede omdat die vorige een vreemde uitslag had. Dus hopen dat alles goed komt. Waren jouw eerste menstruaties na de pil ook zo kort en licht? Mijne wel.. Weinig bloed en maar 3 dagen ofzo.. Was meer bruinig oud bloed ofzo (bah!).. Dus achteraf gezien weet ik niet eens of het wel een cyclus was wat ik had hihi..
Ja ik heb daar wel mazzel mee inderdaad. Als ik terugkom heb ik mijn oude baan nog, ben officieel ook gewoon nog in NL in dienst (expat). Niets houdt ons tegen om er niet voor te gaan dus. Spannende en stoere stap hoor om je heerlijke leven daar nu achter te laten, omdat jullie weten dat het op de lange termijn waarschijnlijk beter is. Is het voor jullie relatief eenvoudig om een baan te vinden in NL? In jullie sector? Ik kan mij heel goed voorstellen hoor dat je de vaart erin wilt houden. Er is toch iets niet helemaal goed, dus dan ga je malen inderdaad. Ik heb dat ook hoor. Ik hoor mijn vader vroeger nog zeggen, nou ik hoefde alleen maar naar je moeder te kijken en ze was zwanger. Tsja... ik dus niet. Hopelijk luisteren ze naar je en wordt er actie ondernomen. Is toch heel rot als je slecht in je vel zit. En de uitslag van het uitstrijkje, dat is echt vervelend zeg. Dat maakt je echt onzeker! Wel even laten weten als je de uitslag hebt he? Nee ik ben wel echt ongesteld geweest. Daar is geen twijfel over mogelijk. Ik ben heel heftig ongesteld. Ik kan echt niet toe met 'normal' OB's, dan gaat het niet goed haha. Het lichaam is toch maar iets geks he? Hoe merkte jij dat je schildklier traag werkt? Is dat iets wat ook uit bloedtesten komt of kan je dat zelf ook merken? Ik las dat het vaak met elkaar samenhangt toch? Een afwijking in de schildklier en een te hoog prolactine gehalte.
Ja dat kan idd zeker met elkaar te maken hebben en dat dachten ze ook in mijn geval. Maar heb toen toch medicijnen gekregen voor een maandje en toen was t prolactine gehalte dus al sterk gedaald! Het kwam idd uit m'n bloedtest naar voren dat m'n schildklier te traag was. Daarnaast dus dat prolactine en ook testosteron te hoog. Is zeker vervelend die onzekerheid. En heb ook gewoon allerlei klachten waarvan ik gewoon niet weet of het nou door dat testosteron komt, m'n schildklier, zit t gewoon tussen m'n oren?? Hahaha wat jouw vader zei over je moeder: bij ons precies zo! M'n moeder was super snel zwanger. Verder zijn er bij mij in de familie wel overal kinderen gekomen zegmaar en ik geloof ook zonder problemen. Maar dat weet je natuurlijk nooit helemaal zeker.. Leuk dat jullie daar nog een jaar zitten! Wij zijn dus van plan na de zomer langzaam richting NL te gaan, eerst eens werk zoeken..! Ik heb een bachelor in business administration en zit nu in de hotel branche wat ik erg leuk vind. M'n vriend heeft helaas geen diploma's en is kok, ook spreekt hij geen Engels en Nederlands dus ik hoop maar dat dit ook goed komt! Probeer wel al wat met hem te oefenen Wanneer heb jij ook alweer je mri?
Hi meiden, Welkom usa. Tijd geleden alweer en zo te lezen houdt het toch een ieder bezig. Mij ook hoor ondanks dat ik gewoon moet afwachten. *nog 6 weken* ben aan het aftellen tot mri. En dan hopen dat mijn prolactinoom geslonken is. Heb zelf gelukkig geen hoofdpijn meer dus dat het wat doet (de medicijnen) daar twijfel ik eigenlijk niet aan. Verder weinig nieuws hier. . Hoop dat jullie gauw meer horen...
Hee rantje, ja jeetje jij bent ook al even aan het wachten. Was de vorige keer met het bloedprikken de waarde al verbeterd? Of ga je tussendoor nog een keer prikken? Mijn waarde is na die maand cabergolina onwijs gedaald. Toch moet ik door blijven slikken (0,5 Mg per week) tot ze weten wat er aan de hand is. Ik wacht al sinds eind november op een oproep voor een mri, maar dat schiet maar niet op. Erg vervelend.. Krijg over 10 dagen een echo van m'n schildklier, eens kijken of daar vast wat uit komt want dat wachten is wel erg irritant. Nu gaan we voorlopig nog even niet voor een baby helaas, we hebben besloten na de zomer waarschijnlijk te verhuizen naar NL! Dus dan komt het niet goed uit net zwanger te zijn ofzo, als we alles daar moeten opbouwen. Wel jammer maar t komt ergens ook 'wel goed uit' nu toch die onderzoeken allemaal nog lopen en m'n gezondheid het niet toelaat.
Wat vervelend meiden dat jullie zo lang moeten wachten. Heel frustrerend!! Wel goed te horen Rantje dat de medicijnen voor je gevoel goed hun werk doen. Ik ben volgende week maandag aan de beurt. Mijn arts wilde dat ik eerst een MRI zou laten maken voordat ik naar de endocrinoloog ga. Ik ben wel erg benieuwd hoe dat gaat allemaal. Ik begreep dat je ook contrast vloeistof toegedient krijgt? Jullie ervaring? En jij bent dus wel een prima diploma Meis om aan het werk te gaan in NL. Er is altijd behoefte aan administratieve krachten toch? Altijd interessant spanjaarden die NL'se gaan praten . Mijn man heeft ook een aantal collega's die het aan het leren zijn, maar als je je echt inzet lukt het zeker!
Meis28, leuk om idd weer naar nl te verhuizen. En ja stel dat je wel voor een baby zou gaan. Je weet nooit hoe lang t duurt. Wij zijn vorig jaar maart gestopt met t idee duurt het nog een jaar ook goed.. En nu zie je maar loopt anders dan gedacht. Kan Nog altijd lang duren. .. maar ik snap dat je de boel op de rit wil hebben ja. Usa Ik heb ervaring met contrastvloeistof ja. Eerste x ook gehad afgelopen september. Straks in april weer. Ik zag er als een berg tegenop maar uiteindelijk merkte ik er niets van. .. Dus nergens voor nodig. Moet gewoon stil liggen en vloeistof gaat na paar minuten je lichaam in via infuus binnenkant elleboog. Ik voelde t niet. . Hoop dat je daarna ook iets meer duidelijkheid hebt allemaal. Zal de volgende x niks zeggen over geen hoofdpijn meer want gevolg is hoofdpijn :-D Haha. Zal zijn werk wel doen denk ik maar. Trouwens meis kun je in nl ook geen mri regelen?dat je van de zomer hier erin kunt. .Is sneller dan daar. .. Dat je arts dat doorsluist naar nl oid? Groetjes
Ik geloof dat de MRI wel mee moet vallen USA baby, leuk is anders maar pijnlijk zal het denk ik helemaal niet zijn, dus dat scheelt een hoop!! Ik denk niet dat ze mij via hier kunnen doorsluizen naar NL om de MRI te laten doen.. Ik ben niet meer verzekerd in NL omdat ik geen NLs staatsburger meer ben en hier heb ik zorg via de staat (via mijn werk). Het is dus zorg die iedereen krijgt en vanwege de crisis hebben ze momenteel weinig specialisten in dienst etc. en duurt alles dus langer. Ik kan hier wel een prive verzekering nog nemen maar dat kost zo'n 70 euro per maand en dat vind ik toch zonde omdat ik het in principe al gratis heb. En ik denk niet dat het zo super veel uitmaakt qua snelheid.. Maar ik ga volgende week denk ik even naar de HA om gewoon aan te geven dat ik me niet goed voel en dat ik het erg vervelend vind zo lang te moeten wachten. Ik begin ook over 1,5 maand weer met werken en wil dan gewoon fit zijn! Weet niet of het wat helpt maar probeer het gewoon hihi.. Ja ik baal best wel dat we nu dit plan hebben om naar NL te gaan, want nu staat de kinderwens als het ware even een paar maanden op hold.. Ik had al gedacht dat ik zwanger zou zijn of al een kindje had rond deze tijd! Dan waren we natuurlijk ook nog wel even gebleven. We vinden het heel moeilijk om deze keuze te maken maar denken wel dat het beter is voor onze toekomst. Nu kan het nog en nu kunnen we makkelijker verhuizen/baan zoeken dan wanneer er een kleine baby bij is! We twijfelen wel soms nog hoor, dat we zeggen: Of zullen we nog hier blijven? Maar ja dan moet je een paar jaar later met een kind dus verhuizen. Nu is het plan dus na de zomer (eind oktober zijn we klaar met werken) richting NL te gaan en wat proberen op te bouwen. Hoop dat dat snel gaat en dat we dan snel een kindje kunnen maken!!!
Even mijn reactie op de mri ervaring. Ik heb er in totaal 2 gehad en was bij de eerste erg nerveus, bang voor het benauwde. Je mag geen kleding aan die metaal kan bevatten (dus geen spijkerbroek of andere boreken ket knopen e.d, dus iets van een joggingbroek) en ook geen beugelbh, make up en sieraden. Je gaat dan liggen, krijg je een kussen onder je knieën en wordt het infuus aangelegd. Even een prikje aan de binnenkant van je arm. Dan krijg je een koptelefoon op (met muziek, maar hoor je bijna niet door de herrie) en een kooi over je hoofd waar je wel doorheen kan kijken. Ik had een spiegel, maar heb het hele onderzoek mijn ogen dicht gehad Dan word je naar binnen gereden en begint het onderzoek. Je mag absoluut niet bewegen, hoesten enz. Dan hoor je heel de tijd brommende tonen, en korte snelle tikken. Die kunnen wel heel hard zijn. Bij mij gaven ze aan wanneer het vloeistof werd ingespoten, maar voelde je bijna niet. Na ongeveer 40 minuten ben je klaar. Het doet geen pijn en probeer je te concentreren op leuke dingen. Bedenk vooraf waar je over wil liggen fantaseren. Dat geeft wel afleiding. Het is absoluut geen fijn onderzoek, maar ook echt niet zo heel erg en het is fijn dat je djs lichamelijk er verder niets van merkt of voelt. Succes hoor! Hoop dat ik een beetje duidelijk ben geweest en heb kunnen schetsen hoe het kan gaan. Kan ook overal wel anders zijn natuurlijk. Liefs
Dankjewel Billie! Hoe gaat het met je? Geniet je van het zwanger zijn? Klinkt inderdaad helemaal niet zo leuk maar inderdaad fijn dat je verder lichamelijk geen pijn zal lijden want dat vind ik eigenlijk nog erger..
Het gaat erg goed met me en zwanger zijn is nog steeds elke dag een feestje. Nee het is niet fijn en idd is lichamelijke pijn erger. Wat dat betreft vond ik follikelmetingen erger en minder fijn. En dat moet vaker helaas... Sorry trouwens voor mijn tikfouten maar dat gebeurt meer op de tablet..haha.. En begrijpelijk trouwens meis dat jullie de kinderwens nu even op pauze hebben gezet. Maar begrijp ook je dubbele gevoel hierbij!
Mooi om te horen Billie! Ben je ook al bezig met de babykamer/naam etc? Hoe gaan die follikel metingen? Ik denk dat als we meer weten over mijn gezondheid, we dan beslissen wat we gaan doen. Het kan best zijn dat we uiteindelijk wel hier blijven wonen, we vinden het zo ontzettend moeilijk de keuze te maken. Het is hier ook zo heerlijk, pfff! Ik sta ermee op en ga er mee naar bed !
Ja allemaal druk mee bezig. De naam hadden we al ver voordat ik zwanger raakte dus toen we zeker wisten dat we een jongen kregen lag dat al vast. Kamertje ook mee bezig ja. Nog 2 weken tot de meubels komen! Zin in! Die metingen worden om de dag gedaan vanaf een bepaalde dag in je cyclus. Dag 12 dacht ik. Dus best intensief en vaak naar het ziekenhuis. Dan met een inwendige echo gaan ze de eiblaasjes zoeken.en soms zitten ze dieper en moeten ze een beetje duwen. Dat is van binnen niet echt een lekker gevoel. Ook niet pijnlijk hoor. Maar steeds zo lekker genant met je benen wijd...maar went ook wel weer. Heb okk een keer een samenlevingstest gehad waarbij er een beetje slijm van je baarmoeder wordt weg geschraapt. Dat was wel pijnlijk. Maar ik hoop dat dat jullie allemaal bespaard blijft. Ja lastig die keuze..heb je voor jezelf een deadline voor wanneer je wil beslissen? Maar misschien de voor en nadelen goed afwegen? Maar zo heb je heel wat aan je hoofd he!
Jaa leuk joh!! En heb je verder kwaaltjes of gaat t allemaal prima? Ja het lukt me nauwelijks de voor en nadelen af te wegen want dat zijn er veel en sommigen wegen zwaarder dan anderen etc Pff... Als ik nu echt naar m'n hart luister wil ik hier nog blijven en gewoon doorgaan met ons leven, baby'tje erbij hopelijk.. We hebben hier nu alles opgebouwd samen en als we zo naar NL gaan moeten we weer helemaal vanaf 0 beginnen. Nu weet ik wat we hebben en hoe we het kunnen doen etc als er een baby'tje komt mbt werk etc. Op den duur wil ik wel terug maar misschien pas over 3 jaar ofzo.. Weet alleen niet of het dan te doen is met een kleintje! Maar goed niet te ver vooruit denken anders word ik gek! . Wel jammer dat m'n familie in NL is en er staan nog allerlei leuke baby meubeltjes enzo van m'n familie van vroeger (gietijzeren ledikantje etc)!
Ow bedankt Billie, ik wist echt niet dat ik bepaalde kleding niet aan mocht etc, dus goed dat je dat hebt aangegeven. Ik zal fijne kleding aantrekken zonder ijzeren delen. Ze gaven inderdaad aan dat het ongeveer 45 minuten zal duren. Ben erg benieuwd. Ik houd niet erg van kleine ruimtes (wordt om onduidelijke redenen altijd misselijk in een toilet in een hoog gebouw), dus ben benieuwd hoe ik zal reageren. Ik zat nog te denken om mijn man mee te nemen, maar heb het idee dat hij maar weinig voor mijn kan betekenen, aangezien ik toch echt alleen die machine in moet. Hoe hebben jullie dat gedaan? Gefeliciteerd met jullie zwangerschap Billie! Super leuk!! Ik hoop zo dat wij over een paar maandjes ook zulk goed nieuws hebben! Lastige situatie Meis! Lijkt mij allemaal erg spannend en ik weet inderdaad hoe lastig het is om straks alles weer opnieuw te moete opbouwen. Wij hebben het er samen ook wel vaak over hoe het nu moet als we weer terug zijn in NL. Ik heb wel besloten dat er nooit een perfect moment is om te beginnen aan kinderen. Het is nu niet ideaal omdat we in het buitenland zitten, ver weg van familie etc, maar in NL zal het het eerste jaar ofzo ook niet ideaal zijn omdat je net weer begonnen bent met een andere baan, je een nieuw huis hebt etc. Dit heeft ons doen besluiten het gewoon maar te doen. Wie niet waagt wie niet wint..
Usababy; ik had de eerste keer ook mijn man mee, omdat ik het ook spannend vond. Hij mag alleen niet mee de ruimte in i.v.m. de straling. De personen die de mri doen zitten zelf ook in een apart hokje en zitten er ook niet bij (net als bij het maken van een röntgenfoto) dus mijn man zat in de wachtkamer te wachten en kon en mocht er dus helaas niet bij. Probeer rustig op je ademhaling te denken..een melodietje op de herrie te verzinnen, leuke dingen te bedenken die je later die dag gaat doen, wat je gaat eten die avond...en elke minuut is er weer eentje minder.en wellicht valt het je wel mee. Meis;mijn vader zegt altijd..doe wat je hart je ingeeft. En eigenlijk weet je dus oom al wat je het liefste zou willen. Dus waarom dan nog langer twijfelen is makkelimk gezegd hoor vanaf een afstand, maar ook lekker genieten van hier en nu en niet teveel piekeren. Wie dan leeft wie dan zorgt toch? Ik heb totaal geen kwaaltjes. Soms wat zere ribben en af en toe wat steken. Maar functioneer prima en als het zo nog 11 weken doorgaat dan heb ik echt een perfecte zwangerschap gehad. Ik hoop ook zo dat jullie dat mooie nieuws kunnen melden ooit hier. Ik weet hoe lastig het is om dat onzekere gevoel te hebben dat je niet weet wanneer dan....maar:keep your head up and your heart strong!
Succes vandaag USA baby! Ik hoop dat het je allemaal mee zal vallen meid. Laat je weten hoe het ging? Hopelijk krijg je ook gauw uitslag. Ik heb morgen een afspraak bij de ha en wil dan toch nog maar weer vragen naar de mri scan.. Weet nog niet zo goed hoe ik dat moet doen.. Zeggen dat ik me niet goed voel? Is deels ook wel waar. Woensdag heb ik een echo van m'n schildklier in t ziekenhuis, hopelijk krijg ik daar meteen uitslag van, geen idee! Ja lastig he dat je dan ver weg zit van je familie en stel je raakt zwanger. Ik vind dat wel jammer maar niet mega erg.. Ze kunnen altijd hier komen en ik ben in de winter vrij dus dan kan ik ook gewoon lekker naar NL gaan (jij woont wel wat verder USA baby ). Een vriendin van me die al een kindje heeft zei laatst dat ze dat echt niet zou kunnen en dat ik daar wel eerst goed over na moet denken enzo omdat het een grote impact heeft op je leven en je dan ook dierbare mensen nodig hebt. Billie je hebt ook gelijk hoor, ik denk ook vaak genoeg: geen zorgen om de dag van morgen, er komt altijd wel een oplossing die je nu misschien zo snel niet voor je ziet. Je kan moeilijk je leven daarom stil zetten en ik wil eigenlijk gewoon door met onze wens.. Het is ook niet zo dat we het hier niet goed hebben dus wat dat betreft is hier nog even blijven geen ramp maar ik ben nou eenmaal een enorme twijfelaar en denk overal altijd teveel over na haha.. Spannend wat er komen gaat!