Hoi, Weet niet precies waar ik dit moet plaatsen, dus maar gewoon hier... Ik vroeg me af of er meer vrouwen spontaan zwanger zijn geraakt tijdens en ondanks een vruchtbaarheidstraject. En vooral hoe jullie dit hebben ervaren en verwerkt. Ik was zelf al een paar jaar bezig met vruchtbaarheidsbehandelingen. Heb eerst clomid gehad en toen dat niet werkte ben ik doorverwezen voor IVF. Voordat ik daadwerkelijk met IVF kon beginnen, moest ik eerst nog wat afvallen. Tijdens het afvallen ben ik in ene spontaan zwanger geraakt, had de hoop om uberhaupt zwanger te raken eigenlijk al een beetje op gegeven dus het kwam nogal onverwacht! Ben nu bijna uitgerekend, maar heb de hele zwangerschap eigenlijk als heel surreeel ervaren. Ben uiteraard wel heel blij, maar kan nog steeds zo moeilijk geloven dat ik echt een kindje ga krijgen.... Beetje het gevoel alsof ik aan het dromen ben en elk moment wakker kan worden.... Dit alles wordt ook nog eens versterkt doordat ik in het begin last heb gehad van extreme misselijkheid met 3 ziekenhuisopnames waardoor ik ook al sinds week 7/8 niet gewerkt heb. Voel me dus een beetje in een niemandsland zweven..... Wordt zo een beetje lang verhaal, vraag me dus af hoe jullie hier mee om gaan/gegaan zijn. Ben soms bang dat ik na de bevalling in een enorm gat val omdat alle spanning dan wegvalt. Ben nu nog steeds bang dat het op het laatste moment toch misgaat oid....... Groetjes Rosa
Kom anders eens meepraten in het topic van de walvisclub. Hier zitten dames die zwanger zijn geworden met ivf maar ook meiden die de dans net ontsprongen zijn.
Ken je gevoel. Wij zijn ruim 2 jaar bezig geweest met onderzoeken en zo. Net toen we psychisch de knoop hadden doorgehakt dat het IUI zou worden werd ik zwanger. In het begin alleen maar spannend (had bij mijn vorige zwangerschap bij 11 weken een miskraam), maar toen werd het gek. Vanaf de 20 weken echo merkte ik, dat mijn fixatie op de zwangerschap, die er toch jaren was geweest, weg was. Nu keek en kijk ik alleen maar uit naar de baby. De zwangerschap kan me gestolen worden. Raar he? Dat je jaren naar iets uitkijkt wat natuurlijk eigenlijk het doel niet is. Nu ik al 2 weken iedere dag smachtend uitkijk naar de komst van ons meisje, blijft het inderdaad surrealistisch tot ik haar echt in mijn armen mag sluiten. Maar ook voor jou: wat fijn he, dat het dan toch gelukt is zonder poespas! Gefeliciteerd en ga lekker van de kleine genieten! De kans dat het nu nog misloopt is zo klein, echt waar. Je kunt het allemaal aan dadelijk, daar ben ik van overtuigd.
Je denkt tijdens dat traject idd niet eens voorbij het punt waarop je zwanger wordt, ik tenminste niet. Had er eigenlijk nooit over nagedacht hoe het zou zijn om zwanger te ZIJN. Vind/vond het ook helemaal niet leuk, zooooooo ontzettend misselijk dat ik soms zelfs dacht dat ik het niet vol zou houden, daar ging ik me dan weer ontzettend schuldig over voelen; ik had nu immers wat ik altijd al wilde en dan ging ik dit soort dingen denken. Vond het ook wel moeilijk om ineens over mezelf als moeder te denken en aan mij, mijn vriend en ons kindje als een gezin.... Hoop inderdaad dat als ze eenmaal geboren is, dat het bij elkaar komt. Zullen het snel genoeg merken Kan het me nu wel beter voorstellen, probeer het zeg maar helemaal voor me te zien hoe het is als ze geboren is.... Wel grappig dat we bijna gelijktijdig zijn uitgerekend Hoop dat het voor jou ook snel komt! Thnx trouwens voor de opbeurende woorden!
Hier nog 1! 9 maanden geen menstr of eisprong, toen 6 maanden aan de clomid, wel alle 6 de maanden een eisprong, maar niet zwanger. Toen gingen we in augustus trouwen en 2 maanden daarvoor hadden we zoiets van: bekijk het ff allemaal maar met jullie zooitje en hebben we pauze gehouden. Wij terug van huwelijksreis, donderdag voor de gein getest, want we zouden maandag een gesprek hebben voor iui, en positief.. Nou...m'n bek viel letterlijk open!
Hallo! Hier hetzelfde verhaal! Al een jaar aan het proberen/ dokteren en na diverse iui behandelingen, die niet hielpen, waren we bezig om te starten met ivf/icsi. Alles NOG een keer gecontroleerd; bloed en zwemmertjes (we moesten naar een ander zkh voor ivf), naar de verplichte info avond geweest enz. Afgelopen woensdag hadden we een afspraak met de fertiliteitsarts om onze uitslagen te bespreken en om te beslissen of we voor ivf of icsi zouden gaan. Omdat ik vrij onregelmatig was en al vrij laat in mijn cyclus, had ik 's morgens 'even gauw' een zw.test gedaan. Ervanuitgaande dat het 'toch wel weer' neg. zou zijn.. NIET DUS! 's Middags naar het zkh, nog even een bloedtest gedaan en jaaaa... eindelijk... zwanger en ook nog eens spontaan! We zijn superblij, maar het voelt ook nog wel heel erg onrealistisch. We hadden er helemaal niet op gerekend! xx Roosje
@ Roosje: Gefeliciteerd met je zwangerschap! Kan me goed voorstellen dat het nog erg onrealistisch is. Als het allemaal zo lang duurt en zo moeizaam gaat verwacht je gewoon niet dat het ook nog spontaan kan gebeuren. Heb je je kindje al op een echo gezien? Vinden jullie het trouwens ook zo vreselijk irritant als mensen zeggen: "zie je wel, je bent er even niet mee bezig geweest en dan gebeurd het spontaan." Dan krijg ik echt de neiging om te gaan slaan oid. Groetjes Rosa
@rosao... Jah echt walgelijk vind ik dat! Vooral mn moeder, die zei al van te voren, ooowww dan zul je straks zien... Dan kom je zwanger terug van je huwelijksreis.... Enne moeders heeft wel gelijk gehad...