Na vele topics over huwelijken... vraag ik me eigenlijk af... Zijn er meer vrouwen die ten huwelijk gevraagd zijn en Nee (of nu iig niet) geantwoord hebben?? of ben ik echt zo'n uitzondering... (en dat met een derde op komst..)
Ja Hoe vaak weet ik niet meer, ik denk een stuk of 7-10 keer. Maar dan niet in een relatie hoor Tijdens het uitgaan/terrasje pakken zijn er een aantal keer een paar door de knieen gezakt. Waarom wil jij niet trouwen?
hahaha... mafketel.... Dan heb ik wel meer Nee's achter mn naam.... Nee... bedoel in een serieuze relatie... de vader van mn kindjes...
Mag ik vragen waarom je dat hebt gedaan?.. Ik kan me er in ieder geval geen voorstelling van maken waarom je nee zou zeggen, met de informatie die je geeft..
Heb hier zo vaak over nagedacht.... Zijn iig dingen die ik "schriftelijk" geregeld wil hebben... zo heb ik een eigen huis op naam... bla, bla, bla... maar dat is te regelen met huwelijkse voorwaarden.... dus zou geen probleem zijn.... Heb dus zitten denken, dat dit misschien komt dat ik een "negatief" beeld heb van het: huwelijk.... (?) ouders gescheiden toen ik net 6 was.... oorlog... moeder hertrouwd... hoop gezeik.... nouja IK weet t dus eigenlijk niet..... Vandaar ook dat ik me afvroeg of er meer zijn.... maar volgens mij ben ik een eenling... wat trouwens wel sneu... vriendlief had in de tuin een groot hart getekend met stoepkrijt van zoontje... met DE vraag erbij gezet.... en het enige wat ik kon mompelen... "nu iig nog niet"....
hmmmzz als n verloveringsring in je brievenbus en n smsje als aanzoek geldt dan kan ik me ook in je rijtje aansluiten!
Heb weleens nee gezegd inderdaad , maar was niet heel officieel alleen zei hij dat hij graag met me zou willen trouwen maar ik zag hem absoluut niet als de man met wie ik mijn leven wilde delen Dus ik zei , nee ik wil niet trouwen , dat is niet mijn ding .... niet veel later uit elkaar gegaan ... Als ik serieus met iemand zou zijn zou ik wel de gok willen wagen overigens
zo'n idioot grote ring met n echte diamant grote ook nog! was van me ex hij dacht daarmee alles goed te kunnen maken Sucker! ga ik binnekort lekker van shoppe met jayla
Yup! de eerste 3x wel. Maar de 4e keer ja gezegd (was toen zwanger van Wendy). Rede: Traumatische echtscheiding gehad voor ik hem leerde kennen. Was er niet klaar voor denk ik.
Moet eerlijk zeggen dat ik het heel sneu vind voor je vriend, en snap best dat hij er eventjes klaar mee is (niet met de relatie hoor maar met jou
Dat dacht ik eerlijk gezegd ook al. Wat zou hij zich rot hebben gevoeld toen hij je vroeg. Maar als het goed is hebben jullie het er toch wel over gehad in jullie relatie? Ik neem toch aan dat hij wel wist dat je liever nog niet wilde trouwen? Je moet het natuurlijk helemaal zelf weten maar ik vind het wel een beetje sneu voor je vriend. Zelf heb ik het overigens niet meegemaakt. Ik heb mijn man ten huwelijk gevraagd en hij zei gelukkig ja!
Ik heb mijn man ten huwelijk gevraagd. Nou ja, ik heb op een zeer onromantische plek (terwijl we vanaf de parkeerplaats naar de supermarkt liepen) gezegd "Zullen we na de vakantie onze verloving maar eens bekend maken?" Man: en hij stotterde er iets bij. Anyway: hij wilde niet. Volgende dag was ik tòch verrast toen hij, bovenop een berg met super uitzicht, op één knie ging en mij heel romantisch ten huwelijk vroeg. Ik had me altijd voorgenomen om heel melig eerst "nee" te zeggen. (geintje) Maar nu was ik helemaal emo en kwam het niet eens in me op om nee te zeggen. Haha. Maar goed: wij waren al heel lang samen en ik was er ook echt klaar voor. Ook nooit iets traumatisch meegemaakt op dat gebied (ouders nog bij elkaar, zelf nooit eerder getrouwd geweest) dus dan stap je er toch makkelijker in. Mocht het de bange dames geruststellen: Je hebt gewoon een heerlijke dag en daarna verandert er echt HELEMAAL NIETS.
Hahahaha, nee idd. Toen wij net getrouwd waren vroegen ook echt zoveel mensen "En hoe bevalt het getrouwde leven?". Uuuuhhhh, nou gewoon, hetzelfde als het niet getrouwde leven...Wij waren al 8,5 jaar bij elkaar toen we trouwde en woonde al 3,5 jaar samen, dus in dat opzicht is er idd helemaal niets veranderd. Ik heb dus ook geen nee gezegd. Mijn ouders zijn ook gescheiden, maar heb daar totaal geen negatieve asociaties mee. Maar dat is wellicht ook afhankelijk van hoe de scheiding is verlopen en hoe de nasleep van de scheiding is geweest. Ik begrijp uit het verhaal van TS dat het bij haar ouders een behoorlijk drama is geweest en kan me voorstellen dat je daar toch een knauw van krijgt. Overigens denk ik wel dat je de situatie van je ouders los moet zien van het huwelijk an sich. Het is niet leuk hoe het allemaal met je ouders gelopen is dat geloof ik direct, maar dat zegt natuurlijk helemaal niets over een eventueel huwelijk van jezelf.
Nope, tot je uit elkaar gaat En daarom wilde ik dus nog even niet met mn huidige man. Maarja als je er al voor kiest om kindjes te krijgen samen zit je toch "aan elkaar vast" voor het leven want je zal altijd met elkaar te maken hebben. Dus was die rede niet meer zo aanwezig voor mij. Kan hooguit een groter gedoe zijn om apart te gaan wonen. En als ik er rationeel over nadenk denk ik niet dat er weer het zelfde zal gebeuren als de eerste keer (ex werd erg controlerend, hield me zelfs via internet in de gaten, was HEEL handig met computers nml, bleek manisch depressief en was waarschijnlijk hoog functionerend autist en na de scheiding heeft hij zich van het leven beroofd....zo iemand kom je geen 2e x tegen, toch?)
Ja ok, maar jij hebt zélf in de situatie gezeten (pffff en wát voor situatie ). Ik kan me voorstellen dat je je dan bij een volgend huwelijksaanzoek wel even achter je oren krabt. Maar ik begrijp dat jij uiteindelijk toch ook weer overstag bent gegaan .
Mijn ouders zijn ook gescheiden. Mijn moeder zelfs twee keer. Van mijn vader vond ik wel erg, maar van haar tweede man: daar was ik heel blij mee, want dat was een l*l van een vent. Mijn zus is ook na 3 jaar huwelijk gescheiden van haar man, omdat ze haar huwelijk niet spannend meer vond en ze (vermoedelijk) verliefd was geworden op een andere man. Maar ondanks dat die familieleden gescheiden zijn, en hoe rot dat ook allemaal was en hoe moeilijk ik het er ook mee had: ik wilde zelf wel heel graag trouwen. Ik was en ben zo verliefd op mijn mannetje, dat ik niet anders wilde als zijn vrouw zijn. En we maken er het veste van. We zijn nog steeds helemaal happy de peppie met elkaar.
ik ben niet ten huwelijk gevraagd omdat ik vanaf dag 1 duidelijk heb gezegd dat ik NOOOOOOOOOOIT meer trouw. ik geloof niet meer in voor altijd en ik vind het ronduit belachelijk dat er bakken met geld tegenaan gesmeten moet worden om asjeblieft te mogen trouwen. af en toe prutteld hij nog steeds en af en toe probeerd hij het wel via een omweg. maar het is en blijft NEE! we hebben een samenlevingscontrakt en alles van het huis en de kinderen is netjes geregeld tot en met testamenten aan toe. maar dat hele circus wil ik niet meer, nooit meer.
Mijn ouders zijn ook gescheiden. Moeder opnieuw getrouwd en dat huwelijk was in het begin ook erg moeilijk. Toch wilde ik zelf juist erg graag trouwen, omdat ik anders bang was mijn mannetje kwijt te raken... Het kan dus ook de andere kant op slaan. Het duurde mij veel te lang voor hij mij vroeg! Haha. En ik mocht absoluut zelf niet vragen, dan zou hij 'nee' zeggen en denk ook dat het goed is als de man deze eer heeft...