Ik kan TS best begrijpen hoor! Ik ben er ook 1tje van gescheiden ouders die letterlijk elkaars bloed kunnen drinken ( nu nog en ze hebben elkaar al jaaaaarrreeeeen niet gezien ) En ik heb ook altijd geroepen ik ga nooooiiittt trouwen echt niet bah want kijk mijn ouders hoop gedoe dat wil ik niet! Toen mijn ex me ten huwelijk vroeg heb ik dus ook echt NEE gezegd ik wilde het niet het had voor mij geen extra waarden... Maar toen kwam mijn huidige vriend in beeld.. Die vroeg het en heb gelijk huilend jaaa gegild ben super blij en helemaal niet bang.. En tsjah je weet nooit van te voren of je uit elkaar gaat of niet maar vind dat geen reden om niet te trouwen
Nou het was de bedoeling om te gaan trouwen, vriend heeft mij ook gevraagd en heb eigenlijk JA gezegd maar nu maanden later hebben we toch besloten om het niet te doen. Is iets gebeurd waardoor ik het niet zie zitten. Eigenlijk wilde ik nooit trouwen maar zouden we het alleen maar doen voor het papierwerk maar nee het voelt niet goed en wil het gewoon niet dus wij gaan niet trouwen. We gaan het op een andere manier regelen!
Als het een serieuse vraag is en je houd van je partner dan zou ik niet echt kunnen bedenken waarom je nee zou zeggen. Ik ben vorig jaar Juni op de stijger van het Garda meer gevraagd en ik hoefde er echt niet over na te denken
Even voor de duidelijkheid... mijn vriend wist dat ik iig NOG niet wilde trouwen..... maar wellicht dacht hij (paar maanden later) dat als hij me zou vragen ik wel overstag zou gaan (??!!). Voelde me dus ook " voor het blok gezet".... Hebben daarna ook nog ff goed gepraat..... Voor mij hoeft al die "poes pas" rondom een huwelijk trouwens ook niet.... wat ben ik onromantisch... hahahahaha...
Hi Seth Het huwelijk heeft voor mij ook niet zoveel betekenis. Het feest en het ja-woord bedoel ik dan he... Heeft bij mij ook te maken met de scheiding van mijn ouders. Die gingen uit elkaar na 20 jaar huwelijk, en 2 kinderen. Dus wat zegt zo'n ja-woord nou helemaal? Het is een belofte die veel mensen helemaal niet waar kunnen maken. Als ik een paar duizend euro over zou hebben, zou ik er liever een mooie reis van gaan maken met mijn gezinnetje. Dat heeft voor mij meer betekenis dan 1 dag waarop iedereen komt zuipen en eten op mijn kosten (even kort door de bocht gezegd). Maar als mijn vriend me op die manier (zoals jouw vriend) ten huwelijk zou vragen, zou ik toch geen nee zeggen. Ik zou het té lief vinden...en het hem ook gunnen. Maar voor mijzelf hoeft het niet. Ik ben al voor eeuwig aan mijn vriend gebonden, door de zoon die wij samen hebben. En dat heeft voor mij 1000 keer meer betekenis en diepgang dan een bruiloft.
Vind het wel een beetje zielig hoor.. Volgens mij ga je dan zoooooo ontzettend door de grond wanneer iemand nee zegt op je huwelijks aanzoek... Ik vind het ook altijd héél jammer dat wanneer ouders van mensen gescheiden zijn, ze er zelf ook niet meer in geloven.. T zou bij mij in de oren klinken alsof er dan geen vertrouwen is in 'ons'. Maaarrrr.. Ik heb geen gescheiden ouders! Mijn zus ligt wel in een scheiding. Misschien moet ik eerst in zo'n situatie zitten , ik kan me er alleen nu niks bij voorstellen.. Dus ik oordeel over niemand hoor!
Voor mij ook niet...dat geregel, georganiseer en gestress maandenlang, al die ogen die de hele dag op je gericht zijn, dat gezeik van de familie (als die komt, komt die niet, etc.). Neh...geen trek in! Wij zijn gewoon romantisch op een andere manier (moet ik wel effe diep nadenken op welke manier dan...hahah)
hahaha .... nou daar zijn mn vriend en ik het er al niet over eens.... ik zou ook liever andere leuke dingen van het geld... dus als ik zou gaan trouwen... hup tekenen.. en met naasten uiteten ofzo... mijnheer zou een groot feest willen.... en dan ook echt groot!! met idd met van die ééndags-zuipers... Vind idd de kinderen een vele beter "verbond".... en misschien is het alles wel bij elkaar... ik ben namelijk al verloofd geweest...hoefde ik niet over na te denken, met mijn vorige partner, (die overleden is).... dus wellicht dat dat ook nog meespeelt... ??
Nee...maar het hangt af van je eigen intentie. Als hij me zou vragen zou ik wel ja zeggen, omdat ik van hem hou en het hem gun. Er is niks mis met je partner iets gunnen denk ik... ook al hoeft het voor jezelf niet zo nodig. Het is niet zo dat ik falikant tegen het huwelijk ben, maar als het er nooit van komt zal ik er geen seconde van wakker liggen. Ik sta er dus een beetje onverschillig tegenover, maar ik zie mijn vriend wel graag gelukkig. Dus daarom zou ik het alsnog wel doen. Als ik stiekem niet verder zou willen met hem zou ik natuurlijk nee zeggen.
Nee, dat lijkt me niet goed. Trouwen moet je doen, omdat je het allebei wilt. Tja, ik moet zeggen: mijn man en ik zijn beiden van die romantische zielen, dus toen hij mij vroeg was het: JAAA! (tranen van vreugde, etc). We waren al 10 jaar samen toen hij me vroeg en hebben veel meegemaakt, dus ik wist ook al wel: dit is de man met wie ik oud wil worden. We hebben een bruiloft gehad met alle toeters en bellen en ik moet zeggen, we hebben er van genoten en zijn nog steeds blij met onze keuze. Maar het is gewoon een persoonlijke keuze. Als je het niet wilt, moet je het gewoon niet doen!
Vind het ook iets wat je beiden 100% moet willen.... ga dus niet trouwen om de ander "gelukkig" te maken.... het geluk zit in het "samenzijn"... en niet in het huwelijk.. denk ik dan.. Heb dit dus bij familielid gezien.... die is uiteindelijk nog geen 2 weken getrouwd geweest.... bleek achteraf dat ze eigenlijk helemaal niet wilde..... We zijn trouwens inmiddels ongeveer 7 maanden verder hoor... dan het aanzoek... Hij heeft nu ook gezegd dat ik hem maar moet vragen als ik er klaar voor ben.... Begrijp wel dat het nogal "ongewoon" is.... om nee te zeggen...
Ik snap wat je zegt. Maar ik vind het wel goed van de TS dat ze eerlijk "nee" heeft gezegd en niet uit medelijden voor haar vriend (en dus tegen haar zin) toch "ja"
vind het onzin om te trouwen omdat de ander dat zo graag zou willen! je kan het ook omdraaien waarom vragen als je weet dat diegene niet wil trouwen en op die manier iemand op zn gemoed werken??? dat vind ik egoistischer hoor..
Die snap (altans dat probeer) ik wel. Mijn vriend wil ook niet trouwen. Zijn ouders zijn al vroeg gescheiden, en zijn stiefvader is na 7 jaar ook uit zijn leven verdwenen. Ook heeft hij meer vrienden waar de ouders uitelkkar zijn, dan nog bij elkaar. Hij zegt dan ook " dat papiertje" geeft niet aan dat ik dan ineens meer van je hou. Ik vind het heel jammer, maar respecteer het wel.
Tuurlijk is het sneu voor je vriend maar als hij wist dat je nog niet wilde trouwen een paar maanden ervoor had hij beter eerst voorzichtig kunnen peilen of je er al anders aan dacht ipv weer een huwelijksaanzoek. Dat vind ik namelijk nogal wat.
@seth, ik vind het wel dapper dat je nee hebt gezegd!! Ik hou wel van mensen die to the point komen!! kijk als je ja zegt is het A: om hem gelukkig te maken en B: je liegt nog ook... natuurlijk vind ik het ook heel sneu voor je menneke. Hij had wel iets leuks bedacht ik vind het wel heel schattig. Maar ik kan niet in jou leven kijken, zie hier hooguit een paar argumenten voorbij komen waarvan ik denk tja ze heeft al wel wat meegemaakt... Ik heb ook altijd geroepen dat ik nooit wilde trouwen, sta niet graag in belangstelling en al die kosten zijn meer voor andere dan dat je zelf van de dag geniet want die is zo voorbij. maar sinds ik en mijn vriend elkaar kennen (hij wilde ook nooit trouwen) hebben wel tegen elkaar gezegd dat we dat wel samen willen maar dan gewoon een keer ergens op een mooi bounty eiland met echt alleen onze dierbaarste familie en vrienden... liefs