Bij onze eerste kindje wilde wij het geslacht niet weten, en ik vond het heel bijzonder toen ik moest bevallen en toen pas zag wat het was geworden, ik bleef maar zeggen dat het een meisje is. Nu ben ik weer zwanger en eigenlijk wil ik het nu ook niet weten, maar ben heel erg nieuwsgierig wat het wordt en heb heel sterk het gevoel een jongentje te krijgen, wat ik dan weer graag wil weten of dat klopt. Zijn er meer meiden die bewust gekozen hebben om het geslacht niet te willen weten?
Bij de eerste wisten wij het ook niet. Ik had sterk gevoel dat het een jongen zou worden. Ik vond het heel bijzonder om het niet te weten. Nu de tweede op komst is willen we het ook niet weten. Natuurlijk zijn we wel nieuwsgierig maar we moeten nog een paar weekjes wachten en dan zien we wat het geworden is. Mijn voorgevoel zegt dat het dit keer een meisje is. Ik ben benieuwd of ik weer gelijk heb.
Wij wouden het in eerste instantie ook niet weten, maar hadden ons toch bedacht. Dindsdag hadden wij de geslachtsbepaling, en ik ben echt blij dat ik het gedaan had. Eerst was ik natuurlijk ook blij met de zwangerschap, en wij hadden geen voorkeur al wou mijn man graag een meisje, maar nu is hij apetrots dat we een zoontje krijgen. En het voelt nu zo anders! Ik voel ineens zoveel meer liefde en voel me al echt moeder van ons kleintje, heel gek om uit te leggen. Maar dat had ik ervoor niet zo sterk als nu. En het besef is er nu ook veel meer, ik ben echt blij dat wij een geslachtsbepaling hebben laten doen. Maar dat is hoe ik het ervaar, dat verschilt natuurlijk ook per persoon denk ik.
Wij wilde het niet weten. Maar hij heeft het zelf verraden . Jammer ja optisch wel maar aan de andere kant wel heel leuk dat mijn gevoel gewoon weer gelijk had.
Wij hebben er flink discussie over gehad. Mijn vriend wilde het wel weten en ik niet. Uiteindelijk hebben we een compromis bereikt. Bij onze dochter kreeg ik mijn zin en wisten we het niet. Bij een eventuele volgende zwangerschap, dan gaan we het geslacht wel bepalen alhoewel ik het het liefst niet zou weten.
Wij wisten allebei al vanaf het begin dat we het wel wilde weten. Hebben er ook nooit echt over overlegt. Bij mij is het gewoon een nieuwsgierigheid die ik niet kan bedwingen, ik vind de komende ruim 5 maanden al zolang duren. Dit is tenminste iets waar ik niet op hoef te wachten.
Ik ben ook veel te nieuwsgierig. En het is echt niet zo dat mijn bevalling minder bijzonder was omdat we het wisten bij de eerste. En nu wil ik vooral ook ons zoontje voorbereiden. Hij wil dolgraag een broertje, maar als het een meisje wordt dan kunnen we hem ruim van te voren inlichten. Voor degenen die het wel willen weten. Gaan jullie het dan ook vertellen aan anderen? Wij wel. Geheim houden kan ik niet (ben een kletskous). En ik zou me ook wild irriteren aan al die mensen die dan gaan zitten vissen of raden. Dus ik denk dat ik na de 20 weken echo een buikband ga bestellen met de teskst: hier woont het broertje/zusje van..
@Fietwordtmama, mijn schoonmoeder gaat mee naar de echo, dus die weet het sowieso al. En die is heel slecht in haar mond houden, en verder maakt het voor ons niet zoveel uit als mensen het weten. Dus we vertellen het gelijk aan iedereen. Naam houden we wel voor onszelf.
Wij hebben er toen ook voor gekozen het niet te willen weten. Want ongeacht geslacht, zouden we toch van hem/haar houden. En na 40 weken vonden wij het dan ook een enorm bijzonder moment om erachter te komen wie al die tijd in mijn buik had gezeten. Een meisje dus. Bij een eventuele 2e zullen we het precies zo doen.
Wij zijn zwanger van ons eerste kindje. En ook wij willen het NIET weten. Al ben ik wel heel nieuwsgierig, omdat heel veel mensen zeggen dat het een meisje wordt. Dus daardoor word ik zelf ook nieuwsgierig. Maar wij vinden het leuk om ons totaal te laten verassen.
Bij onze 1e wisten we het ook niet en bij onze 2e die we nu verwachten willen we het ook niet weten. Ik vind het persoonlijk wel speciaal dat je wacht tot na de geboorte en voor ons heeft het gewoon geen toevoegde waarde om het te weten. Kamertje is unisex, ik vind unisex kleertjes wel schattig de eerste dagen en namen voor een jongen en een meisje verzinnen vind ik gewoon leuk.
Pfff lijkt me moeilijk om het niet te willen weten. Ik weet sinds een paar weekjes dat ik een dochtertje krijg, en het is net alsof ik sindsdien pas een hechte band met d'r heb. Ik heb het steeds over 'm'n meisje', maar heel veel respect als je het vol kan houden.
Wij wilden het ook niet weten. Waarom niet? Tjah omdat wij het mooier vonden om naar de bevalling uit te kijken en dan verrast te worden. Anders weet je geslacht al en koppel je ook vast al een naam aan het kindje. En wij zijn nog best wel vaak geswitcht van naam. Mijn gevoel zei trouwens een jongen ik droomde namelijk alleen maar over jongens en mijn voorgevoel klopte. Tuurlijk was ik nieuwschierig maar dat lijkt me logisch. Bij een eventueel volgende willen we het ook niet weten. Tenzij het een tweeling is haha (A)
Ik ben veel te nieuwsgierig om het niet te kunnen weten tot na de geboorte. Het lijkt me mooi als je dat kunt, maar ik vind het ook heel bijzonder om het al eerder te weten. Ik vond mijn gevoel ten opzichte van het kindje in de buik ook echt veranderen toen ik het geslacht wist; niet dat het uitmaakte wat het was, maar het werd nog meer een 'echt' mensje voor mijn gevoel. En de verrassing was er met de geboorte niet minder om voor mijn gevoel; je hebt immers nog geen idee hoe de geboorte verloopt en hoe je kindje eruit ziet. Naam houden we geheim maar het geslacht mag iedereen weten; ik zou persoonlijk niet weten waarom ik moeite zou doen dat te verbergen terwijl het iets is waar ik helemaal vol van zit. Ik schreeuwde het liefst van de daken dat ik een dochter/zoon kreeg. En de naam is bij onze beide kinderen pas laat besloten; we bleven toch een beetje twijfelen. Bij de eerste een paar weken voor de geboorte en bij de tweede eigenlijk pas tijdens de geboorte dat we de knoop doorhakten
Hier weten we het ook niet. Ik wou het wel graag weten, ben erg nieuwsgierig van aard, man wou het niet weten. Bij 20 weken echo was onze kleine zó vreselijk druk, dat echoscopiste al blij was dat ze alle metingen kon doen, haha! Ze zei dat ze wel kon gaan proberen te kijken, maar dat het niet zou lukken óf ons naar huis zou sturen met een twijfelgeval. Toen hebben we allebei gezegt dat het zo goed is, kleine uk gaat ons dus verassen! Heb er wel vrede mee, hoewel ik natuurlijk reuze nieuwsgierig ben, maarja, wie is dat niet naar zn kleine, al weet je het geslacht wel?! Ik heb al 3x gedroomd over een meisje trouwens, haha! Het maakt ons helemaal niets uit, hoewel het wel erg grappig zou zijn als we een jongen krijgen, aangezien stelletjes uit vriendengroep van mijn man allemaal jongens als eerstgeborene hebben! Om die "traditie" voort te zetten is wel erg leuk natuurlijk...