Inderdaad. Vooral je laatste stukje. Laten we het ‘gezellig’ houden! Ik vroeg idd om ervaringen enz. Niet om een mening van iemand mbt dik worden en kosten ed.
Wat een verschrikkelijke eikel die ex van je! Ik denk dat mensen onderschatten wat het met je kan doen. Het kan psychisch echt heel diep zitten. Als ik voor mezelf spreek: ik ben ook niet dik geworden omdat ik overliep van zelfvertrouwen. Dat was al niet veel waard. En op een gegeven moment was ik ook zo zwaar dat ik vaak dacht: Laat maar... het heeft toch geen zin. En daarbij ook enorm schuldgevoel. Geld uitgeven aan mezelf? Aan die lelijke tentkleren zeker? Ik zing graag, maar me aansluiten bij een koor? Voor de lol? Dat kost geld en ik krijg er "niets" voor terug! Dan kan ik beter geld uitgeven om te sporten. Maar dat doe ik ook niet, dus dan ook maar geen koor. In 2016 kwam ik thuis te zitten met een burn-out en zo ben ik bij een psycholoog terecht gekomen. En hoewel we het vooral over andere zaken gehad hebben, kwam mijn overgewicht ook ter sprake. En op een gegeven moment heb ik de knop wel omgezet en lukte het me om af te vallen. Zelfs om geld aan mezelf uit te geven, want sinds kort zing ik bij een koor! Maar er zijn dingen die blijven. Mijn man is de allerliefste man die ik ken. Hij zegt dat hij me mooi vindt en dat hij de hangbuik en tieten niet eens ziet... Het ligt ook totaal niet aan hem. Het ligt aan mij. Er is iets kapot van binnen, wat niet zomaar te lijmen valt. Ik eet niet graag in gezelschap, ik praat niet graag over eten, vorige week gingen we naar center parcs met familie en ik heb eerst een kwartier in de badkamer staan janken omdat ik mijn zwemkleding niet aandurfde, ik loop en zit áltijd met mijn armen over elkaar zodat anderen mijn buik niet zien en ik denk áltijd dat dit het eerste is wat men ziet. Vrijen met het licht aan zal never nooit gaan gebeuren. En ik ben me ervan bewust dat er heel veel oud zeer zit dat echt niet opgelost gaat worden met een correctie. En dat ik ervoor moet sparen, omdat de maatschappij niet hoeft op te draaien voor mijn problemen. En geloof mij, dat ben ik echt van plan. Maar met een modaal inkomen en 2 kinderen en een auto die aan vervanging toe is en een eigen huis, is het uitgeven van zóveel geld aan 1 gezinslid ook niet vanzelfsprekend. Dus dat sparen duurt lang. En ondertussen zie ik mezelf wel elke dag in de spiegel. Of liever: vermijd ik mezelf in de spiegel en denk ik als ik een blik opvang vaak: Gatver! Dus tja... ik geloof dat ik wel begrijp wat je bedoelt.
Je begrijpt inderdaad wat ik bedoel!!! En ik begrijp wat jij bedoelt. Dat is dan wel weer fijn. Wat super naar om je verhaal te horen. Ik herken er veel in. Ik ga per definitie niet naar een zwembad en zelfs met 30 graden heb ik nog een panty aan omdat ik me anders niet prettig voel. Psychisch dan... lichamelijk is het soms echt afzien in de zomer Je hebt gelijk. Veel dingen gaan voor. En duizenden euro’s is voor ons best even sparen. In die tijd zijn er al wel weer andere dingen gekomen die toch voor gaan. Daarbij besef ik me ook wel dat het niet zo is dat je terug in de tijd gaat. Je krijgt niet het lijf wat je had voor het dikker worden en afvallen. Je krijgt een lijf met littekens en het wordt nooit zo mooi als je hoopt. Wil ik wel borstprotheses? Alleen een lift is namelijk niet voldoende. Ga ik niet zitten rommelen in een gezond lijf? Ik heb 3 kinderen straks en wil heel graag oud worden. Zijn siliconen wel de weg die daarbij hoort? Al die vragen denk ik wel over na. Ja... mijn ex was een enorme eikel. Want tot hij deze behoorlijk pittige uitspraken deed vond ik mezelf ook niet de mooiste, maar ik dacht dat hij dat nog wel vond. Omdat het ook met houden van te maken heeft toch? En het waren immers zijn kinderen die mijn buik zo hadden toegetakeld. Het besef dat het dus niet zo werkt heeft blijvende schade aangericht. De schaamte is groter dan wie dan ook kan wegnemen. Ik vind het super naar om te horen dat jij dat ook hebt. Niet alleen richting je man, maar ook gewoon de hele dag door... het beinvloed zoveel! En het speelt allemaal in je hoofd. Best eenzaam. Bedankt voor het vertellen van je verhaal. Vind het toch fijn om te horen. Ook al vind ik het voor jou super naar.
Wat jammer dat 1 man ervoor heeft gezorgd dat je niet kunt geloven dat mannen je niet meer mooi kunnen vinden als je te zwaar bent en wat jammer dat je daardoor zo onzeker bent. Ik ben ook te zwaar (30+), maar loop gerust naakt rond en heb er ook geen enkele moeite mee, mijn man laat mij gelukkig nog vaak merken dat hij mij mooi vindt zoals ik ben. Misschien kun je je huidige vriend ook wat meer vertouwen geven, hij is niets voor niets bij je.
Dames wat heftig om te lezen hoe sommige van jullie zich voelen! Ik word daar echt verdrietig van... Ik heb ook vaak momenten gehad dat ik me schaamde, iedereen heeft wel een oordeel over je. Ik verbloemde mijn echte gevoel wel met grapjes maar wat voelde ik me soms rot. Nu gaat het goed met me, ik ben trots op mezelf dat er zoveel af is en dat veel dingen gemakkelijker gaan. Het zijn de kleine dingen die het doen...ik kan gewoon mee schommelen met mijn dochtertje, ik pas in de glijbaan.. Hoe fijn is dat om zonder na te denken alles te kunnen doen waarvan ik toen dacht nee kan ik niet. Ik ga gewoon in bikini want hé ik mag trots zijn, en jullie ook!