Tja het gezegde "de aanhouder wint" gaat in veel gevallen op, ook in de MMM. Maar ja, wat als je niks meer hebt om mee te werken? Ik kweek het afgelopen halfjaar opeens niet meer dan 1-3 follikels met hoge doses stims. En ja, dan kelderen je kansen tot nagenoeg nul. Doorgaan heeft dan natuurlijk ook weinig zin. Dus prijs jezelf gelukkig als je nog een goed eicelvoorraad hebt zou ik zeggen. Succes allemaal!
Juul weet dat ik voor je duim voor een wondertje!! Je hele verhaal ken ik ja (wie niet ) en ik vind het oprecht kut voor je dat je weer een bbz hebt gehad. Hopelijk komen jullie dromen toch nog uit! Tess hoe is het met je cryo gegaan? Lamaris,mijn eicelvoorraad is niet zo slecht als de jouwe. Twee jaar geleden was mijn amh 1.9 of zoiets. Zal nu wel sterk verminderd zijn. Ik heb ook vrijwel nooit cryo's. Heb jij ook nog geen kindjes? Wij kappen met de hele mmm. Mijn lichaam is moe na al die iui's,ivf's en hormoonbommen. Ikzelf ben het ook moe om telkens ziekenhuis in en uit te gaan. Normaal zeg ik de doorzetter wint maar wij hebben helemaal geen kansen gehad omdat ik een overactief immuunsysteem heb en niet tegen prednison en antibiotica kan. Dan ben je al vrij snel klaar.
Vreselijk als je leest wat mensen om je heen moeten doorstaan om hun liefste wens vervuld te zien worden. Het steeds weer elkaar en jezelf oprapen, de pijn, de hoop, de tegenslagen en de wanhoop. Voor een ieder die het even niet meer weet is het fijn steun te vinden hier. Want naast herkenning vinden, steun vinden en gelijkheid vinden blijft het zo mooi om ook succes verhalen te lezen, de lichtpuntjes aan het einde van de tunnel, om nieuwe kracht te krijgen. Bij ons gaat de weg ook over vele doornen. 9 iui pogingen gehad inmiddels. Drie ziekenhuizen gehad. In het eerste ziekenhuis bleken we de "succes-cijfers" omlaag te halen dus stopte hun na drie pogingen ons traject. In het tweede ziekenhuis was ik bij de eerste poging zwanger..... Bleek een ma. Geheel geen steun vanuit het behandelend ziekenhuis, zakelijk in het ziekenhuis (dichterbij huis) waar de curettage werd gedaan. Doordat ik ook nu weer niet gehoord werd, geen begeleiding kreeg en wij niet mee mochten denken en geen uitleg kregen of antwoorden op vragen op naar ziekenhuis 3. Daar werden we goed gehoord, maar weer iui zonder succes, geen antwoorden of gesprekken om te brainstormen. Mijn man wil geen ivf of icsi, maar hoe nu verder?? Bij elk ziekenhuis wel tegen dingen aangelopen rondom de iui: miscommunicatie met de apotheek, geen meedenken ivm reistijd/inlevertijd, verkeerde potje gekregen waardoor geen inseminatie omdat de klinisch geneticus simpel zegt :" is geen iui potje", geen afspraak krijgen voor een uitgangsecho (via andere plaats van het zelfde ziekenhuis wel gelukt anders geen iui), geen echo krijgen om te zien of je spontane miskraam volledig was of je toch curettage moet over 2!! Dagen, verplicht worden op te hogen met gonal f terwijl je daar op die eenheden overstimulatie had gehad en nu op de "standaard" dosering al bijna op overstimulatie zit EN geen echo krijgen dag erna voor ovitrelle je lijf in gaat, geen antwoorden op vragen mbt verdwenen eitjes, geen kijkoperatie mogen terwijl je het gevoel hebt dat daarmee antwoorden komen, arts weet van wens geen ivf/icsi en zegt dan:" sorry geen inseminatie vandaag. Iui houdt hier op voor jullie en hier is de folder over ivf/icsi en bel maar als je dat wil", dossier wordt niet opgestuurd per post zoals wel afgesproken was en dan moeilijk doen over hem alsnog mailen, ziekenhuis mailt 5(!!!) maanden na iui of poging is gelukt terwijl je daar het dossier had opgevraagd omdat je overstapt en je afmeldde daar als patiënt, je kleed je aan na een echo en terwijl zit de gynaecoloog met een collega te bellen waar je bij bent en ze brand een patiënt genadeloos af (privacy??) en nog een paar dingen. Waar mensen werken worden fouten gemaakt en niemand is perfect dat weet ik! Maar je werkt met mensen, in een zeer delicate situatie...toon dan menselijkheid denk ik dan. Ik hoop dat iedereen, ondanks de tegenslagen, toch de kracht vind om hoe dan ook door te gaan en hopelijk ooit de liefste wens vervuld krijgt