Hallo ff een vraagje. Iedereen uit mijn omgeving zegt dat je er zo min mogelijk mee bezig moet zijn (met zwanger worden). Nou lees ik dat hier ook terug als tips in sommige topics. Ik vind dat erg moeilijk omdat de wens zooooo groot is en ik al langer dan een jaar bezig ben. Heeft iemand tips hoe ik dit los kan Laten????
Niet... M'n man en ik zijn nog niet zo lang bezig, maar ik heb wel al heel lang een enorme wens om aan kinderen te beginnen. Nu die wens eindelijk in vervulling gaat heb ik ook de neiging om er te veel mee bezig te zijn. Ik zou niet weten wat je er aan kunt doen. Misschien een hobby? Koop een goed boek o.i.d. wat je pakt zodra je er weer aan moet denken. Zo probeer ik het wat op te lossen.
Het maakt echtniet uit of je er intensief mee bezig bent. Zorg er wel voor dat jeje ontspant genoeg en bekijk goed tot in hoevere je ermee bezig bent. Als je echt depressieve gevoelens ervan krijgt moet je er wel wat aandoen natuurlijk want dat is niet goed. Maar als je het gewoon fijn vind om ermee bezig te zijn enzo maakt dat echt niks uit hoor!
Er is maar een reden om er minder mee bezig te zijn en dat is dat je daarzelf relaxter van wordt. Vurchtbaarder wordt je er niet van hoor. Dat is echt onzin. Ik ben juist relaxter sinds mijn lichaam niks mee rdoet in plaats van andersom. Ik heb ooit iemand op dit forum horen zeggen dat haar gyn had geantwoord: als dat de oplossing was, zou ik wel een reisbureau begonnen zijn. Meid, ook ik worstel met de hele omgeving. Ik had ervoor gekozen juist open te zijn in de hoop geen irritante vragen te krijgen en dan krijg je juist naar je hoofd dat je er niet mee bezig moet zijn. Het is werkelijk waar nooit goed. Iedereen heeft er een mening over. Mijn tip, gewoon lekker mee bezig zijn, doe vooral wat jij wil.
Ik snap helemaal wat je bedoeld, want je bent er juist wel heel veel mee bezig!! Als eenmaal het 'ik wil zwanger worden' knopje aan is, kun je dat nog maar moeilijk uitzetten Ik vind het wel helpen om er met iemand over te kunnen praten. Ik heb een hele goede vriendin in vertrouwen genomen waar ik al mijn dingetjes aan kwijt kan. Verder schrijf ik het ook wel eens van me af. Pak pen en papier en schrijf alles op wat je kwijt wil. Dat lucht echt lekker op!! Verder denk ik dat het ook helemaal niet erg is om er eens flink over te gaan zitten piekeren. Het is namelijk toch iets waar je op dit moment heel veel mee bezig bent. Maar probeer daarna ook weer aan iets leuks te denken, zodat je ook weer 'ontstrest'. Zoals de vakantie naar Spanje, etentje met collega's, dagje shoppen met je moeder... Wissel het een beetje af met de mooie dingen in het leven! Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Heel veel succes ermee!!
Niet idd. Andere mensen hebben makkelijk praten, maar zo werkt het niet. Ik had kunnen "loslaten" wat ik wilde, maar dan was ik echt niet sneller zwanger geworden! Juist omdat ik er zo mee bezig was zijn we naar de HA geweest voor testen in Januari en toen bleek dat mijn vriend sterk verminderd vruchtbaar is. Dan helpt loslaten echt niet! Inmiddels zitten wij in het traject voor ICSI en hebben we vorige week de terugplaatsing gehad van een embryo. Hopelijk mogen we nu dan toch een kindje verwachten. Loslaten is echt niet voor iedereen weggelegd. Probeer het echter wel samen leuk te houden. Dat is veel belangrijker denk ik! En er samen over praten! Succes! Liefs, RooDje
Gos zo grappig.. Wij hebben werkelijk waar 13 jaar in de mmm gezeten , of nee, eerst zelf geprobeerd en daarna de mmm. Na 12 'bezig' jaar en lange 4,5 jr adoptieprocedure een prachtige zoon gekregen uit China. We hadden nog 1 rietje over van de donor, en wilden die even opmaken (omdat ik wel zwanger raakte maar altijd missed abortions had, 4 rond 13 weken en 1 van 16 weken), dan hoefden we daar geen ' wat als..' gevoel van te krigjen. Was eindelijk na een paar jaar goed in gesteld op mijn medicatie, en ik ben nu aan het einde van de zwangerschap en wachten nu vol verwachting op ons broertje en zoontje.... En niemand weet dat het een donor is, ze denken allemaal dat het nu wel vanzelf gegaan is.. " dat hoor je zoooooooooooooooo vaak he, dan ben je er niet mee bezig, dan wordt je zwanger'...... Jahooooor..ik heb gewoon weer pregnyl gespoten, gewoon in het ziekenhuis geweest en IUID gehad.. Maar ik laat iedereen maar lullen.. Je kan dit niet loslaten of minder mee bezig zijn. En ik geloof ook niet dat je eerder zwanger bent als je er niet aan denkt. Als je een kindje wil ben je daar toch, vaak, bewust mee bezig.. Je kan het echt niet uitschakelen hoor.
Ik vind het zo jammer dat dat irritante fabeltje zo hardnekkig is. De verhalen van vrouwen die na járen proberen opeens zwanger raken vallen in het niet bij de aantallen die wél kinderloos blijven. Alleen die vrouwen zullen het niet van de daken schreeuwen. Ukodaatje, wat bijzonder!
Meis, laat je niks aanpraten joh! Hoe kun je er nou niet mee bezig zijn? Er zijn genoeg meiden (ik bijvoorbeeld) die om de dag voor metingen naar het ZH moeten. Iedere keer met de benen wijd bij de gyn en dan er niet aan denken? Laat me niet lachen! En iedere dag Utro opsteken, dan denk je er zeker ook niet aan? Wat denk je van meiden die aan IUI/IVF enz. doen? Die zijn er helemaal veel mee bezig! Die worden toch ook zwanger? Kletskoek! Twee maanden terug een VMK gehad. Was super verdrietig en had het er de hele maand over. Wat blijkt? Weer zwanger! Helaas weer een MK, maar goed, je ziet het... Ook met er (te) veel mee bezig zijn kun je zwanger worden hoor. Laat je niks wijs maken lieverd! Iedereen denkt er anders over...
Dat is onzin meid, om zwanger te worden moet je rond je eisprong sex hebben en of jij er dan elke dag aan denkt of helemaal niet dat maakt niks uit! Laat ze lekker kletsen zou ik zeggen. Heb je al geprobeerd zwanger te worden met temperaturen en ovulatie testen? Of zijn jullie al bij de huisarts geweest? Ik vind een jaar ook best lang!
Hoi meiden, Ook ik wil mijn verhaal hier wel even doen. Ik ben naar de huisarts gegaan in 2010 omdat ik geen regelmatige cyclus had. De HA heeft mijn toen doorgestuurd naar de gyneacoloog om het een en ander te onderzoeken. In het ziekenhuis dachten ze eerst aan overgewicht dus ik moest afvallen, (dit heb ik gedaan bijna 20 kilo in een jaar tijd eraf), ook werd mijn man zijn zaad onderzocht, dit bleek toen niet tot nauwelijks goed te werken. Toen werden we ineens van de ene plek naar de andere traject gezet. ook was toen een hele poos niet duidelijk hoe het kon dat mijn cyclus niet normaal was. Ik blijk PCO te hebben, toen zijn we aan de hormonen gegaan clomid 50 mg, (8x), en 4x IUI gehad en nog niet zwanger. Wij hebben wel een kinder wens alleen konden we het heel goed los laten, we hebben mensen in onze omgeving die zeggen ook dat je er niet te veel mee bezig moeten zijn, echter hebben die snel en op een normale wijze kinderen gekregen, maar als je in een medische malle molen komt wordt je geleefd. We zijn nu inmiddels naar een ander ziekenhuis gegaan en naar nog vier keer clomid te hebben gehad zijn we overgegaan op hormonen spuiten. Ook gaan we nog proberen om op de normale wijze zwanger te worden, wel onder begeleiding van het ziekenhuis, omdat het zaad van mijn man weer verbeterd is. Maar helaas is niets een garantie en als het niet lukt gaan we over tot de echte IVF behandeling. Je moet heel sterk zijn om je mannetje te blijven staan, (soms is dat heel moeilijk) en het is ook helemaal niet erg om een keer vel te reageren op mensen die zeggen je moet er niet zoveel mee bezig zijn. Want er kan van alles zijn waardoor het niet lukt. Het is heel vervelend, maar zolang jullie maar weten wat er speelt en hoe het zit. En de rest kan de boom in (zo denk ik dan maar weer)
Dank jullie wel allemaal voor de lieve reacties. Geeft me weer een beetje troost en veel opluchting. @ukoldaatje: jeetje wat een verhaal. Ben echt blij voor je at je toch nog zwanger bent geworden ondanks dat het een donor is. @ratatosk: ik loop al bij een gynaecoloog. Ik temperatuur al een half jaar voor de gynaecoloog. Maar mijn verhaal is zo. Toen ik in maart 2011 stopte was ik om de 7 á 8 weken ongesteld. Na een half jaar nog steeds deze cyclus doorverwezen naar de gyn. Deze had PCO vastgesteld. Na afvallen (op aanraden van de gyn, anders zouden ze me niet verder kunnen helpen) werd het steeds regelmatiger. Van 50 cd naar 39 cd en van 39 naar 32/30 dagen. Tot afgelopen maand. Ik werd 29 mei 2012 ongesteld. Dus 11 dagen daarna ovu testen gebruikt (en temperaturen) bij dag 12 en 13 positief, maar volgens temperatuur niets. Maar dag 11 begon ik heftig te bloeden, maar alleen bij plassen. Dit heeft 7 dagen geduurd (is mijn normale menstruatielengte). Nu volgens temperatuur (29 juni) een eisprong gehad. Dus betekend dat ik weer terug ben bij af. Volgende cyclus krijg ik een HSG onderzoek. Dus afwachten maar. Maar ik ben zo teleurgesteld in mijn cyclus. Was er echt verdrietig om. Helemaal omdat ik niet geklust heb rond mijn eisprong . Maar wij doen het helaas niet zo vaak. Mijn man heeft wisseldiensten, dus het komt er gewoon niet van na zijn late diensten.
@minimeee Ik vind het ook een irritante opmerking. Wat ook zou betekenen dat als je de mm in gaat je nooit meer zwanger wordt?! Ik denk wel dat als je er gestrest van wordt dat het niet positief zal werken, dus het is mooi als je je ook op andere dingen kan focussen. De laatste maanden kan ik me weer prima richten op andere dingen en is er genoeg afleiding, maar daar ben ik ook niet zwanger van geworden. Lastig dat je man wisseldiensten heeft, er valt al zo weinig te plannen. Aan de andere kant de zwemmers gaan niet meteen dood, ze kunnen even overleven. Dus ja wat versta je onder niet vaak en als die keren in je vruchtbare periode zitten... is er kans. Veel geluk.
Minimee, misschien reken ik verkeerd maar als je op 9 juni ongesteld geworden bent en je ei was op 29 juni. Dan zou dit toch een nette cyclus zijn? Die van mei is dan inderdaad wel een rare korte cyclus ja.
Die van 29 mei was 'op tijd'. Aangezien ik 30 dagen daarvoor ongesteld ben geweest. Die van 9 juni is dus vreemd in mijn ogen, maar we wachten het wel af. Meer kan ik niet doen
@minime ik werd ook bloedchagrijnig als mensen dat zeiden....idd als je 'er voor gaat' ben je er toch mee bezig?? Elke.maand dacht ik van alles te voelen dat duidde op een zwangerschap...na een jaar gongen we naar de gyn om onderzoeken te doen. Toevallig de 1e afspraak was op dag 12 van mijn cyclus dus kregen huiswerk mee naar huis haha volgende dag terug weer testen gedaan enz... toen werd ik gebeld dat ze een kijkoperatie wilde doen ivm buikoperaties in het verleden waren ze bang voor verklevingen...maar de avond ervoor had ij een positest....Ik vond dat zo raar! Wel dus spontaan zwanger...maar waarom lukte dat een jaar lang niet? Misschien omdat ik me over had gegeven aan het feit dat we de mmm in moesten of was het gewoon toeval? Geen idee maar als de gyn zegt; ga vanavond maar sexen en kpm morgenochtend en de dag daarna weer langs....dan ben je er toch wel mee bezig haha! @ukkeldaatje ik zie dat je 3x bent opgenomen ivm hoge vliesscheur? Dat had iik bij de eerste zwangerschap...ben bij 32 weken in het zkh beland en ber vijf weken gelegen... bij 37 weken ingeleid en na vier uurtjes was hij er! Raar dat jij wel weer naas huis mag! Ik mocht de eerste week mijn bed niet uit, daarna alleen naar de wc en douche en de laatste paar dagen mocht ik eindelijk van mijn kamertje af... Succes allemaal! Groetjes Karin