hmm ik weet dat sommige verslaafden niet met elkaar te vergelijken zijn.. maar het verbaasd me toch dat veel vrouwen zich van hun man/ex afkeren omdat ze verslaafd zijn. het doet me eigenlijk zelfs pijn om dit te lezen. Ik weet dat die gedachtens meer dan logisch zijn want ik heb ook toen al 100x gezegd dat ik bij hem weg zou gaan! Maar ik zou mijn hele leven dankbaar zijn dat ik dit niet gedaan heb.. want pffffffffff wat kan er achter z'n verslaving zitten... een man die toch echt liever dood is dan levend.. omdat hij het leven verziekt van zijn vrouw.. maar dat niet kan uitleggen en ook niet doet, en alles verzwijgt en maar dapper uit de hoek wilt komen, met een grote mond en een hoop leugens.. waardoor de vrouw al snel zo iets heeft van flikker toch op! Met verslaafden valt ook niet te praten! Dat moet je aan gespecialiseerde mensen overlaten.. die hebben een bepaalde manier van gevoelens eruit trekken. Maar wat ik dus wil zeggen.. Vaak hebben verslaafden dit ook allemaal niet zo bedoeld..
hoi allemaal.. het zal vast wel een stomme reactie zijn gezien ik sommige andere verhalen lees maar mijn vriend heeft een game verslaving, die best wel heftig is en vaak heel lastig.. de ene periode gaat het wat beter,...en de andere periode gewoon helemaal niet.. en hij word vaak als het niet meezit helemaal gefrustreerd en scheld en tiert de meest nare dingen..als ik daar wat van zeg krijg ik nare dingen naar mijn hoofd.. ik wou dat ik hem dan gewoon kon laten maar ik zit er toch naast en ik vind het gewoon echt vervelend... zoiezo steekt hij er bijna alle vrije tijd in en word boos als het niet kan...en vergeet dat ik er ben. hij is nu bezig met een game kamer (wel samen besloten) maar dan ben ik ook wel een beetje bang dat hij straks altijd boven zit ... (gelukkig besteed hij wel tijd aan onze kleine man maar alsnog) en ik wil echt niet als een aansteller over komen omdat het niet om drugs of alcohol gaat maar een verslaving is een verslaving en ook al is het een game verslaving..ook ik wi ler toch eens mijn hart over luchten want ik word er scheit ziek van!
Kan me voorstellen dat je er schijtziek van wordt hoor, hij moet behandeld worden. Idd verslaving is verslaving!
Ik begrijp wat je bedoeld, ik zag ook de man onder de fles drank en ben gebleven. Maar ik kan mij ook voorstellen dat de partners op een gegeven moment hun eigen plan trekken en voor zichzelf kiezen. Dat kun je die partners ook niet kwalijk nemen vind ik, hoe verdrietig dat ook (voor beide partijen) vaak is.
Hier geen man met een verslaving maar een broertje. Inmiddels gaat het goed en is er ook weer contact. Maar man o man wat zijn mijn ouders en ik door een hel gegaan. Na jaren tobben en toch proberen te helpen is er ruim 3 jaar geleden een knop omgegaan voor ons. Want wat we ook probeerden niks was goed. Toen hebben we de deur semi gesloten. Hij moest het zelf doen. Blijkbaar is dit na zijn dieptepunt ook toch tot hem doorgedrongen en is hij zelf volledig afgekicked. Dit alles wisten wij niet. Maar nu is mijn Oma 3 weken gelden overleden en na rijp beraad met mijn man er ook bij hebben we besloten dat hij wel recht had om dit te weten. Aangezien we niet wisten waar hij exact woondde en zijn tel nummers waren niet meer in gebruik. Heb ik hem geemailed op verzoek van mijn ouders om contact op te nemen met onze vader. (hun waren aan het waken dus vandaar dat ik gemailed heb). Tot onze grote verbazing en geluk bleek het erg goed met hem te gaan en was hij al van plan om binnenkort contact met ons op te nemen, maar hij durfde niet goed. Wat ben ik blij dat we toch besloten hadden om te mailen, dit was de drempel die hij en wij nodig hadden om weer tot elkaar te komen. Nu is hij inmiddels al voor de 2e keer op bezoek. Het gaat goed met hem. Hij heeft een vaste baan en gaat binnenkort met een opleiding van zijn werk beginnen. Er is nog veel te bepraten maar alles op zijn tijd. Pfffttt sorry voor het lange verhaal dames maar blijkbaar moest het eruit. Er zijn behalve 1 vriending en natuurlijk family, niemand op de hoogte. Ik ga nu maar snel op versturen klikken voordat ik niet meer durf.
Knap dat je het ons toch hebt kunnen vertellen. En fijn om te horen dat ook hij je broertje de weg terug gevonden heeft. Iemand schreef hier over een verslaafde in de steek laten. Tja soms heb je geen keuze meer he. Zeker met een gokverslaafde je moet toch ook je kinderen te eten geven en blijft er niks over dan scheiden. De weg naar hulp moeten ze uit eindelijk toch zelf vinden. Even update van mij. Na feb vorige maand dus heeft hij zich weer netjes aan de afspraken gehouden en is niet meer gaan gokken. Wel is de kans aanwezig dat hij het weer gaat doen. Elke verslaafde of in elk geval de meesten hebben wel eens een terug van. En heb hem dus nu ook niet in de steek gelaten. Maar een hoop zullen het wel snappen het vertrouwen vaak als het groeit word het in een klap weer te niet gedaan. Dus het vertrouwen pff ja dat is vaak het lastigste er aan maar dat is mijn mening.
Herken een beetje in beide 'kanten' van het verhaal... ook ik zie af en toe het hoopje ellende (want echt, een ander woord is er niet voor) wat onder de verslaving en het absurde gedrag schuilgaat. En als je dat ziet, bij de man van wie je (ondanks alles) echt houdt... ja, dan wil je alleen maar je armen eromheen gooien en roepen dat alles goed komt en dat je hem nooit in de steek gaat laten... Maar aan de andere kant: moet je je laten afsnauwen en uitschelden? Moet je het maar accepteren dat er geen geld is voor de meest basale dingen terwijl je jezelf wel de poten onder het lijf vandaan werkt? Moet je akkoord gaan met de dingen die hij niet kan doen (in huis, in de opvoeding, in het verwezenlijken van je eigen dromen waarbij je de steun van een partner hard nodig hebt)? Ik weet het niet... en dan gaat het hier al zoveel beter dan een paar jaar geleden. Wat hiervoor gezegd werd: er is iets beschadigd waarvan ik nog steeds niet weet of het uberhaupt nog te herstellen is, ook al zou hij er morgen helemaal mee stoppen..
Tja,ik heb ook een ex met een verslaving. Kun je wel zoekennaar de persoon eronder, maar toen de mishandelingen begonnen en hij me uiteiendelijk verkrachtte hield ik het toch voor gezien. Ik heb jaren een hoopje ellende gezien, maar het houdt op hoor, op een gegeven moment!!! Gelukkig laten veel mensen zich wel behandelen en genezen zij wel, voor zover mogelijk
daar heb je gelijk in mijn vriend heeft me ook een paar jaar lang mishandeld en dat doet hij niet meer hij is er voor in therapie gegaan en daar is ook een enkele keer zijn verslaving aan bod gekomen en zouden ze wat mee doen... dit is eigenlijk niet gebeurt en het is veel erger geworden (na een tijdje pas eigenlijk maar toch) en veel meer gescheld... soms heb ik liever dat hij me een stoot geeft dan dat elke dag 1 x moet horen dat ik de kk moet krijgen of mijn bek moet houden als ik het wat zachter wil hebben.. nou wil ik niet zeggen dat mijn vriend een verslaving op zijn extreemst heeft maar het zit wel tussen ons in vaak.. als er eindelijk wat geld over is (oveigens heeft hij ook een obsessie met voetbal! ...en daar geld eigenlijk het zelfde voor, behalve als ik of ons kind dood ziek is...dan wijkt hij anders niet) om iets leuks te kopen, dan gaat het naar electronica (of voetbal zooi) en ook al is er geen geld over -_- ik krijg dan altijd te horen dat ik een gier ben als ik zeg dat het niet kan...en egoistisch ...en noem maar op en hij gaat dan echt flippen...
Meis ik vind wel dat je nog een hoop pikt hoor. Hier finacieel gescheiden we hebben nu een lat echt alleen heb ik hem nooit met zijn probleem gelaten maar tot een bepaalde hoogte. Sterkte er mee hoop dat je de kracht krijgt om toch ook voor je zelf te kiezen hier in.