ik wil hem de bevalling niet ontnemen..wie herkent dit?

Moeilijke situatie hoor , maar ja ik zou doen waar jij je het beste bij voelt ..als hij nu al zijn afspraken en alleen komt als het hem uitkomt ....
Als je je er niet prettig bij voelt als hij bij de bevalling van jullie kindje is , zou ik hem er niet bij willen hebben ,en dat wil dan niet zeggen dat je hem zijn kind ontneemt , laat hem daarna dan maar eens bewijzen dat hij een goede papa is ..

succes , ik hoop dat je voor jullie de juiste beslissing maakt , maar denk daarbij vooral aan jezelf , jij moet de bavlling doen , en tijdens een bevalling moet je wel kunnen ontspannen en alsdat niet kan met hem erbij , jammer voor hem dan .......

 

Ik wilde de vader niet bij de bevalling. Je bent op dat moment zo kwetsbaar, is toch iets intiems. Ik griezelde bij het idee dat hij er bij zou zijn, had me dan totaal niet op mijn gemak gevoeld. Ik had totaal niks met hem qua gevoel. Mijn zus was erbij, ben blij dat ik toen die keuze had genomen.

Ik snap dat je het moeilijk vind, gewoon doen waar je het prettigst bij voelt.

Groetjes Brez

 

heb maar een advies
hou vooral je eigen gevoel op nr 1
jij bent degen die op dat moment moet bevallen
je moet voor jezelf een situatie creeren waarin je je ontspannen en lekker voelt zodat je kindje geboren kan worden.
als je dit doet met mensen om je heen die je eignelijk in je hart er niet bij wil hebben dan geeft dat, mijn inziens, geen prettige sfeer.
het is jouw bevalling
vergeet dat niet
niemand kan eisen dat ie er bij MOET zijn!
zal ff lekker worden
nee
luister naar je hart
als je echt denkt 'oh nee dat wil ik niet hoor' dan moet je het niet doen
geeft spanning en dat werkt de bevalling juist tegen

lekker egoistisch zijn wat dit betreft !

 

Je zou misschien kunnen afspreken dat ie niet bij de bevalling is maar wel als eerste de kleine (na jou natuurlijk) mag komen bewonderen. Dan kom je hem toch nog wat tegemoet en houd je je aan je eigen gevoel.

Wel lastig hoor! Al is het volgens mij wel zo dat het voor veel mannen nog heel onwerkelijk is als de kleine er nog niet is en dat ze dat dus ook nog niet helemaal zo zien. Daar zou het ook mee te maken kunnen hebben. Wellicht heeft hij bij het zien van het kindje meer het gevoel dat ie nu toch echt zichzelf bij elkaar moet pakken.

 

Ik ben alleenstaand, net een paar weken weg bij de vader van mijn mannetje.

Ik ga de bevalling alleen doen, nou ja alleen.. mijn moeder en zusje mogen er van mij bij zijn.

Mijn vader wil wachten op de gang.

En ik heb tegen de vader van mijn kleintje gezegd dat hij pech heeft. Hij mag komen zodra de kleine er is, en ik weer rustig in me bed lig!

Ik ben kraamverzorgende van beroep, en weet hoe zwaar, inspannend, emotioneel een bevalling is.

Je bent op zo'n moment zo kwetsbaar.
Ik wil daar niet iemand bij hebben aan wie ik me erger, waar ik geen gevoel voor heb, en waarvan ik niet wil hij mij zo kwetsbaar ziet.

Succes met je beslissing!

 

Goh moest even kijken of ik dit bericht niet eerder had geschreven, kon namelijk zo van mij af komen. Ik heb tot op 't einde van m'n zwangerschap getwijfeld of ik m'n ex erbij wilde hebben want ik wilde hem nix 'ontnemen'. Ik heb hem er uit eindelijk niet bij gevraagd.. En ben daar blij om. Ik ontneem hem nix, hij ontneemt mij namelijk... En daarom heb ik uiteindelijk de keus gemaakt om 'n stress vrije bevalling te hebben met iemand die mij wel steunt en die ik vertrouw. De keus om mezelf eens op nr 1 te zetten. IK lig daar te bevallen en door zijn onverantwoordelijke, ongeinteresseerde, puberale gedrag heeft hij 't aan zichzelf te danken dat ik hem er niet meer bij wilde hebben. Is moeilijk he, om voor jezelf te kiezen? Maar geloof me, 'n bevalling wil je niet mee maken met iemand waar je je niet gesteund door voelt. Succes met je keus, en met je bevalling. Het is ook JOUW moment.

 

Moeilijk is het hè? Ik vond het ook een moeilijke beslissing om te nemen.
Ik ben Maandag bevallen, 6 dagen geleden is m'n dochter geboren en tijdens m'n inleiding is de vader er bij geweest.

S'ochtends ben ik met al m'n spullen alleen in de taxi gestapt en heb ik me gemeldt in het ziekenhuis. Nadat ik werd ingeleid en ik de weeënstorm voelde komen was ik bang dat hij het moment zou missen dat zij ter wereld zou komen. (Ook al was het een gel-inleiding, die dus dagen kon gaan duren). Dus heb ik hem alsnog gebeld. Later is hij langsgekomen en een paar uur later is ze geboren.
Nu loopt ons contact weer voor geen meter, moeten we bezoekrecht gaan afspreken omdat het gewoon ("normaal" spontaan afspreken) echt niet gaat... Maar toch ben ik blij dat hij er bij is geweest.
Al is het alleen maar dat ik aan m'n dochter later kan vertellen dat papa er wel bij geweest en erg blij met haar geboorte was.
(Hoe mijn contact met hem is en hoe slecht hij voor mij geweest is, gedurende de zwangerschap, staat toch los van de relatie tussen haar en haar vader).
Zowel mama als papa hebben haar geboren zien worden en ook al zit ik nu met zoveel verdriet hoe alles nu gaat, toch heb ik er geen spijt van. Ik denk dat ik er m'n leven lang spijt van had gehad als hij er niet bij was geweest.

Hoe dan ook, kijk waar jij je het prettigst bij voelt.
Wat iemand al schreef; jij moet de bevalling doen, dus jij moet kiezen wat voor jou het fijnst voelt. Wil jij de vader er niet bij, dan moet je dat niet doen.
De keuze die je zelf maakt, als je je gevoel volgt, is volgens mij altijd de juiste keuze.

Heel veel succes met beslissen!

 

Beetje offtopic maar jeempie lizz
wat mooi om te lezen hoe jij je eigen "gevoel en emotie" een stukje opzij zet om zo te kijken en te beslissen wat het beste is voor je kindje.
super hoor! dat is maar weinig mensen gegeven.
Heel veel plezier van je kleine meid en hoop dat het lukt om een bezoekregeling af te kunnen spreken waar jullie beidde vrede mee hebben.

 

ik ben ook niet meer samen met de vader van mn kindje, maar heb heb hem wel de keuze te geven om bij de bevallig te zijn.
ik vind dat je zo'n speciale ervaring moet kunnen delen.
hij wordt tenslotte ook voor het eerst vader
hij doet gelukkig wel zn best, hij gaat mee naar alle echo's,
tot nu toe elke keer mee naar de verloskundige, en hij is ontzettend gemotiveerd.....echt super
hij toont echt intresse, heeft al een mooie kamer voor die kleine en we hebben ook al goed gesproken over een omgangsregling.
het geeft mij een goed gevoel, dat ik het hem niet ontneem, en of ie er dan uiteindelijkbij is ..dat is aan hem de keuze.

ik hoop dat je eruit komt , je moet doen waar jij je goed bij voelt
groetjes sonja

 

Vind 't allemaal erg nobel van sommige meiden hier en erg goed dat 't voor jullie wel heeft gewerkt dat je ex, de vader van je kindje, erbij is geweest, maar soms is dat gewoon niet mogelijk vanwege de stress waar zo iemand voor zorgt.
Het belangrijkste is toch dat jij als aanstaande moeder je op je gemak voelt tijdens je bevalling?
Ik wilde het ook 't liefst allemaal anders zien, en geloof me dat ik mijn negatieve gevoelens tegenover hem heel lang opzij heb gezet, juist vanwege de kleine.
Op 'n gegeven moment moet je ook gewoon voor jezelf kunnen kiezen.
Dat heeft helemaal niets te maken met hem iets ontzeggen.
Zie 't eens zo, hij ontzegt mij 'n fijne bevalling met 'm partner die z'n verantwoordelijkheid neemt.
Niet elke situatie is hetzelfde.
Dus voel jij je eigen er niet relaxt bij als je ex erbij is, gewoon voor jezelf kiezen en dus niet doen.
Het komt je rust echt niet ten goede dan, laat staan de rust van je kindje.