Hallo allemaal, Ik kom even peilen of er meer zwangere vrouwen zijn met hetzelfde 'probleem'. Ik ben gewoon echt woest, ik kan niks hebben en met het minste of geringste spring ik uit m'n vel en ben ik echt niet meer te houden. Ik heb zoveel woede, frustratie en agressie in m'n lijf. Ik vind het echt zielig voor de mensen die eraan moeten geloven (met name mijn vriend). Hebben jullie ook zoveel last van 'woede-hormonen'? En kan het kwaad voor het kind? Groetjes
Hahaha heerlijk he die hormonen! Ik was vorige week echt heel vrolijk en vond niks erg, maar vanaf vrijdag kan ik m'n vriend wel vermoorden als ie al te hard op z'n eten kauwt. Kan vast geen kwaad voor je baby hoor haha. Het zijn hormonen... Rare dingen
Ik had dat altijd al, LOL! Ik ben juist wat milder nu. Al was ik vorige week wel echt (en heel terecht) erg boos op een hoop vrienden van me...pfoeh, dat moest er ff uit. Maar je bent er vast niet alleen in!
Je vraagt of het kwaad kan voor het kindje. Het kindje proeft wel je stemming en voelt wat jij voelt. Tenminste dat las ik ergens. Ze zeggen dat stress tijdens de zwangerschap ook voor stress bij je kind kan zorgen na de zwangerschap. Dus als je een manier kunt vinden waarop je met die hormonsters om kunt gaan dan is dat misschien wel handig. Maar lees dit niet als een verwijt he. Ik persoonlijk heb ook een tijdje gehad dat ik echt een draak werd. Gelukkig niet naar mijn vent toe maar wel naar iedereen die ik juist niet kende. Ik werd echt gemeen en was uit op ruzie. En zo teleurgesteld als het dan niet lukte hahaha. Succes met je woede, ik gun je echt een ontspannen tijd toe met je vent. Jullie krijgen het straks zwaar genoeg met zo'n heerlijke kleine gup.
O ja, dat heb ik soms ook. Echt zo'n bui waarin ik niks kan hebben. Vooral mijn man moet het dan ontgelden. Gelukkig is het nu weer wat minder geworden, want leuk is anders...
Ja behoorlijk erg, deze week weer minder. Moet me soms echt inhouden om iemand niet te slaan. Het is echt agressie die ik anders niet heb. Natuurlijk lukt dit wel om me in te houden... maar oehhh wat een rotgevoel. Ik herken uit mijn vorige zwangerschap ook, dus weet ook dat het er bij mij bij hoort.
Ik had het altijd wel een beetje als ik ongesteld moest worden. En nu ook af en toe. Dan ga ik als ik de mogelijkheid heb een online game spelen, scheld in ingedachte de noobs uit en dan ben ik het wel weer kwijt.
Ik ook! Gisteravond was mijn man aan het tandenpoetsen met de electrische tandenborstel, en ik was zo pissig dat hij dat deed, ik zette de borstel uit, stuurde hem naar de zolder waar we een logeerkamer hebben. Hij kent me lang genoeg om te weten dat hij did ook maar beter kan doen. Over stress, ik heb enorm veel stress gehad bij mijn eerste en hij sliep heel erg onrustig nadat hij geboren was, maar of die twee dingen met elkaar te maken hebben? Dunno. Hij is nu een geweldige, lieve, slimme, sociale jongen die nu wel goed slaapt. Dus ik weet niet of het iets met je baby doet, al dat stress, maar hij heeft er niets aan overgehouden.
hahahaha ik moet echt enorm lachen om sommige opmerkingen hahaha ik herken het (geloof gelukkig) niet nooit gehad ook, eigenlijk merk ik vrij weinig van hormonsters. maar ik zou toch aanraden om te kijken of het terecht is dat je boos wordt of dat je hormonsters weer aan het spoken zijn, lijkt me in elk geval erg lastig vooral het stukje dat men ruzie gaat zoeken ik zou daar toch mee oppassen om heel eerlijk te zijn je weet nooit wie je tegen het lijf loopt, dus hormonsters prima maar neem geen riscio aub
Haha heel herkenbaar. Mijn man moet het ook vaak ontgelden, maar die weet gelukkig dat ik het niet meen. Het lijkt nu wel wat minder te worden. irriteer me nog wel erg snel aan mensen. Geen idee of het slecht is voor de baby.
Hier nog zo één. Alles wat mijn man me vraagt is eigenlijk teveel en heb twee lieve hondjes waar ik engelengeduld mee had, waar ik nu weinig van kan hebben. Hoop echt dat dat straks weer beter gaat. Vind het ook vervelend om te denken dat de baby iets van die negativiteit meekrijgt.... Denk dat als je het een beetje onder controle leert te houden en relativeert de baby er weinig last van heeft.
In het begin van mijn zwangerschap heb ik dit gehad. Vond mezelf echt heel erg eng soms hahahaha. Was net een tijdbom.
Heb zelf dat ik me nu rustiger kan houden dan voor de zwangerschap. Soms niet hoor, haha. Toen mijn moeder van mijn jongste zusje zwanger was, was het (met een groot gezin) telkens erg stressen ná het avondeten. Toen mijn zusje geboren was, was dat tijdstip ook altijd precies het moment dat ze eventjes een halfuurtje 'moest' huilen. Dus ik denk dat stress wel invloed kan hebben op het kindje
Hahaha ik heb een paar reacties aan mijn man voorgelezen onder het nom van: ik val best mee 0=) Ik denk dat veel vrouwen last hebben van de hormonen. Naar mijn mening moet de man vooral meebuigen en veren Zoals het boek van Kluun ze heel goed duidelijk kan maken
Ik ben meeeeeeeega geirriteerd om van alles ook heel vervelend. Mijn collega's hebben het heel zwaar hahaha.
Mee eens. Wij hebben dat boekje van Kluun ook en man heeft het tijdens mijn vorige zwangerschap ook gelezen. Hij lijkt het advies van meeveren nu soms wat vergeten te zijn, maar dan verwijs ik even naar Kluun z'n boekje...
Ik was net nog boos op sabia hahaha. Dat ze potverdrie eens een fatsoenlijk foto van haar babybuik laat zien. Dan zeurt ook niemand meer of ze het nu wel of niet is. M'n vriend zei al direct; je moet weer dwars liggen he?.. Probeer dan ook altijd een discussie uit te lokken. Hij is gelukkig zo slim om niet te happen
tja wat zal ik zeggen. koop een boksbal? ik vind dat hormonenverhaal niet altijd een excuus. ik heb er ook last van (gehad) maar ik hield mezelf wel in.
Herkenbaar! Ik ben soms zo'n sekreet nu. Achteraf denk ik dan, jeetje Sakura, had je dat niet wat slimmer aan kunnen pakken? Maar dan is het al te laat Hier moeten met name mijn man en mijn moeder het ontgelden, al doe ik mijn best. En in het openbaar kom ik eigenlijk sinds een week of 2 niet meer want ik ben geneigd om ruzie te maken met vreemden... Met name in het verkeer. Zo sneed een fietser me laatst af en had ook nog het lef om me een middelvinger te geven. Ik trok hem nog net niet aan zijn jas door mijn autoraam naar binnen, maar het scheelde niet veel Verder stond een vrouw laatst bij de supermarkt met haar karretje het hele pad te blokkeren. Toen ik haar vriendelijk vroeg of ik erlamgs mocht kreeg ik zo'n valse blik. In mijn gedachten had ik haar toen al met een blik soep al haar tanden uit haar mond geslagen.. Dus ben ik maar omgedraaid en een ander gangpad ingelopen. Voor de publieke veiligheid is het dus beter als mijn man rijdt, en de boodschappen doet, en ik thuisblijf en me met mijn haakwerkjes en tv series bezighoud
Heel herkenbaar. Alleen had ik er last van als iets de rust dreigde te verstoren. Vooral mensen die dan liepen te zeuren of dramatisch liepen te doen moesten uitkijken. Ik heb mijn schoonzusje wel eens wat aan willen doen hoor. Gelukkig is er dan nog mijn vriend die de klap opving.