Ik schrijf hier inmiddels al een poos mee en draai mijn hand niet om voor langere posts of updates van belangrijke momenten in mijn leven. Ik krijg regelmatig de vraag waarom ik geen blog bijhoud en ook mijn man zegt al jaren dat dat echt iets voor mij zou zijn. Buiten het feit om dat ik serieus denk dat niemand dit zou lezen, voel ik absoluut de behoefte niet om dit te doen. Ik verdien sowieso mijn geld al met schrijven dus het is niet zo dat ik mijn creativiteit niet kwijt kan. Toch merk ik dat ik het zelf heel fijn vind om zoals nu na de bevalling af en toe ‘van me af te schrijven’. Als ik dingen terugzoek over bijv de periode na de andere bevallingen, dan vind ik het heel waardevol om zaken terug te lezen van mezelf. . Dat zet me toch een beetje aan het denken. Ik heb dus absoluut geen doel om er geld mee te verdienen. Alsjeblieft zeg; maar een mooi online omgeving is natuurlijk een stuk leuker om bij te houden dan een A4 vol geklad. Maar ik weet niet hoor. Het voelt ergens ook zo ‘zonde’ om te schrijven als het gewoon maar ergens staat. En je deelt natuurlijk ook privé dingen. Maarja, dat doe ik hier ook. Wie houdt hier zelf een blog bij? Bevalt het je en lukt het ook om daardoor je hoofd een beetje leeg te maken? Is het waardevol om later nog eens terug te lezen? Of gewoon zonde van je tijd?
Ik heb een tijdje een blog bijgehouden, wekelijks, tijden mijn stage in het buitenland. Vond het heel leuk en kreeg er hele fijne reacties op maar er kroop toch wel wat tijd in elke keer. Wel leuk om nu zoveel jaar later nog af en toe eens opnieuw te lezen, veel dingen die ik toch weer vergeten was enz. Dus ik snap zeker de meerwaarde wel IVM bevalling en babytijd, dat is zo heftig dat je binnen 5 jaar niet alle details meer weet. Dan is het wel fijn als het ergens staat neergeschreven. En schrijven geeft ook wel verhelderende inzichten soms. Ik had er een op WordPress, was toen gewoon gratis. Vond het ook leuk om de grafiekjes te zien waar en hoeveel keer hij gelezen werd enz.
Ik hou zelf geen blog bij maar lees wel soms eentje. Dat zijn alleen blogs over reizen met kinderen, reizen naar specifieke landen,.... Een blog waarbij iemand de dagdagelijkse zaken deelt, zou ik niet lezen, omdat mij dat minder interesseert. Ik zie ook wel dat jij goed kan schrijven en als jij dit graag doet, waarom niet? Lezers gaan er altijd zijn.
Lezen ze over de grote stuwing die ik had na de geboorte; de pussyfahrt na de geboorte van mini O en de denkbeeldige scheldpartijen naar hun vader toe.
Persoonlijk schrijf ik liever op papier van me af. Hoewel de digitale wereld toch echt wel goed verweven is in mijn leven en er voldoende informatie te vinden zal zijn online over mijn leven wanneer iemand dit wil vinden, zijn de krabbels en langere schrijfsels over mijn ervaringen en bijbehorende gevoelens van mij en het voelt veel te kwetsbaar om dit online bij te houden. Behoefte dat anderen dit lezen heb ik totaal niet, het is voor mij meer het ordenen van gedachten, een stukje in verwerking op sommige momenten. Het teruglezen en zien hoe ik heb geschreven, rustig en overzichtelijk of juist snel en slordig al dan niet van de hak op de tak, voegt veel toe aan de herinnering van dat moment. Digitaal valt altijd en eeuwig te bewerken waardoor de (rauwe) emotie eruit gaat.
Is een blog niet heel erg iets uit zero’s ? Ik had vroeger ook een blog en dan gingen tante Zus en ome Zo comments posten op mijn blog over onze vakantie-avonturen: “Tsjonge dat is nog eens een lekkere pizza jongens, wij krijgen ook zin om naar Italie te gaan hoor, geniet ervan! “ Tegenwoordig moet je toch vloggen en instagrammen enzo? Leest er iemand nog blogs?
Aan mij heb je niks want ik lees geen blogs, volg geen blogs of insta. Eigenlijk snap ik ook niet zo goed waarom mensen dit doen. En dan bedoel ik zoveel online neerzetten tot in alle details toe. Wat is daar de meerwaarde van? Maar goed… dat is een uitstapje nav de hele social media hype.
Je geeft jezelf al antwoord denk ik: Nee dus? Maar ik denk dat bloggen ook wel ouderwets is. Misschien is vloggen beter? Of instagrammen? Of Tiktokken?
Hmmm tiktok etc nee joh. Dat zie ik mezelf niet doen. Het gaat me meer om het 'van me afschrijven'. Of Bloggen iets is uit de zero's weet ik niet. Maar feitelijk maakt dat ook niet uit want als ik het zou doen dan is het voor mezelf. Omdat een leuk opgemaakte pagina leuker is terug te vinden dan een kladje. Maar goed. Als het me te veel tijd zou kosten en het ook een moeten is dan zeg ik ook nee..
Je kan toch eems proberen? Zeker als je voornamelijk voor jezelf en kinderen doet maken lezersaantallen toch niet uit. Ik lees ze nog heel soms van anderen. Met name zwangerschaps en baby updates. Op moment dat ik of baby op die termijn zit en het maakt dan niet uit of 10 jaar geleden geschreven is.
Ik niet mij raken ze na de eerste alinea toch al kwijt. Ik schrijf kinderverhalen voor mn kinderen allicht dat ze t later met een flinke editor dr nog wat van kunnen maken. Maar je kan t proberen, is t niks doe je m toch weer weg?
Ik zou het gewoon proberen dan toch? Anders typ je de eerste periode gewoon in Word en gooi je het later online als je toch graag lezers hebt.
Of je schrijft lekker en bedenkt later of je het ergens openbaar zet. Je kan het ook eerst voor jezelf houden. Ik vind het overigens best bijzonder dat er meteen gezegd wordt dat vloggen of instagrammen meer van deze tijd is en bloggen oud. Lijkt mij dat niet iedereen z'n hele hebben en houden maar overal op het web wil tentoonstellen. (Of ik ben echt een dinosaurus hierin.) Ik volg zelf niet echt iemand die blogt, maar lees er soms wel die ik toevallig tegenkom.
Dat heb ik na de geboorte van de kinderen ook gedaan! Altijd leuk om weer terug te lezen. Echter nooit met de bedoeling het te delen met anderen
Hou geen blog bij, maar van de periode dat ik zwanger was van de kinderen en hier postte, heb ik wel al m’n posts “gebundeld” voor de kinderen voor later. Heb het zelf dus alleen teruggelezen toen ik daar mee bezig was. Ik lees ook praktisch nooit blogs van anderen. Toevallig alleen laatst over iemand die ik ken en die op een gegeven moment ging bloggen over haar weg om alleenstaand mama te worden.
Ik heb sinds kort een instagrampagina om te schrijven over mijn fertiliteitstraject. Vooral om familie en vrienden op de hoogte te houden zodat ik niet 100x hetzelfde verhaal hoef te vertellen, maar ook omdat ik het fijn vind om van me af te schrijven en misschien kan ik vrouwen helpen. Het traject wat ik volg gaat heel anders dan bij vrouwen die in Nederland behandeld worden.
Zelf dagboeken (zijn inmiddels meer maandboeken ) bijhouden voor de kinderen doe ik al vanaf de zwangerschap voor elk kind. Dat krijgen ze dan later overhandigd. Tastbaar en echt geschreven. Dat vind ik fijn.
Familielid van mij had een wekelijkse column. In een blad. Liep ontzettend goed maar verkijk je er niet op. Het lijkt allemaal vrij makkelijk en veel mensen denken: ‘O, kan ik ook’ Nou kan je vertellen: zo werkt het dus niet. Je moet het niet alleen kunnen, je moet vooral ook de ‘gun-factor hebben. Dit, uiteraard alleen als je van plan bent om het uit te geven of online te zetten. Het is niet voor iedereen weggelegd…