Hallo dames, ik weet evenn iet waar ik dit neermoet zetten vandaar even hier. Maargraag heb ik jullie mening over het volgende. Vorige week dinsdag 02-04 ben ik bevallen van een prachtig mannetje.. Ik heb een onverwachte heftige bevalling gehad die voorkomen had kunnen worden naar mijn idee.. Hier het verhaal Met 32 weken is er een echo gemaakt waaruit is gebleken dat ons mannetje in stuitligging lag. Dit is ons pas verteld NA de bevalling. Op 02 april werd ik ingeleid door middel van vliezen breken. om iets voor 8en zijn ze begonnen. Dit ging allemaal goed behalve dat het al begon met dat de schedelelektrode niet goed werkte. Ook de weeenmeter deed het niet goed. Rond half 10 werden mijn weeen behoorlijk heftig met om de 2 minuten al weeen, ik bleek 7 cm te hebben. Nog geen kwartier later dacht ik persdrang te hebben ,na toucheren zat ik op 8.het zou niet langmeer duren. Om half 11 had ik echte persdrang, dus gynacoloog erbij ik mochtmee gaan persen. Schedel elektrode deed het nog niet goed. Nadat ik 2x meegeperst had moest ik stoppen met persen en werd er geroepen dat het een stuit was en dat het afdelingshoofd erbij moest komen en snel. Dit bracht mij in paniek. er werd verder niets verteld. Het afdelingshoofd kwam erbij en inderdaad ik had een stuitligging. Zijn billen waren al naar buiten. Een keizersnede werd uitgesloten dit wasniet meer mogelijk. De hartslag van ons mannetje daalde enzorgen werden gemaakt over het feit dat hij al ademde nog in het geboortekanaal. Gelukkig werd na 12 minuten onze zoon in een onvolkomen stuitligging geboren. Gezond en welmaar met een blauwe bil. Nadat ik gehecht was, kwamhet afdelingshoofd nog langsom uit te leggen wat ergebeurd was. Deze stuitligging had eerder gezien moeten zijn. het verklaarde waarom de schedelelektrode het ook niet deed deze zat op zijn ruggetje. Het was danvolgens het afdelingshoofd bijna onmogelijk dathet tijdens onderzoeken door de gynacologen niet gezien/gemerkt was. Nou het volgende wij kregen dus pas Na de bevalling tehoren dat het met 32 weken al gezien was volgens mijn dossier maar het is nooit vermeld en nooit verder in de gaten gehouden doormiddel vanliggingsecho's. Door 3 verschillende gynacologen is hetniet opgemerkt dat hij met zijn billen naar beneden lag tijdens toucheren. Ik kreeg van de gynacologen toestemming om eventueel thuis te bevallen. Had ik doorgelopen totdat hij uitzichzelf was gekomen had ik dus een gevaarlijke situatie gehad. Wij gaan sowieso over 5 weken nog een gesprek aan met de gynacoloog die verantwoordelijk was voor het verloop van mijn zwangerschap. Maarwij twijfelen of we niet meer moeten doen. een klacht indienen bijvoorbeeld. Wat vinden jullie?
Wat je moet doen?...Wat jouw gevoel in geeft... Die eco van 32 weken is trouwens niet echt "bewijs" . Mijn kindjes.. (2,3 en 4) hebben langer dwars en in stuit gelegen en de positie met 32 weken hoeft, nog lang niet de definitieve positie te zijn... Ik neem aan dat ligging nog wel "gevoeld" is en ja, kop en kont kunnen verward worden en kleine kan ook nog net voor de bevalling gedraaid zijn. Ik ken trouwens zo'n soort gelijk verhaal (dichtbij) en daar zagen ze de voetje al met bevallen naar buiten komen.. Werd spoed ks. Ook daarbij werden geen weeen gemeten... En zelfs tijdens weeen viel verkeerde logging niet op. Deze kleine was al een tijdje "met hoofdje" ingedaald.... Blij dat alles toch goed afgelopen is.... Denk dat dat het belangrijkste is...
Sluit me bij cerberus aan. Het belangrijkste is dat het is goed gekomen en je moet doen waar jij je het prettigste bij voelt. Wij kunnen dat niet voor je beslissen. Ik zou in ieder geval eerst het gesprek over 5 weken afwachten en kijken waarmee ze komen. Misschien is er inmiddels al een intern onderzoek geweest... Dat er fouten zijn gemaakt, ben ik het helemaal mee eens. Ik vind het wel netjes dat het afdelingshoofd na de bevalling nog bij je is geweest om uit te leggen wat er allemaal mis was gegaan. Vaag jezelf ook af wat je met een eventuele klacht zou willen bereiken.
32 weken is erg vroeg om al van een stuiligging te spreken. Wel denk ik dat het netjes zou zijn geweest om het op een later ogenblik nog eens te controleren. Wellicht is dit ook wel gedaan, maar dan enkel uitwendig, en heeft men zich vergist in hoofd/billen. Ik kan niet echt zeggen dat ik het een vreselijke medische misser vindt, al is dat natuurlijk erg makkelijk voor een buitenstaander te zeggen, als je niet zo'n heftige ervaring achter de rug hebt. Ik zelf denk dat ik het van het volgende gesprek met de gyn af zou laten hangen of ik nog een officiele klacht zou indienen. Als uit het gesprek blijkt dat een en ander al uitvoerig is besproken met betreffende artsen, dan heeft een klacht mi. weinig toegevoegde waarde, omdat na zo'n klacht eigenlijk hetzelfde gebeurt. Sterkte met alles!
Jeetje wat heftig zeg. Ik sluit me aan bij wat de anderen zeiden, dat je eerst voor jezelf moet kijken wat je hiermee wilt, en wilt bereiken, en wat je gevoel hier bij is. Ik kan je alleen vertellen wat ik gedaan heb. Dit is niet gebeurd bij de bevalling maar een medische misser die bij mijn dochtertje gemaakt is. Om een lang verhaal kort te maken: Mijn dochtertje is geboren met een schisis en bij de eerste operatie (lipsluiting en deels neusherstel) heeft een verpleegkundige de hechting uit de neus verwijderd omdat ze dat dat de sonde daarmee vast zat. Hierdoor is de neuscorrectie van mijn dochtertje mislukt en moet ze wachten tot haar 18e. Ik was woedend, verdrietig, boos omdat ik niet direct gebeld was (ik heb het ook in de status moeten lezen) en meer van die maalstroom van emoties. Uiteindelijk heb ik een klacht ingediend na het gesprek met het afdelingshoofd. Ik heb haar ook geinformeerd dat ik een klacht in ging dienen. De achtergrond hiervan (heb ik ook tegen alle betrokkenen gezegd) is niet dat ik mijn recht wilde halen of bloed wilde zien (want dat lukt je toch niet) maar dat ik een partij wou worden in de oplossing hiervan. Een ziekenguis werkt namelijk volgens protocollen, en ik wilde dat ze een beter overdrachtsprotocol vanuit de plastisch chirurg naar de kinderafdeling zouden gaan doen, en dat ik op de hoogte bleef van de status daarvan. En daarom heb ik een klacht ingediend en die is keurig afgehandeld. Ze hebben de protocollen aangepast zodat de kans kleiner is dat dit ooit gebeurd, ik heb met de verpleegkundige gesproken die de fout heeft gemaakt en ze heeft zelfs na de volgende OK voor mijn dochtertje gezorgd want die vrouw had er ook een flinke tik van overgehouden en dit hielp haar ook met verwerken. Dus in een notedop: spreek met de gyn in het nagesprek (of eerder als je daar behoefte aan hebt), vraag hoe het zo over het hoofd gezien heeft kunnen worden en wat ze er in de toekomst aan gaan doen om het te voorkomen, beslis of je eventueel partij wilt worden in de oplossing door een klacht in te dienen, en het alerbelangrijkste (en moeilijkste: probeer de andere als mensen te blijven zien, die ook fouten kunnen maken. Het ergste is dat de fouten die zij maken zo'n enorme impact hebben of kunnen hebben. Maar ze maken ze niet met opzet. Grote kans dat zij er ook heel naar van zijn. Geniet van je kind. Wees dankbaar dat het goed is afgelopen. Sta niet te lang stil bij wat had kunnen gebeuren, daar maak je jezelf helemaal gek mee. Succes!
Dankjullie wel, het gaat inderdaad niet om het gelijk halen van maar meer om de erkenning dat er een fout is gemaakt, en wat ze daarmee doen.. Voor mij zou al voldoende zijn als ze er lering uit gehaald hebben en er wat mee doen. Al is de klap best hard,maar dat komt denk ik omdathetnog zo vers is. Zowieso komt er een gesprek met de arts. En verder weten we het nog niet eerst sowieso het gesprek afwachten.
Spikkel... Hoe hard ook, maar ik denk dat ze die erkenning niet gauw zullen geven... (Instellingen) Lering eruit halen ook niet..... (Ze weten dit immers eigenlijk al, want zoals ik al schreef je bent niet de enige) Eigenlijk zou elke vrouw een ligingsecho moeten krijgen, voor een bevalling... (Maarja kost geld he.. En daar draait de wereld om) Bij mijn derde heb ik hier om gesmeekt, omdat deze net als mijn eerste niet ingedaald was... En ook hier.. Als ik bij mijn eerste thuis bevallen was, was het niet goed gegaan....(zat klem, was al blauw)...Terwijl ik destijds bij de vk nog nadrukkelijk vroeg of het niet nagekeken moest worden waarom mn eerste niet indaalde... Ook kon een vk bij nummer drie kop en kont niet onderscheiden en de andere "dacht" het wel te voelen... Omdat ik het verhaal al kende... (Ook bij mijn vk)Heb ik ook aangedrongen op een echo! Het is heftig wat je meegemaakt hebt, maar probeer hierzelf lering uit te trekken voor een (eventueel) volgende zwangerschap.... EIS echo's! (Klinkt misschien wat cru, maar ik bedoel het is nu gelukkig goed gegaan.. En het zou zonde zijn om nu je kraamtijd etc te laten "overschaduwen" door een "strijd" Je bevalling is jammer genoeg al overschaduwd, nu is de tijd om te genieten....!!)
@Cerberus, Mijn kraamweek is gelukkig niet overschaduwd,al was ik er even bang voor.. Maar inderdaad trek ik hier lering uit.. De kans dat we erkenning krijgen is inderdaad wel klein maar ergens moetik erom gevraagd hebben.. Jeetje wat een verhaal zeg. Lijkt me behoorlijk heftig. Heb jij er verder wat mee gedaan ofdatniet?
Als jij dat gevoel hebt, moet je dat doen.... Maar laat het je niet leiden... Ik heb er niets mee gedaan... Ik had bij mijn tweede een ander vk (de eerste was toen gepensioneerd) en toen kwam ik ook achter veel meer dingen die anders hadden moeten gaan... Zo was mij bijvoorbeeld ook geen triple test aangeboden (was toen al verplicht,hoorde ikmvan mijn tweede vk) had ik mijn eerste echo pas met 14 weken.. (Twijfel over bevallingsdatum)... En heel mn bevalling was raar verlopen... (Te lang verhaal om te schrijven) Ik dacht toen dat alles zo hoorde en dat vk's alles wisten.... Aldoende leert men... Mijn angsten kwamen er trouwens op een rot moment uit,,., tijdens mijn tweede bevalling..... Succes!!
Ben het met de andere dames eens. volg je gevoel! als het voor jezelf echt oplucht zodat je het dan een plekje kan geven, moet je het doen. Wat ook goed is, mocht je nog meer kinderen (willen) krijgen in de toekomst; schrijf een bevallingsplan! mijn eerste bevalling ging ook niet helemaal vlekkeloos, ik heb er nu wel vrede mee, maar ik heb voor aankomende bevalling even alles duidelijk op papier gezet hoe ik het wil hebben en dat er met bepaalde punten rekening gehouden gaat worden.
Gefeliciteerd met de geboorte van je kindje! De uk in mijn buik ligt meerdere keren per dag anders..dus toen je 32 weken was, kon jouw kleine mogelijk ook nog vrij bewegen. Mijn verloskundige had het erover dat het pas vanaf week 35 de goede kant op moet gaan liggen. Wel apart dat de gynaecologen het niet hebben gemerkt....maar weet ook niet hoe duidelijk zoiets voelbaar is. Een kontje zal ong net zo voelen als een koppie als het naar beneden zit... Je moet doen waar je je goed bij voelt. Misschien een gesprek aanvragen waarin je je vragen kunt stellen?
ja wat dat betreft zou het standaard moeten zijn dat je zo dicht mogelijk tegen de bevalling aan nog een echo krijgt om te zien hoe het kindje ligt, maar helaas wordt er steeds meer op echo's bezuinigd
Ik snap het wel, ook al is 32 weken nog vroeg. Ze hadden dan gewoon met 36 weken nog eens moeten kijken hoe het kindje inmiddels lag. En ze zouden met voelen aan de buik toch ook moeten voelen hoe het kindje ligt? Dus er is sowieso een fout gemaakt. Natuurlijk is het nu goed afgelopen, maar het had zo anders kunnen zijn, daar moet je niet teveel over nadenken. Maar het is wel een slordige fout. Dus een klacht indienen om evt. te kijken of ze hierin het protocol zouden kunnen aanpassen vind ik geen slecht idee. En goed dat je het gesprek nog aan gaat.