Hoi, Ik moet binnenkort voor een IVF/pgd behandeling naar het buitenland. Ik zal alleen gaan en 2 weken wegblijven. Ik ben nooit weg van huis en altijd bij de kinderen. Ik weet zeker dat onze oudste van 4 (die nogal voorloopt) vragen gaat stellen waarom ik weg ga. Ik wil niet zeggen dat ik op vakantie ga want dat voelt voor mij niet prettig want ik weet ook zeker dat hij dan mee wil en dat kan niet. Nu wil ik eigenlijk gewoon open tegen hem zijn en zeggen dat we voor een brusje gaan maar wat als het nu niet lukt? Hoe hebben jullie dat aangepakt? Hebben jullie gewoon over IVF verteld? Wat als het niet gelukt was? Ik hoor graag jullie meningen en oplossingen!
Onze zoon weet het inderdaad gewoon. Mama moet prikken zetten in haar buik want dan gaan de eitjes groeien. Papa heeft een operatie gehad want zijn zaadjes zijn niet zo goed en de dokter heeft geprobeerd goede zaadjes weg te halen. Bij een echo gaan we gewoon even 'naar mama's buik kijken' en bij een inseminatie of punctie worden de zaadjes in mama's buik gestopt door de dokter. Wat ik zou zeggen als ik 2 weken weg zou zijn.. Ik denk dat ik gewoon uit zou leggen dat je naar het ziekenhuis gaat, en dat in combinatie met wat ik hierboven heb geschreven. Heel veel sterkte en succes! Een behandeling is al zwaar natuurlijk, maar om dan ook nog 2 weken weg van huis te zijn en alles alleen te moeten doen.. Knap hoor!
Thanks! Het vertellen van IVF op zich vind ik niet erg lastig maar wat als het niet lukt? Zal de teleurstelling dan groot zijn? Of vangt een kleuter dat goed op?
Hier is dat echt geen probleem.. Soms lag er hier nog een test. 'Oh, je hebt geen twee streepjes, dan krijg je geen baby.', en weer verder met z'n auto's, knuffels, of welk speelgoed dan ook Denk dat je je eigen kind het best kunt inschatten!
Ok super van jou dat te horen! Geeft me een beter idee van wat ik kan verwachten! Ik denk dat goede voorbereiden het halve werk is niet?