Liz ik snap het hoor dat je onzeker bent. Ik vrees dat dat er ook niet echt beter zal op worden. Gisteren zei een vriendin van me dat zij bij haar zwangerschap van echo naar echo geleefd heeft... Ergens is het wel normaal dat je onzeker bent over wat er daar binnen in je buik groeit, we hebben er tenslotte geen controle over hé.
Ja dat is helemaal waar maar het zou wel fijn zijn als ze in het ziekenhuis ook een keertje positief waren. Ze zijn mega voorzichtig uiteraard gebaseerd op hun ervaringen en ook begrijpelijk. Maar het heeft 3 echo's geduurd voor iemand durfde te zeggen dat ik zwanger was en nu is het weer te klein. Volgende week ga ik gewoon voor een 'normaal' bezoek!! Dan neem ik overigens ook mijn vriend mee want vond het wel erg jammer dat hij er nu niet was om de hartactie te zien, dat maakt het nog echter
Weinig tijd, maar Liz, bij mij kon ik precies de uitgerekende datum berekenen, maar ik zat er toch 4 dagen naast. (Ook kleiner dus). Dat zien ze op de echo van, ik geloof, 10 weken, want dan zijn alle embryo's even groot.
Liz gefeliciteerd dat jullie een kloppend hartje hebben gezien! En echt in het begin kan een mm al uitmaken voor het termijn dus ik zou er niet al te zwaar aan tillen hoor, het is tenslotte gegroeid en er is gewoon een kloppend hartje! Ik leefde ook echt van echo naar echo en erge was dat ik vanaf 9 weken tot week 17 moest wachten tot de eerste afspraak bij de vk.... Dat was hel en toen heb ik rond 13 weken zon babydoppler aangeschaft zodat ik 1 tot 2 keer per week der hartslag kon horen. Wist zelf al hoe te zoeken etc en kon het altijd heel snel vinden want ook met mn werk als arts nog moeten doen. Dat stelde mij dan weer even gerust en nu laat ze heel duidelijk weten dat ze er is Pien ze liggen klaar maar nog steeds niet aan haha.
Siepie ik heb dat ook een beetje los gelaten hoor. Ik ben het al vaker tegen gekomen online en er zijn best flinke verschillen qua grootte op dit termijn. Een dag kan inderdaad al het verschil maken. Ik was best verbaasd over het hartje aangezien ik mijzelf had ingedekt dat het met 6 weken niet perse te zien hoefde te zijn, dus mooie verrassing! Ik wil niet van echo naar echo leven maar aangezien ik er nu al 5 heb gehad geloof ik wel dat ik er ook waarde aan hecht. Volgende week bij week 7 en ik denk haast dat ze daarna week 9 doen en daarna misschien de reguliere? In het EMC kun je wel meewerken aan een onderzoek aangezien het een academisch ziekenhuis is. Je krijgt dan elke 2 weken 3D echo's en ook nog eentje na de bevalling. Maar ik weet niet zeker of ik dat wil. Het word misschien wat veel . Bedankt voor de opbeurende woorden in elk geval!! Nog een vraagje; hoeveel van jullie stonden stil bij het feit dat het in dit stadium (eigenlijk elk stadium) nog fout kon gaan? Ik ben namelijk wel onzeker maar ben aan de andere kant ook wel weer overtuigd dat het gewoon goed zit. Ik betrap mijzelf op 'babynamen kijken' en dergelijke en denk dan nee niet doen. Aan de andere kant wil ik dat gewoon los laten en genieten. Maar door alle MMM ellende lijkt het bijna te onwerkelijk dat het mee zit. Snappen jullie wat ik bedoel? Je wil jezelf behoeden maar dat gaat eigenlijk al niet meer. Super lastig allemaal
Toevallig schrijft Freya erover vandaag. Nou is dit niet precies wat ik bedoel hoor want ik ben wel blij, maar inderdaad nog mega onzeker. https://www.freya.nl/kinderwens/zwangerschap-en-kind/pas-bevallen-als-de-roze-wolk-niet-zo-roze-is/
Liz: ik snap helemaaaaaaal wat je bedoelt!! Zoals jij het omschrijft heb ik het ook gehad, en af en toe nog wel . Je kunt er niet veel aan doen, die grote onzekerheid hoort bij ons MMM meisjes... Maar na ongeveer 10 weken, nadat ik de eerst echo bij de verloskundige had gehad, werd het wel wat beter en later nog beter toen ik het ook kon voelen. Het wordt gewoon steeds veel zicht- en tastbaarder. Maar de angst dat het mis kan gaan bleef bij mij altijd, maar wel wat minder gelukkig . Ik ben 's nachts wel paar keer in paniek geweest omdat ik het niet voelde bewegen en pas totdat ik weer wat beweging voelde kon ik weer rustig verder slapen . Dat is dan weer het nadeel van dat je het kunt voelen: grootste deel van de dag ligt het kindje rustig en voel je het niet Maar gewoon lekker gaan fantaseren over de babynamen, kinderkleertjes, kinderkamer! Je bent toch zwanger? Als het misgaat zal dat zeker niet komen omdat jij in gedachten de kinderkamer al rond had .
Ja, dat bericht van Freya heb ik ook gezien. Ik heb er zelf weinig last van gehad toen ik eenmaal zwanger was, dat ik nog bang was dat het mis zou gaan. Had hetzelfde gevoel als jij, dat het wel goed zat. Toch was ik wel blij dat ik eenmaal de eerste 12 weken voorbij was hoor, en ook dat ik de 24 weken (levensvatbaarheid) voorbij was. Maar dat is ook wel weer logisch. Je hebt zo'n enorm lange weg afgelegd om hier te komen. Dan zou het wel heel wreed zijn als het je nu weer werd afgenomen ... Ik hoop dat het lukt om er stukje bij beetje meer van te gaan genieten. Meid, wat gun ik dit jou!
Liz super dat je al een kloppend hartje hebt gezien! Een mm verschil kan inderdaad al een heel verschil maken met deze termijn dus niet te veel stressen. Het is wel heel herkenbaar hoor, het nog niet volop durven te genieten. Juist door de lange weg en de kennis die je daarbij op gedaan hebt, maken het wel lastiger. Wat Pien ook zegt, "gewoon" lekker fantaseren en genieten van alle voorbereidingen. Ik moet zeggen dat ik het wel heel fijn vond om in het begin elke week een echo te hebben, maar die geruststelling had ik misschien ook iets meer nodig na 3 miskramen en weer bloedverlies tijdens de zwangerschap . Het is ook heel mooi om te zien hoe de baby elke week groeit en er zo veel veranderd in zo'n korte tijd.
@ Liz: dit betekent toch een beetje het einde van de onzekerheid he! Jullie zagen een kloppend hartje! Wat mooi!!! @Beschuitje: Wat een gedoe seg. Verschrikkelijk voor jou/jullie! Hopelijk komt het toch niet zover en komt er nog iets positiefs, onverwachts op jullie pad! Het niet kunnen krijgen van een kind + een relatiebreuk verwerken.... Pfff Dat is veel hoor! Goed blijven praten! Jezelf NIET de schuld geven! JIJ kan er niet aan doen he! Ik was even wat minder aan't meelezen op het forum, want ik heb de griep cadeau gekregen afgelopen week... Hatelijk! Maar ik heb ook goed nieuws: Ik ben gestart met de voorbehandeling (pil) voor ICSI 4 in UZ Gent, dus er is weer een nieuwe start met nieuwe kansen! Ik heb al het vorige uit mijn geheugen gewist en we zien wel wat er nu op ons pad komt.
Lieve meiden, bedankt voor jullie lieve reacties. Hier is het momenteel rustig. M'n vriend wil er heel graag voor gaan maar hij weet niet of z'n gevoel voor mij helemaal terugkomt. We zijn door het traject uit elkaar gegroeid denk ik. Hij is geen prater maar ik denk dat dat wel heel belangrijk is. Therapie wil ik wel maar hij ziet daar niet veel in. Voorlopig proberen we elkaar weer terug te vinden, al voelt het zo gek. Voor mij is er niks anders, voor hem wel.. Liz wat fijn dat het goed met je gaat. Ik duim nog steeds voor je. Pien Thanks xx
Beschuitje, ik zie net dat jij na de tweede iui even zwanger bent geweest. Wat erg dat het toen misgelopen is. Het kan dus evengoed nog eens lukken he! Ik denk ook wel dat het nu belangrijk is om terug wat dichter naar elkaar toe te groeien. Misschien een romantische weekendje of reisje boeken om hem te verrassen? Een onverwachts uitgebreid voor hem koken met kaarslicht? Het gevoel dat jullie ooit voor elkaar gehad hebben, kan volgens mij echt wel terugkomen. Jullie relatie kan nu gewoon even geen zifkenhuizen meer aan en ook geen extra tegenslagen. Probeer jullie kinderwens heel even op non- actief te zetten en de focus op jullie 2. Dat hebben wij de afgelopen 2 maanden ook gedaan. Veel gaan eten, samen een reis geboekt... terug genoten van alles. Dat heeft deugd gedaan. X
Liz wat fijn een kloppend hartje dat is ontzettend mooi nieuws. Die onzekerheid zal nog wel even blijven. Ik geloof pas sinds een week of 2 dat dit hummeltje bij ons blijft. Yaraah fijn dat je een goede echo hebt gehad. Beschuitje wat goed dat jullie er voor willen gaan....Wij hebben tijdens het hele traject ook echt in een dip gezeten het is ook allemaal zo heftig. Dikke knuffel Lena fijn dat je de eerste stap weer hebt gezet en weer vooruit kan kijken ik duim voor je! Pien en boboke Hoe gaat het met jullie jongens? Hier gaat alles voorspoedig alleen super moe....Hoop dat dat nog wat minder word. Langzaam aan zijn we ons aan het oriënteren in spullen, maar nog niks gekocht.
lena fijn dat je al weer bijna mag beginnen en dat je zo positief er in gaat! Julia opgeven moment gaat die vermoeidheid echt over, bij was het ook echt opeens weg dat was heel erg raar moet ik zeggen. Beschuitje fijn dat je vriend er wel nog voor wil gaan, misschien op een later moment nog eens over therapie hebben. En tijd kan ook heel veel doen he, in ieder geval succes! Boboke, Pien en m676 hoe is het eigenlijk met jullie? Jullie reageren altijd superlief maar ook benieuwd hoe het met jullie gaat hoor! Nou ik had vooral geen grote mond moeten hebben dat alles zo goed gaat etc. Gisteren de hele dag toenemende harde buiken, uiteindelijk bij de hap geweest nadat ik toch maar de vk gebeld had. Geen blaasontsteking, maar toen de vk zelf kwam vond ze de buiken ook veel te heftig, ze kwamen soms a 3 min, geen ontsluiting of dat soort narigheid. Maar toch naar het ziekenhuis, daar aan ctg alles goed en nog cervixmeting gehad die was ook goed. Dus advies rustig aan en ze kunnen het niet verklaren, maar gelukkig geen gekke dingen maar wel behoorlijk irritant Lijkt nu wel wat minder, irritante is dat ik woensdag ook nog een tentamen heb dus weet nog niet hoe ik dat ga maken!
Wow Siepie, dat is wel even schrikken hè! Gelukkig is alles in orde. Heb je platte rust voorgeschreven gekregen? Hou je maar lekker rustig. X
Siepie wat super vervelend en schrikken zeg, gelukkig niks ernstigs. Hou je maar rustig en succes met je tentamen. Ik hoop idd weer wat meer energie te krijgen, we wachten het af.
Lena: knap dat je weer zo positief bent! Spannend dat het weer gaat beginnen! Beschuitje: moeilijk hoor voor je. Ik zou niet goed weten hoe je hier mee om moet gaan. Hem overdreven gaan pleasen nu lijkt me ook zo geforceerd, maar alleen afwachten en hopen dat het beter wordt is misschien ook niet verstandig. Kun je bij hem vragen wat hij gemist heeft de afgelopen tijd? Misschien dat jullie daaraan iets kunnen doen? Sterkte met de hele situatie! 😘 Julia: fijn dat je steeds meer vertrouwen hebt in jullie hummeltje! Hoop voor je dat de moeheid ook nog wat minder wordt, meestal gebeurt dat wel in het tweede trimester. Zelf ben ik niet echt extreem moe geweest. Siepie: zal je altijd zien he, roep je dat het heel goed gaat.... Vervelend van die harde buiken zeg! Wel herkenbaar, ik had ze ook en ook al vrij vroeg in de zwangerschap. Ben je erg slank? Dan schijn je het beter te voelen. Ik heb ook eens rond 26 weken zoveel harde buiken achter elkaar gehad dat de vk langs kwam om te voelen of ik niet per ongeluk ook ontsluiting kreeg. Niks aan! Heb er de rest van de zwangerschap ook veel last van gehad, en deed echt wel rustig aan voor mij idee. uiteindelijk heeft ons mannetje er 41,5 week gezeten dus dat heeft verder geen problemen opgeleverd, vond het later ook niet zo eng meer. Kan er ook 'gewoon' bijhoren. Hier gaat het goed hoor, dankjullie . Mannetje groeit als kool en is heel vaak vrolijk. Gisteren bij een tweedehands winkel (soort marktplaats, maar dan in stellingen) een grote ton met allerlei gekleurde houten blokken op de kop getikt voor 3,50. Daar kan ie zich lekker mee vermaken . Ok van bouwen is nog geen sprake, maar toch heeft ie er lol van