ppffff wat draaf ik door in sommige dingen!!! Ik snak gwn naar mensen die mij een halt toeroepen, tot de orde roepen, aan me oren trekken, een klap in t gezicht om wakker te worden en ga zo maar door. Nu komt t Ik zit al 3 jr thuis dinds zwangerschap van mijn 1ste zoontje vanwege bekkeninstabiliteit. NU tijdens zwangerschap vd 2de zijn mijn banden dus niet okay meer en rechterkant van mijn bekken knikt en knakt ( zit los ofzo) en ik heb een uur per week fysio en zit geisoleerd thuis bijna 7 dgn hele dagen MET de kids. Doordat ik dus 24/7 thuis zit zowat ben ik een controlefreak geworden, heb een obsessie opgebouwd en een machtstrijd aangegaan. - alles moet netjes, schoon, en speelgoed word om de 5 min opgeruimd of elke x tegen zoontje: nee opruimen. - alles moet staan zoals ik t neerzet ( meubels) als ze tegen salontafel aanlopen of eetstoel wegschuiven zet ik t tot op de mm na terug zoals ik t had anders geen rust. Ik ben zodruk dus met onzin dingen die ik los wil laten dat ik van binnen geen rust heb en me kids dus beperk in t spelen of vrij spelen in huis (ik was niet zo hoor, begin steeds erger te worden door isolatie al lange tijd en loop tegen depressie aan daardoor). Ooooo, ik speel wel hele dag met me zoontje, zingen, dansen, kleuren. Lekker samen pannenkoeken maken, koekjes soms en eten. Samen bij ons op bed tv liggen kijken als broertje slaapt etc. Wat wil ik met dit verhaal...?, nou mijn vraag aan jullie: hoe laat ik t los dat er speelgoed rondslingerd hele dag, dat t pas word opgeruimd als de kids op bed liggen. Hoe maak ik me niet meer druk als een meubelstuk een paar mm verschuift of anders word teruggezet. Hoe laat ik t los dat het huis niet instort als t een beetje rommelig word en vooral: hoe leer ik t af steeds nee te roepen tegen me zoontje als ie speelgoed rondgooit, schreeuwt, rent etc. Want echt ik vind t niet erg !!! Maar van binnen is die rust er niet! Hoofd zegt hele andere dingen als gevoel.... Ja komt echt doordat ik geisoleerd ben hoor, dan heb je nix anders als je druk maken om alles in huis, muren komen op je af ok, t voelt zowiezo al goed mijn probleem te erkennen, dat lucht al op om t af te schrijven van me En echt ik sta elke dag op met een frisse start dat ik me minder druk ga maken, moeilijk hoor! Maaaaaar heeel soms lukt t Iemand nog tips om mezelf wat meer te ontspannen en t huis niet strak staat maar eruit ziwet alsof er lekker gezellig geleefd word? kom maar op !
Ten eerste: Knap dat je zelf durft toe te geven dat je een probleem hebt. Dat is al heel belangrijk, anders heeft 'helpen' natuurlijk geen zin. Maar je kunt dus niet werken? Heb je geen vrienden of familie dichtbij wonen, zodat je daar regelmatig mee kunt afspreken? Dan heb je afleiding en heb je ook geen tijd om op te ruimen enz. Met die gedachtes kan ik je niet helpen, en met het loslaten van je huishouden ook niet. Dat zul je toch echt zelf moeten doen! Ik herken je situatie wel verder, alleen was ik toendertijd helemaal verslaafd aan een ander forum... Mijn redding was toen simpel: Ik kreeg eindelijk werk na lang thuiszitten.
Niks mis met je kinderen leren op te ruimen toch??? MAar wellicht kun je wel proberen het wat losser te laten en niet elke 5minuten dat te doen. Gewoon leren dat als ze met het ene zijn uit gespeeld, ze dat eerst opruimen voordat ze wat anders pakken.
@ jusi: ja ik zie t echt wel als een probleem hoor als ik constant overal bovenop zit helemaal gestresst... Moet t wel durven toegeven om er aan te kunnen werken. Fam woont wel/niet in de buurt. Tjah ze wonen niet ver, maar t contact tjah ... is niet zo optimaal dat ik er vaak zit of hun hier. Heb geen rijbewijs dus kan moeilijk weg, woon 3 hoog dus met 2 kids trappen is zwaar met mijn bekken. Vrienden heb ik letterlijk niet meer!!! Heb 1 superlieve bovenbuuf, maarja dsie werkt natuurlijk 5dgn... Ik kan en mag nog niet werken, omdat ik niets te lang kan. Dus niet langzitten, liggen, lopen vd pijn. Dus ja dan zit je tussen de 4 muren dingen te zoeken he om er een probleem van te maken heb toch nix te doen hahaha @ mams: ja meid tuurlijk is t goed ze t aan te leren, en hij weet t heel goed hoor. Alleen idd wat je zegt om de 5 min opruimen is natuurlijk ook niet lekker vrij spelen... Ik moet wat relaxter worden en ontspannen...de vraag is hoe doeik dat, hoe doen anderen dit? Tips en ervaringen zijn welkommm
Ik heb helaas geen tips voor je. Ik wil alleen zeggen: Goh wat knap van je dat je niet allang doorgedraaid bent. Ik doe het je niet na, 24/7 thuis en dan met 2 kinderen onder de 4 Knap hoor. Ik heb 1 zoon van 3,5 die is straks bijna 4 als de baby komt (ze zullen als het goed is zomaar een paar weken verschillen) ik werk dan nog tegenwoodig 3 halve dagen per week (ook nu gedeeltelijk in de ziekte wet ivm zwangerschap) en de dagen dat ik thuis zit vind ik soms nog heftig. Dus ik doe mijn petje voor je af hoor. Zie niet alleen je probleemen maar stop zo nu en dan toch ook maar een pluim in je staart. Je verdiend het
hmmm, ik werd emotioneel van je bericht en de tranen kwamen ineens! toch wel aan t einde van mijn latijn of vond ik t gwn superlief over je compliment? denk t 2de Ja sinds zwangerschap vd 1ste thuiszitten en al 3 jr niet werken is heftig. een weekje is t leuk of als je kids de 2 mnd zijn gepasseerd, maar na 3jr raak je gefrustreerd, raak je je kring kwijt, interesses, doet niet veel meer aan jezelf, geisoleerd dus ja dan stort je je op t moederschap en huishouden. 2 kids is heftig en erg zwaar alleen, vooral in mijn situatie. maar toch ben ik dankbaar en blij dat ik ze heb en elke x dat t me tegenzit tel ik tot 10 en zet me beste beentje voor. En ik ben heel goed erin maskers op te zetten: ik blijf lachen en lachen en lachen .... niemand ziet t bloeden dan van binnen he
Misschien een idee je handen eens op je lijf vast te binden, zo dat je nog net bij de meest belangrijke dingen kunt en verder lekker laten zitten. Dan kun je niets meer wat opruimen betreft... En anders gewoon wat vaker bezoek laten komen die alles bij je anders zetten... (wil je hier wel mee helpen hoor ) Weet niet in welke provincie je woont....
Waarom??? Je mag je ook wel eens rot voelen en dat moet je ook kunnen tonen. Je bent niet perfect en zal het nooit kunnen worden. Anders was je robot. Laat ook je gevoel eens spreken en zeg dat je je niet lekker voelt, ga maar eens lekker een potje huilen who cares, als jij je rotgevoel maar kwijt raakt!!!
hahhaha, als ze me handen vastbinden dan verklaar ik mezelf officieel gek en kunnen ze me afvoeren hihihi... EN vaker bezoek laten komen....ik smeek mensen bijna zwat om te komen, maarja dan is de lol er ook af he Je bent van harte welkom hoor, ik kan wel weer een nieuwe vriendenkring gebruiken. Wil die weer opbouwen maar ook daar weet ik niet hoe te doen en te beginnen. Ik ben pas 29 en lekker gek en sociaal en wil gwn vriendinnen opbouwen met zelfde interesses en die beetje als mij zijn. Ik woon in t gooi, een gooisch trutje hihihi, kom jij de boel verbouwen? Ik zeg wel eens tegen me bovenbuuf ( beetje rommelig knus alles op elkaar) oooo wat voel ik me THUIS als ik bij jou op bezoek ben. Bij mij is alles zo strak en netjes, net een kantoorpand en bij haar zo speefvol, overvol, knus rommelig
Heb je het speelgoed in bakken of wat? Wij hebben hier namelijk een bak met groot speelgoed, zoals grote auto's enz. En een ladenkastje, met allemaal klein speelgoed, zoals kartonnen boekjes, kleine autootjes enz. Als Kenji klaar is met zijn grote auto's, moet ie het eerst opruimen vóór ie gaat puzzelen bijvoorbeeld. Dan laat ik hem toch vrij met spelen, hij beslist zelf wat ie gaat doen, én hij ruimt zijn speelgoed zelf op. Verder laat ik hem maar heen doen. Als ie 's middags naar bed gaat, ruim ik zijn speelgoed op wat nog rondslingert. En 's avonds hetzelfde. Jammer dat je familie niet in de buurt woont. En hoe komt het dat je geen vrienden hebt? Sorry als je het een onbeschofte vraag vindt, maar dan moet je gewoon maar niet antwoorden.
ik huil vaak hoor, tegen anderen maar ook vaak als ik ff alleen ben..Maar meeste vd tijd heb ik masker op en maak ik t anderen graag naar de zin en cijfer mezelf dan weg. You know what i really need? A vacationnnnn !!!
ik heb zo een ikea kastje met 4 open vakken waar ik mandjes in heb gdn( middelmaat) waar klein speelgoed in ligt en 1 vakje zonder mandje voor wat groter speelgoed en de rest vd spullen in zijn kamer zoals accumotor, blokken etc. Dus alles kan zo in de mandjes en klaar, maar kan er gwn niet meer tegen als t op de grond ligt ( hij kiepert de mandjes om en speelt ermee) Ik MOET het loslaten en alleen als ze gaan slapen in 1 x opruimen, ik frustreer mezelf heele rg hiermee en is onzinnig en geef mijn zoontje de ruimte ook niet dan. Ja wrm heb ik geen vrienden meer, bestaan ze nog joh? Ik vind t niet onbeschoft hoor meis! Toen ik thuiswoonde had ik hordes met vrienden/vriendinnen. Ik liep van huis weg ( had een vriendje en mocht niet, ik ben turks) toen moest iedereen zowat contact verbreken want ja ik breng je anders op t slechte pad ! Turkse mentaliteit van toen Toen leventje opgebouwd weer nieuwe vriendenkring en weer veel verloren in de tussentijd.. Had toen 3 beste vriendinnen opgebouwd die mij vorig jr officieel ook in de steek hebben gelaten. 1 zou me hond opvangen heel gesprek blabla strakke afspraken en ineens kon ik de hond tog weer gaan ophalen ( ik had nog de plek, de tijd of de aandacht ervoor vanwege me bekken) 2de vriendin wil t op haar manier, geef je der niet de nodige aandacht cijfert ze je weg ineens, en omdat ze blijkbaar vind dat ik der aandacht moet geven zoals toen ik geen mama was. 3de vriendin tjah.... 1x in de maand afspreken... en afspraken maken op agenda..nee noem ik geen leuke vriendinschap meer maar moeten.was voorheen anders ! Heb nu letterlijk niemand en zit hele dag als een oma achter t raaam naar buitente staren ik jank gwn nu ik dit type. Jonge mama van 29jr, vol gekkigheid en sociaal en niemand om me heen behalve me kids
O ik ben ook wel een beetje van het opruimen tussendoor. We hebben alles in bakken en er mogen altijd twee bakken worden gepakt. Tussendoor gooi ik wat speelgoed weer in de bak waar het vandaan kwam. Ik zeg verder niet tegen ze dat ze op moeten ruimen. Dat is pas later op de dag. Voor het eten wil ik wel alles opgeruimd. Misschien kun je dat met jezelf afspreken. Dat je af en toe zelf wel wat mag opruimen ( niet teveel) en voor het eten de kamer opgeruimd.
Maar is dat niet realiseerbaar dan? Even een paar daagjes weg uit je vertrouwde omgeving kan wonderen verrichten. Je bent dan weer wat meer opgeladen en dan irriteren dingen (rommeltjes en verschoven meubels) je ook minder. En het is best zwaar, een baby en een peuter. Niets mis mee om dat toe te geven. En als je altijd min of meer aan huis gebonden bent en weinig aanloop heb, kan ik me heeeeeeel goed voorstellen dat je bijna tegen de muren opvliegt.
Hoi, Ik wil je op de eerste plaats zeggen dat ik het knap vind dat je het verteld. Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen en wil niemand tegen het hoofd stoten.( en niet mijn ding op jou projecteren) Maar als ik jou verhaal lees gaan bij mij veel belletjes rinkelen. Ik lees heel veel dingen die ik herken. Het klinkt mij in de oren dat je last heb van dwanghandelingen en dwanggedachten. Het kan zijn dat ik er naast zit hoor. Maar mijn ervaring is als je dat hebt dat je dat niet zelf heel makkelijk stopt. Ik heb dit probleem al jaren en het word erger als ik niet lekker in mijn vel zit. Ik ben er de laatste jaren open over al schaamde ik me vreselijk in het begin. Ik heb er voor in therapie gezeten en uitgezocht waarom ik het heb. Want mijn leven werd er te ernstig door beïnvloed. Ik wens je veel sterkte toe ik sta open voor vragen je mag ook een pbtje sturen.
momenteel nog niet helaas en al 8jr niet geweest ook .... Ik ben vorige week 4dgn anar enschede geweest naar mijn tante en neefjes en was idd heeeerlijk ff weg en vooral voor de kids ! Me oudste was doodop van t spelen en andere mensen, spullen, omgeving. HIj verveelt zich thuis gwn hele dag binnen ! Af en toe probeer ik idd naar me tante ta gaan logeren, of soms de oudste naar oma voor zijn bestwil en als hun papa er is winkelen, naar ballorig, zwemmen etc. Maar gebeurd niet veel omdat hun papa 6dgn werkt op verschillende diensten.
heeey! Mij stoot je er niet mee tegen me hoofd hoor, je gebruikt juist t juiste woord wat ik al zocht! T is idd een dwanggedrag wat je niet in de hand hebt, t irriteert me enorm en merk wat t aanricht maar kan t niet stoppen!!! IK wil dus de macht over iets, ik bepaal en ik regel en wat ik zeg dat moet... soort van zoiets Ik ben niet erg tegen me kids hoor, maar idd met t speelgoed opruimen etc ben ik dan extreem. En weer klopt t wat je zegt.. als je er ff doorheen zit word t erger idd . Tjah, iedereen heeft wel wat, alleen jammer dat ik dit heb Word gek van mezelf en ik wil ook lekker een sloddervos worden ! met mate dan hgihi
Snoopy82. Het is idd heel frustrerend dat je niet kan stoppen en hoe harder je probeert hoe erger het wordt. Het is mij niet alleen gelukt maar mijn klachten zijn met 80% afgenomen na therapie. Ik zeg niet dat je dat moet doen, maar het heeft mij goed geholpen zeker omdat ik over de oorzaak kon hebben en de onvreden er over. Je wilt controle over de situatie hebben krijgen en dat lukt niet en dat ga je dan op een andere manier proberen te verkrijgen via dwanghandelingen. Zo zit het bij mij.
Ik ga ook in therapie , volgende week start ik ermee met sessies van 3 kwartier... Heb ook een roerig verleden dus wie weet kan ik me loswurmen van sommige dingen en verdergaan op een relaxte manier en mezelf weer terugvinden..maar de stap nemen duurde mij 3 weken naar t doorverwijsbriefje van de ha staren en stap nemen afspraak te maken..