Mijn studieschuld wordt ook torenhoog. Hier geen ouders die mijn studie betalen, maar wel een eigen huurhuis en een zoontje. Ik leen maximaal bij anders kan ik gewoon niet studeren. Ik zou natuurlijk 24 uur erbij kunnen gaan werken, wat zal betekenen dat ik meer zou moeten betalen voor de kinderopvang en minder tijd heb om te studeren. Desalniettemin vind ik het wel heel jammer dat ik zoveel moet bijlenen, maar aan de andere kant weet ik ook waar ik het voor doe. Oh en 200 euro voor boeken in 1 jaar? Ik ben dat kwijt per blok..
Mijn ouders hebben mij financieel gesteund en de ouders van mijn man hem ook. Ik heb alleen mijn laatste jaar geleend toen ik geen stufi meer kreeg. Heb daardoor 3000 euro schuld. Mijn man iets meer, 4500 euro. We komen nu rond van het salaris van mijn man en als het goed is heb ik een baan per 1 oktober, dus dan betalen we van mijn salaris in 3-4 maanden de hele ellende af. Is dat ook maar weg. Ik heb een 3-jarige studie gedaan en daarna een 4-jarige master. Ik heb klasgenoten bij wie de ouders niet bijsprongen die bijna 100.000 euro schuld hebben. Maarja, wat wil je? 7 jaar fulltime studeren, nauwelijks mogelijkheden tot bijbaantjes ernaast, geen stagevergoedingen... Ik vrees dat mijn ouders zo'n 70.000-80.000 euro in mij hebben gestoken..
Mijn studieschukd is ontstaan door bijlenen in mijn stage jaar. Ik woonde op kamers en kon er niet bij werken. Voor de rest hebben mijn ouders alles betaald. Zowel studie als boeken en zelfs een maandelijks bedrag om op kamers te wonen. De andere drie jaren trouwens wel erbij gewerkt. Was ook echt wel nodig.
Mijn moeder zette me uit huis toen ik 17 was. Ik begon toen net met mijn studie. Ik heb toen 1,5 jaar van adres naar adres rondgezworven en uiteindelijk in een huurhuisje terecht gekomen. Toen ben ik met mijn studie gestopt en met een nieuwe studie begonnen. Ik kreeg nauwelijks uitwonende beurs, omdat mijn vader (waar ik geen contact mee had, maar waarvan ik wel de gegevens moest doorgeven) te veel verdiende. Daardoor kreeg ik ook geen aanvullende beurs. Mijn stufi was toen 124.-, uitwonende beurs. Mijn vaste lasten (zonder boodschappen) bijna 550 Euro. Ik werkte er wel bij, maar met 2 dagen in de horeca verdiende ik geen 500 Euro. Ik heb dus geleend. En 6 jaar gestudeerd, waarvan de laatste twee jaren volledig geleend. Misschien had het in het laatste jaar wel minder gekund, maar goed. Dus niet te snel zijn met je oordeel.. Ik had ook het liefste thuis gewoond totdat ik afgestuurd was en met 0,- studieschuld mijn werkende leven begonnen.. Maar helaas, het liep anders. Nu moet ik nog 12 jaar afbetalen. Als ik klaar ben, ben ik 41 en heb ik, mijns inziens, nog een heel leven voor me.. Het was een investering, zodat ik nu kan doen wat ik wil doen. Ik zie mezelf ook niets anders doen..
Ik heb ook een behoorlijke studieschuld... 50.000 ongeveer. Ik ben gaan studeren toen ik zwanger was van mijn oudste, kreeg toen een eenouderbeurs en moest aanvullend lenen om rond te kunnen komen. Later ging ik erbij werken, en heb toen in een jaar iets teveel bijverdiend (die grens ligt nu hoger gelukkig voor de huidige studenten) waardoor ik dat hele jaar terug moet betalen, verder ben ik niet binnen de diplomatermijn afgestudeerd door ziekte ed. Mijn man heeft een schuld van 4000 en betaalt daar elke maand 45 euro voor terug. (Zonder draagkrachtmeting) ik kreeg een brief of ik even 740 pm wilde terugbetalen... Ik mag het nog twee jaar uitstellen en dan vraag ik draagkrachtmeting aan. Want dat is een bedrag dat we echt niet kunnen missen.
Oh ja, en door bekkeninstabiliteit ben ik nog van studie moeten switchen, na drie jaar hbo-v had ik daarna dus nog maar 2jr stufi. Later hoorde ik pas dat ik daardoor weer vijf jaar had kunnen krijgen. Dat is mij toen nooit verteld, beetje jammer ook.
Ah...idd nog andere 'redenen' dus voor een studieschuld. Ik zie bij studenten altijd 'de 18-21' jarigen voor me....maar ook dat kan dus anders zijn. Oh...en ik oordeel nergens...ik vroeg het me alleen af.
Het kan rap gaan hoor. Hier ben ik ook het huis uitgezet met 17 jaar. En als je dan van alles moet aanschaffen, woning moet zoeken, rekeningen betalen, studeren, geld verdienen....dan kan een studielening hard gaan. Daarna door omstandigheden studie niet kunnen afmaken en een enorme studieschuld opgelopen. Mijn ouders verdienden dusdanig veel dat ik niet in aanmerking kwam voor een aanvullende beurs, en dan nog, ze wilden niets betalen, ik was hun "probleem" niet meer (niet dat ik een probleemgeval was ofzo, ik was behoorlijk voorbeeldig met goede schoolresultaten). Gelukkig heeft mijn man een zeer goede baan en heeft hij vorig jaar mijn studieschuld in een keer betaald voor mij (ik wilde zelf afbetalen, principekwestie). En eigenlijk wil ik nu wel mijn studie afmaken, maar durf ik niet meer omdat ik waarschijnlijk al te oud ben om als stagiair ergens aan de slag te gaan en dan heb ik weer duizenden euro's weggegooid. En nee, niet elke baan na een opleiding betaald goed, en ook niet iedereen vindt een baan. Ook niet piloten, er zitten er genoeg "thuis", omdat er momenteel in de luchtvaart ook niet genoeg banen zijn. Dus een studieschuld is voor veel mensen wel een enorm blok aan het been omdat ze er niet naar verdienen.
De stufi zelf is niet zo hoog hoor. Nog geen 200 per maand kreeg ik volgens mij. Boeken en andere studiekosten waren al veel hoger. Maar je moet ook een kamer huren, boodschappen doen etc. Bij mijn studie was een bijbaan geen optie en dat zal bij meer studies zo zijn denk ik.. Hoewel ik inderdaad ook vaak hoor dat mensen maar een paar ochtendjes per week naar college hoeften (dat vind ik dan weer zonde voor wat je voor zon studie betaalt maar ok). Was het maar zo'n feest, dat dierenartsen salaris. Het is een van de slechts betaalde academische studies . Bovendien is het vinden van een baan niet makkelijk op het moment...
Hier hebben we samen een studieschuld van rond de 50.000 euro. Ik MBO - 6000 Man Universiteit - overig bedrag .
Ik heb een studieschuld van 2000,- en mijn man 8000,-. Ik heb er altijd naast gewerkt, maar kreeg het laatste jaar geen stufi meer, dus moest toch nog bijlenen. Van mijn man's studieschuld hebben we een aantal zaken aangeschaft die we toentertijd moesten hebben, maar niet konden betalen (woonden toen al samen, ik 18, hij 22 en beiden nog studerend). We betalen nu gezamenlijk 100,- per maand af, ik vind het wel prima zo, zie het nut er niet van in om zsm af te lossen, dit bedrag merk ik minder wanneer het van onze rekening af gaat.
En ik vond ook dat het lenen wel heel eenvoudig ging, je hoefde Alleen maar even een mailtje te sturen met de mededeling vanaf volgende maand wil ik 400 euro lenen en hup en het stond volgende maand op je rekening. Omdat het zo makkelijk ging leende veel van mijn klasgenoten, sommige het volledige bedrag terwijl ze nog thuiswoonde en de ouders de studie betaalde, pure gemakzucht! Achteraf gezien heb ik er wel spijt van maar ik zit gelukkig in de positie dat ik het in 1x kon afbetalen daar heb ik veel geluk mee en mijn oud studie genoteerd moeten nu zuinig leven en lange tijd afbetalen.
En als je je studie niet afmaakt binnen 10 jaar wordt ook een bepaald bedrag niet kwijtgescholden (op zich in veel gevallen zeer terecht), scheelt best een slok op een borrel.
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien dubbele info, maar ik denk dat bij veel mensen de schuld ook is ontstaan doordat ze niet in 1x de juiste studiekeuze hebben gemaakt. Ik ben bijvoorbeeld met mijn eerste studie na 2 jaar gestopt (gelukkig wel genoeg studiepunten gehaald, zodat ik de stufi niet hoefde terug te betalen) en heb daarna nog een complete studie van 4 jaar gedaan. In die tijd kreeg je 5 jaar lang studiefinanciering en daarna werd het omgezet in een lening. Mijn ouders hebben ook hun bijdrage aan mij toen stopgezet, omdat mijn jongere broer inmiddels ging studeren. Doordat ik een groot deel van mijn laatste studiejaar de hele week stage liep, heb ik m'n bijbaan in het weekend opgezegd, vanwege medische (stress)klachten et voilá: een studieschuld van rond de 8000 euro (mijn berag was nog in guldens, hihi, maar ongeveer dit) Studieschulden bij de Informatie Beheer Groep (die geloof ik nu anders heet) worden niet bij Bureau Kredietregistratie genoteerd en inderdaad niet meegerekend als je later een hypotheek ofzo aanvraagt. Ik was zelf lang niet in de gelegenheid om terug te betalen (was na 2 jaar werken opnieuw deeltijd gaan studeren) maar gelukkig konden m'n ouders maandelijks 100 euro aflossen bij de IBG en m'n vriend heeft uiteindelijk de laatste 4500 in 1x afgelost en dat heb ik hem inmiddels weer terugbetaald. (m'n ouders ook terugbetaald trouwens) Ik ben dus lekker overal vanaf. Jeuj!
Hier was het volgens mij iets van 8000 of 9000... eerste jaren betaalde ik 180 euro per maand en nu is er nog iets van 4000 over en betaal ik 55 euro per maand. Ik vind t ook niet zo boeiend, maar als het straks een nog wat lager bedrag is denk ik dat we het wel meteen gaan aflossen zodat we er vanaf zijn.
Het is inderdaad geen schuld die bij het BKR geregistreerd staat, maar je schuld wordt wel degelijk meegenomen in je hypotheek! Ze kijken naar je beginschuld en dat bedrag trekken ze af van het bedrag dat je voor je hypotheek maximaal kan lenen. Voordat mensen met een flinke schuld denken dat het geen probleem is, het kan dus wel een probleem zijn, zie ik in mijn omgeving ook veel, uiteindelijk door de studieschuld geen hypotheek kunnen krijgen.