Mijn dag begon al goed. Ik had slecht geslapen (zoals gewoonlijk de laatste 4 weken), maar toen ik om 8:15 uur op mijn mobieltje keek, bleek ik een whatsappje te hebben van mijn man: 'Ben door de gladheid een beetje uitgegleden met mijn auto en heb een paaltje geraakt.' Grrr...moet hem weer overkomen. :x Die bumper zat er net een paar weken nieuw op, omdat iemand anders ook al zijn bumper met haar auto wilde zoenen (toen stond zijn auto stil en was hij gewoon aan het werk). Kreeg hij gewoon vergoed, omdat het niet zijn schuld was. Nou, dit krijgt hij dus NIET vergoed, omdat het eigen schuld is. Dus voorlopig even blijven rijden met een gedeukt neusje...:x De rest van de dag ging wel aardig, maar 's avonds hadden we een voorlichtingsavond in het ziekenhuis over bevallen. Dus wij ernaartoe. Wij parkeren onze auto altijd even verderop, omdat het daar gratis parkeren is. Zijn we in het ziekenhuis (10 minuutjes lopen voor mij, ik begin al wat te waggelen), bedenk ik me dat ik mijn spijkerjasje nog in de auto heb laten liggen (mijn winterjas had ik gewoon aan). Dus ml moest weer even terug, omdat ik dat ding per se aan wil over mijn shirt (mijn heupen zijn erg breed en met dat jasje aan voel ik me een stuk zekerder). Ml nog: "och, er zijn meer mensen met brede heupen." :x Kan best zijn, maar ik ben hen niet. Voorlichtingsavond ging prima (had nog nooit zoveel zwangeren bij elkaar op een avond gezien (en nee, zwangerschapsbeurzen enzo ga ik nooit naartoe)). Zijn we klaar, ik moet weer naar het toilet en de toiletten zijn net naast waar de parkeerautomaat staat, waar (juist ja!) een heleboel zwangeren met hun man af gingen rekenen. Loop ik zo het herentoilet binnen! Hm...ik ben best bekend in het ziekenhuis daar, dus ik zou toch onderhand moeten weten waar het damestoilet is! Ik besef mijn fout, loop snel het herentoilet uit en snel het damestoilet in. Ik hoor de anderen nog lachen en geneer me dood. Toen ik klaar was, waren ze overigens bijna allemaal weg gelukkig. Vervolgens zijn we bij de draaideur bij de uitgang, vraagt ml: "waar is je tasje, heb je die nog laten staan in die zaal?" Shit ja...ml weer naar de zaal om mijn tasje voor me te pakken. Pfff....er zijn ergere dingen in een mensenleven, maar dit was me toch een pech- en blunderdag. Ik ben normaal ook wel wat verstrooid, maar nu ik zwanger ben is het echt dráma! Nou ja, die blunders zullen de hormonen wel zijn... Moest het gewoon even van me afschrijven...
Haha, wacht maar tot na de bevalling. Waarschijnlijk pers je dan ook nog je laatste hersencel uit en wordt het nog erger! Had ik dus. Na een paar jaar komt het wel weer goed hoor. Van de auto is minder leuk....
Tja, dat doet me weer denken aan een mop van mijn dwarsfluitleraar: Wat is een blondje met twee hersencellen? Zwanger. Nou, en zo voel ik me af en toe echt! Pff...