Hallo allemaal, Ik wilde me even voorstellen en ervaringen vragen aan jullie. Ik ben 30 jaar, mijn vriend 31 en hebben sinds 2,5 jaar de wens om een tweede kindje te krijgen. Ons zoontje is eind 2011 geboren en wordt dus bijna 4. Sinds september 2014 weten we dat m'n vriend erg slecht zaad heeft. Dat we al een kindje via de natuurlijke weg gekregen hebben ( en dit in 4 maanden 'proberen' ) is dus echt een wonder geweest. We moesten daarom gelijk door voor icsi en begin dit jaar ben ik gestart met hormonen spuiten. Kan nu heel lang verhaal gaan schrijven over hoe dat verlopen is maar puntje bij paaltje zijn we nu bijna een jaar, een ziekenhuisopname wegens overstimulatie, 3 maanden herstellen, 3 cryo terugplaatsingen waarvan 1 vroege miskraam, verder. Poging 1 zit er nu dus op. Het is een bewogen jaar geweest met een hoop tegenslagen en verdriet. Ik sta normaal gesproken psychisch gezien redelijk sterk in m'n schoenen, als ik dat van mezelf mag zeggen, en kan een hoop hebben maar dit heeft er aardig ingehakt. Nu vraag ik me af of er misschien nog meer stellen zijn die voor donorzaad hebben gekozen ook al hebben jullie al een kindje wat biologisch gezien van jullie samen is?? Ik weet bijna zeker dat als we ons lieve mannetje niet nog niet hadden ( wat gelukkig natuurlijk wel zo is) we nu gelijk voor KID waren gegaan om ons een hoop ellende te besparen. M'n vriend zegt dat hij dit nu ook gelijk wilt gaan doen en niet nog een nieuwe icsi poging. Maar ik twijfel, juist omdat ik bang ben dat er verschil wordt gemaakt straks tussen ons 'eigen' kindje en ons kindje via donorzaad. Ik hoop dat jullie misschien advies, ervaringen of alleen een luisterend oor hebben. Liefs