Wie heeft dit ook? Al sinds ik me kan herinneren word ik jonger geschat door mensen. Vooral nu tijdens de zwangerschap (en bij de vorige zwangerschap) vind ik het echt heel vervelend. Ik krijg constant de vraag of het wel gepland was en opmerkingen als 'Zo jij bent er al vroeg bij'. Of mensen die vragen of ik al klaar met mijn opleiding ben. En als ik dan reageer dat ik 32 ben zeggen ze 'ik dacht dat je pas rond de 22 was'. Ik merk ook dat ik minder volwassen behandeld wordt door mensen die me niet kennen. Wie o wie heeft hier ook last van? Of vinden jullie het juist fijn dat mensen je 8-10 jaar jonger schatten?
Verschrikkelijk, ik ben 25, moet mijn id laten zien als ik sigaretten haal... laatst ook in de supermarkt omdat ik een sixpack bier tussen de boodschappen had staan. Ze denken dat ik 17 ben, maar ben 25... Ik ben nu aan t kijken hoe ik er wat ouder uit kan zien... met make up en een ander kapsel... Het is wel vleiend dat je jonger wordt geschat, maar vaak is hrt irritant. Maarja.. als ik straks 44 ben, zie ik eruit als 37 .
Heb t zelfde meegemaakt, ben 39 maar wordt veel jonger geschat en als ik zeg dat ik een tienerdochter heb valt hun mond helemaal open Ik was 24 toen ik mijn dochter kreeg en toen ze een paar maanden oud was vroeg iemand een keer: 'Is dit jouw kindje?' 'Ja"zeg ik, "weet je dat zeker ?"werd er toen gezegt...
Jup, ik ben 24 maar kan nog steeds niet zomaar een biertje meenemen voor m'n vriend bij de supermarkt. Ik zeg altijd dat als dat nog steeds zo is als ik 35 ben het me vast heel gelukkig maakt
Zonder kindjes moet ik overal altijd mijn legitimatie laten zien.. En ik heb een keer gehad toen ik hoogzwanger was van de eerste dat de voordeur bel ging, stond een of andere verkoper voor de deur en zijn vraag was "Zijn je ouders ook thuis? " Nou ik heb hem toch even vriendelijk gevraagd of hij niet kan lezen (bordje op de deur met maar twee namen) en of hij een bril nodig heeft! Mijn man was iets minder vriendelijk (maar die heeft een hekel aan verkopers aan de deur, ik ook trouwens, en deze man was ook best onvriendelijk tegen mij na zijn opmerking en het vriendelijk verzoek van mij of hij weg wilde gaan)
Erg herkenbaar! Ik ben ook aardig klein van stuk 152cm. Kan me er soms kapot aan irriteren, vaak praten mensen ook kinderachtig tegen mij zelfs meiden die veel jonger dan mij zijn! Dat vind ik vooral verschrikkelijk!
Sommige reacties van mensen valt je mond inderdaad echt open. Er ouder uit proberen te zien werkt hier niet echt, ik heb heel weinig wimpers die ook nog eens heel kort zijn dus mascara kan ik niet dragen. Ander kapsel werkt ook niet, ik leg me er maar bij neer!
Hier moest ik toch wel heel even om lachen, ik zie het namelijk al helemaal voor me. Het had mij ook kunnen overkomen een aantal jaar geleden! Ik had toen ik 23 was een kraskalender en ik had 30 euro gewonnen, wil ik die kraskalender in gaan wisselen mocht dat niet omdat ze niet geloofden dat ik 18 was...
Oh ja heel herkenbaar. Ben 33 maar wordt vaak rond de 25 of jonger geschat. Qua leeftijd vind ik het niet erg maar idd de opmerkingen die je krijgt zijn niet leuk. In het begin toen ik nog achter de kinderwagen liep door het centrum kreeg ik vaak genoeg te horen. Zie dat dan een kind met een kind. Of ik werd heel erg aangekeken en dan wat lachen en zeggen tegen elkaar ongelukje zeker. Gelukkig kan ik me hier goed voor afzonderen en trek me er niet zoveel van aan maar het blijft niet leuk om te horen. Vroeger leek ik ouder en ging ik met 13 al op stap en was geen enkel probleem om ergens binnen te komen. Later toen het "legaal" was om op stap te gaan moest ik me legitimeren.
Toen ik net 25 was liep ik met mijn zoontje en mijn moeder in de supermarkt, komt er iemand die mn moeder vaag kent naar haar toe; goh, waarom heb je toen je laatst vertelde dat je oma was geworden, niet verteld dat je dochter een tienermoeder is?! En ik stond er gewoon naast! Heb die vrouw toen 'vriendelijk' verteld dat niet iedereen die een kind heeft gekregen gelijk een oude rotkop krijgt... en dat ze ook best mijn leeftijd had mogen vragen. (Leve de hormonen na de bevalling).
Ik word altijd jonger geschat. Vroeger vond ik het niet leuk. Werd je voor brugpieper uitgescholden terwijl je in de examenklas zat. Soms was het een voordeel, als je entree ergens moest betalen en ze mij een kinderkaartje gaven. Nu ben ik 44 en schatten de mensen me vaak half 30 en ja, nu is het heel leuk
Ik word 30, maar vaak denken ze dat ik nog studeer. Vroeger vloekte ik erop (als 22-jarige dachten ze soms dat ik 14 was). Maar tegenwoordig kan het mij echt niet meer schelen. Kan me later maar van pas komen . Ik heb er natuurlijk ook wel profijt aan gedaan vroeger ... Min 14 jaar gratis binnen in 't zwembad ... so what dat ze dan op mijn 18 à 19 zo stom zijn om mijn paspoort niet te vragen . Mijn partner is 13 jaar ouder en toen een toenmalige vage kennis mij es samen zag (maar niet wist dat we een koppel waren) - ik moet toen 21 geweest zijn - dacht ie dat ik de babysit / nanny van zijn kinderen was . Hebben we smakelijk om in een deuk gelegen toen ie het mij vertelde .
Sinds mijn 22e werd ik altijd wat jonger geschat, een jaar of 18. Dus niet zo schokkend eigenlijk en ik vond het wel een compliment Nu ben ik bijna 29 en ik heb echt geen idee hoe oud of jong mensen mij nu schatten, hoor er niets over in ieder geval. Maar ben eigenlijk wel benieuwd Lijkt me wel lastig soms als mensen je niet serieus nemen omdat ze je heel erg jong schatten, zeg
Ik heb wel een keer gehad dat een vrouw in de supermarkt tegen mijn vriend (die 16 jaar ouder is) zei: "zo, die van jou groeien ook als kool ofniet?!" en toen wees ze naar mij Wat een afgang was dat, haha. Toen hadden we net een relatie en ik was 22, hij 38. Misschien dat je het leeftijdsverschil toen beter zag want nu, 6 jaar later, hebben we er geen last meer van EDIT: dat van die groeiende kool sloeg op zijn 3 kids, he. Groeiend kool klinkt een beetje dubieus nu ik mijn bericht terug lees -Groeiende kool in je broek- Tiehiehie
Overigens ... Het nichtje van mijn partner had ooit een nieuwe vriend. We komen elkaar tegen in de stad - op dat moment zagen we haar niet vaak - en zij stelt hem aan ons voor, vooral dan haar oom aan die vriend en omgekeerd ... Dacht ie gelijk dat ik de dochter (!) van partnerlief was . Ik was verdorie 25 en partner 39 op dat moment. Zijn nichtje is overigens even oud (een half jaar jonger) dan ikzelf! Dat heb ik die kerel toch héél snel duidelijk gemaakt. Gelukkig heeft het met die ket niet lang geduurd bij haar .
Ik word altijd jonger geschat, love it! We zaten in Washington DC in een restaurant toen ik een fles wijn bestelde en ze om mijn ID vroegen. Ik was f*ckin 30 op dat moment! Kan er nu smakelijk om lachen, toen niet.
yes ik ook ik ben 32 maar word meestal 25 geschat. nu vind ik dat wel leuk, vroeger dus absoluut niet