Dilemma. Ik ben net zwanger (5 weekjes) en we zijn echt super blij! Nu wil ik het graag aan mijn ouders vertellen maar mijn vader ligt in het ziekenhuis. Ik denk dat het nog wel even duurt voordat hij eruit is. Het punt is dat hij door de opname depri begint te raken dus ik weet niet hoe hij zal reageren als we het vertellen. Wat zouden jullie doen? 1. Wachten met vertellen aan mams en paps tot paps uit het ziekenhuis is (onduidelijk wanneer) 2. Mams het goede nieuws vertellen en paps het nieuws later (afhankelijk van de situatie) 3. Mams en paps tegelijk het goede nieuws in het ziekenhuis vertellen Ben benieuwd naar jullie ideeën hierover of misschien heb je wel een suggestie waar ik nog niet aan heb gedacht. Alvast bedankt!
Ik zou heel even wachten totdat je voor jezelf ook wat meer zekerheid hebt en het dan je ouders samen vertellen. Zo kan je eventuele tegenvallers voor zijn, wat ik natuurlijk niet hoop voor je! Maar je moet doen waar jij je goed bij voelt. En zelf ken jij je ouders het beste.
Hoi kleintje, Bedankt voor je reactie. Het is inderdaad verstandiger om even te wachten... zo is een eventuele teleurstelling bij mijn ouders ook te voorkomen. Wel lastig hoor: ik wil het zo graag tegen mijn moeder zeggen.
Ik heb het een dag na mijn test aan mijn (en zijn) ouders verteld. Ook al gaat het nog fout, dan willen je ouders dat toch ook weten? Tenminste, ik denk dat de mijne het erg zouden vinden als ik zoiets "alleen" zou moeten verwerken. En misschien helpt het je vader juist wel als ie iets leuks in het vooruitzicht heeft . Ik zou het wel aan allebei tegelijk vertellen en niet de ene eerder dan de ander. Maar goed, dat is voor mij persoonlijk. Doe gewoon wat je gevoel je ingeeft . Gefeliciteerd trouwens!
Dank je Muis! Jij ook gefeliciteerd Ik kan het ook eens zijn met jouw standpunt: lekker aan het meewaaien... punt is dat ik niet goed weet hoe mijn paps het psychisch op gaat pakken. We kijken het nu gewoon aan en als het goed voelt, vertellen we het denk ik gewoon. En dan zien we wel verder. Groetjes, Ilse
Hoi Ilse, Als ik jou was zou ik het wel vertellen, nu is mijn situatie natuurlijk wel wat anders, mijn moeder is namelijk ernstig ziek. Ik heb het haar meteen verteld en zij put er juist veel kracht uit. Natuurlijk kan ik me je dilemma goed voorstellen maar je moet doen wat voor jou goed voelt. Succes ermee. Liefs Silvia
Als eerste natuurlijk gefeliciteerd! En ik heb het meteen verteld toen ik een positieve test had. Maar iedereen moet het natuurlijk zelf weten
Hoi Silvia, Dat is inderdaad ook een van de overwegingen om het juist weer wel te vertellen... zoals ik al zei: we kijken het gewoon even aan en zien dan wel wat we doen. Als hij echt uit z'n hum is dan voelt het niet goed om het te vertellen.
Ik zeg: optie 3...voorkomt dat je pa deprie wordt en dat heeft ook weer goede invloed op z'n genezing
Wij hebben het paar dagen na de posi test aan onze ouders verteld. Ik weet natuurlijk de situatie van jullie niet, maar mss dat het je vader idd wel opbeurt en zijn genezingsproces verbetert. en daarbij...mocht het mis gaan, dan heb jij iemand (je moeder) om op terug te vallen als je er met iemand (anders dan je man) over wil praten.
hoi hoi ik heb een beetje het zelfde mijn beste vriendin en mijn moeder weten het.mijn schoon ouders hebben we het nog steeds niet verteld en ik denk dat ik op de een of andere manier toch wel weet hoe ze reageren.ze vinden mij het niet waard blablabla.met schoonvader heeft parcinson en die is ook echt niet voor rede vatbaar over zo iets. dus je bent niet alleen
Ik wacht soizo even met vertellen. Maar als je het graag wilt vertellen waarom niet. Je bent bang hoe je vader erop reageert, maar waarom eigenlijk? Als hij niet in het zieken huis zou liggen, denk je dat hij dan heel blij zou zijn met het nieuws? Zo ja, dan kan het denk ik geen kwaad om het nu te vertellen. Het heeft denk ik alleen een goede invloed op hem. Maar als je niet weet hoe hij reageert, (misschien vind hij het niet leuk? Ik weet niet of je een goed band met hem hebt) dan zou ik er nog even mee wachten. Liefs
Wij hebben we het na de test ook meteen aan mijn ouders en schoonouders verteld, als het mis zou gaan zouden we het hun ook vertellen. Succes met het maken van je keuze en natuurlijk van harte gefeliciteerd
Hoi! Gisteren met mijn moeder en man naar het ziekenhuis geweest om mijn vader te bezoeken: vond het moeilijk om het juiste moment af te wachten maar aan het eind van het bezoek zei ik dat ik nog even wat wilde zeggen. Mijn vader antwoordde: "je bent zwanger zeker"... nah ja! Daar ging mijn verrassing Toen zei ik dus dat ik inderdaad zwanger was en ik feliciteerde mijn papa met het feit dat hij opa zou worden. Mijn moeder dacht dat het een grapje was! Paps begon ineens over dat hij het warm had en dat het zweet voor tranerige ogen zorgde: jaja ... tuurlijk papa. Erg schattige reactie. Uiteraard was mijn moeder ook erg blij. Ben blij dat we het hebben verteld! Groetjes, Ilse
GEWELDIG! Het is toch ook zulk mooi nieuws voor (aanstaande) grootouders! Ik ben blij dat je het verteld hebt.. ik weet zeker dat je vader het geweldig vindt en hier heel veel goede moed uitput! Heel veel geluk daar!
Super dat je het verteld hebt en dat hij (en je moeder) zo reageerde! Wie weet hoeveel kracht en geluk hij eruit haalt!
Helaas vandaag te horen gekregen dat ik een miskraam heb gehad. Vruchtje is met 6 weken gestopt met groeien ... ben erg verdrietig...
gefeliciteerd trouwens ! geweldig is dat he ?! maar ik zeg : 3. Mams en paps tegelijk het goede nieuws in het ziekenhuis vertellen ! met zoiets daar kan je toch niet meer wachten ! er is niks mooiers ook voor je ouders dat ze te horen krijgen dat ze opa en oma worden.. ! al ben je nog maar wel 5 weekjes..