Sinds een paar weken heb ik steeds meer moeite met werken. Het gaat vooral om concentratie, maar ook kennis die ik normaal zo paraat had, die nu heel ver weg gestopt is. Op de simpelste vragen kan ik geen antwoord geven. Als iemand woensdag iets nodig heeft, onthoud ik dat het donderdag af moet. Als ik iets lees, lees ik de verkeerde woorden en moet dus alles zeker 2x lezen. Mailtjes schrijf ik voor de helft en verstuur het dan. Of ik schrijf het en weet ineens niet meer waar het over gaat. Ik maak de ene na de andere fout! Elke dat wordt die druk groter en ga ik met meer moeite naar mn werk. Ik sta op en denk al: wat zal ik vandaag weer vergeten zijn of wat kan ik vandaag weer niet afkrijgen. Het werk stapelt zich op en helaas kan niemand iets van mij overnemen. Dit is zoooo vermoeiend! Ik word er ook erg onzeker door, want iedereen verwacht dat je normaal blijft functioneren. Herkent iemand dit?
Ik had hier zelf geen last van, maar ik kan me voorstellen dat het erg lastig is. Misschien moet je meer tijd voor iets nemen en aantekeningen maken? Dan kun je aan het eind van de dag even checken of je alles gedaan hebt wat je moest doen. Succes!
Heel herkenbaar! Ik heb het geluk gehad dat ik van een dubbele functie nu over ben gegaan naar slechts eentje: wa strajectbegeleider voor 12 uur en ambulant woonbegeleider voor 20 uur. Nu alleen het laatste en mag ik (na een hoop achterstallig werk) nu dat werk doen in 32 ipv 20 uur. Scheelt een hoop, En die uren waren dan ook wel nodig voor die functie, (heb dit jaar al 103 overuren opgebouwd: die gaan dus lekker achter m'n verlof aan straks, :-D). Maar goed, ik hen samen met m'n leidinggevende doorgenomen welk achterstallig werk er allemaal moet gebeuren en lekker een to-do-list gemaakt die ik nu aan het afstrepen ben. Werkt fijn. Voor jouzelf: ik zou overleggen met je baas of je een deel van te taken niet af kunt stoten... ee baas heeft liever dat je zelf aangeeft dat het niet lukt nu, dan dat je maar doormoddert. En voor je eigen rust lijkt me dat ook wel fijn,
Hoi! Het klinkt bekend. Ik heb er ook last van. Heel belangrijk is het om het op tijd bespreekbaar te maken. Je kunt er niets aan doen (misschien dat er nog wat truukjes te bedenken zijn) en je bent dus niet opzettelijk aan het disfunctioneren maar dit moet je baas (en collega's) wel weten. Ik zou dus zeker het gesprek aangaan en vertellen hoe het nu bij je werkt. Bedenk een paar mogelijke oplossingen: minder werk, korter werken, ander werk etc en leg deze voor. Als je dit op tijd bespreekt dan zorg je er in ieder geval voor dat anderen niet denken "nou, dit maakt er een potje van!" Succes
Heel herkenbaar, deze hersenverweking! Ik leef op briefjes en gele post-its sinds ik zwanger ben. Alles schrijf ik op, thuis en op kantoor to-do-lijstjes en notities. Op kantoor zette ik deadlines 1 of 2 dagen van tevoren in de Tasks van Outlook zodat ik een reminder op het scherm te zien kreeg.
Heb ik ook veel last van! ik heb er zelfs behoorlijk wat gezeik mee gehad met mijn baas! ik krijg soms dingen naar me hoofd gegooid dat ik slordig werk of dat ik er met de pet naar gooi en noem maar op en n collega wijdt het zelfs aan luiheid :S terwijl ik normaal heel secuur en netjes werk en dat weten hun ook maar ze zijn nogal naief en snappen niet dat het met mijn zwangerschap te maken heeft! ik zie er in ieder geval steeds meer tegenop om te gaan werken en kijk ontzettend uit naar mijn verlof alleen om van dat gezeik af te zijn!
Zwangerschapsdementie! Ik kon ook niks meer zonder to-do lijstjes (als ik onthield waar ik die liet ). En als je eens wist hoe vaak ik thuiskwam met een video die we al gezien hadden! Gaat vanzelf over zeggen ze, hoewel ik het soms ook wel lekker vind om dingen te vergeten en er een excuus voor te hebben (oeps, helft van de boodschappen vergeten, nou, dan moeten we maar wat laten aanrukken, of lekker uiteten!)
Ik had het ook heel erg! Een gek voorbeeldje, gaf mijn man een lege tupperware beker mee naar zij werk En drie weken voor mijn bevalling reed ik met de auto inparkeren tegen een boom aan met de voorkant en de dag erna tegen een lantaarn paal met de achterkant. Hoezo zwanger? Zulke domme dingen. Maar nu ik bevallen ben lijkt het net of het nog erger geworden is. Moet echt alles opschrijven, nou maar hopen dat de hormonen gauw mijn lijf uit zijn. Autorijden ga wel weer goed Succes op je werk, je ben niet de enigste! Ik zei altijd als ik een fout maakte op mijn werk. Sorry maar ik moet mijn hersens nu delen en ik heb al niet zoveel.