meid respect voor jouw!!! dat bedoel ik maar jij bent al een tijdje bezig en dan kan je het haast niks schelen de kwaaltjes die neem je van idd voor lief! knuffel voor jouw!
in het begin viond ik het wel erg leuk en spannend maar nu zo tegen het eind ben ik het spuugzat! en vind ik er idd geen reet meer aan. ik wil mn babytje!!!!
Ik heb ook vrij lang op m'n eerste wondertje moeten wachten. Uiteindelijk toch spontaan zwanger geworden. Ben tijdens de eerste zwangerschap erg ziek geweest. Pre-eclampsie en daarna hellp-syndroom. Was 45 kg zwaarder, door vooral vocht en kon helemaal niks meer. Ik heb het heel moeilijk gehad. Ik heb heel erg heimwee en kan eigenlijk niet van huis. Zelfs vakantie op vakantie is voor mij niet te doen. Heb totaal 5 weken in het ziekenhuis gelegen. Toen ik m'n moppie eenmaal thuis had, was ik alles vrij snel weer vergeten. Was zelfs na 9 mnd. weer zwanger. Deze zwangerschap voel ik me tot nu toe iets beter. Heb wel BI en moest vorige week stoppen met werken. Ik heb veel pijn, maar bijt door, want ik ben zo bang om weer naar het zh te moeten. Morgen naar de vk. Ben al een week zenuwachtig. Vanaf dit moment ging het de vorige keer mis met m'n bloeddruk en nieren..... Duimen!!!!!!!!!
Ik vind zwanger zijn ook niet zo heel erg geweldig, hoor.. Ik vind de echo's wel erg leuk en de schopjes in mijn buik ook. Verder voel ik me dik en traag. Mijn emoties zijn nu gelukkig vrij stabiel. Ik voel me nu wel weer een beetje mezelf. Maar de eerste maanden waren echt vreselijk. Ik heb me heel rot gevoeld en veel gehuild. Ik heb het gevoel dat het nu wel wat leuker gaat worden. We weten nu het geslacht van ons kindje, dus kunnen we wat gerichter gaan shoppen enzo. Ik krijg overal sinds kort weer een beetje zin in. Ik ben zo depri geweest. Ben wel bang dat alles zo weer om kan slaan.. Maar ja, afwachten maar..
Poeh, ik mag dan in mijn handjes knijpen! Heb echt een droomzwangerschap zonder klachten! Nu nog doe ik alles wat ik voor mijn zwangerschap ook deed...zelfs rennen of de trap op- en afrennen, springen, etc. Afgelopen weekend heb ik 6 uurtjes achtereen door de Belgische Ardennen gelopen met 25 graden in de snikhete zon. Als ik lees waar ik nu zo ongeveer last van zou moeten hebben.... maagzuur, pijnlijke banden, pijn in de rug, veelvuldig plassen, etc.. Nee, niet herkenbaar... Ben soms wel bang dat ik mezelf nog wel tegenkom in de allerlaatste weken, maar heb ook geen zin om het rustig aan te doen als ik alles nog kan. Het enige wat me tegenstond waren die eerste weekjes van de zwangerschap. Moeheid, misselijkheid, niks lusten. Maar daar blijft het dan ook bij. Hopelijk krijg ik een even goede bevalling!!
Tuurlijk is het gewoon ook hartstikke zwaar af en toe. En dan is het hier op het forum heerlijk klagen. Maar na je zwangerschap (heb inmiddels 2 mooie kindjes) ga je het zwanger zijn toch missen hoor! De minder leuke kanten van het zwanger zijn vergeet je dan toch een beetje. Maar als ik er goed over nadenk herinner ik me ook nog wel de rugpijn, slapeloze nachten, en weet ik niet wat voor kwaaltjes allemaal. Het klinkt nu raar maar als je eenmaal bevallen bent, denk je: wat is die zwangerschap voorbij gevlogen! En het is wel zo, dat je alles toch voor een goed doel doet. Je krijgt er een prachtig baby'tje voor terug! Maar idd, het is lang niet altijd alleen maar zo 'genieten' en rozegeur en maneschijn als buitenstaanders denken. En toch ga je het achteraf missen! (ik wel tenminste)
Kijk, aan je gevoelens doe je nu eenmaal niks. Ik denk dat alle meiden hier met grote wens zwanger zijn geworden, alleen weet je nooit hoe jouw zwangerschap verloopt. Wanneer je je zo ziekig voelt en niet meer ter been kan ik me enigszins voorstellen dat je het zwangerschap zelf zat bent... maar dat heeft niks met je kindje te maken, je bent je kindje niet zat! Ik ben bevoorrecht dat ik ook echt geniet van mijn zwangerschap. Maar heb dan ook geen klachten.. Kan me ook niet veel voorstellen van vrouwen die even ver zijn als ik en al bijna niks meer kunnen. Kan me wel goed voorstellen dat het voor de personen die proberen zwanger te raken al dat geklaag een beetje verkeerd aankomt.. maar ik denk niet dat de zwangeren het zo bedoelen.
Misschien bedoelen ze het niet zo, maar ik vind het behoorlijk storend. Mijn schoonzus is ook zwanger en die kan ineens helemaal niks meer, die zit alleen maar te klagen. Nou dat heb je na een middag ook wel gehoord hoor!! Jullie moeten maar in je achterhoofd houden dat dit 9 maanden duurt. Jullie hebben er zelf voor gekozen en voor degenen bij wie het nog niet erg wil lukken komt dit gewoon verkeerd over. Ik zou mn zwangerschap met beide armen omarmen, met alle kwaaltjes die erbij komen. Dat heb ik er wel voor over, het gaat er uiteindelijk om dat je een prachtig kindje in je armen hebt en dat weegt niet op tegen die miezerige 9 maandjes kwalen... Sorry als ik zo reageer, maar ik vond toch dat ik het even moest uiten. Veel succes verder in jullie zwangerschap en probeer ervan te genieten, want misschien mag je het wel nooit meer meemaken..
Och meid, daar heb je helemaal gelijk in! Daar dacht ik ook niet over na, sorry! En tuurlijk ben ik blij met mijn 3e zwangerschap. Kindjes vind ik hardstikke leuk! Maar wat ik bedoel is dat ik het vervelend vind als mensen die niet weten hoe het is om zulke klachten hebben tegen mij zeggen dat het erbij hoort (en dan doelde ik op mijn baas) en ik had op dat moment gewoon klachten die niet normaal waren. Zulke harde buiken dat mijn kindje gevaar zou lopen als ik door zou gaan met werken... En misschien moet ik dat erbij vertellen als ik mijn beklag hier doe, maar dacht even niet na over vrouwen die er alles voor over hebben om mijn klachten maar te hebben! Het spijt me!
@ Ilona, je hebt gelijk hoor! En de ene klaagt al na een klein scheutje pijn in de rug. Maar nu neem ik bijvoorbeeld mijn schoonzusje, zij wilde dolgraag kinderen, raakt zwanger en vervolgens heeft zij 8 weken gemiddeld 4x per dag gespuugd. Heeft 3x met uitdrogings verschijnselen in het ziekenhuis gelegen. Kreeg met een echo te horen dat het nekje verdikt was en dus een vruchtwater punctie moest (gelukkig was alles goed). Ondertussen was ze zwaar depressief, ze kon niet meer en de bevalling was een regelrechte hell omdat de baby niet goed lag en daardoor niet normaal kon bevallen en zich flink verkeken had op een keizersnede (ze had mij na mijn 2e kz fris en fruitig zien liggen op bed en dacht dat dat het was) en dat was haar dus ook zwaar tegen gevallen. En dan denk ik, je bent blij dat je zwanger bent maar heb je daar echt werkelijk alles voor over? Zij wil nooit meer kinderen, alleen door deze hele rot zwangerschap...
Een aantal van jullie vindt ik een stelletje zeikerds, Ik lag begin dit jaar vanaf 26 weken zwangerschap in het ziekenhuis ivm vroegtijdige weeen. NOU DAT WAS LEUK met 29 weken beviel ik, vervolgens zat ik elke dag aan de couveuse, omdat mijn eigen baarmoeder me in de steek liet! DAT WAS LEUK Kindje op het randje van de dood. JA hij kon doodgaan JA. het gebeurde godzijdank niet. Iemand zegt hier ook: je mag blijkbaar niet klagen als je zwanger bent. Nee ik vind dat je blij moet zijn als je gezond zwanger bent en alles goed gaat met je kindje. bah, wat een stom onderwerp! zeikerds, wees blij met wat je hebt en wees realistisch. Kijk eens bij de vlinders, kijk eens hoeveel mensen je pijn doet met zulke onderwerpen, die zouden heel graag hun zwangerschap met alle kwaaltjes af hebben gerond.
Ik vind het naar dat je dat mee hebt moeten maken. Maar je moet ook begrijpen dat iemand die iets op zijn manier mee maakt dat ook erg is in haar ogen. Tuurlijk is een kindje op het randje van de dood erger, maar het is ook erg om te horen dat je je bed niet meer af mag omdat je kindje anders ook gevaar loopt, en jij ook. Mijn litteken stond op scheuren, als deze gescheurd was was ik ook dood geweest, mag ik dat niet erg vinden dan in jou ogen? En natuurlijk heb je verschil in een beklag over een misselijkheid of over een spuugtoestand dat je kindje ook op het randje ligt en jij dus ook omdat je geen vocht vast houdt... Ik vind dat iedereen hier dus een beetje met oogkleppen zit te kijken, het is gewoon vervelend voor de meiden die op dat moment hun klachten ervaren, het is vervelend voor de meiden die dat moeten lezen terwijl ze zolang proberen ze zwanger te zijn, en het is vervelend voor de meiden die iets heel ergs hebben meegemaakt! En geloof me, ik dank god op mijn knieen als ik jou verhaal lees en dan bedenk wat voor mazzel ik gehad heb, natuurlijk! Maar toch mag iedereen klagen als zij wil, vind ik!
Quote Sassa25 `Mijn litteken stond op scheuren, als deze gescheurd was was ik ook dood geweest, mag ik dat niet erg vinden dan in jou ogen?`Maar toch mag iedereen klagen als zij wil, vind ik! ` ik dacht dat ik Gezond met vette letters erbij had staan? Prima, maar dan klaag ik graag mee
Maar goed, laten we elkaar allemaal in waarde laten. En wat ik al zei iedereen heeft moeite met een bepaald onderwerp, ik snap dat meiden bij de vlinders moeite hebben met zulke onderwerpen, maar er worden ook door andere meiden dingen gezegd die ook niet eerlijk zijn naar zwangere meiden toe. Dus laten we dan in het vervolg allemaal nadenken om bepaalde uitspraken...
vast niet, denk dat iedereen alles maar ophemelt, alles moet leuk zijn, een relatie moet perfect zijn, je moet er perfect uitzien, de perfecte baan hebben, het beeld van zwanger-zijn en van een kindje hebben is totaal vertekend. Maar ik baal wel van zulke onderwerpen hoor. Hoort vast bij de verwerking ervan. Ik denk dat ik maar niet meer aan deze kant (de zwangeren kant) ga meelezen maar gewoon bij die van ons Bevallen vrouwen.
mss maar een van de modjes om een slot gaan vragen?! Voordat we echt niet meer normaal kunnen doen?? Sassa, idd we moeten elkaar alemaal in hun waarde laten. Ons Kleintje, ik begrijp je helemaal dat je aan deze kant niet meer meeleest. Dit schiet idd bij heel veel mede-forummers in het verkeerde keelsgat. Dus, modjes? Slotje?? Sookie