Ja, er staat geen mutsenpraat in, het is lekker simpel, grappig en to the point. Dus ook mannen met een boekenfobie komen hier doorheen
vriendlief leest ook nooit boeken maar heeft Kluun echt verslonden. Hij heeft even wat aansporing nodig gehad om erin te beginnen maar is nu onwijs blij dat hij het gelezen heeft. @ waxientje, laat je even weten wat je vriend/man ervan vond?
ja ik heb hier ook nog al eens last van. maar het grappige is dat ik steeds erg moe ben en hierdoor echt geen zin heb in vermoeiende discussies... normaal gesproken ga ik altijd fel erop in maar nu als we een meningsverschil hebben blijf ik gewoon rustig en heb ik geen zin om mijn energie aan ruzie te verspillen het wil ook weleens voorkomen dat ik ineens in tranen uitbarst... en dat begrijpt hij niet! dan moet ik echt vragen om een knuffel want uit zichzelf doet hij dit niet.... dat vind ik soms wel heel vervelend...
Hoi, heb niet alle reacties gelezen, dus misschien heeft iemand anders dit ook al gezegd, maar ik zou het opschrijven voor hem in een brief, uitleggen hoe het werkt bij jou enzo, en hoe hij volgens jou het beste kan reageren om de dingen dan direct in de kiem te smoren. Misschien dat je moeder of schoonmoeder 'hulpbron' kan zijn door hem uit te leggen hoe dat nu eenmaal gaat bij vrouwen. Mijn man kreeg van een aantal van onze klasgenoten (we doen dezelfde deeltijdstudie) allerlei adviezen: dat waren vrouwen die zelf een aantal malen zwanger zijn geweest en weten hoe het werkt, Die heeft hij ter harte genomen en sindsdien loopt hij ofwel even weg, of vraagt gewoon: Joh, wat is er nou? Meestal komt het antwoord dan neer op: Ik weet het niet, ben mezelf gewoon niet... Nou, dan is het wel weer OK,
Die van mij inmiddels me ex heeft dat ook niet ook nooit gehad zal het ook nooit krijgen ook al zou ik hem nog wel 100 boeken laten lezen.
Ondanks dat t bij mij niet zo heel lang meer duurt, heb ik nu toch dat boek besteld (bij bol). Zo duur was het niet en wie weet heeft hij er iets aan. Die bladen zoals wij jonge ouders enzo krijg ik hem niet aan gesmeert. Zelfs niet als t over de bevalling gaat waar hij nogal zenuwachtig/bang voor is Hij snapt er ook gewoon niet al te veel van (zijn eerste kindje...mijn derde). En als ik het hem uitleg kijkt hij me aan alsof ik gek ben of alsof hij water ziet branden. En ik begin hier met de dag humeuriger te worden (moe/honger/niks lukt meer/ik wil zoveel doen maar dat gaat nu ff niet/of er is gewoon geen aantoonbare rede en heb gewoon een verschrikkelijk pest humeur..zomaar als donderslag bij heldere hemel)....dus de ruzies etc maar even voor zijn en hem dat boek in zn maag splitsen Ben benieuwt
Hallo! Och ik snap je helemaal, alleen mijn vriend toont helemaal geen begrip. ben nu 35 weken zwanger en hij denkt omdat ik nu met zwangerschapsverlof ben, maar alles moet doen in huis (zelfs het grasmaaien). Dan zegt hij "je bent toch altijd thuis, en ik moet werken"echt erg. Ik denk dat hij het gewoon niet besseft. Ook nu wil ik alles netjes in orde hebben in huis, er moet bijvoorbeeld nog een trapleuning geplaatst worden en sommige stopcontacten zijn nog blood. nou als ik daar over begin, springt de bom helemaal. Wie heeft dit ook zo erg? groetjes michelle
Op bepaalde momenten snapt mijn vriend me wel en als ik dan bijv. last heb van mijn buik en maagzuur gaat hij mijn buik lekker insmeren en van alles voor me doen! Het andere moment krijg ik naar me hoofd: jah hallo jij bent vrij en ik werk de hele dag! Gelukkgi zijn de lieve momenten er vaker dan de onbegrijpelijke momenten...
Ik zou nog even melden hoe het boekje van Kluun hier is gevallen: nou helemaal goed hoor! We hebben het om de beurt (eerst manlief en daarna ik) in 1 ruk uitgelezen en manlief vond het ook geweldig. Echt wel een aanrader dus! Zelf vond ik het hier en daar in dit vroege stadium soms wel wat 'too much info' ha ha! Maar leerzaam is het zeker...
hier ook nogal last van hormonen. op mijn werk, maar vooral mijn vriend moet het ontgelden. hij heeft het boekje van kluun gelezen, maar het principe van meeveren nog niet onder de knie. integendeel. hij weet vaak net een geirriteerde opmerking te maken waardoor ik echt explodeer. mijn controle reikt op zo'n moment tot niet fysiek worden, maar niet veel verder... ik heb meeveren nog maar eens uitgelegd. verder hebben we afgesproken dat we ons beseffen waar het vandaan komt en dat we accepteren dat het nu en ook na de bevalling nog even zo is en dat we ook niet moeten vergeten hoe lief we elkaar vinden!