Ik vond laatst een plaatje op internet wat ik erg grappig én treffend vond voor de huidige maatschappij waarin we leven. Er stond een bord bij een lunchroom met daarop de tekst: Koffie: 2,50 Koffie alstublieft: 2,00 Goedemiddag, mag ik alstublieft een koffie van u? 1,00 We moeten met z'n allen goed onthouden dat het gedrag van onze kinderen een afspiegeling zijn van hoe wij zelf in het dagelijks leven handelen.
En dan heb ik het nog niet eens over het openbaar vervoer trouwens. Ooit wel eens voorin de bus gezeten en in de gaten gehad hoe onbeschoft het grootste gedeelte van de reizigers de chauffeur behandeld? Joh, die zijn werkelijk verbaasd als je ze een Goedemiddag wenst. Dat is toch eigenlijk té erg? Ik heb het nu wel over andere locaties dan de supermarkt met een koekje of worstje, maar het principe is hetzelfde..
Dit Het is niet netjes om snoep te vragen Vragen stellen om iets te verduidelijken is een ander ding Jr kan wel snoep willen maar dat krijg je alleen als de ander het aanbied
Dit gebeurt ook bij ons. Mensen van de winkels vinden onze dochter nu meestal schattig, maar ik wil haar ook graag leren dat het niet vanzelfsprekend is dat ze wat krijgt. Zo heeft ze bij de bloemist weleens kerstversiering gekregen en een bloem. Dit onthoudt ze en de volgende keer dat we er weer zijn, gaat ze vragen of ze ook wat krijgt. Vervolgens zit de winkelmedewerker mij aan te kijken met een blik dat ze dat niet netjes vindt van mijn dochter. Tja, overal krijgt ze vanalles aangeboden, van snoep tot ballonnen, dan is het toch niet vreemd dat dochter wat verwacht als ze bij eerdere bezoeken ook wat kreeg. Overigens heb ik een schijthekel aan het feit dat sommige winkelmedewerkers mijn dochter vragen of ze een snoepje wil. Hallo? Hier is de moeder, ik bepaal wel wat mijn dochter krijgt. Vervolgens zit ik met een teleurgesteld kind en bedankt! :x Maar dat is natuurlijk niet het onderwerp. Nee, wanneer je iets netjes vraagt, mag je vragen. Of zoals een vrouw laatst tegen mij zei, toen mijn dochter iets geks vroeg 'luister, ik ben een volwassene en zij is een kind, ik kan nee tegen haar zeggen als ik het niet wil'. En dat is natuurlijk zo. Het vragen om snoepjes en lekkers heb ik geen zin in. Maar goed, dochter moet nog vanalles leren, dus gaandeweg komen we er wel. Overigens vind ik de wijze waarop ze je zoon toesprak niet door de beugel kunnen en daar had ik wat van gezegd.
Hier leer ik dat mijn dochter ook hoor alleen wordt het moeilijk gemaakt als ze elke keer bij de supermarkt een koekje krijgen aangeboden en dat is waar ts over valt. De reactie van de cassiere terwijl het hun beleid is om zoveel koekjes uit te delen.
Zij zal er niet zelf om vragen, zij vraagt er om omdat ze het iedere keer aangeboden krijgt. Uiteindelijk is ze verward omdat ze niet gewend is dat ze het niet aangeboden krijgt. Dat is een gevolg van een patroon.
Hier in de AH krijgt onze dochter meestal een banaan. Zegt de caissière laatst: "Als we het een keer vergeten, moet je het gewoon vragen hoor!"
Grappig hoe een topic kan verlopen . Zo vraagt hij er om, en vervolgens lees ik dingen zoals het 100ste kind wat er om zeurt, bedelen, voor zwervers, enzovoorts . Zijn letterlijke woorden (voor de duidelijkheid) waren: "Mag ik een koekje, alsjeblieft." Hij heeft niet gezeurd. Nog geen seconden. Of je moet een kind wat op een nette manier iets vraagt een zeur vinden, maar dat vind ik redelijk overtrokken in een tijd waarin 12-jarigen je mobiele telefoon nog uit je jas trekken als het moet. Zoals Niekjepiek als zegt: dat hij het überhaupt vraagt is het gevolg van het patroon. Het patroon van wekelijks een koekje aangeboden krijgen bij de supermarkt. En ook al zou dit niet zo zijn. Ik ga mijn nieuwbakken 5-jarige niet berispen voor iets wat ik er al die tijd instamp. Zelfs al is deze situatie een pietsje ongelukkig. Hij kreeg een nee. Wat kan. En ook al vond hij het waarschijnlijk afschuwelijk om te horen; hij ging er prima mee om.
Die van mij begint al te stuiteren in het winkelwagentje zodra we bij de kassa komen: 'groepie, groepie!' (Kindjes krijgen hier zo'n bananenschuimpje bij de kassa). Ook zwaar teleurgesteld als het (sporadisch) vergeten wordt. Ik vind de reactie van de cassiere dan ook belachelijk. Als ze het al jaren krijgen en de koekjes, snoepjes of wat dan ook er gewoon voor staan, geef dan gewoon. Als de ouder het niet wil, prima, maar zoiets beslissen voor een kind van een ander vind ik niet kunnen, zeker niet richting het kind. Die snapt dat niet, een koekje, snoepje of wat dan ook, hoor er gewoon bij. Overigens vragen ze het hier altijd aan mij (mag hij een snoepje) en vaak is het ja, soms ook nee. En als hij vraagt moet hij van mij ook alsjeblieft en dank je zeggen . Hij is trouwens net twee, dus als ze het vergeten is ie 5 minuten later nog van slag
Het zou misschien anders overkomen als t zoontje van TS een opmerking gemaakt had over het feit dat hij normaal gesproken wel een koekje krijgt en nu niet. Dat is dan net iets anders als er om vragen. Maar, kan je dit van een klein kind verwachten??
neejoh, het kind is vijf. We lijken soms te vergeten dat kinderen van die leeftijd nog niet volwassen zijn...
Echt hè.... Ik snap niet dat mensen geen verschil zien tussen brutaal vragen of een vraag omdat het kind iets niet echt snapt. (Altijd een koekje en nu niet..?)
dan nog ... hij hoeft toch niet gecompenseerd te worden voor iets wat niet zo vanzelfsprekend is? Ook als hij 1 is?
'Ik kom hier al vijf jaar voor de dagelijkse boodschappen en ben altijd zeer tevreden over de service! Al die jaren wordt mij ook een koekje aangeboden bij het afrekenen, maar vandaag niet. Opmerkelijk!'
?? Snap je reactie niet helemaal hoor. Ik bedoelde dat je van een klein kind niet kan verwachten dat hij op een bepaalde manier reageert.