Je hebt toch ook zo'n gezegde: een brutaal mens heeft de halve wereld! Nu weet ik dat dit regelmatig zo werkt, maar ik persoonlijk vind het jammer dat veel kinderen dus nu met die gedachte opgevoed worden. Als we onze kinderen nu allemaal leren dat geduldig zijn loont zou het volgens mij veel beter zijn allemaal.
wie vraagt wordt overgeslagen en brutaal de halve wereld... 2 uiterste denk ik. Ga er tussenin zitten, beleefd vragen Gelukkig ben ik niet de enigste die de brutale expres laat wachten en de aandacht richt op de verlegen of rustig wachtende kinderen
Ik houd van kinderen die zeggen wat ze willen, als het maar op een nette manier is. Maar ook kindjes die hier komen spelen en dan gewoon vragen of ze wat mogen eten of drinken (en dan ook genoegen nemen met fruit of een cracker ofzo - ze vragen immers om wat te eten, niet om snoep), ik zie het probleem niet.
Maar is vragen dan perse een grote mond opzetten? Mijn kinderen durven en mogen altijd vragen maar ten eerste gaat dit op een vriendelijke nette manier en ten tweede weten ze dat een vraag heantwoord kan worden met ja en met nee. Ik vind van die superverlegen kinderen juist onprettig. Die niks durven en alles vragen via papa of mama. In een restaurant niet zelf durven te bestellen, bij de dokter zelf niet hun klacht durven te beschrijven, bij de juf zelf niet hun probleem durven te bespreken.
nee iets vragen is niet per se een grote mond opzetten, dat was de indruk die ik van het bericht kreeg wat ik quote van iemands oma. Helemaal niks durven zeggen is het andere uiterste. Mijn dochter bv is een erg mondig meisje, geloof mij. Die bespreekt zoals jij zei haar problemen met de juf (met mijn ondersteuning) bestelt zonder moeite haar eigen gerecht in een restaurant e.d. Maar die vraagt niet in een winkel om een kaasje, worstje, koekje, snoepje, ook al krijgt ze dat regelmatig. En als er op een verjaardag iets uitgedeeld wordt roept ze niet als eerste: ik wil die! Dat is voor mij een heel verschil. In een winkel iets vragen vind ik nog niet een grote mond, wel brutaal en niet iets wat ik van mijn kinderen wil zien.
Maar is vragen dan perse een grote mond opzetten? Mijn kinderen durven en mogen altijd vragen maar ten eerste gaat dit op een vriendelijke nette manier en ten tweede weten ze dat een vraag heantwoord kan worden met ja en met nee. Ik vind van die superverlegen kinderen juist onprettig. Die niks durven en alles vragen via papa of mama. In een restaurant niet zelf durven te bestellen, bij de dokter zelf niet hun klacht durven te beschrijven, bij de juf zelf niet hun probleem durven te bespreken.
Er is een verschil tussen brutaal vragen en voordringen en netjes vragen Wij leren onze kinderen netjes op hun beurt te wachten, maar ook zeker om netjes te vragen als ze worden over geslagen. Want zielig afdruipen en niets mogen vragen gaat in mijn ogen iets te ver. Om snoep vragen is niet iets wat ik mijn kinderen leer. Maar als ze altijd een worstje krijgen en ze worden overgeslagen, mogen ze dat van mij best vragen. En dan mogen ze ook leren omgaan met het antwoord; ja of nee
maar dat is denk een verschil van inzicht. Op een feestje waar 5 van de 6 kinderen een zakje chips krijgen, snap ik dat nummer 6 daarom vraagt. Dan wordt je echt vergeten/overgeslagen. Maar in een winkel een worstje oid krijgen en een keer niet, dan wordt je mi niet overgeslagen. Het is een extraatje waarbij je mazzel hebt als je dat krijgt.
Dit ben ik wel met je eens. Dit is ook niet iets waar mijn kinderen om (mogen) vragen. Die heb ik inderdaad geleerd dat wanneer het aangeboden word ze het gerust mogen aanpakken maar het inderdaad niet iets standaards is. Overigens kannik me zo tot de leeftijd van een jaar of 4 goed indenken dat kinderen hier wel im vragen
Ik kan mij dat idd ook voorstellen tot een jaar of 4. Daarom zou ik als cassiere dus niet zo reageren, maar corrigeer mijn kinderen absoluut als ze dat zouden doen.
Maar als je je kind leert dat hij niet mag vragen om iets lekkers en moet afwachten of ie wat krijgt, dan gaat ie toch in situatie 1 ook niet zeggen dat is is overgeslagen? Want dan vraag je om wat lekkers...
Ag dames. Of de situatie an sich ongelukkig was, of niet: Ik blijf 'wie vraagt wordt overgeslagen' een vreemde uitspraak vinden. Als wij wat ouder is zal hij best begrijpen dat dit inderdaad betrekking zal hebben op het vragen naar extraatjes, of iets dergelijks. Maar nu blijkt haar nog iets te jong voor. Dat wordt wel bewezen door het feit dat hij nog altijd aan iedereen (man of vrouw) vraagt of hij, of zij een baby in de buik heeft. Zolang hij het netjes vraagt zal ik dan ook niet kboos worden, maar hem hoogstens corrigeren door uit te leggen dat het niet netjes is ( waar jullie best gelijk in hebben hoor. Zelfs al heb ik het echte gevoel van brutaliteit pas als de houding erbij ook brutaal lijkt te zijn).