een paar mensen weten het. Mijn collega, mijn schoonzus en schoonouders...ik kan me mond niet houden. Maar heb wel gezegd dat het momenteel op een laag pitje staat...heb geen zin dat ze iedere maand gaan vragen of ik zwanger bent. Ben sinds het stoppen nog maar 2 menstruaties gehad (terwijl het stoppen een half jaar geleden was).....onregelmatige cyclus.
Eerst wisten alleen mijn moeder en oma het. Toen duurde het erg lang en toen begonnen steeds meer mensen het te weten (een vriendin en een bevriend stelletje , paar familie leden). Toen was ik zwanger en kreeg ik een miskraam. Nu weet dus iedereen het
In eerste instantie (toen we bezig waren voor de eerste) wist alleen mijn beste vriendin het. Helaas kreeg ik na ruim een jaar een mk. Dit had zo'n impact dat daarna onze ouders, overige vrienden en collega's het ook wisten. Bij de tweede wisten we het alleen zelf. Helaas weer een mk (ma + curretage) en dat nadat het echt al in brede kring bekend was (zelfs leerlingen en hun ouders wisten al van de zwangerschap.) Toen wist dus ook weer 'iedereen' dat we bezig waren. Mijn ervaring: het maakt niks uit of iedereen het weet of niemand. In ieder geval in mijn omgeving ging niemand zitten vragen. Sterker nog: ik heb het idee dat er meer naar gevraagd werd toen niemand wist dat we bezig waren omdat mensen zich dan minder realiseren dat het wel eens gevoelig kan liggen.
Bij ons weet niemand het, al denk ik wel da ze iets vermoeden. Wordt steeds gevraagd wanneer wij 'nou eens' aan kinderen beginnen. Vind de verrassing als het zover is juist zo leuk.
Onze beste vrienden (die binnenkort ook zelf gaan beginnen) en ik heb het zelf nog aan 2 vriendinnen verteld, waarvan 1 nu ook aan het proberen is en 1 net bevallen En dan zijn er nog een aantal die weten dat het niet meer zo lang gaat duren voordat we gaan beginnen met proberen Ik kan erg slecht liegen en als mensen erom vragen geef ik wel bijna eerlijk antwoord
Wij zijn redelijk open over onze kinderwens, maar het is niet bepaald iets dat we van de daken schreeuwen. Onze ouders, broers/zussen en vrienden hebben we verteld dat we in het ziekenhuis bezig zijn. Zo hoeven we van hen geen pijnlijke vragen te verwachten, al verwacht ik die van hen toch niet. In het geval van mijn schoonouders proberen we zo hun verwachtingen ook wat lager te houden, want zij kunnen niet wachten om grootouders te worden en ik heb dus gezegd dat het hele proces wel jaren kan duren. Tegenover mensen die wat verder weg staan, vind ik het toch lastiger om open te zijn. Bij eventuele vragen antwoord ik dat het bij ons niet zo makkelijk zal gaan door PCOS. Een keer heb ik ronduit gelogen dat we op korte termijn nog geen kinderen willen, maar de vraagsteller had invloed over het wel of niet verlengen van mijn bijbaan, dus dan wilde ik geen risico nemen. (Potentieel) werk is eigenlijk de voornaamste reden om niet volledig open te zijn over onze kinderwens, want ik ben heel bang dat ze mij dan niet willen aannemen.
Ik ken het gevoel. Heb bewust dit jaar nog gewacht aangezien ik eind dit jaar waarschijnlijk eindelijk een OT contract krijg. Ga er vanuit dat het niet de eerste ronde raak zal zijn dus zou in het meest gunstige geval in november wanneer ik hoor dat ik verlegd wordt krap 2 a drie maanden zwanger zijn. Voelt wel rot moet ik eerlijk zeggen en twijfel nog steeds dat wanneer het wel zo zou zijn ik niet gewoon beter open kaart kan spelen. Zijn er meer dames die hier mee zitten?
Mijn moeder heb ik het verteld. Verder weten mijn neef en zijn vrouw en een van mijn vriendinnen dat we er over nadenken
Ja wel goed hoor! Dank voor het vragen.. Maar willen het nog steeds heel graag dus... Onze beslissing! Al is het ook wel een beetje eng nog steeds zo'n grote stap. Hebben ze ook niet meer gezien en we gaan nu lekker een weekje weg
Lekker van je weekendje genieten en laat het zoveel mogelijk van je afglijden. Wanneer het eenmaal zover is zullen ze echt wel overstag zijn een helemaal blij zijn.
Wij en beste vriendin alleen. Net zwanger en alleen wij en wederom mijn vriendin weet het. Verder nog niemand en daar wachten we ook nog wel even mee.
Bij ons wisten als eerst mijn ouders en schoonouders/familie het. Na vervelend commentaar van mijn moeder/broertje (vader reageert leuk en lief) heb ik besloten hun niks te vertellen tot het zover is. Mijn schoonouders vragen regelmatig of ik met me benen in de lucht lig als ik niet meteen antwoord op de sms. En per ongeluk hebben we het onze vrienden verteld (verspraken ons) en die zijn gestopt met vragen, ik krijg nu alleen tot vervelends aan toe commentaar op mijn levensstijl :S Ik mag dat niet eten want stel je voor dat, ik mag zus niet drinken want stel je voor dat, ik moet stoppen met roken want weet je wel hoe slecht dat is! Iedereen koffie? JAAA lekker . Nee SnoeChy jij niet want stel je voor dat. ROT OP ! Weet niet of dit hormoontjes zijn maar word er knetter en knetter gek van. Maar goed ik drink wel 1 bakkie koffie in de week (poe poe). Eindstand iedereen weet het en bijna iedereen is ook wel blij.
1 collega en verder niemand. We hebben t samen veel over kinderen, want we zijn op dezelfde dag bevallen. Alleen toen kende ik haar nog niet. Zij heeft er inmiddels 2 kindjes bijgekregen en wij zitten nu in ronde 1. Verder vertel ik t niemand en mocht t raak zijn, dan wil ik t de eerste 3 mnd stil houden.
Een goede vriendin weet het (zij is onlangs gestopt met de pil om te ontpillen). Ik moest het echt aan iemand kwijt en van haar weet ik dat ze haar mond houdt. En een paar weken nadat ik het verteld had, zei ze dat ze er ook over aan het denken zijn.... Ik vind het wel moeilijk om niks te zeggen! Ik ben erg blij met dit forum, lekker kletsen .
Heerlijk een week gefeest in Boedapest! Alles lekker even vergeten.. Welke ronde zit jij nu? Al lang gestopt?
Wat vreselijk als je zo'n reactie krijgt! Wij hebben het ouders en schoonouders verteld en ook (schoon)zusjes. Mijn vriend heeft niet zo'n fijne jeugd gehad qua gezondheid dus het was voor mijn schoonmoeder ook erg spannend of het allemaal wel ging lukken. Wij kregen gelukkig hele fijne reactie en nee niet iedere keer de vraag of het al gelukt was. Ook een vriendin en collega wist het, omdat we er een jaar over gedaan hebben en eerst van de gynaecoloog te horen kregen dat we aan ivf moesten gaan denken. maar nu hebben we wel fijn nieuws kunnen brengen Nu hopen dat alles goed gaat. Denk wel als het zo ver is dat ze toch heel erg blij zijn? Echt jammer van de reactie, maar het belangrijkste is dat jij en je partner er 100% voor gaan. Zolang jullie maar op één lijn zitten. Succes!
Ik zit in de mmm, dus mensen uit mijn omgeving weten dat we er mee bezig zijn. Mijn ouders, zus, vrienden die dichtbij staan en de fam. van mijn vriend. Laatstgenoemde hebben we ook maar geïnformeerd, want we hoorden zowat iedere week: en? wanneer zijn jullie aan de beurt? Is het al raak? etc. Voorzichtig een opmerking laten vallen in de zin van: goh, het moet je ook maar gegund zijn of zo, kwam niet aan... Dan maar hele verhaal verteld. Sindsdien vragen ze er niet meer naar. Althans, niet aan mij. Soms wel aan mijn vriend als ik er niet bij ben. Scheelt weer
Bij ons gaat het ook niet vanzelf en meerdere mensen (onze gezinnen en goede vrienden) weten het. Dit zijn wel de mensen die dicht bij ons staan. Onze leidinggevenden weten het ook omdat wij dus wel eens naar het ziekenhuis moeten en ik binnenkort een kijkoperatie krijg.