Hallo, Beetje vage titel misschien. Maar het zit zo, mijn man en ik willen eind van het jaar gaan voor een 2e kindje. Heel erg leuk allemaal. Maar ik heb er ook dubbele gevoelens bij. We hebben nu een dochter van 19 maanden, ze is alles voor mij en ik ben diegene die alles met haar doet ( ivm met druk werk van manlief). Ik ben bang dat ik niet zoveel van een 2e kindje kan gaan houden als dat ik nu van mijn dochter doe. Ook lijkt het mij moeilijk om straks de aandacht te moeten verdelen. Ik wil er graag voor mijn dochter zijn en dan zal straks niet altijd even goed lukken. Natuurlijk moet ze leren om de aandacht te delen en te wachten. Maar toch het is zo'n gevoel wat maar niet weg wil gaan, wie herkent dit en gaat het weg zodra het tweede kind er is? Want ik wil natuurlijk net zoveel van hem/haar gaan houden als dat ik nu van mijn dochter doe.
Ik heb zelf ook nog maar 1 kindje maar ik denk dat je echt wel dezelfde liefde voelt voor een tweede! Kan het niet geloven dat dat niet zo is.. waarschijnlijk heb je wel iets minder tijd voor beide dan dat je voor de eerste had maar daar valt niks aan te doen.. Je zou eventueel wel kunnen wachten tot de oudste naar school gaat? Dan heb je ook wat meer je handen vrij denk ik?
Er is maar 1 antwoord(wat mij betreft dan) JAAAAAAAAAAAAA! Nr 2 was weer een dochter dus meteen heel vertrouwd nr 3 een zoon en aan dat idee moest ik wel wennen.Maar toen ie er was...ach het is zo'n lief aanhankelijk mannetje... Wat betreft meer drukte, het is een beetje zoeken in het begin, zorgen dat de oudste(n) ook aandacht krijgen.Maar ach, voor je het weet zit je baby al weer aan tafel op een broodkorst te knabbelen... Dus het komt goed! Succes en veel plezier met zwanger worden )
Ja hoor, dat komt helemaal goed! Ik was daar ook een beetje bang voor, maar vanaf het moment dat mijn meisje op m'n buik werd gelegd wist ik al dat ik net zo veel van haar hield als van mijn zoon. Het is gewoon dubbel genieten, vooral ook als ik zie hoe gek mijn zoontje is met zijn kleine zusje.
zo vroeg ik me af of ik het letterlijk zou over leven om nog een kindje te hebben waar ik zo veel van zou houden en me 24/7 zorgen over zou maken. nu explodeer ik nog steeds van liefde en zorgen maar enkel positief. beide kindjes zijn me even lief, beide kindjes zijn mijn zonnestraaltjes, beide kindjes kan ik niet meer zonder. echt, vanaf dat je kleintje nr 2 is geboren zul je daar het zelfde voor voelen, en dat doet niks af van je liefde voor nr1. alles is nu gewoon in 2voud. 2x zo veel zorgen maar ook 2x zo veel geluk!
Ik heb een beetje hetzelfde... Hoe kan een ander kindje nou net zo leuk, mooi en lief zijn als onze eerste?? Haha, toch denk ik dat het uiteindelijk meevalt.. Je hebt tenslotte 9 maanden de tijd om aan het nieuwe mensje in je buik te wennen dus dan heb je er al een beetje twee.. Wij hebben nu een meisje en nou lijkt het me makkelijker als de tweede een jongetje is omdat de oudste dan echt 'mijn liefste meisje' blijft, maar dat is ook maar een idee denk ik..
Dat is eigenlijk 1 van de redenen waarom ik geen 2e wil. Ik kan me niet voorstellen om de aandacht te moeten verdelen onder meerdere kinderen, en ik hou nu zoveel van mijn zoon, ik ben bang dat wanneer er een tweede zou komen, hij een beetje op de achtergrond zou komen, en dat wil ik hem niet aandoen. Ik hou het lekker bij 1 kindje, die kan ik dan al mijn liefde en aandacht geven zonder me zorgen te moeten maken over de verdeling.
Ik herken het... ik twijfel ook. Ik merk nu al dat ik minder bezig ben met het kleintje in mijn buik dan toen ik zwanger was van mijn eerste. Maar ik ben momenteel heel moe en de kleine vraagt gewoon veel aandacht. Zal vast allemaal goed komen!
Ik was er ook heel bang voor dat ik minder van onze tweede zou houden maar dat is absoluut niet het geval. Je liefde verdubbelt echt bij een nieuwe baby.
Liefde deel je niet... Hoe meer mensen je kind heeft om van te houden, hoe meer liefde het zal ervaren in zijn leven. Geldt ook voor de aandacht. Je oudste hoeft dan niet meer alleen op jouw aandacht te rekenen, maar kan zijn wereldje delen met een broer/zus en krijgt dus een heel ander soort aandacht.
Jazeker! Sommige dingen zijn wel anders, zwangerschap was nog steeds bijzonder maar niet voor het eerst dus daar wat minder aandacht aan besteed, ook door de verbouwing van onshuis. Maar ook daarin heb je al die speciale momenten dieje het meeste bijblijven. Maar toen hij er eenmaal was.... Je hart heeft echt nog heel veel ruimte! En qua aandacht verdelen, was ik best onzeker over in het begin maar dat gaat eigenlijk als vanzelf. En ook onze oudste vindt dat normaal, ook haar aandacht gaat nu naar haar broertje voor een deel.
Ja hoor!!! Maak je maar niet druk... Had het ook heel erg, kan ik echt net zoveel van nr.2 houden als van nr. 1? En echt waar, ik hou net zoveel van de oudste als van de jongste. Wel heb ik het er zelf heel moeilijk mee gehad dat ik voor de oudste nu minder aandacht had, maar ik had het er ook heel erg moeilijk mee dat de jongste niet al onze aandacht kreeg, terwijl de oudste dat wel de 1ste 3 jaar heeft gehad... Nu, na 10 maand, zie ik dat ze er geen van 2-en onder hebben geleden. Dus, "komt goed schatje."
Met de geboorte van T is mijn liefde voor M eerder groter geworden dan kleiner. En mijn liefde voor T is weliswaar anders maar even groot. En bij geboorte S idem. Aandacht ... ik weet het niet hoor. Dat hangt ook af van hoe je zelf bent. Met 1 kind kun je de hele dag alleen maar computeren en huishouden doen. En met 4 kun je de hele dag bezig zijn met je kinderen
Leuk topic! Ik vroeg me dit namelijk ook af!! Als ik alleen al naar m'n zoontje kijk...dan smelt ik, dan stroom ik over van liefde . Maar dit kan dus ook bij een 2e, wauw!!! Kan ik me namelijk ook niet voorstellen. Door de MMM wilden we het bij 1 wondertje houden, want onze wens is uitgekomen . Maar mijn liefde voor m'n zoontje is zo groot, ik gun hem een broertje of zusje. Terwijl ik het met z'n 3-en ook goed vindt zo, heb een zware zwangerschap gehad en een zware bevalling en daarvoor dus ook nog de MMM.
Helemaal mee eens! Ik kan oprecht zeggen: JAAA! En weet je waar ik zo fantastisch (echt fantastisch!) van kan genieten? Juist van mijn twee, totaal van karakterverschillende, dochters! Hoe ik van allebei houdt, juist omdat ze allebei uniek zijn. Ik heb er veel van geleerd, ook qua opvoeding dat ieder kind ook haar eigen opvoeding en begeleiding heeft. Nee, voor mij zijn meerdere kinderen een verrijking. En dan wil ik me ook aansluiten bij Adi. Mijn dochters zijn echt zusjes, ruzie maken, samen de slappe lach, s ochtends bij elkaar in bed kruipen, elkaar knuffelen als de jongste thuis komt van het kdv, rollenspelen. Als ik dat zie dan kan ik niet zeggen dat ik mijn dochter aandacht tekort doe, omdat ze geen enigskind is. Het zou klinken als iets lachwekkends . En binnen nu en twee dagen word ik nog rijker. En mijn hart nog groter. Dus, TS, ik zou me over liefde geven geen zorgen gaan maken.
jaaa dat kan, je gaat van dat kindje zeker zoveel houden als van deze. Hier is dat wel het geval iig. Mijn oudste was altijd mijn allesje...nu heb ik 2 allesjes. Soms denk ik wel eens terug aan de tijd dat we altijd alles met zn tweetjes deden en vond dat wel heel fijn, maar we zijn nu zo happy met 2 kindjes en mijn dochter is zo dolgelukkig met haar broertje. En de mama-dochter dingen blijven we regelmatig doen (naar de film, shoppen). Tis hier overigens een bewuste keuze geweest om langer te wachten, ik wilde eerst alles van haar eerste jaren meemaken voor ik een kindje erbij kreeg en nu zij op school zit maak ik van mijn zoon ook alles weer bewust mee ipv dat ik gestressed rondren met een baby en een dreumes/peuter
Ik was toen ik zwanger was van de 2e ook echt bang dat ik niet net zoveel van hem zou kunnen houden als van mijn dochter. Maar niets is minder waar! Ik houd net zoveel van hem als van haar. Ik ben ook niet minder van haar gaan houden om liefde aan mijn zoontje te kunnen geven, dat was ook nog iets wat als mogelijkheid door mijn hoofd ging namelijk. Nee, er is gewoon een niet vakje met liefde opengegaan voor mijn zoontje. Al zou ik 10 kinderen krijgen, dan zou er voor elk kind een nieuw vakje liefde opengaan.
Juist meer liefde! Zo prachtig om te zien hoe gek de kinderen op elkaar zijn.. (over de ruzies hebben we het maar even niet..) En de liefde voor de tweede is minstens zo groot als voor de eerste. Hoef je écht niet bang voor te zijn.
Ik ben van mijn oudste meer gaan houden sinds we een tweede hebben. Zijn koppie toen hij mijn ziekenhuis kamer inliep. Die blik vergeet ik nooit. Hoe de jongste naar hem lacht, wat hij ook doet, hoe enthousiast hij trucjes wil leren aan zijn kleine broertje. Al die facetten had ik anders nooit leren kennen van mijn zoon. Ik vind het ook best zwaar, maar ben zo dolgelukkig met onze jongens. Dit weekend ben ik wezen winkelen mrt mijn zusje en dan hoop ik zo dat mijn jongens later ook zo met elkaar kunnen omgaan. Je krijgt niet alleen een 2de kind, je geeft ook een broer of zus en met goede begeleiding is dat een band die nooit overgaat.
Jaaaa dat kan. Vroeg me dat ook af maar je houdt er echt evenveel van! En over aandacht, mjjn vk zei: zie het maar zo nummer 1 heeft jou x aantal tijd helemaal voor zich zelf gehad en dat heeft nummer 2 niet. Dus tja maar aandacht verdelen is altijd lastig!'aar ze hebben er in mijn ogen later zo veel plezier van!