Hoi meiden, Ik twijfelde of ik hier of in het peuter/kleuter gedeelte een topic zou openen, maar het gaat hier om kinderen tot 2 jaar dus daar vallen we met nog net geen 20 maanden wel in. Zoals de titel luidt: strijd voeren of situatie vermijden? Ik heb een zoontje van bijna 20 maanden en het is een druk en ondernemend mannetje. We waren gisteren bij familie op bezoek en we zaten in de voortuin die bijna aan de weg grenst. Hun kids zijn ouder en weten dat ze alleen op de stoep en het gras mogen spelen. Mijn zoontje daarentegen rende continu de weg op. Dus ik steeds achter hem aan en hem terug halen en zeggen dat het niet mag. Hij rende er vervolgens gewoon lachend weer heen. Nu moet ik zeggen dat ik er sowieso moeite mee heb boos tegen hem te doen in bijzijn van anderen, voel ik me onprettig bij (herkent iemand dit?). Ik zei wel streng en duidelijk dat het niet mocht en bleef hem weghalen maar toen ging een ander zich er een beetje mee bemoeien. Goedbedoeld hoor, maar ze zei dat ik hem harder moest aanpakken omdat hij op deze manier toch niet luisterd. Nu ben ik sowieso niet van het uitdelen van tikken en ik weet ook niet in hoeverre je er op deze leeftijd wat mee op schiet steeds boos te worden en de strijd aan te gaan? Ik ben meer van het vermijden. Heb hem op een gegeven moment in de buggy gezet (was hij het eerst niet mee eens) en ben een stukje gaan wandelen. Het schiet niks op daar te blijven zitten want die weg is maar wat interessant voor hem. Hij blijft er heen rennen. Hoe pakken jullie zoiets aan? En dan met name rond deze leeftijd. Gaan jullie de strijd aan (ook echt boos worden) of zouden jullie de situatie op een gegeven moment ook uit de weg gaan?
Hier zijn we nog lang niet zo ver maar ik denk dat ik hetzelfde als jou zou doen. Volgens mij begrijpt een kindje van 20 maanden nog niet zo heel goed wat wel en niet mag, ze moeten het nog leren. Ik denk dat op die leeftijd de wil nog wat sterker is als de kracht om hunzelf tegen te kunnen houden en ze gaan op die leeftijd stilletjesaan leren om de kracht te vinden om de onbewuste wil of soort reflex tegen te houden,... Haha begrijp je me nog? Ik zou hetzelfde doen als u
Ja dat denk ik ook, maar ik heb natuurlijk maar 1 kind dus niet zoveel ervaring met wat nou het beste is. Straf geven daar lijkt hij me ook nog te jong voor. Ik zelf zou ook niet op die plek gaan zitten maar dat heeft ook te maken met dat ik me eigen kind goed ken en weet dat hij steeds die weg op gaat rennen. Kreeg een beetje het idee dat ze me te soft vonden.
Volgens mij kansloos op deze leeftijd, bij mijn kinderen in ieder geval wel. Inmiddels luistert de oudste wel goed hoor, dus dat komt vanzelf wel. Kortom op deze leeftijd voorkom ik deze situaties. Vrij rondrennen mag best in een park of in een tuin die afgezet is. Maar is het in de buurt van een straat dan kan ik continu achter haar aan rennen. Het is soms al erg om haar van de auto naar de voordeur te krijgen. Natuurlijk spreek ik haar dan wel streng toe dat het niet mag, maar echt het goed oppikken hiervan en netjes bij de stoep wachten... voorlopig reken ik er nog maar niet op.
Fijn om te lezen. Daarom heb ik hem buiten en in de winkel altijd in de buggy of z'n duwfietsje. Anders blijf ik rennen en waarschuwen. Eenmaal in de speeltuin of op de kinderboerderij bijvoorbeeld mag hij lekker rondrennen, maar niet hier in de wijk met al die wegen. Vond het alleen best vervelend dat gisteren werd gezegd dat ik hem harder moet aanpakken. Want dan lijkt het net alsof ik het niet goed doe, terwijl me gevoel dus ook zegt dat het zinloos is. En ik heb geen zin in die strijd steeds, is voor ons beiden niet leuk.
Of als bijv. word gezegd van: nou dat word nog wat, hij neemt je niet serieus hoor. Dan denk ik: het is een kind van nog geen 20 maanden? Ik weet het niet, maar het lijkt me dat dit 'gedrag' eerder wat zegt over de leeftijd dan over niet luisteren? Want ik ben verder wel heel consequent.
Toen onze dochter 21 maanden was waren we op vakantie in een bungalowpark, met de tuin van het huisje vlak naast de straat, waren auto's reden. Duidelijk uigelegd dat zecwel in de tuin en op het padmocht spelen maar niet de straat op. Meteen uitproberen natuurlijk. Nog een paar keer uitgelegd maar ze bleef het uitproberen. Toen gewaarschuwd en haar in de hoek gezet als ze het weer deed. Na 2x in de hoek was het echt klaar en rende zeniet eens meer achter de bal aan als die per ongeluk op straat rolde. Dus het is echt wel te begrijpen op die leeftijd. Ik wordt eigenlijk nooit boos, wel een strenge toon en een korte duidelijke uitleg. Vermijden van de situatie vind ik helemaal niet zo gek, maar kan mevoorstellen dat hij liever in de tuin speelt. Als het te gevaarlijk is en hij steeds de straat op rent zelfs de enige veilige optie. Je kan hem ook proberen af te leiden zodat hij speelt en niet de tuin uit wil, maar weet uit ervaring dat dat lang niet altijd mogelijk is. Edit: bemoeials negeer ik het liefst, anders kom je toch maar in discussies. Ik heb een grote hekel aan de opvatting dat kinderen te klein zijn om zoiets niet te snappen en ik heb gemerkt dat het ook niet zo is. En slaan is in mijn ogen niet meer dan een slecht voorbeeld, dat mogen mijn kinderen niet dus ik ook niet. In de hoek zetten is erg genoeg.
Je moet doen waar jij je goed bij voelt... Ik merk zelf wel dat mijn dochter(nu 22 maanden) met 20 maanden echt wel begreep dat ze niet van de stoep af mocht! Ze weet ook precies wat de stoep is... Wil niet zeggen dat ze het natuurlijk niet af en toe probeert
Hier heb ik haar vanaf het begin geleerd dat ze alleen op de stoep mag spelen. En met oversteken een hand en kijken of er een auto aan komt. Als ze nu de straat op loopt en ik zeg STOP of Stoep weet ze het weer. Ze probeert het weleens maar ik vind het veel te gevaarlijk om risico mee te lopen. Dus hier wel erg streng met dit soort dingen en lak aan wat anderen in m'n omgeving daar van vinden. Ze begrijpt het overigens prima met 20 maanden en 2 maanden geleden ook.
Er is ook een groot verschil tussen begrijpen en doen. Niet om het gedrag van mijn dochter goed te praten, maar het schijnt zo te zijn dat op deze leeftijd kinderen wel snappen dat iets niet mag, maar ze kunnen het zelf niet tegenhouden. Waarschuwen en aangeven wat de grenzen zijn is dus wel nodig, maar ik verwacht nog niet dat ze zich er aan houdt. Zoals eerder gezegd, dat kom wel, bij mijn oudste is het ook goed gekomen.
Je kunt ook strenger zijn zonder dat je meteen moet gaan slaan. Hier ook eentje die niet luistert maar wij blijven herhalen en consequent weghalen bij dingen die niet mogen. Uiteindelijk komt er een tijd. Wat bij vrienden goed werkt en wij ook binnenkort mee gaan starten is een laatste kans invoeren. Duidelijk zeggen dat het een laatste kans is en luistert hij niet dan of in de hoek of in de stoel of wagen. Time-out werkt hier nog niet zo maar nu eis ik van hem dat hij mij aankijkt als ik hem streng toespreek en dat is nu voor hem al "straf" genoeg.
Oh maar hij weet ook dat het niet mag. Alleen is het maar wat spannend om het steeds te doen. Of hij rent achter de kinderen aan die op de stoep spelen en dan gaat hij net dat stukje weg op. Het ging mij erom dat ze zei dat ik hem harder moet aanpakken, terwijl ik me afvraag of dat zin heeft. Want wat wil je dat ik doe? Steeds heel boos worden? Een tik geven? Kunnen we beter in de achtertuin gaan zitten in plaats van bij de weg. Het verschilt denk ik ook per kind. Me zoontje is erg ondernemend. Zoals ik hem thuis zou aanpakken (en dan bedoel ik niet slaan of een tik uitdelen, want daar ben ik echt op tegen) zou ik dat buiten niet zo snel doen. Voel me ook ongemakkelijk in het bijzijn van anderen, zeker als ze zich ermee gaan bemoeien. Mijn neefje bijv. van een paar maandjes ouder is wat banger aangelegd en 'luistert' dan ook beter. Die blijft meer bij me zusje staan en als ze zegt dat iets niet mag of gevaarlijk is zal hij het niet snel doen. Mijn zoontje daarentegen wil alles ontdekken en is best een volhouder, niet zo snel bang ook. Vroeg me daarom af in hoeverre het op deze leeftijd niet goed zou zijn om sommige situaties te vermijden in plaats van de strijd steeds aan gaan. Dan word de sfeer op een gegeven moment zo negatief.
Echt boos worden of slaan heeft in mijn ogen weinig zin. Streng toespreken terwijl hij je aan moet kijken werkt zeker zo goed. Als het voor jou niet goed voelt om zoiets te doen, heeft het ook weinig nut, dat voelt je zoontje hoogstwaarschijnlijk ook prima aan. Maar als hij nog niet zo ver is dat hij zich aan deze regel kan houden, zou ik hem erbij helpen door het onmogelijk te maken. Uitproberen is prima maar dan liever een keer een kastje leegtrekken of iets dergelijks ipv de straat steeds oprennen.
Als waarschuwen dus niet helpt zou ik ervoor kiezen om hem even vast te zetten. En erbij duidelijk melden dat hij vast zit omdat hij niet luistert. Hem iets anders te doen geven misschien? Ik zou het ook een keer zat zijn en dan zou ik ervoor kiezen om hem in de stoel, wagen of iets anders te zetten. Hem wat anders te spelen geven en het later evt nog een keer proberen. Luistert hij weer niet dan weer in de stoel of wagen. Hij zal het een keer oppakken. Blijven waarschuwen als het toch niet helpt zou ik ook niet doen als ik ergens op visite ben. En je moet toch een beetje maling hebben aan wat anderen ervan vinden. Jij bent de mama en de opvoeder en doet zoals jij dat wilt. Iedereen heeft zijn eigen manier en zo ook jij.
Duidelijk is dat jouw kindje nog niet om kan gaan met die situatie, hij is nog te klein lijkt me. Zeker met al die drukte van de andere grotere kinderen waardoor hij zich laat meeslepen. Als mijn kind na enkele waarschuwingen niet zou luisteren, dan zou ik hem gewoon uit die situatie verwijderen. Zeker als het ook nog eens gevaarlijk is! Dan laat ik haar ergens anders mee spelen of ga inderdaad even wandelen of zo. Kon die tuin trouwens niet afgesloten worden? Hier in de familie (bij iedereen) ging gewoon meteen de poort dicht hoor met zulke kleine kinderen.
Hier nog geen ervaring mee! Ik denk dat ik samen met mijn zoontje naar de weg toe zou lopen (hand in hand/buggy) en samen met hem zou gaan "kijken" naar de weg want kennerlijk is iets aan de weg heel intressant. Ik denk dat kinderen op die leeftijd nog niet be grijpen wat wel/niet mag namelijk.
Streng toespreken terwijl ik op ooghoogte van hem zit doe ik ook. Maar daarna rent hij er gewoon weer heen. Vooral als er meerdere kinderen zijn die hier en daar spelen. Alleen zijn zijn neefjes en nichtjes ouder en gaan de weg niet op, hij dus wel. Ik heb hem gister na een aantal keer waarschuwen wel tegen zijn zin in in de buggy gezet. En gezegd waarom. Even flink huilen en daarna ben ik een stukje gaan wandelen. Vervolgens half uurtje later nog een keer geprobeerd maar hij rende zo de weg weer op. Daarna ben ik maar naar huis gegaan want zolang ze daar blijven zitten blijf ik aan de gang. @Sandana de achtertuin wel, maar de voortuin is gewoon helemaal open zeg maar. En de grotere kinderen vinden het daar leuker omdat ze meer ruimte hebben en kunnen fietsen op de stoep enzo. Ik denk dat ik de volgende keer aangeef dat ik voorlopig niet al te lang daar blijf zitten, want voor me gevoel wekt dit alleen frustratie op. Loop ik liever naar de speeltuin.
Denk wel dat ze begrijpen wanneer ze iets niet mogen/wanneer mama boos is maar het echt opvolgen van iets is een tweede, daar zijn ze nog te jong voor...hij steekt misschien 9 keer niet over maar 1 keer wel en die ene keer is er wel eentje teveel, ik steek er in ieder geval m'n hand nog niet voor in het vuur. Zit er dan ook bovenop en na zoveel keer gaat ie op schoot of in de buggy of we verkassen naar een plek waar ie wel veilig los kan lopen....je doet het in mijn ogen dus goed. Ennuh thuis 'boos' worden vind ik ook makkelijker dan buitenshuis
Ik heb helemaal geen moeite met opvoeden op mijn manier buitenshuis. Dat zou ik ook echt proberen los te laten. In jouw situatie zou ik voorstellen om in de achtertuin te gaan zitten. En verder heb je het prima gedaan. Straffen (daaronder valt ook een time out) heeft op deze leeftijd nog geen zin. Snappen dat iets niet mag is iets anders dan daar naar kunnen handelen. Wanneer kinderen dat wel kunnen verschilt van kind tot kind. M was daar heel snel mee. T gemiddeld. S is een slimmerd maar ook een boef... nu bijna 17m en rent zo de weg op of gewoon weg. Lachengierenbrulle . Juist het snappen dat het niet mag is onderdeel van het spel. Een heel zinvol spel want bij steeds herhalen leert hij dat er grenzen zijn. Als ik ergens op bezoek ben zou ik eerder de situatie vermijden omdat ik ook rustig wil zitten, koffie drinken en kletsen
Kleine kinderen zien nog geen gevaar. Maar een kind van 20 maanden weet best wanneer iets niet mag. Nou zou ik ook niet lekker op mijn stoel zitten daar in de voortuin zal ik je zeggen, en die van mij die op zich rustig is, zal ook gaan rennen. Straffen omdat je de weg niet op mag rennen heeft in mijn ogen nu nog geen zin.