Hoi dames! Vorig jaar ben ik moeder geworden van onze prachtige dochter. Helaas heb ik een vreselijke, lange, bevalling gehad. Het is dusdanig spannend geweest op het einde dat er geroepen werd dat ik een spoed keizersnee moest krijgen, maar toen op het laatste moment kwam ze toch via de vacuümpomp naar buiten. Ik heb het gevoel dat dit me toch wel enigszins getraumatiseerd heeft. Alleen nu hebben mijn man en ik het er wel over dat we graag een tweede willen over niet al te lange tijd. Nu hoorde ik van mijn vriendin dat ik een geplande keizersnee kan aanvragen. Weet iemand hoe dat werkt en of je dat zo zelf in handen hebt? En of je dit dan ook zelf moet betalen? Ik kan op internet niks vinden dus vandaar de vraag hier! Ik vind het een lastige situatie omdat een keizersnee natuurlijk ook heel heftig is.. Alvast bedankt!
Dat vind ik een goede.. ik lees even mee want ik heb precies hetzelfde meegemaakt en ben nu zwanger van de 2e
Nee, na een eerdere keizersnede mag je wél kiezen. Ivm risico op scheuren van het litteken. Maar na een vacuüm verlossing niet, tenzij er een andere reden voor dat de bevalling zo zwaar was.. te klein bekken oid.
Ik heb een retentie blaas overgehouden na de eerste bevalling. En mag nu op eigen verzoek een keizersnede. We hebben de voors en tegens besproken en er werd niet moeilijk gedaan.
Ik weet niet precies hoe het zit, maar mijn 2e bevalling is ook redelijk traumatisch geweest (en de eerste ook met vacuümpomp). Mijn 2e zoon is met een schouderdystocie geboren, zijn schouders zaten vast achter mijn schaambeen waardoor hij er in eerste instantie niet uit kon. De gynaecoloog die bij de bevalling aanwezig was zei bij de controle later dat ik bij een volgende bevalling eventueel zou mogen kiezen voor een keizersnede. Toen ik zwanger was van de 3e heb ik direct mijn angst met de verloskundige besproken. Zij heeft mij toen doorverwezen naar de gynaecoloog. Daar ook mijn verhaal gedaan en ze hebben mij toen meerdere opties gegeven, waaronder ook een keizersnede. (Waar ik overigens niet voor gekozen heb, maar dat terzijde) Vaak kan je ook al een afspraak maken bij verloskundigen als je een zwangerschapswens hebt. Ik zou gewoon al eens met ze overleggen was de mogelijkheden zijn.
Nee ze gaan niet een keizersnede doen als daar geen goeie medische indicatie voor is. Dan heeft een natuurlijke bevalling de voorkeur. Vacuüm verlossing gebeurd heel vaak en is per definitie geen indicatie. Wat betreft trauma zou je nog steeds hulp voor kunnen vragen weet niet of je dat al gedaan hebt? Emdr- therapie werkt heel goed hiervoor. Het heeft mij heel goed geholpen.
Ik heb beide bevallingen een vacuumpomp gehad en een knip. Bij de tweede ook nog eens schouder dystocie. Bij de tweede gevraagd wat de reden was van herhaling vacuumpomp omdat daar maar 5% kans op was. Bleek mijn heiligbeen te krom te zijn waardoor ze daar moeilijk langs komen. Ik maak ook nog eens groter dan gemiddelde babies. Nu zwanger van de derde en niemand die praat over een keizersnede terwijl ik genoeg indicaties heb die de bevalling niet mee helpen. - overgewicht - stand heiligbeen - 2x eerder vacuumpomp - schouderdystocie - grote babies In nederland mag je niet zelf kiezen voor een keizersnede tenzij dat er een indicatie afgegeven is door een gynaecoloog
Je zou het kunnen bespreken met je Vk t.z.t. Voor nu zou ik als ik jouw was,hulp zoeken om deze bevalling te verwerken,wellicht dat je daarna er anders tegenaan kijkt. Ik kan uit eigen ervaring zeggen,na eveneens een traumatische bevalling dat emdr helpt om de dingen te verwerken. Ik zal nooit op een mooie fijne manier aan de bevalling kunnen terug denken maar de scherpe randjes zijn er langzaam van af aan het gaan na een aantal sessies.
Ik wou zelf ook heel graag een keizersnede en dat is gelukt, maar ik heb een tweeling dus dan heb je denk ik eerder een medische noodzaak voor een ks. Ondanks dat mijn eerste kindje wel met het hoofdje omlaag ligt. Een keizersnede voelt gewoon zo veilig voor mij! Wat mij opgevallen is ,is dat het afhankelijk is van het ziekenhuis, het ene ziekenhuis doet veel sneller een ks dan het andere ziekenhuis. Dus je zou rond kunnen vragen. Daarnaast heb ik zelf ook nog nagedacht of het mogelijk was om de ks zelf te betalen, maar dat hoefde in mijn geval niet. Misschien is dat een optie als het alleen om de verzekering over zou gaan.
maar loop je dan gewoon bij de verloskundige of willen ze je eventueel ook doorverwijzen naar de gynaecoloog? Je verhaal lijkt heel erg op het mijne, ik ben zelf alleen heel slank en maak grote baby’s. Omdat de 3e ook weer groter dan gemiddeld zou worden hebben ze me heel goed in de gaten gehouden, diverse groeiecho’s zowel bij de verloskundige als bij de gynaecoloog. En daarom uiteindelijk besloten om met 38 weken in te leiden. M’n eerste woog 4kg, de tweede ruim 4,5 en de 3e werd dus met 38 weken geboren en woog 3,5 kg. En gelukkig was dat echt een hele fijne bevalling. Geen greintje pijn, zonder pijnstilling bevallen, enorm snel.
Ik loop gewoon bij de verloskundige, maar omdat ik sowieso in het ziekenhuis moet bevallen (medium risk, poliklinische bevalling op medische indicatie) gaat er wel rond 30 weken een gesprek zijn met de gyn zodat ik bekend ben daar. Ik beval in principe dan met eigen VK maar als het nodig is roepen ze de gyn op
Wat hierboven al gezegd is: in Nederland kun je niet zomaar zelf kiezen voor een keizersnede. Gynaecologen zijn er, terecht, ook terughoudend mee omdat het een zware buikoperatie is die ook weer risico's voor moeder en kind met zich meebrengt. Maar er zijn wel situaties waarin een keizersnede overwogen kan worden na een eerdere traumatische bevalling. Dat hangt van een heleboel factoren af, op basis van je post kan ik niet inschatten of dat in jou situatie een optie zou zijn. Wat je wél kan doen is nu al (dat kan zeker ook voordat je opnieuw zwanger wordt) een gesprek aanvragen met een vk of liever nog een gynaecoloog. (Een gynaecoloog is immers degene die beslist over wel/geen keizersnede, een vk heeft daar geen invloed op.) Als je de afdeling gynaecologie benadert van het ziekenhuis waar je de vorige keer bent bevallen en je legt jouw situatie uit en vraagt om een consult om de opties te bespreken dan zullen ze daar vast welwillend tegenover staan. En zo niet dan zou ik gerust bij een ander ziekenhuis aankloppen met dezelfde vraag. Ik heb dit in de afgelopen jaren als vk ook meerdere malen meegemaakt: dat vrouwen een gesprek of consult wilden over een volgende bevalling voordat ze opnieuw zwanger durfden te worden. Vaak kan een gesprek en weten wat de opties zijn al veel angst wegnemen. Sowieso ook verstandig om hulp te zoeken bij het verwerken van het trauma. En om je laatste vraag te beantwoorden: een keizersnede hoef je nooit zelf te betalen. Omdat dit alleen gedaan wordt wanneer een gynaecoloog de indicatie stelt dat dit nodig is. Maar nogmaals, een eerdere traumatische bevalling kán ook een indicatie zijn voor een keizersnede, dat verschilt dus per situatie en is iets om over in gesprek te gaan. Heel veel succes!
Hier een trauma bevalling omdat de VK ehm...spontaan last had van beroepsdeformatie...bijzonder goede tegelzetters in t ziekenhuis dat die tegels nog zitten is mij een raadsel, ik probeerde er achter te kruipen. Hier toen we achter ons zoontje kwame. gelijk al goede afspraken gemaakt met VK en ziekenhuis, klinisch vk gaat ons bijstaan en niet de eigen vk. Pijnbestrijding ligt ook gewoon klaar (pethydine, t is niet de wereld der issues medisch gezien maar voor ons dus wel). EMDR schijnt super goed te helpen. Bij ons is t gewoon puur rondom de vk waar meerdere dingen niet klopten en nooit hadden mogen gebeuren. Dus die uit t plaatje en alles is prima. (hopen we, blijf wel nerveus) Verleden kan ik niet veranderen, ik kijk er enorm tegenop maar ik denk dat we t zo wel goed genoeg afgedekt hebben. Keizersnede zou ik in onze situatie er niet voor over hebben. Je ligt dan behoorlijk lang uit de running. Dat wordt m niet met mn dochter. Nog los van t bijkomende risico. Aan de andere kant, mócht het een spoedkeizersnede worden dan graag clips zetten oid en mijn installatie onklaar maken. Ben 36, het is mooi geweest ongeacht hoe dit afloopt.
Ik heb ook een eerste traumatische bevalling gehad. Mijn zoontje is uiteindelijk gewoon vaginaal geboren. Ik heb mijn traumatische ervaring in het ziekenhuis besproken en ik mag WEL kiezen voor een keizersnede bij deze baby waarvan ik nu zwanger ben. Dit hebben ze destijds al aangegeven. Het hielp mee dat de gynaecoloog mijn bevalling omschreef als een van de ergste bevallingen die ze begeleid heeft. Ze vond m zelf ook behoorlijk traumatisch. Ik weet niet of er verschil uitmaakt door ze meteen op de hoogte brengen van je trauma of niet. Wat ik moest doen bij een nieuwe zwangerschap was bij de verloskundige aangeven dat de bevalling traumatisch was. Vervolgens krijg je rond 20 weken zwangerschap een gesprek in het ziekenhuis met verschillende disciplines om te kijken wat ze kunnen doen om het makkelijker te maken en dat je met vertrouwen de bevalling in gat. Er wordt gekeken naar hoe groot de kans op herhaling is dat het weer zo loopt. Wat er precies traumatisch was en hoe dit de volgende keer te voorkomen. Ook worden dingen als een psycholoog ingezet voor EMDR. Ik heb ervoor gekozen om toch vaginaal te beginnen, maar mocht het te lang duren dan krijg ik sneller dan gewoon een keizersnede. Dit om herhaling van trauma te voorkomen. Dus sommige reacties hier van resoluut nee je mag niet kiezen kloppen niet. Het verschilt wellicht wel per ziekenhuis, ik ben in het Radboud bevallen. Ook zullen ze het niet bij iedereen en zomaar doen. Ik denk wel dat ze altijd willen proberen om je traumatische ervaring te verminderen om een keizersnede te voorkomen, maar als ik resoluut had gezegd dit moet een keizersnede worden had ik die gekregen. Houdt er wel rekening mee dat een keizersnede niks lichts is om voor te kiezen en je beter (ook voor jezelf en je psychische gezondheid) eerst kunt kijken hoe je het trauma kunt verminderen. Ik heb er best vertrouwen in dat deze bevalling anders gaat lopen en het geeft mij rust dat ik een escape naar keizersnede heb als ik het mentaal niet meer trek. Dit was voor mij al voldoende om de bevalling aan te gaan.
Ik mocht tijdens mijn laatste zwangerschap kiezen wat ik wilde, inleiden of keizersnede. Bij de eerste en de tweede vaginaal bevallen (inleiding en spontaan), beide met complicaties en op hun eigen manier traumatisch. Onze dochter had een flinke schouderdystocie en was groter dan ingeschat. Bij de laatste bevalling meerdere groei echo’s en 2e dochter bleek ook groot. Toen kwamen de opties op tafel. Spontaan bevallen vonden we allen geen goed idee en inleiden stond ik (en de gyneacoloog) ook niet 100% achter. Het is dus een keizersnede geworden. Hier zijn wel veel gesprekken over geweest, met de verloskundige, gyneacoloog, Doula en met elkaar. De knoop is ook pas met 36 weken doorgehakt. Ik zou dus zeker het gesprek aan gaan en alle kaarten open op tafel leggen!!