Een tijdje geleden heb ik een topic gepost met uitleg waarom het contact tussen mijn vriend en mij en mijn schoonouders niet meer wil vlotten. (zie topic: wat zou jij doen in onze situatie?) Uiteindelijk is er geen contact meer geweest in de tussentijd, behalve het sturen van verjaardagskaarten. Nu hoorde ik van mijn vriend begin deze week dat zijn ouders bij zijn werk waren geweest (hij werkt met twee collega's, ze hebben een eigen zaak) en met de oudere collega hadden gepraat over het euvel. Maar zo, dat zij hun mening als waarheid hadden neergezet en hun kleinkind niet mochten zien. En nog veel meer. Mijn vriend kwam hiermee thuis en ik werd ineens zo boos, alle frustratie kwam eruit. Het kwetste mij heel erg, omdat zijn collega's zo een negatief beeld van hem konden krijgen, terwijl ze al16 jaar geweldig werken samen. Ik vond t geen stijl. Je gaat niet op die manier de vuile was buitenhangen, bij de collega's van je zoon. Dus ik heb ze nu toch een brief geschreven, netjes met 'u' en geen persoonlijke aanvallen, maar uiteindelijk in termen met 'wij voelen', 'het maakt ons......', dus netjes. Maar wel uitgelegd waar het geen contact volgens ons in eerste instantie mee is begonnen en hoe het nu is. En geeindigd met dat ik hoopte dat het niet nog meer frustratie bij hun zou geven, maar dat het bij mij nu zo hoog zat, dat ik mijn frustratie nu wel even kwijt moest en hoopte dat dingen duidelijker zouden worden nu. Mijn vriend zou eronder schrijven als hij dat wilde, uit zijn naam. Hij heeft drie regels geschreven. Dat hij het eens is met de inhoud van de brief en hoopte dat ze nu een beter beeld hadden. Ik kwam gisterenochtend beneden en zag een envelop. Het was een hard kartonnen envelop. ERin zat een harde gelamineerd vel papier, met daarop de tekst ongeveer als dit: dat als het goed gaat met moeder kip, het ook automatisch goed ging met de kuikens (dus ik was niet goed) en dat ik het nu voor elkaar heb, dat wij en jullie nu uit elkaar zijn. En dat ik langs had moeten komen voor een gesprek maar dat ik dat niet durfde. Hij eindigde met 'hang dit maar op' (er zaten twee geperforeerde gaten in, met daartussen ijzerdraad gespannen) moest het maar hangen langs de spiegel, maar niet te lang kijken vooral, want dan barstte de spiegel. Hang het maar naast de gebarste spiegel! Dat is wat er stond. VAn mijn schoonvader! (alleen uit zijn naam getekend) Het voelde als een dreigbrief, een moordbrief, ik weet niet hoe ik het moet noemen. Ik was alleen thuis en ik was wel meteen overstuur. BElde mijn ouders, die zeiden dat dit wat zegt over de persoon die zoiets kan sturen, over zijn karakter, en niet over mij. Maar jee, wat schrik je enorm als je zoiets krijgt........heb er nog de bibbers van. Bij mijn vriend ingesproken op de voicemail kon hem niet te pakken krijgen. Hij zei 'wat schreef hij?' hij kon het niet geloven. En was ook totaal van zijn a propos. Heb het afgeleverd bij hem, hij wilde het zien. Ook wilde hij het in de brievenbus terug doen bij zijn ouders, hij wist niet zeker of zijn moeder hiervan wel wist. Toen kregen we 's middags allebei een brief. De mijne weer anoniem in de brievenbus, de zijne persoonlijk afgeleverd door zijn vader, notabene weer in de winkel (dat hoort daar toch niet thuis!). Mijn brief was dat ik alles fout had gedaan en dan ze onze (mijn) brief zielig vond en dat ze hard erom had moeten lachen. Dat ze onze zoon pas veel te laat hadden mogen vasthouden (ziekelijk gewoon stond er). Wij hadden een huilbaby, met prematuur gedrag (L. is zes weken te vroeg geboren) en had kolieken, krijsbuien en geen dag- en nachtritme, wij zaten 's nachts in wisseldiensten zeg maar uren naast zijn wieg om zijn speen in te houden, want dat kon hij nog niet). Vre-se-lijke tijd. Maar zij geloven het niet. Het ligt aan moeder kip. Doet echt pijn zoiets te horen. Zij hebben nooit een prematuur kind gehad en ook geen huilbaby. Onze zoon was al fantastisch, maar nu ook nog een superblij kereltje geworden! Ik ben zo trots op hem! Zij hadden dit ook mee kunnen maken, maar ze wilden niet luisteren naar enige aanwijzingen waarmee ze L. een dienst deden. Ze schreef: wij werden als twee snotapen behandeld. ZE trokken het zich dus persoonlijk aan. HEt was niet TEGEN hen, het was VOOR L. die aanwijzingen. Dus dat was ook niet goed: en toen kwam het nog meer: dat ik alleen maar dure stijl kon schrijven (ik kan niet anders! iedereen schrijft toch op de manier zoals hij schrijft??) en dat ik zo trots was dat ik gestudeerd heb... Nooit iets van meegekregen ooit in die zes jaar. Ik heb het gecheckt bij familieleden want ik trok mij dit erg aan. Nooit, maar ook nooit, zou ik iemand minder vinden dan iemand anders of mijzelf. Alles wordt ineens tegen me gebruikt. Het was een enorm asociale brief, zeer aanvallend. Ik ben dit niet gewend zulke taal. Mijn vriend verschoot ook. Ik moest voor eens eens aan mijn vriend denken ipv aan mezelf. en terugkomen op aarde. Alles om hem heen breek ik af. Jemig wat kwam dat hard en oneerlijk aan: bij het hele gedoe heb ik vanaf het begin gezegd ' het zijn jouw ouders' het moet weer goedkomen, als jij erheen wilt, moet je echt gaan. ik liet hem de vrije keuze en ook echt vrij. We konden er gewoon over praten. Hij wilde niet. Of nog niet. Hij was er nog niet aan toe, voelde zich gekwetst. Vooral nadat wij een uitnodiging hebben gestuurd begin dit jaar om te praten. Ze zouden maandagavond of dinsdagavond komen: maandagavond om 19 uur koffie klaar, om 20 uur nog niemand, dus maar door de gootsteen gegoten. Dinsdag dan. Dinsdagmiddag kregen we een sms: na lang en rijp beraad komen we toch maar niet. Daarmee hebben ze volgens mij vriend de deur in zijn gezicht dichtgesmeten. Ook hij kreeg een brief, dat ze teleurgesteld waren in hem, en of hij zich lekker had laten overvaren door de golven van zijn schoonouders (mijn ouders hebben hier geholpen, omdat zijn ouders vlak na thuiskomst van L. uit het ziekenhuis na drie weken, op vakantie gingen). En dat hij geen respect had voor hen (mijn vriend is een 'goedzak' in positieve zin, hij helpt iedereen en vooral zijn ouders). Ik vond t zo hard voor hem, hij heeft dit echt niet verdiend. Snap dat ze gefrustreerd zijn, maar we zijn bijna bedreigd, zo voelt het. En dat hij hen nu al blauwe plekken had bezorgd bij wijze van spreken, terwijl zij altijd voor hem klaar hadden gestaan. Je kunt jezelf blijven verloochenen staat er maar wij zijn je ouders, die onvoorwaardelijk van je houden en die jij al zoveel blauwe plekken hebt bezorgd nu.:x Ze trappen ons in een persoonlijke brief beiden de grond in. Er blijft niets meer van ons over. En dan eindigt ze met: jammer dat het zo gelopen is, wat ons betreft is er altijd een oplossing. KOM SAMEN eens praten, met RESPECT voor elkaar. Ze willen ons daar nu nog steeds met blote knietjes bij de voordeur hebben. Weigeren hier te komen. En dan praten over respect aan het einde van de brief, we zijn echt serieus beiden persoonlijk aangevallen en totaal de grond in getrapt. Ik weet echt niet meer wat ik ermee moet. Ik wil er eigenlijk niets meer mee. JEmig, wat deed het pijn deze dingen te ontvangen, ik gun het niemand. Maar voor mijn vriend vind ik het nog erger, het zijn zijn ouders. Hij heeft nu een brief teruggeschreven (die is nog niet afgeleverd, alleen opgesteld) waarin hij wel zegt als er nog een keer zoiets met die gelamineerde dingen komt met ijzerdraad eraan aan mij gericht, dat hij dan aangifte gaat doen bij de politie. En daarna nogmaals uitgelegd, zijn eigen uitleg nogmaals van de situatie. En dat wij 1 geheel zijn, en er beiden hetzelfde over denken. Ik wil best dat het op termijn goedkomt, maar dan tussen mijn vriend en hen en mijn zoontje en hen. Voor mijn vriend en mijn zoontje. Maar ik kan het niet meer opbrengen om de relatie met hen weer helemaal goed te maken, ben zo ontzettend gekwetst. Had dit nooit verwacht van ze, zulke aso brieven.... Ik weet eigenlijk niet waarom ik het schrijf hier, wil het denk ik gewoon even kwijt en misschien zoek ik ook wel wat bevestiging. Voel zo ontzettend de wereld onder mijn voeten vandaan geschopt.......alsof ik er niet mag zijn.........(biggel, biggel)
meiske het lijkt verdorie wel alsof mijn eigen schoonouders dit geschreven hebben.. gossie.. Het zelfmedelijden hebben en alles op jullie schuiven.. gos wat klinkt dat bekend.. Meis ik zou voor jezelf een duidelijke keuze maken.. heb ik ook gedaan sinds kort. hier komen ze er niet in.. alleen als ze ook mij respecteren en accepteren.. Laat het even bezinken en probeer het even naast je neer te leggen hoe moeilijk dat ook is.. en blijf er over praten met je vriend! hou jullie relatie sterk das het enige wat ik tegen je als advies kan geven! Sterkte meis..
waarom je dit schrijft, omdat het gewoon ontzettend oneerlijk is allemaal. te idioot voor woorden en niet te bevatten, hoe mensen altijd hun eigen waarheid maken. ik wil je een dikke knuffel geven. kan verder niet heel veel zinvols toevoegen helaas.
Pff lastig hoor!! Kon mijn schoonmoeder zijn . Schrijf het van je af als het helpt!! Hopelijk dat je hierdoor wel sterker samen wordt!! Is in mijn geval gelukkig wel. Ik snap niet waarom mensen elkaar niet kunnen accepteren en respecteren, ookal mag je elkaar wat minder. Je bent zoals je bent en dat is goed en wie zijn zij om daarover te oordelen. Wil je veel sterkte wensen!!
Ik weet dat er ook een aantal meiden waren vorige keer die zeiden verplaats je in hun ook. Dus voelde me wel beetje schuldig. MAar ik kan dit gewoon echt niet meer na dit! Echt niet. Ja, ik voel ook wel het gevoel van: ze willen wel mijn zoon, maar mij niet meer. Wel L. willen zien (bij HEN thuis),
maar wel hun schoondochter de grond intrappen....t bizarre is dus dat wij vijf jaar lang een heel goede relatie hebben gehad, ik ging daar dus ook alleen op de koffie. Allemaal sarcastisch gedoe nu, ik kan er nog steeds met mijn verstand niet bij. Je zoon en schoondochter afmaken omdat ze niet doen wat zij willen, namelijk op 'onze blote knieen' daar MET L. aan de deur gaan staan en sorry zeggen. Heel vaak.
Jeetje wat erg! Ik zou er helemaal klaar mee zijn. Vind zelfs dat jullie nog veel moeite doen! Weet verder niet wat ik erover kan zeggen, iig een dikke knuffel en laat je niet gek maken!
Op het moment dat ik tot op het het bot toe word afgezeken en als minderwaardig persoon wordt behandeld, dat zou ik ook echt niet de moeite doen om me in te leven in hun. Snap dus dat jij dat ook niet meer doet. Weet natuurlijk niet wat de reden is waarom het contact nu is zoals het nu is, maar dan nog is respect belangrijk!
Wat een lastige situatie. Ergens zou ik denken breek al het contact met hen, maar dat lost natuurlijk niets op. Hebben jullie weleens eraan gedacht een mediator in te schakelen. Dat is natuurlijk ook een grote stap maar kan helpen als je denkt dat er nog een piepkleine kans inzit dat de relatie ooit weer beter wordt.
Ik heb je vorige topic ook gelezen en daarin vond ik ook al blijken dat jij en je vriend je uiterste best deden. Onbegrijpelijk dat deze mensen denken dat alles om hun draait en dat ze de relatie met jullie verpesten. Wat moet je hier nog meer over zeggen? Ik zou het niet meer weten als ik jou was. Ik denk dat jullie er maar eens serieus over moeten nadenken om het hele contact te verbreken en dat dan ook echt doen. Dus niet meer opnieuw gaan praten of schrijven. Ik ben zelf niet echt een voorstander van brieven schrijven want iedereen pikt een stuk tekst anders op. Maar ik begrijp jouw redenen om het te doen en ik vind het heel netjes van je gedaan.
Dank je wel. Ik heb denk ik gewoon in mijn hoofd zitten het geijkte verhaal van schoonlui en schoondochter. Dat ik hun zoon weghou of zo. En dat is natuurlijk niet zo. MAar ik wil er alles aan gedaan hebben. Maar ben nu uitgedacht. HEt enige is op de knieeen bij hen komen en dat ga ik niet doen. Ik laat niet over me heen lopen, ben net uitgekafferd (schriftelijk) en zal het daar nog eens over me heen laten komen. Het is jammer, ik had dit echt nooit van ze gedacht, die aso taal. Kan er nog gewoon niet over uit, het is nog niet helemaal bezonken. Maar wat vinden jullie van de actie van mijn schoonvader? Heeft mijn vriend dan gelijk om aangifte te doen als er weer zoiets volgt? Of kan dat helemaal niet, is dat met name een gevoelsreactie van mijn vriend? WEet je, het hypocriete eraan vind ik dat ze met kerst nog zeiden (toen het zogenaamd uitgepraat was) wat voor fijne schoondochter ik was. Echt hoor, zeiden ze. Wij zijn blij met je. En dan wordt je zo de grond ingetrapt. Ik heb gewoon nog nooit zoiets meegemaakt, ben nog steeds flabbergasted en af en toe rollen er tranen. Ik weet wel (hoe lullig ook voor ze): ik kan het niet meer opbrengen om foto's te sturen van onze zoon. Heb er honderden gestuurd, nooit een reactie gehad, nu wel in de brief (omdat ik dat ook in onze brief gezet had), maar het lukt me niet meer.
Meis, je hebt alleen maar gedaan wat iedere goede moeder doet; Het beste voor je kindje! Dat zij dat niet kunnen accepteren of niet willen inzien is niet jouw probleem, maar dat van hen! Ik vind het echt ontzettend naar voor je dat jij je nu zo ontzettend klote voelt terwijl jij en je vriend hier helemaal geen schuld aan hebben Sterkte!
Jeetje, wat een verhaal, zeg! Onvoorstelbaar dat mensen zo idioot kunnen doen. Jullie hebben er volgens mij gewoon alles aan gedaan wat maar menselijk mogelijk is, maar als het mijn (schoon-)ouders waren, zou het nu echt klaar zijn. Hooguit nog een berichtje naar hen dat ze erg lang kunnen wachten op dat gesprek en basta! Sterkte, meis! Kan me voorstellen dat je er van ondersteboven bent...
Tuurlijk meis, het is de waarheid en dat mag best gezegd worden! Daar kun je beter naar luisteren dan naar die achterlijke dingen die zij zeggen. Echt, ik vind het ook zo denigrerend dat ze je 'kip' noemen En dan te bedenken dat dat nog het minst onaardige is wat ze zeggen.. Ik vind het echt bizar!
Wat een achterlijke mensen zeg! Trek je er alsjeblieft niets van aan en voel je zeker niet ongewenst of wat dan ook. Jullie hebben je van je beste kant laten zien en er alles aan gedaan om het uit te praten. Zij ondernemen vreemde stappen, zoals naar het werk komen en zo'n achterlijke brief schrijven. Wat je ook doet, het zal in hun ogen nooit goed genoeg zijn. Ik denk dat zij ook jaloers zijn op de band die jij met hun zoon hebt en op de band met jouw ouders. Aan de ene kant kun je misschien het beste niks meer van je laten horen, laat ze maar dobberen en gefrustreerd zijn. Niet op de brief reageren, geen foto's meer sturen, etc... Maar aan de andere kant zeg ik, laat jezelf niet kennen, stuur ondanks alles gewoon af en toe een foto zodat jullie achteraf niets te verwijten valt. Maar ik zou niet meer op die vreemde brieven ed. van hen reageren, dan doe je namelijk precies wat zij willen en verwachten. Sterkte ermee!
jeetje meis wat een mensen!! goed dat je man nu een brief terug schrijft dat je de politie belt als er weer eens zoiets raars komt of gebeurd! je ziet inderdaad maar wie er hier een probleem hebben zeg! en het lijkt of ze jullie ook nog eens uit elkaar proberen te duwen met onderaan die brief de woorden 'respect voor elkaar'. ik denk ook dat het een soort jaloersie is, ja dan nog hoeven ze zich niet zo te misdragen maar sommige doen dat (je probeert er iets voor te verzinnen dat ze zoiets doen). ik zou in die situatie afstand nemen, ze kunnen dit gewoon niet maken en zijn toch veels te ver gegaan! ik wens jullie in ieder geval veel sterkte!
Ja precies,dat met die foto's is een moeilijk punt. Ik wil ze niet pesten. Dat is niet de bedoeling. Maar ik stuurde ze nu al onder het motto 'dat ons dan niets te verwijten valt', maar jee, wat heb ik het daar nu moeilijk mee. WEl L. willen zien maar zijn mama de grond in boren. De letterlijke tekst van mijn schoonvader op het gelamineerde galg-ding: Kijk eens in de spiegel, daar zie je iemand staan Zou die !!! niet de oorzaak van het probleem kunnen zijn!!! Was maar gekomen voor een goed gesprek Maar dat durfde je niet Als moeder kip gestresst is, zijn de kuikens dit ook Als het goed gaat moet moeder kip, gaat het ook goed met de kuikens Nu heb je het voor elkaar En zijn wij en jullie uit elkaar Maar kijk niet te lang, want dan barst de spiegel. Ps. Hang het maar naast de gebarsten spiegel. ......... wat moet je nu voelen als je zoiets krijgt.....pfff, echt een steek kreeg ik. Zo hard is het. Mijn vriend omschreef dit als kinderlijk, heel erg aanvallend en bij de konijnen af. Let wel: mijn schoonma is dus een echte kakker he, niet zeg maar even plat gezegd tokkie-gehalte (sorry, wil niemand beledigen, gaat alleen even om het beeld). Maar uiterlijk zegt dus geen drol.
Wat een lompe schoonouders heb jij, ongelooflijk. Alle troep (want dat is het toch) zou ik retour afzender sturen, weten je schoonouders ook meteen dat je niet bereid bent dat in je huis te houden. Verder zou ik je post van je schoonouders/anoniem niet meer open maken als je alleen bent, maar met iemand erbij die je emotioneel kan steunen.
Mijn vriend is jarig morgen, er ligt hier al wel een verjaardagskaart. Staat natuurlijk weer lieflijk op fijne verjaardag oid.