Mijn dochtertje is nog te jong, dus bij ons nog niet van toepassing. Maar gisteren was er iets voorgevallen, waarvan ik me af vroeg hoe anderen hiermee omgaan. Een vriendin heeft drie dochters 5-6 en 7. de meiden hadden buiten gespeeld, en het op één of andere manier aan de stok gekregen met de buurjongen (iets ouder). De jongste van mijn vriendin komt naar haar toe en zegt, hij heeft me geschopt in mijn buik. Mijn vriendin liep naar het jongetje toe en zei, ... zegt dat je haar geschopt hebt, klopt dat? en dan die jongen wordt vijandig en boos. Mn vriendin vraagt, zijn je ouders thuis? dan ga ik straks wel even langs. Ze zegt tegen mij, het is altijd wat met die jongen. Hij daagt hun altijd uit, vooral als ie met een vriendje speelt. Nu komt .. weer naar me toe en zegt ze geschopt is. Wat moet ik nu doen? Naar die vader gaan? Wat moet ik dan zeggen? Ik heb altijd goed contact met de buren, en wil dat graag zo houden, maar ik wil hier toch wel even over praten. Nou voor ze het wist stond de buurman bij háár aan de deur, helemaal verdedigend tegenover zijn kind. Die kwam vertellen dat zijn dochtertje geschopt was, en dat er scheldwoorden gezegd waren. Bovendien vond hij dat zij zijn zoontje niet had aan mogen spreken. Mijn vriendin probeert het nog op het niveau van de kinderen te houden, maar de buurman werd heel persoonlijk. Hij bleef verdedigend en uiteindelijk haalde hij nog andere voorvallen erbij om te illustreren dat haar kinderen 'stout' zijn en het dus wel gedaan zouden hebben. Uiteindelijk loopt hij weg en zegt hij tegen zn kinderen "ik geloof jullie hoor". Uiteindelijk zat mijn vriendin Nu gaat het mij nu even niet wie er fout was of wie het uiteindelijk gedaan heeft. Maar het komt wel vaker voor dat het niet echt duidelijk is wie wat gedaan heeft, en dat ze allebei vol blijven houden. Ik kan me goed voorstellen dat als jouw kind thuis komt met het verhaal dat hij/zij geschopt is, dat je daar iets aan wil doen. Of dat je boos bent. Toch vind ik dat het kinderen zijn, en dat je dat op hun niveau moet oplossen. Hoe zouden jullie het oplossen? En hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt, waar het uiteindelijk ook persoonlijk werd met die ouders?
Soms valt dat niet op te lossen, omdat je er niet zelf bij bent en dus niet precies weet wat er is gebeurt. Ik zou in dit geval adviseren aan mijn kinderen dat ze niet meer buiten spelen met die jongen! Maar praten met ouders heeft weinig nut als je zelf geeneens zeker weet wat er is gebeurt.
heb het zelf an wel een aantal keren meegemaakt met onze oudste dochter van nu 4,5.... ze werd steeds gekrabt, geschopt geduwd op school... (pas geleden ) er zat een jongetje bij haar in de klas die ook onder jeugdzorg stond omdat hij moeilijk te handhaven is thuis... gedragsproblemen en alles erbij... hij sloeg zowat elk kind... ook mijn kind dus... mijn dochter is daar heel gevoelig voor en trekt het zichzelf heel erg aan als imand haar niet lief vind... ze is dus niet naar de juf gegaan.. totdat ik het hoorde bij het naar bed brengen... de volgende dag met de juf erover gehad. ze zou het in de gaten houden... daarna heeft hij haar dus met een stok op haar been geslagen op het schoolplein... weer zag de juf niks? wij hebben toen gezegd, laat je niet op de kop zitten! als hij je weer wat doet ga je eerst naar de juf... lost het niets op dan duw je hem maar eens goed terug! heeft ze dus gedaan... en het jongetje heeft haar nooit meer wat gedaan! Ik ben zo ook opgevoed, dat ik me niet op de kop mocht laten zitten... ik heb het 2x in mn hele schooltijd meegemaakt en heb ze meteen terug gepakt... daarna was het klaar... dus ik ben van mening... gebeurd het eenmalig... oke prima kan gebeuren... maar gaat het van kwaad tot erger... dan pak je ze maar even goed aan! mag van mij!
Zolang ik geen bijt, krab of knijpwonden kan vinden zeg ik gewoon. Je zoekt het maar lekker uit, los het zelf maar op. Dat moeten ze toch leren. Moeders kan niet altijd op komen draven.
nee inderdaad, dan is je kind altijd het haasje en word er no meer door gepest... leren zelf niets oplossen... ik vind ook dat je je kinderen moet meegeven dat ze zichzelf leren verweren.. en dan het liefst zonder lichamelijk gedoe zoals een duw terug geven... maar verbaal sterker worden... niet zo bang zijn...
Mijn dochter is ook eens huilend teruggekomen van de speeltuin omdat er een jongetje was die aan haar haar trok en haar duwde. Hoewel ik het allerliefst zelf die jongen had willen aanspreken heb ik er toen voor besloten om het haar eerst zelf te laten oplossen. Heb haar verteld dat ze terug moest en gewoon lekker moest gaan spelen. Zou het jongetje doorgaan met de pesterijen dan mocht ze gerust aangeven dat ze het niet leuk vond en of ie daar mee wilde stoppen. Zou hij dan toch doorgaan dan mocht ze van mij goed boos worden en hem desnoods terugduwen. Ik ben stiekem achter haar aangelopen om te kijken hoe het zou aflopen. Het jongetje (denk een jaar of 8) begon idd meteen weer vervelend te doen en zij gaf netjes aan dat ze het niet leuk vond en dat ie daar mee moest stoppen. Het jongetje ging door en net op het moment dat ik het wel welletjes vond, werd mijn dochter pisnijdig. Ik hoorde haar zeggen: en nu is het klaar! ik vind jou heel stom! als je me weer duwd dan duw ik jou terug! En het jongetje liep weg Ouders aanspreken zou ik alleen doen op het moment dat het echt uit de hand loopt, anders heb ik liever dat ze het onderling oplossen.
Dit dus. Zelf ook wel eens twee er van langs gegeven toen ik kind was. Daarna nooit geen last er meer van gehad. Een meid. Ik zat toen al op de grote school bleef maar pesten en ik bleef maar kalm tot de dag kwam dat ik haar te pakken nam. Ze was een sprietje en ik al een meid met alles er op en er aan tilde haar zo op en boem. Schouder ontwricht( dat was ook weer niet mijn bedoeling maar ik was het zat en zo kwaad in eens) Ze heeft me nooit meer gepest en heeft me daarna altijd met respect behandeld Een jongen van 13 vond het leuk toen ik 17 was me steeds te plagen ook hem heb ik te pakken gehad. Dacht daar van de week nog eens over na. Ook daarna geen last meer van gehad. Het leuke is nog toen we met de groep weggingen we samen verdwaald waren in Luxemburg nou ja het verdwalen was niet leuk maar de band samen was weer goed. Als ik boos ben of je gaat echt te ver dan kan je beter rennen. Met beide gevallen geen straf gehad. Was duidelijk gevalletje van dan moet je zelf ook maar niet pesten enzo.
Ik ben wat dat betreft echt erg, kan er niet tegen als iemand mijn kind pijn doet! Er was op het kdv een meisje wat haar iedere keer in haar gezicht krabde. En ze had altijd lange nagels. Dus kwam m'n dochter iedere keer met krassen in haar gezicht thuis. Heb de leiders hier op aangesproken en die hebben het tegen de moeder van dat kind gezegd. En of ze haar nagels wilde knippen, zodat ze geen kinderen kan krabben. Reageerde die moeder met: oh het valt wel mee toch Toen heb ik tegen m'n dochter gezegd dat de ze dat meisje terug moet krabben of moet slaan als ze het weer doet! Dan moet het maar zo. Laatst waren we in een speeltuin en ik hoor ineens m'n dichtte keihard gillen. Dus ren erheen, staat er een ouder jongetje aan haar haren te trekken. Dus ik erheen en roepen dat hij haar los moet laten. Hij bleef maar trekken en toen heb ik hem aan z'n haren getrokken toen liet ie wel los. Ik schrok wel een beetje van mezelf en later aan m'n man verteld en die vond ook dat ik dat niet had moeten doen. Dit zou ik in het vervolg dus ook niet meer doen.
Ik ben het eens met dat ze het zelf moeten leren oplossen, maar je hebt ook kinderen die dat gewoon niet durven of willen of kunnen Moeten die zich dan maar als pispaaltje laten gebruiken?? Op school is daar dan een juf voor nodig en en thuis als het mogelijk is een moeder/vader, die even laat weten dat zij niet gediend zijn van schoppen of knijpen of slaan, van welke kant dan ook!!
Ruzie tussen kinderen moeten zij inderdaad zelf leren oplossen, vind ik. Als ik nou zelf zou zien dat een kind een ander kind schopt of slaat, of er gewoon heel naar tegen doet, dan kijk ik eerst hoe die kinderen dat zelf oplossen. Lukt dat niet, dan spreek ik het schoppende of slaande kind er wel op aan. Op een vriendelijke manier, dat wel, maar ook duidelijk dat slaan of schoppen niet oke is. Ik zou het raar vinden als een volwassene niks zegt als hij/zij dit ziet gebeuren. Zeker als het ene kind veel groter is dan het andere. Daarmee geef je toch het signaal af dat het oké is om zo te doen. Maar als mijn kind naar me toe komt met: ... schopt mij, zonder dat ik het zelf heb gezien, dan zal ik dat andere kind er niet zo gauw op aanspreken. Hooguit vragen of dat echt zo is, hangt van de situatie af. Nog eerder zal ik met mijn kind in gesprek gaan om te kijken wat hij daar zelf aan zou kunnen doen. Ik zal pas naar andere ouders toe gaan als het echt stelselmatig gebeurt. Heb het in Artis wel eens gedaan. Twee jongens van een jaar of 6, 7 waren nogal ruw aan het spelen, waar de kleinere kinderen (van 2, 3 of 4 jaar) een beetje de dupe van werden. Kan gebeuren, maar als inmiddels het derde kindje huilend naar zijn moeder loopt omdat hij zo'n per ongelukke knal voor z'n kop had gekregen, moeten ze toch snappen dat ze niet zo moeten spelen tussen die peuters en kleuters. Eerst tegen de jongens gezegd dat ze een beetje rustiger aan moesten doen bij die kleintjes en toen dat niet hielp heb ik hun ouders opgezocht, die binnen in het restaurant zaten, met het verzoek hun kinderen iets beter in de gaten te houden. Niet boos, niet op hoge poten, niet eisend maar gewoon vriendelijk.
NIET, ik los het niet op, kinderproblemen lossen ze maar lkr zelf op. Voor je het weet hebben de volwassenen ruzie en zijn de kinderen weer aan het spelen. Of het moet er ééntje van 10 koppen groter zijn dan uit ik van zéér dichtbij ernstige bedreigingen
Mijn zoontje is nog niet oud genoeg voor dit soort zaken maar ik zou kinderen van die leeftijd het denk toch zoveel mogelijk zelf uit te laten zoeken,wel advies aan mijn zoontje geven zoals negeer em of wat dan ook.Kijk als het echt de spuigaten uitloopt is het wat anders maar in geval van TS hadden ze het van mij zelf mogen uitzoeken.
nou net toevallig gister mee te maken gehad. Er kwam een moeder naar mij toe om te zeggen dat mijn dochter haar dochter dinsdag bij de nek had gepakt. Dat dochtertje vertelde dat dinsdag avond en woensdags waren ze vrij. Volgens dat meisje was de juf te druk om er wat mee te doen. Dus ik gister middag aan mijn eigen dochter gevraagd hoe en wat en die gaf dus aan dat ze idd dat meisje bij de nek gepakt had maar waarom en hoe wist ze niet meer. Snap ik was ook al weer paar dagen geleden. Ze heeft van mij haar excuses aan moeten bieden en ik heb verteld dat ik dit absoluut niet wil hebben. Verder geen straf ofzo want ik vind dat dat gelijk moet gebeuren en dat de juf dat zou moeten doen. Ik ga verder ook niet naar andere ouders om te zeggen als mijn dochter ruzie heeft met een ander. Moet ze zelf oplossen mits het niet uit de hand loopt. Mijn jongere dochter werd vanmorgen door een meisje op haar hoofd geslagen omdat ze niet op het klimrek mocht. Toen ben ik er wel even heen gelopen en heb even gezegd dat we niet slaan, dit niet lief is en we gewoon met elkaar gaan spelen.
Oh jeetje. Als dat mijn zoontje was geweest dan weet ik niet wat ik had gedaan, maar ik had je er flink van langs gegeven ben ik bang. Welke idioot trekt nou aan de haren van een kind? Mag toch hopen dat je je excuses hebt aangeboden.. Oke dat jongetje zat hartstikke fout, maar je bent volwassen zeg en je behoort gewoon met je handen van kinderen af te blijven. Dat je hem even stevig toespreekt en eventueel bij zijn armpje pakt zodat hij loslaat, daar kan ik ergens nog voorstellen, maar je gaat toch niet aan zijn haar trekken? Je hebt sowieso geen flauw idee wat je dochter voorafgaand had gedaan..
Oke sorry maar ik vind dat je een beetje aso overkomt. Je kon dat jongetje ook gewoon op een goede manier wegtrekken in plaats van aan zijn haren te trekken. Jij bent hier de volwassene.... En je dochter leren dat ze maar terug moet krabben vind ik ook een beetje apart.. In plaats van dat je haar nou leert naar de leidster te gaan meteen zodat die het jongetje kan straffen. Nee nu krijg je alleen nog meer heen en weer gevecht, waarbij je dochtertje nog meer kans heeft pijn gedaan te worden
Ik laat bet mijn kinderen zelf oplossen maar als ze ecgt huilend van de pijn thuuskomen dan ga ik wel even met het groepje waar ze mee aan het spelen was in gesprek, overigens ook als een andere dan mijn eigen kind huilend over straat loopt. Ik vraag dan meestal of ze even bij elkaar willen komen en vraag wat er gebeurd is en hoe ze het weer leuk kunnen maken. Dan is het vaak snel weer klaar. Was bij mijn oudsten vaker nodig dan nu hoor. We woonden toen in een achterbuurt
als het een eerlijk gevecht is laat ik ze het zelf uitzoeken (houd het wel in de gaten of het eerlijk blijft, dus niet meerdere personen tegen 1, en geen hulpmiddelen) dat houd ik ook in de gaten bij andere kinderen op het plein (ik bemoei me overal mee hahaha) er zijn bij ons kindjes die met messen dreigen of echt met meer kinderen op 1 kind gaan inschoppen, dan spreek ik ze wel aan en van mijn part gaan ze aan hun oor mee naar hun ouders (als ze met een mes dreigen) maar dat laat ik echt niet gebeuren, als ouders hun kind goed zouden opvoeden zou dat al niet gebeuren dus IEMAND moet het doen. Ik ben wel zo redelijk als Dean ooit een mes zou trekken dan mogen ze hem ook aan zijn haren naar mijn huis slepen hoor, geen probleem mee, heeft ie verdiend dan, schop onder zijn kont kan ie erbij krijgen van mij Ik heb heb het hier over kids tussen 6 en 10 he die al met dat soort praktijken komen dus ouderlijke toezicht is wel gewenst, iedereen kent mij en mij kinderen dus bij mij durven ze het niet ook niet als ie alleen buiten speelt op het pleintje tegenover ons huis, want ondanks dat ik dus streng ben en me er mee bemoei komen ze ook altijd naar me toe voor hulp kletspraatje e.d. dus jeugd vind dat echt niet erg, ze waarderen het juist want ze weten dat ik het eerlijk houd en ook voor hun opkom als het moet.
Als ik het zie gebeuren en ik zie dat het gepeste kind niets terug doet dan grijp ik in. Ik laat mijn dochter geen pijn aan doen door een ander als zij niets heeft gedaan. Zie ik het gebeuren grijp ik meteen in zonder pardon. Wel maak ik haar altijd duidelijk dat ze moet zeggen dat ze het niet leuk vind en als ze niet ophouden van der af mag bijten. Ben ik er niet bij ga ik geen verhaal halen maar laat ik het haar zelf oplossen. Geef aan dat je het niet leuk vind en word maar eens flink boos. Mama en papa zijn niet altijd in je buurt en een beetje harder worden is niets mis mee. Mijn ouders hebben altijd hetzelfde gedaan en als ik het echt goed zat was pakte ik je ook zonder genade terug. Mij bestoken met zand op mijn hoofd....een waarschuwing van mij en vervolgens een emmer zand in je gezicht..... Niet netjes of pedagogisch misschien maar sommige kinderen moeten eerst voelen en dan leren ze pas